Αξιοπρέπεια ή θάνατος

Άρθρο του Βασίλη Καπετάνιου

Στο υπόγειο έψαχνε στο αρχείο με τα αποκόμματα από εφημερίδες και περιοδικά , ο γιος του είχε εργασία για το 1821 , κάπου είχε και αφίσες ηρώων. Το αρχείο αυτό το κράταγε από έφηβος ήταν και ένα παιγνίδι μνήμης αλλά και συνέχειας για αυτόν .
Σε ένα μεγάλο φάκελο βρήκε αφίσες εκεί μέσα είχε γίνει υπέρβαση του χρόνου, ο Οδυσσέας , ο όσιος Ανδρέας ο Σαλός , ο Μακρυγιάννης , καπετάν Άρης ,ο Τσε Γκεβάρα και ο Νίκος Καρούζος όλοι οι ήρωες του με την σκόνη του χρόνου να τους ενώνει. Βρήκε και ένα χαρτάκι πρέπει να το είχε γράψει 30 χρόνια πριν: «Προτίμησαν το ταξίδι της επ- ανάστασης από την μιζέρια του καθημερινού θανάτου.» Του φάνηκε ότι όλοι τους ήταν μια παρέα πέρα από το χώρο και το χρόνο. Σε ένα άλλο κουτί θυμήθηκε ότι είχε σημειώσει από διάφορα βιβλία που διάβαζε. Σκέφθηκε να το ανοίξει αλλά η φωνή του γιου του σταμάτησε το ταξίδι στο χρόνο και τον έφερε στο τώρα, πήρε τον Μακρυγιάννη από την παρέα των ηρώων και ανέβηκε . Άντε τώρα να έλεγε στον γιο του ότι λίγα μέτρα πιο πέρα από το σπίτι τους, σε εκείνο το χάλασμα απέναντι από την εκκλησία του Αγίου Ιωάννη έγραψε τα απομνημονεύματα του ο ήρωας. Αντί για μουσείο του αγώνα ουρητήριο των αδέσποτων.
Έδωσε την αφίσα στον γιο και ξεκίνησε για την δουλειά του, στην τράπεζα ανώτερο τραπεζικό στέλεχος. Από ποια παρόρμηση, ποιος ξέρει θέλησε να πάει με τα πόδια . Είχε σηκωθεί νωρίς για να ψάξει στο αρχείο είχε χρόνο. Οι σημαίες που κυμάτιζαν στα μπαλκόνια του έφτιαχναν την διάθεση. Υπήρχε μια γιορτινή ατμόσφαιρα παραμονή της εθνικής γιορτής. Σε κάποιους τοίχους πρόσεξε κάποια συνθήματα, γκράφιτι τα έλεγαν τώρα οι νέοι
- καταναλώνετε ή καταναλώνεστε
- ένα άλλος κόσμος είναι εφικτός
Μπήκε στην τράπεζα και τους βρήκε όλους αναστατωμένους. Πριν καν προλάβει να πάει στο γραφείο του, τους είχαν καλέσει όλους στην μεγάλη αίθουσα συγκεντρώσεων . Εκεί μέσω ενός κεντρικού ηλεκτρονικού συστήματος τους ενημέρωναν για τις δράσεις της τράπεζας, μέσω μιας οθόνης που μιλούσε και έγραφε ταυτόχρονα . Ενημερώνονταν για θέματα της τράπεζας και μπορούσαν να θέσουν άμεσα ηλεκτρονικά ερωτήματα και να πάρουν άμεσες απρόσωπες ηλεκτρονικές απαντήσεις. Τους ανακοινώθηκε ότι λόγω της οικονομικής κρίσης η τράπεζα έπρεπε να κάνει περικοπές, δεν είχε κανένα παράπονο από κανένα εργαζόμενο και αποφάσισαν να απολύσουν μέσω κλήρωσης , το θεωρούσαν πιο δίκαιο και πιο δημοκρατικό. Θα έβγαιναν πέντε νούμερα , το πενταψήφιο νούμερο θα αντιστοιχούσε στον αριθμό μητρώου του υπαλλήλου που θα έπρεπε να περάσει από το λογιστήριο να πάρει την απόλυση του και την αποζημίωση του. Βγήκαν δυο νούμερα για σήμερα δεν ήταν από το δικό τους υποκατάστημα αλλά από κάποιο της βόρειας Ελλάδας , είδε την άγρια ανακούφιση στα πρόσωπα των υπαλλήλων που επέστρεφαν με το κεφάλι κατεβασμένο στα γραφεία τους.

Μέσα του κάτι θέριεψε, σαν αστραπή πέρασε ο φάκελος με τους ήρωες από το μυαλό του και τα συνθήματα στους τοίχους. Θυμωμένος μπαίνει στο γραφείο του και αδειάζει όλα τα μπουκαλάκια με το διορθωτικό υγρό σε ένα τασάκι και βγαίνει στην κεντρική τζαμαρία με το δάκτυλο του αντέγραψε ένα σύνθημα που διάβασε στους οργισμένους τοίχους
- τρομοκρατία είναι ο βασικός μισθός
- εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάρτης
Ο διευθυντής του, φίλος και συμμαθητής στο σχολείο και στο πανεπιστήμιο, κατάλαβε την οργή του , βγήκε έξω σιωπηλός και τον κοιτούσε χωρίς να του λέει τίποτα . Είχαν περάσει χρόνια μαζί σε πορείες και καταλήψεις για να αλλάξουν τον κόσμο(!!!) Και που καταλήξανε έμμισθοι απολογητές ενός συστήματος που απολύει με κλήρωση και όσοι τυχεροί με την ουρά κατεβασμένη στα σκέλια πίσω στα κελιά γραφεία για τον βασικό μισθό.
Ο διευθυντής ξαφνιάστηκε όταν τον είδε να κατεβάζει την γαλανόλευκη σημαία από την είσοδο της τράπεζας να τυλίγει με αυτή το μεταλλικό τασάκι και να θρυμματίζει με ορμή την πλαϊνή βιτρίνα της τράπεζας . Οι υπόλοιποι σαν να μην είδαν σαν να μην άκουσαν τίποτα συνέχισαν την αυτιστική τους ενασχόληση με το πληκτρολόγιο των υπολογιστών τους. Κάποιοι φευγαλέα διάβασαν τα συνθήματα και ξανά τα κεφάλια μέσα στο πληκτρολόγιο.
Με ένα τελετουργικό τρόπο , παραδίδει στον βουβό φίλο και διευθυντή του την σημαία – όπλο και την γραβάτα του.
- Θυμάσαι Γιώργο τι λέγαμε κάποτε : κάτω από το πλακόστρωτο υπάρχει η θάλασσα…
Έφυγε περήφανος και μόνος .
Ο γιος του τον βρήκε μετά την επιστροφή του από το σχολείο να είναι στο υπόγειο, είχε βάλει τις αφίσες, τους ήρωες πάνω σε παλιές ψάθινες καρέκλες από το καφενείο του πατέρα του, τον Οδυσσέα , τον Ανδρέα τον Σαλό, τον Καπετάν Άρη τον Τσε και τον Καρούζο, μπροστά τους και από ένα ποτήρι ούζο.
- Έλα γιε μου βάλε και τον καπετάν Γιάννη τον Μακρυγιάννη στην καρέκλα του να πιει ένα ποτήρι μαζί μας. Πρώτη φορά στην ιστορία του κόσμου όλοι αυτοί τα πίνουν παρέα .
Ο γιος του έφηβος, του έμοιαζε και τον καταλάβαινε , έβαλε τον καπετάν Γιάννη στην καρέκλα του και τον παρατηρούσε , περίμενε την επόμενη κίνηση του πατέρα του. Και έτσι έγινε.
Στο κουτί που δεν πρόλαβε να ανοίξει το κουτί έβαλε το χέρι του, τράβηξε ένα πακέτο σημειώσεις, κοίταξε τον ποιητή στην αφίσα να πίνει το ουζάκι του και διάβασε στίχους που είχε σημειώσει στον γιο του
-Να ιδούμε αν η Άνοιξη θα συνδράμει τα όνειρα μας*
-Προλετάριοι προσμονάριοι
-Σιγά τα αίματα ο ήλιος μας οφείλεται κύριοι χωρίς υμνολογίες
Ο γιος του τον κοίταξε με εκείνο το ίδιο δικό του διαπεραστικό βλέμμα και του είπε
- Μπαμπά ελευθερία ή θάνατος ;
- Όχι γιε μου αξιοπρέπεια ή θάνατος

* Ν.Καρούζος Νεολιθική Νυχτωδία στην Κροστάνδη