Κοινωνία - ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ | on line Εφημερίδα | www.anagnostis.org | ΑΡΓΟΛΙΔΑ

Σκίτσο - ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ | on line Εφημερίδα | www.anagnostis.org | ΑΡΓΟΛΙΔΑ

Τοπική Αυτοδιοίκηση - ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ | on line Εφημερίδα | www.anagnostis.org | ΑΡΓΟΛΙΔΑ

Τοπική Αυτοδιοίκηση - ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ | on line Εφημερίδα | www.anagnostis.org | ΑΡΓΟΛΙΔΑ

Θα μεταφερθείτε στη νέα σελίδα σε

Δευτερόλεπτα

Σας περιμένουμε στην ηλεκτρονική μας έκδοση

Σας περιμένουμε στην ηλεκτρονική μας έκδοση
Επισκεφθείτε ΤΩΡΑ το site του ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ. www.anagnostis.org. Κλικ στην εικόνα

30/4/09

Από το βαθύ κόκκινο στο βαθύ μπλε (οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα η αγάπη μένει …)

Άρθρο του Βασίλη Καπετάνιου

Ο Γιώργος και ο Μανόλης , αχώριστοι φίλοι μεγάλωναν σε ορεινό χωριό της Πελοποννήσου. Συνέχιζαν την φιλία των πατεράδων τους , του Δάμωνα και του Φιντία έτσι τους είχαν δώσει τα παρατσούκλια οι χωριανοί. Η αγάπη αυτών των δυο οικογενειών ήταν μια εικόνα εθνικής συμφιλίωσης σε χρόνια μίσους. Ο Γιώργος ήταν από οικογένεια αριστερών και ο Μανόλης από οικογένεια δεξιών αλλά η αγάπη και η φιλία των γονιών τους εκείνα τα χρόνια ξεπέρασε το μίσος. Μετά το τέλος του γυμνασίου ο Μανόλης που προερχόταν από ιδιαίτερα φτωχή οικογένεια (νοίκιαζε χωράφια του πατέρα του Γιώργου ο δικός του ο πατέρας για να τα βγάλει πέρα) θέλησε να πιαστεί από το κράτος, μπήκε στο στρατό τον διευκόλυναν και τα κοινωνικά φρονήματα. Ο Γιώργος είχε την οικονομική δυνατότητα να σπουδάσει και βρέθηκε στο Πολυτεχνείο αρχές της δεκαετίας του 70. Κάπου εκεί μάλλον χάθηκαν οι φίλοι. Ο ένας στην κρατική μηχανή και ο άλλος στην επανάσταση του. Νωρίς ο Γιώργος βρέθηκε με τους κόκκινους, με όλον του τον ενθουσιασμό πρώτος στο κόμμα πρώτος και στο πανεπιστήμιο. Στο βαθύ κόκκινο τα φοιτητικά του χρόνια.
Αν τον ρώταγες ποια ήταν η κυρίαρχη θύμηση από εκείνα τα χρόνια , θα σου έλεγε ένας ήχος, η καρδιά του να φτεροκοπάει όταν γράφανε τα συνθήματα στους τοίχους.
Το βράδυ του πολυτεχνείου δεν ξέρει καν πως σώθηκε από τα χέρια των αστυνομικών. Ήταν σχεδόν σίγουρος από όσο μπορούσε να πιάσει το βλέμμα ότι με κλωτσιές και μπουνιές τον βούτηξε και τον έσπρωξε στα στενά κάτω από την Στουρνάρη προς την πλατεία Βάθης ο παιδικός του Φίλος ο Μανόλης, είχε ακούσει ότι έκανε σημαντική καριέρα στους λοκατζήδες . Με αυτό το βίαιο και βουβό τρόπο συναντήθηκε ξανά η φιλία τους για λίγα λεπτά.
Ο Γιώργος αναγκάστηκε να πάει στο στρατό, όπως και άλλοι συμφοιτητές του, όσο και να φαίνεται παράξενο μέσα στο αυστηρό στρατόπεδο τον βρήκε ο άνεμος του γαλλικού Μάη από το 68 ( πήρε χρόνια για να φτάσει εκείνη η απελπισμένη και επαναστατική οργή στον ελληνικό χώρο.) Εκεί έγινε και η πρώτη του ιδεολογική μετατόπιση στο βαθύ κόκκινο έβαλε και λίγο ροζ. Βασικός καθοδηγητής του ο παριζιάνος ο τρελογιατρός όπως τον έλεγαν στον στρατό ένα νέο ψυχοθεραπευτή που μόλις είχε έρθει από Γαλλία για την θητεία του.
- Νωρίς άρχισες να το στρίβεις το τιμόνι ( του είπε θυμωμένος ο πατέρας του όταν σε κάποια άδεια του ανακοίνωσε τις νέες ιδέες).
Μετά το στρατό ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία. Η μεγάλη ανοικοδόμηση που είχε η χώρα εκείνη την εποχή του έφερε πολλά λεφτά. Έκανε ένα από τα μεγαλύτερα τεχνικά γραφεία της χώρας. Σαν παραμύθι του φαίνονταν τα χρόνια της οργής. Τώρα ήταν αφοσιωμένος στις κατασκευές και στα μεγάλα τεχνικά έργα. Έγινε ευρύτερα γνωστός όταν εκλέχθηκε με την πράσινη συνδικαλιστική παράταξη, μαχητικός συνδικαλιστής βρήκε και τις κατάλληλες γνωριμίες για τα μεγάλα δημόσια έργα. Όσο για την επανάσταση την είχε ξεχάσει πια. Φήμες έλεγαν ότι όταν γινόταν πανελλαδική απεργία, κλείδωνε την εξώπορτα , κατέβαζε τα τηλέφωνα και δούλευε με όλη την ομάδα συνεργατών με κλειστές κουρτίνες στον δεύτερο όροφο που ήταν τα εργαστήρια της τεχνικής του εταιρείας.
Το μεγαλύτερο έργο που ανέλαβε ήταν η κατασκευή ενός νοσοκομείου στο χώρο ενός παλιού στρατοπέδου. Όταν πήγε να κάνει τα τοπογραφικά του χώρου οι στρατιωτικοί αποχωρούσαν , έπαιρναν τα τελευταία τους πράγματα, για το νέο στρατόπεδο,
Ταράχθηκε όταν το βλέμμα του έπιασε το βλέμμα ενός γκριζομάλλη αξιωματικού μέσα από το τζιπ, το είχε δει για πολλά χρόνια μέχρι το γυμνάσιο , το είδε και το βράδυ του πολυτεχνείου το είδε και τώρα. Το τζιπ έφυγε με θόρυβο και απότομα και βουβά ξαναχωρίστηκαν οι παλιοί φίλοι.
Εκείνο που δεν κατάλαβε κανείς είναι πως το βαθύ κόκκινο που ανακατεύτηκε με λίγο ροζ έγινε πράσινο και μετά βαθύ μπλε. Την τεχνική εταιρεία την άφησε στα παιδιά του τώρα το μόνο που τον ένοιαζε ήταν αναμόρφωση της χώρας. Σπουδαία και με πολλές αρμοδιότητες η καρέκλα που του έδωσαν. Υπήρχε και η μουρμούρα από μέλη του κόμματος πως αυτός που προερχόταν από το βαθύ κόκκινο πήρε κυβερνητική θέση στους μπλε. Δεν τον ένοιαζε όμως καθόλου. Δυστυχώς όμως η καρέκλα του ήταν πολύ ψηλή και δεν πρόσεξε τα σκουλήκια που μαζεύονταν από κάτω , από βαρύ πολύτιμο ξύλο και δέρμα η καρέκλα του αλλά σε σύντομο χρονικό διάστημα τα σκουλήκια έκαναν την δουλειά τους
Από την τηλεόραση έμαθε την αποπομπή του από τον κυβερνητικό μηχανισμό. Ο ίδιος δεν είχε καμία ανάμειξη αλλά είχε την ηθική ευθύνη. Είχε ανέβει πολύ ψηλά και έπεσε απότομα και με πολύ θόρυβο. Κλείστηκε στον εαυτό του, κλονίστηκε η ψυχική του υγεία . Θυμήθηκε ότι ο ροζ καθοδηγητής του στον στρατό ήταν πια διάσημος ψυχοθεραπευτής. Σε εκείνες τις συναντήσεις ανακάλυψε τι ήταν το βασικότερο κίνητρο της ζωής του μέχρι τώρα. Ήταν πρεζάκιας της εξουσίας. Εκείνο που κατεύθυνε την ζωή του ήταν η αναζήτηση της εξουσίας, στο πολυτεχνείο ήταν βαθύ κόκκινο, στο στρατό ροζ, στα χρόνια της ακμής πράσινο και τώρα στην μέση ηλικία μπλε. Ο ροζ ψυχικά καθοδηγητής του, είχε και αυτός αλλάξει με το πέρασμα του χρόνου , μαζί φτάσανε στο συμπέρασμα ότι η αναζήτηση της εξουσίας ήταν μια παυσίπονη γάζα στην μεγάλη αβεβαιότητα που του προκαλούσε ένα βαθύ υπαρξιακό άγχος. Μια είναι η λύση για να μην πονάς ,βαθιές ανθρώπινες σχέσεις.
Μετά την τελευταία συνεδρία μια ηλιόλουστη μέρα λες και είχε αυτόματο πιλότο το αυτοκίνητο του , πήρε το δρόμο για το χωριό του , βαθιές ανθρώπινες σχέσεις ήταν η τελευταία κουβέντα που του είχε κάτσει στο μυαλό. Είχε να πάει εκεί από τον θάνατο του πατέρα του. Με το νέο δρόμο ήταν πολύ σύντομη η διαδρομή του. Όταν πήρε τον ανηφορικό δρόμο του φάνηκε ότι σαν να τον παρακολουθούσε κάποιος . Δεν είχε που να πάει ξέκοψε από όλους τόσα χρόνια , πήγε στο αλώνι που έπαιζε παιδί. Εκεί καθισμένος σε μια μεγάλη πέτρα ξέσπασε σε λυγμούς. Ξαφνιάστηκε όταν κατάλαβε ότι κάποιος ήταν πίσω του, ο Φίλος του ο Μανόλης , συνταξιούχος στρατιωτικός είχε επιστρέψει στο χωριό του , αθόρυβα σαν παλιός καταδρομέας έστησε μια σειρά από βόλους πίσω από την πλάτη του Γιώργου. Του έβαλε ένα μεγάλο χάλκινο βόλο στο χέρι, από εκείνους που είχαν όταν ήταν παιδιά.
- Αν χτυπήσεις τον μεγάλο αριστερά τα πήρες όλα.
Αυτή τη φορά σίγουρα σημάδεψε σωστά. Άκουσε την καρδιά του να φτεροκοπάει όπως εκείνα τα βράδια που έγραφε συνθήματα στους τοίχους, ο κόκκινος χτύπος των ανθρώπινων σχέσεων , έφτασε πάλι στα αυτιά του αγκαλιάζοντας τον φίλο του. Κάτω μακριά στο ρέμα από ένα μερακλίδικο αγροτικό αυτοκίνητο ακουγόταν δυνατά ένα παλιό τραγούδι
- οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα η αγάπη μένει…
Η φιλία τους ξαναπήρε ήχο και ο Γιώργος , ρίζωσε στο χωριό του , όχι πως ξέφυγε από το κουσούρι της εξουσίας , ισόβιος υπερκομματικός (!!!) κοινοτάρχης εδώ και χρόνια μαζί με τον φίλο του το Μανόλη πρόεδρο του πολιτιστικού συλλόγου αγνώριστο το κάνανε το χωριό τους… και την ζωή τους.

Υγεία - ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ | on line Εφημερίδα | www.anagnostis.org | ΑΡΓΟΛΙΔΑ