Κοινωνία - ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ | on line Εφημερίδα | www.anagnostis.org | ΑΡΓΟΛΙΔΑ

Σκίτσο - ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ | on line Εφημερίδα | www.anagnostis.org | ΑΡΓΟΛΙΔΑ

Τοπική Αυτοδιοίκηση - ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ | on line Εφημερίδα | www.anagnostis.org | ΑΡΓΟΛΙΔΑ

Τοπική Αυτοδιοίκηση - ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ | on line Εφημερίδα | www.anagnostis.org | ΑΡΓΟΛΙΔΑ

Θα μεταφερθείτε στη νέα σελίδα σε

Δευτερόλεπτα

Σας περιμένουμε στην ηλεκτρονική μας έκδοση

Σας περιμένουμε στην ηλεκτρονική μας έκδοση
Επισκεφθείτε ΤΩΡΑ το site του ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ. www.anagnostis.org. Κλικ στην εικόνα

23/4/09

Ο μαύρος ιππότης και το φονικό γιατί η ζωή του ήταν σουγιάγες

Άρθρο του Βασίλη Καπετάνιου

Ήρθαν μετανάστες από την παλιά Σοβιετική Δημοκρατία της Γεωργίας, ο πόλεμος τους έδιωξε από εκεί. Στην αρχή ήταν πολύ δύσκολα, ευτυχώς του έδωσαν και ένα σπίτι στις εργατικές κατοικίες και βελτιώθηκε κάπως η κατάσταση. Το δωμάτιο του Γιώργου έβλεπε στον ακάλυπτο , ένα πηγάδι στο θάνατο του τίποτα όπως έλεγε και ο ίδιος. Έτσι όπως ήταν άβολο το διαμέρισμα κυριολεκτικά τον στενοχωρούσε. Θυμόταν το δίπατο πέτρινο σπίτι του στην Γεωργία, το δωμάτιο του έβλεπε στον μεγάλο κήπο και το μάτι του ξανοιγόταν μέχρι τα απάτητα βουνά. Από την ελευθερία στο κλουβί έτσι ένοιωθε.
- Ας είναι μικρό το διαμέρισμα, αρκεί που είμαστε όλοι μαζί και ακόμα ζωντανοί.
Στις δύο τάξεις που πήγε δημοτικό στην Ελλάδα τα πήγε πολύ καλά με τα μαθήματα , από τους πιο έξυπνους μαθητές έλεγαν οι δάσκαλοι του . Με τα παιδιά όμως δυσκολεύτηκε πολύ. Στην Γεωργία τον φώναζαν βρωμοέλληνα, αλλά εκείνη η βρισιά ήταν για αυτόν παράσημο υπερηφάνειας. Αλλά δεν μπορούσε να αντέξει εκείνο το παλιοκλέφτης ρωσοπόντιος. Άγριο συναίσθημα στην Γεωργία να νοιώθει έλληνας μετανάστης και στην Ελλάδα ένας ανεπιθύμητος ξένος
Στο γυμνάσιο επιβίωσε στο όριο και σαν μαθητής και στις σχέσεις με τα άλλα παιδιά., οι καθηγητές του ήταν ήπια ανεκτικοί μαζί του και κατόρθωσε και το τέλειωσε. Με τα λεφτά από το πλυντήριο αυτοκινήτων, που δούλεψε το καλοκαίρι πριν πάει στο Τεχνικό Λύκειο και με κάτι έκτακτα χαρτζιλίκια πήρε τον πρώτο του ηλεκτρονικό υπολογιστή. Η μαύρη οθόνη γινόταν ένα παράθυρο για να δει και να φτιάξει το δικό του κόσμο. Μπήκε σε μια εικονική, ηλεκτρονική πολιτεία, αυτοονομάστηκε Δημήτρης Έλληνας. Εικονικά , ηλεκτρονικά αγόρασε ένα μοναχικό δίπατο πέτρινο σπίτι που το μοναδικό παράθυρο στον όροφο έβλεπε στην θάλασσα. Εκεί μέσα σε ένα παραμυθιασμένο κόσμο έβαλε τα όνειρα του.
Τα πρώτα παράξενα συμπτώματα στην συμπεριφορά του παρατηρήθηκαν όταν ξεκίνησε πρώτη τάξη του λυκείου.
-Ντυνόταν μόνο με μαύρα ρούχα, μέχρι και μαύρα εσώρουχα και κάλτσες αγόρασε.
(καμώματα της εφηβείας λέγανε όλοι και τον αφήνανε να κάνει το κέφι του)
-Απέφευγε συστηματικά να τρώει μαζί με τους δικούς του. Και πότε μπορούσε να γίνει αυτό παρά μόνο κάθε Κυριακή. Ο καθένας έπρεπε να βγει νικητής από τον δικό του καθημερινό πόλεμο της επιβίωσης. Δεν μπορούσε όμως να αποφύγει το οικογενειακό τραπέζι όταν γύριζε ο πατέρας από τα ταξίδια κάθε δυο ή τρεις μήνες
Η μάνα του ανησύχησε όταν μια μέρα που πήρε αναγκαστικό ρεπό από την δουλειά της ( σημεία των καιρών της κρίσης) καθαρίζοντας το δωμάτιο του βρήκε κάτω από το κρεβάτι του ένα μπουκάλι βότκα και κάτι άσπρα χάπια. Δεν κρατήθηκε άνοιξε το ημερολόγιο του και την πήραν τα κλάματα. Δέκα επτά χρονών παιδί και μόνο το θάνατο υμνεί , έχει κόψει κάθε δεσμό με την ζωή . Πανικοβλήθηκε.
Ο διευθυντής του Λυκείου, περισσότερο κοιτούσε ειρωνικά τις εξαθλιωμένες παντόφλες που φορούσε παρά την πρόσεχε. Μέσα στον πανικό όπως ήταν ντυμένη έφυγε για το σχολείο κοντά ήταν εξ άλλου.
-Να του μαζέψετε τα λουριά. Τι θέλετε να κάνουμε εμείς κυρία μου. Εμείς την γνώση του προσφέρουμε.
-Δεν έχει ψυχολόγο το σχολείο σας;
-Κυρία μου εδώ δεν έχουμε καθηγητές και βιβλία για το σχολείο, ψυχολόγο θα μας φέρει το υπουργείο; Εγώ το μόνο που μπορώ να σας κάνω είναι να σας δώσω το τηλέφωνο της Μονάδας Υποστήριξης της ευρύτερης περιοχής .
Έστω αυτό ήταν κάποια λύση. Εκεί θα μπορούσε να βρει ειδικούς να την βοηθήσουν και να τον βοηθήσουν . Αμέσως και πολύ πείσμα για δύο ώρες πάλευε με το κινητό της να βγάλει γραμμή στην Μονάδα. Απογοητεύτηκε όταν της έκλεισαν ραντεβού μετά από έξι μήνες.
Τον διευθυντή όμως τον είδε πολύ σύντομα σε δυο μέρες ήταν πάλι εκεί,. Ο γιος της είχε πάρει αποβολή γιατί εμπλακεί σε ένα επικίνδυνο καυγά με ένα άλλο παιδί ,δια ασήμαντον αφορμή όπως έλεγε και το σημείωμα. Συμπέρασμα δεν βγήκε , αντί να προσπαθήσουν να βοηθήσουν τα παιδιά και να βρουν γιατί είναι βίαιη η συμπεριφορά τους μόνο αναφορές. απειλές , προσβολές και αποβολές, λάδι στην φωτιά!!!
Στο δρόμο για το σπίτι είδε το γιο της να κάθεται ανάποδα σε ένα παγκάκι , με το βλέμμα του θαμμένο στο καφέ του χώματος τρόμαξε όταν είδε τις μικρές κόκκινες σταγόνες να πέφτουν από τα δάκτυλα του. Τότε για πρώτη φορά πρόσεξε ότι συστηματική αυτοτραυματιζόταν . Γεμάτο χαρακιές το χέρι του και παράξενα ξυραφισμένα σχέδια πάνω στο μπράτσο του σαν αγκυλωτοί σταυροί.
Βουβά τον αγκάλιασε και δεν είπε τίποτα . Το ένοιωθε ότι είχε αρχίσει το μαύρο ταξίδι της απελπισίας.
Με τα μάτια συνεννοήθηκαν και βουβοί πήγαν να πιουν ένα ποτό στο κοντινό αναψυκτήριο. Κάθισαν στα έξω τραπεζάκια και ένοιωθε σαν καρφιά να πέφτουν στην πλάτη της τα βλέμματα των άλλων . Ήταν ανεπιθύμητοι αλλά τώρα δεν την ένοιαζε τίποτα
-Τι συμβαίνει παιδί μου
-( Το βλέμμα της τον έκανε να σπάσει , εκείνο το ίδιο βλέμμα όταν μικρός στην άλλη πατρίδα προσπαθούσε να μάθει ποδήλατο, και ήθελε μια ματιά αγάπης για να ισορροπήσει) Δεν μπορώ άλλο, φύγαμε μέσα στον πανικό, βόμβες και αίματα, ακόμα ουρλιάζει στο μυαλό μου η Ναστάζια καθώς την πετσόκοβαν , θέλω χάπια για να κοιμηθώ, εκεί ήμουν βρωμοέλληνας εδώ είμαι βρωμο ρωσοπόντιος
-Που τα βρήκες τα χάπια;
-Έξω από το σχολείο
-Αλλά θα τους δείξω εγώ , θα μάθουν τι μπορεί να τους στερήσει ο Μαύρος Ιππότης , θα τους μάθω εγώ τι είναι ο Δημήτρης ο Έλληνας,
-Ποιους παιδί μου τι σου έκαναν ( άρχισε να καταλαβαίνει ότι ο γιος της μπήκε σε μια άλλη πραγματικότητα ) μήπως πρέπει να σε δει και κανένας γιατρός;
-Και αυτός δικός τους είναι, τι νομίζεις ότι θα είναι η διάγνωση ρωσοποντίαση και θα μου δώσει χειρότερα χάπια από αυτά που παίρνω, ο Μαύρος Ιππότης δεν τους προσκυνά .
Δυστυχώς δεν πρόλαβε να κάνει και πολλά πράγματα. Ξύπνησε έντρομη από τα χτυπήματα στην πόρτα , με προτεταμένα τα μικρόφωνα στα χέρια οι δημοσιογράφοι και κατά ριπάς ερωτήσεις να της ανακοινώνουν και να την ρωτούν για την επίθεση που έκανε με μαύρα ξύλα στα οποία είχε περάσει ξυράφια ο γιος της. Τραυμάτισε πολύ σοβαρά πέντε ανθρώπους.
Δεν ήξερε τι να τους πει , έτσι όπως σηκώθηκε από τον καναπέ κράταγε ακόμα το βιβλίο που διάβαζε , το κράταγε σαν σωσίβιο απέναντι στα κύματα των απανωτών ερωτήσεων. Δεν ήξερε τι να πει και κοίταξε την σελίδα που ήταν το δάκτυλο της, οι στοίχοι ήταν η απάντηση της.Η ζωή μας είναι σουγιάδες / Σε βρώμικα αδιέξοδα / Σάπια δόντια, ξεθωριασμένα συνθήματα/ πάνω κάτω πάνω κάτω η Πατησίων/ Μια ζωή λιγούρια ταξιδεύουμε την ίδια διαδρομή / ξεφτίλα/ μοναξιά / απελπισία / (Κατερίνα Γώγου)

Υγεία - ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ | on line Εφημερίδα | www.anagnostis.org | ΑΡΓΟΛΙΔΑ