Κοινωνία - ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ | on line Εφημερίδα | www.anagnostis.org | ΑΡΓΟΛΙΔΑ

Σκίτσο - ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ | on line Εφημερίδα | www.anagnostis.org | ΑΡΓΟΛΙΔΑ

Τοπική Αυτοδιοίκηση - ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ | on line Εφημερίδα | www.anagnostis.org | ΑΡΓΟΛΙΔΑ

Τοπική Αυτοδιοίκηση - ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ | on line Εφημερίδα | www.anagnostis.org | ΑΡΓΟΛΙΔΑ

Θα μεταφερθείτε στη νέα σελίδα σε

Δευτερόλεπτα

Σας περιμένουμε στην ηλεκτρονική μας έκδοση

Σας περιμένουμε στην ηλεκτρονική μας έκδοση
Επισκεφθείτε ΤΩΡΑ το site του ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ. www.anagnostis.org. Κλικ στην εικόνα

8/4/09

Ναύπλιο: Οι ήρωες που δεν έγιναν … δρόμοι (!)

Άρθρο του Τόλη Κοϊνη, μέλους Ν.Ε. ΠΑΣΟΚ Αργολίδας

ΤΕΜΠΕΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ανήμερα της Εθνικής Επετείου της 25ης Μαρτίου περιδιαβαίνω τα σοκάκια τ’ Αναπλιού. Επιλέγω ως αντικείμενο παρατήρησης τις ονομασίες των οδών. Είχα την τιμή να έχω μεγαλώσει επί της οδού Σταϊκοπούλου, ο δρόμος με τις πολλές ταβέρνες (ανέκαθεν είχε πολλές ταβέρνες γιατί ήταν παράλληλος στο Μεγάλο Δρόμο, εμπορικό και Διοικητικό Κέντρο και στην Αμαλίας που ήταν η κυριότερη αγορά της πόλης). Σήμερα κατοικώ σε μια γειτονιά, που κανείς πια δεν θυμάται πως λεγόταν Κιουλ Τεπέ. Ο κεντρικός της δρόμος πήρε το ουδέτερο όνομα «οδός Αιγίου», λες και από κει πηγαίνουμε για το Αίγιο. Οι πάροδοι της γειτονιάς αυτής έχουν λάβει ονόματα από διάφορες περιοχές της Ελλάδας, χωρίς καμία σχέση με τον τόπο.
Τ’ ΑΝΑΠΛΑΚΙ όμως περηφανεύεται για την ιστορία του. Όλη η εμπορική κίνηση στηρίζεται στον Τουρισμό. Και ο επισκέπτης στο Ναύπλιο, δεν έρχεται για τις … αμμουδιές του, αλλά για να νιώσει τη γοητεία και το μυστήριο μιας πόλης που εξακολουθεί να συνομιλεί με το παρελθόν.
ΓΙΑ ΤΟ ΝΑΥΠΛΙΟ, το κομβικό στοιχείο της ιστορίας του είναι η δωδεκαετία 1821 – 1833. Τότε, που όπως σωστά επισημαίνει ο ύμνος της πόλης «μια Ελλάδα ζωντάνεψε εδώ». Μια περίοδος γεμάτη αγώνες, πάθη και ίντριγκες, τότε που οι καφενέδες της πλατείας του Πλατάνου (σημερινή Συντάγματος) ήταν ισάξιοι του… Da Capo και των λοιπών «σημείων συναντήσεως» του Κολωνακίου.
ΆΡΧΙΣΑ να σημειώνω ονόματα δρόμων. Οι Βασιλιάδες πρώτοι και καλύτεροι. Όθωνος, Αλεξάνδρου, Κωνσταντίνου, αλλά και τις Βασίλισσες δεν τις ξεχάσανε… Όλγας, Αμαλίας. Τον Γεώργιο τον Α’, που μάλλον ήταν καλύτερος από τους προηγούμενους, πρόλαβαν, επί Δημαρχίας Μελίδη, και τον μετέτρεψαν σε Εθνικής Αντιστάσεως (σωστή επιλογή γιατί είναι ο δρόμος πίσω από το Μουσείο, το οποίο είχε χρησιμοποιηθεί ως κρατητήριο από τους Κατακτητές).
ΚΑΤΙ ΔΕΝ μου πήγαινε καλά. Ανοίγω τη «Ναυπλία» του Μιχαήλ Λαμπρινίδη και ψάχνω να βρω τι έγινε το 1821 στο Ναύπλιο και κατά πόσο έχουμε τιμήσει τους ήρωες. Πρώτη περίοδος της πολιορκίας του Ναυπλίου, σύμφωνα με το συγγραφέα. Συγκροτείται στρατόπεδο στο Κατσίγκρι, επί κεφαλής αυτοσχέδιοι οπλαρχηγοί (δεν ήταν προηγούμενα ούτε κλέφτες ούτε αρματωλοί) με πρόχειρα οπλισμένους απόλεμους κατοίκους της περιοχής. Μεταξύ αυτών «και ο ηγούμενος της Μονής Αυγού». Αυτό το πανέμορφο αρχιτεκτονικά Μοναστήρι, στα όρια Ναυπλίας και Ερμιονίδας, έδωσε ένα βροντερό παρόν στο μεγάλο αγώνα. Ηγούμενος και καλόγεροι πήραν τα άρματα και ήρθαν να πολεμήσουν, να πάρουν τα φοβερά κάστρα τ’ Αναπλιού. Ο ηγούμενος αυτός, ήταν από τους πρώτους νεκρούς του Αγώνα. Ο Λαμπρινίδης δε μας διέσωσε το όνομά του. Το Μοναστήρι το έκλεισαν, όπως και πολλά άλλα, οι Βαυαροί της Αντιβασιλείας. Η τοπική εκκλησία ξέχασε τον ήρωα ηγούμενο, τον παρέδωσε στη λήθη… Αλλά και η πόλη, που για αυτήν έχυσε το αίμα του, δεν τον θεώρησε άξιο να δώσει, σε μια σούδα έστω, το όνομά του.
ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ το διάβασμα του Λαμπρινίδη. «Δεύτερη περίοδος πολιορκίας». Ο Κολοκοτρώνης τοποθετεί επικεφαλής το Νικόλαο Σταματελόπουλο, τον αδελφό του Νικηταρά. Έναν έμπειρο στρατιωτικό (είχε υπηρετήσει αρκετά χρόνια στο Γαλλικό και στον Αγγλικό στρατό), που συμμάζεψε την κατάσταση, έφτιαξε οργανωμένο στρατόπεδο, επιμελητεία, οργάνωσε τακτικά περίπολα και παρατηρητήρια, σε σημείο που οι Τούρκοι δεν μπορούσαν να φτάσουν ούτε μέχρι τον ΑγιοΛιά. Σκοτώθηκε και αυτός πολεμώντας σε μια απέλπιδα έξοδο που έκαναν οι Τούρκοι για να μαζέψουν τρόφιμα. Το πέπλο της λήθης τον σκεπάζει απόλυτα. Η τραγική ιστορία του αδελφού του τον επισκιάζει, αλλά η πόλη θα μπορούσε αντί να θυμηθεί την Έφεσο και τα Μέθανα να δώσει και το δικό του όνομα σε ένα δρόμο.
ΤΣΑΚΙΖΩ τις σελίδες της «Ναυπλίας» στην κορυφαία στιγμή της πολιορκίας. 4 Δεκεμβρίου 1821. 4.000 (!) Έλληνες με συνδυασμένη επιχείρηση από στεριά και θάλασσα προσπαθούν να καταλάβουν το Ναύπλιο. Ο αιφνιδιασμός αποτυγχάνει. Οι Έλληνες υποχωρούν με μεγάλες απώλειες. Οι Τούρκοι πιάνουν αιχμάλωτο έναν τραυματία τον Αναγνώστη Κελμπερή, από τον Κοσμά της Κυνουρίας. (το χωριό του ήταν τσιφλίκι Οθωμανών του Ναυπλίου, και γι αυτό από την πρώτη στιγμή συμμετείχε στην πολιορκία της πόλης μας). Δε σέβονται την κατάστασή του το σέρνουν στους δρόμους και σιγά – σιγά τον διαμελίζουν. Στο φρικιαστικό έγκλημα πρωτοστατούν οι Εβραίοι του Ναυπλίου.
Δεν υπάρχει τίποτε, στην πόλη μας, που να μαρτυρά το τραγικό του τέλος. Τους δρόμους δεν τους έχουμε για τους ήρωες…
Ο ΑΡΙΘΜΟΣ είναι μεγάλος. Μια στρατιά από «υπέρ της Ελευθερίας» πεσόντες αγωνιστές στοιβάζεται στις σελίδες της ιστορίας. Εμείς φροντίζουμε το βιβλίο αυτό να το βάλουμε στο κάτω μέρος του θρυλικού «χρονοντούλαπου» και να το ξεχάσουμε. Θα κάνω μια τελευταία αναφορά. Στον παπα Αρσένη Κρέστα, στον Αρχιμανδρίτη από το Κρανίδι που πήρε από τους πρώτους μέρος στην πολιορκία του Ναυπλίου και σκοτώθηκε λίγες ημέρες πριν από την άλωσή του προσπαθώντας να εμποδίσει προσπάθεια ανεφοδιασμού των φρουρίων…
ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ η απορία, αφού αυτούς που θυσιάστηκαν δεν τους τίμησαν, τότε που ήταν η μνήμη τους ακόμα νωπή , με ονόματα δρόμων, σε ποιους λοιπόν επεφύλαξαν αυτή την τιμή;
ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ Κωτσονόπουλος, Φαρμακόπουλος, Αντωνόπουλος, Σωφρώνης, Ιατρού …. Ποιοι ήσαν; Με μια λέξη: Πολιτευτές. Δήμαρχοι Βουλευτές, Υπουργοί κλπ. Μια πολιτική ελίτ που πολλοί από αυτούς διέμεναν στο Ναύπλιο, αλλά εκλεγόταν σε άλλες περιφέρειες (Λακωνία, Μεσσηνία κλπ.)
ΕΝΤΑΞΕΙ, ΑΣ πούμε ότι ο πρωτοπόρος Δημοκράτης του 19ου αιώνα, Ρόκος Χοϊδάς, ήταν μεν Ναυπλιώτης, αλλά παραήταν …αριστερός για τα χούγια της επικρατούσας τάξεως. Ο Τέλος Άγρας, όμως, ο Ναυπλιώτης Μακεδονομάχος, γιατί ήταν υποδεέστερος από τον «χ» πολιτευτή;
ΑΣ ΕΛΠΙΣΟΥΜΕ ότι σύντομα θα έχουμε στο Ναύπλιο μια Δημοτική Αρχή που θα έχει ευρύτητα οριζόντων και θα μπορέσει να διαφυλάξει την ιστορική παράδοση της πόλης. Καιρός είναι να αντιμετωπίσουμε τους δρόμους ως διαύλους επικοινωνίας του ιστορικού παρελθόντος με το δυναμικό μέλλον και όχι να αναζητούμε τριγύρω φιλέτα οικόπεδα προς αντιπαροχή.

1 σχόλια:

Νίκος Κωτσονόπουλος είπε...

Καλό θα ήταν, πριν την συγγραφή ή τη δημοσίευση κάποιου άρθρου, και ιδιαίτερα αν ο συγγραφέας φαίνεται να έχει άγνοια γεγονότων, να ελέγχεται η ορθότητα των όσων γράφονται. Ιδιαίτερα όταν γίνεται αναφορά σε ονόματα "πολιτευτών" να γίνεται - μια μικρή έστω -έρευνα της προσωπικής τους ιστορίας. Γνωρίζω ότι είναι ευκολότερο να διαβάζουμε επιλεκτικά ορισμένες μόνο σελίδες κάποιων βιβλίων, από το να το διαβάζουμε όλόκληρο, ανάλογα με τη σκοπιμότητα του κάθε άρθρου, αλλά η ημιμάθεια είναι χειρότερη από την άγνοια. Ενδεικτικά αναφέρω: Μιχαήλ Κωτσονόπουλος βλ. Μιχαήλ Λαμπρινίδης - Ναυπλία, σελ. 599. Επίσης: Φώτιος Χρυσανθόπουλος Βίοι Πελοποννησίων ανδρών και των έξωθεν εις την Πελοπόννησον ελθόντων κληρικών, στρατιωτών και πολιτικών, των αγωνισαμένων τον αγώνα της Επαναστάσεως. Αν πάλι είναι κουραστικό να ανατρέξετε στις προαναφερόμενες πηγές, μπορείτε απλά να ανοίξετε τη Wikipedia.

Υγεία - ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ | on line Εφημερίδα | www.anagnostis.org | ΑΡΓΟΛΙΔΑ