Κοινωνία - ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ | on line Εφημερίδα | www.anagnostis.org | ΑΡΓΟΛΙΔΑ

Σκίτσο - ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ | on line Εφημερίδα | www.anagnostis.org | ΑΡΓΟΛΙΔΑ

Τοπική Αυτοδιοίκηση - ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ | on line Εφημερίδα | www.anagnostis.org | ΑΡΓΟΛΙΔΑ

Τοπική Αυτοδιοίκηση - ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ | on line Εφημερίδα | www.anagnostis.org | ΑΡΓΟΛΙΔΑ

Θα μεταφερθείτε στη νέα σελίδα σε

Δευτερόλεπτα

Σας περιμένουμε στην ηλεκτρονική μας έκδοση

Σας περιμένουμε στην ηλεκτρονική μας έκδοση
Επισκεφθείτε ΤΩΡΑ το site του ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ. www.anagnostis.org. Κλικ στην εικόνα

4/8/11

Έχουμε μπει όλοι στην σγράβα και σκούζουμε…

Η απέναντι όχθη του Βασίλη Καπετάνιου
 
Ξημερώματα Κυριακής η ελπίδα για ένα βαθύ ξεκούραστο ύπνο διακόπτεται από το θυμωμένο παράπονο του μικρού Χαράλαμπου . Τον ακούω να φωνάζει δυνατά μέσα από το δωμάτιο του.

-Δεν θέλω να βλέπω όνειρα.

-Τι είπες Χαράλαμπε; (Τον ρωτάω σε μια κατάσταση μεταξύ ύπνου και ξυπνήματος, ονείρου και πραγματικότητας.)

-Δεν θέλω να βλέπω όνειρα .Θέλω μόνο να βλέπω το σκοτάδι, να μην σκέφτομαι και να μην φοβάμαι!!!!

Με ξάφνιασε με την πετυχημένη του ατάκα και με ξύπνησε οριστικά. Αλλά ο τόνος της φωνής του φανέρωνε και ένα ανεκπλήρωτο αίτημα.

-Και τι θέλεις να κάνουμε τώρα; ( Τον ρωτάω.)

-Δεν ξέρω, εγώ δεν θέλω να βλέπω όνειρα σου είπα!!!

-Θες να κοιμηθούμε για λίγο μαζί ;

-Και η μαμά;

-Για μια φορά θα σου επιτρέψει να κοιμηθείς μαζί μας.

Ο μικρός Χαράλαμπος δεν είχε κοιμηθεί το μεσημέρι, οι εικόνες από κάποια παιδική ταινία που είδε ( ο θεός να τις κάνει παιδικές ) έκαναν εισβολή στα βραδινά του όνειρα. Βρέθηκε σε μια αδιέξοδη κατάσταση εικόνων , έπρεπε να σκεφτεί να βρει μια λύση. Αλλά ο περιορισμένος χρόνος και ο καταιγισμός των εικόνων του προκάλεσαν έντονο φόβο και βρήκε την λύση να ξυπνήσει. Η αίσθηση των γονιών του κοντά του τον βοήθησε να κοιμηθεί πολύ εύκολα, σε ένα βαθύ ύπνο γεμάτο όνειρα, όπως έδειχναν οι γρήγορες κινήσεις των ματιών του κάτω από τα κλεισμένα  βλέφαρα. Τώρα όμως ένοιωθε ότι είχε παρέα  και τον φόβο να αντιμετωπίσει μπορούσε και να σκεφτεί προφανώς. Το μισό χαμόγελο στα χείλη του έδειχνε ότι τούτη την φορά μάλλον, αν και φοβόταν μπορούσε να σκεφτεί και έβγαινε νικητής στην εικονική – ονειρική μάχη.  Σηκώθηκε φρέσκος- φρέσκος σαν να μην συνέβαινε τίποτα το πρωί.

-Μπαμπά είπες ότι σήμερα θα πηγαίναμε στου κυρ Φώτη την ταβέρνα στο Κεφαλάρι.

-Καλά ούτε καλημέρα δεν μου είπες. Στο όνειρο σου το είδες παιδάκι μου; (Του είπα για να τον πειράξω και να βρω μια ευκαιρία να σχολιάσω τα βραδινά καψώνια που μας έκανε. Αλλά δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω τις σκέψεις μου γιατί αμέσως πετάχτηκε η μικρή Μαρία, η καλύτερη δικηγόρος του αδελφού της  ιδιαίτερα όταν το θέμα αφορά και την ίδια.)

-Ναι μπαμπά το είπες. Το υποσχέθηκες!!! Και τις υποσχέσεις μας τις κρατάμε έτσι δεν είναι μπαμπακούλι μου; Έτσι δεν είναι κύριε Βασιλάκη ( Προσπαθώντας να κάνει την βραχνή φωνή της Καρέζη όταν φώναζε τον Αλεξανδράκη «κύριε Σαμιωτάκη» στην ταινία «Δεσποινίς Διευθυντής»).  Και είπαμε να πάρουμε μαζί και τον παππού και την γιαγιά , είναι φίλος τους ο κυρ Φώτης . ( Και κάνοντας ξανά βραχνή την φωνή της.) Έτσι δεν είπαμε κύριε Βασιλάκη;

Έτσι λοιπόν Κυριακή μεσημέρι κάτω από το δροσερό πλατάνι της ταβέρνας «ο Παράδεισος» η Μαρία και ο Χαράλαμπος έδιναν την παραγγελία τους στον γιο του κυρ Φώτη.

-Ο γέρος είναι εδώ;( Ρώτησε ο παππούς Νίκος τον γιο του κυρ Φώτη που έπαιρνε την παραγγελία.)

-Μέσα είναι παλεύει με τα κάρβουνα. Σας είδε μόλις πάρει μια ανάσα θα έρθει να σας δει.

Και πράγματι μετά από λίγη ώρα ήρθε. Με τον παππού  Νίκο γνωρίζονται πάνω από πενήντα  χρόνια, όταν κοιτάζονται στα μάτια πρέπει στον μυαλό και των δυο να γίνεται μια απότομη ανάμνηση εικόνων σε καταιγιστικό ρυθμό . Μνήμες  για χαρές λύπες , για φίλους και γνωστούς  τους που δεν υπάρχουν πια. Αφού είπαν για λίγο τα δικά τους ο κυρ Φώτης με τους παππούδες τον ρωτάω.

-Κυρ Φώτης πως τα βλέπεις τα πράγματα;

-Έχουμε μπει όλοι στην σγράβα και σκούζουμε .

-Το σκούζουμε το κατάλαβα αλλά η σγράβα τι είναι ;

-Η σγράβα είναι μια απότομη , μια ξαφνική γούβα , αν έπεφτε μέσα το ζώο τσάκιζε το πόδι του.

-Και τι κάνατε τότε;

-Φτιάχναμε την σαριά ( είπε η γιαγιά Μαρία) έφτιαχνε η μάνα μου , η γιαγιά σου η Ματίνα.

-Μια στιγμή να τα σημειώσω γιατί θα τα ξεχάσω , σγράβα η γούβα είπαμε και σαριά τι είναι;

-Η σαριά ( συνέχισε η γιαγιά Μαρία)  είναι το άπλυτο μαλλί προβάτου που κρατάγανε οι νοικοκυραίοι την παλιά εποχή για τέτοια περιστατικά.

-Τι περιστατικά ;

-Στα χωριά τα δικά μας ήταν πολύ συχνό το φαινόμενο να τσακίζει κάποιο ζωντανό το πόδι σε μια σγράβα . Έπαιρνε η γιαγιά η Ματίνα την σαριά χτύπαγε και ένα αυγό το άπλωνε πάνω στην σαριά. Μαζί με το αυγό πρέπει να έβαζε και κάτι άλλο υλικό δεν το θυμάμαι τώρα. Αφού ισιώνανε το πόδι του ζώου, βάζανε και δυο καλάμια για να το σταθεροποιήσουνε,  το τύλιγε με αυτό και μετά  από λίγο καιρό ήταν καλά. Είχα δει την μάνα μου με τον ίδιο τρόπο να φτιάχνει και σπασμένα πόδια παιδιών.

-Κατάλαβες τι γίνεται τώρα συνέχισε ο κυρ Φώτης, πέσαμε μέσα στην σγράβα , σκούζουμε και δεν ξέρουμε ότι υπάρχει η σαριά , άντε και καλή σας όρεξη ( και έφυγε να συνεχίσει την μάχη στην ψησταριά) .

Απόγευμα τις Κυριακής ξεφύλλιζα τις κυριακάτικες εφημερίδες. Ο εφιάλτης και ο πανικός να ξεχειλίζει από κάθε παράγραφο, ιδιαίτερα από τις οικονομικές στήλες. Νέα μέτρα έρχονται , νέοι νόμοι, νέες περικοπές . Στο μυαλό μου ήρθαν οι ατάκες  του μικρού Χαράλαμπου και του κυρ  Φώτη. 

Μπορεί όλοι μαζί να μην τα φάγαμε αλλά όλοι σκαλίζαμε τον δήθεν ευρωπαϊκό βράχο της καταναλωτικής μας ματαιοδοξίας. Είτε επιδοτούμενο πρόγραμμα , είτε αγροτική επιδότηση , είτε άτοκο δάνειο ο καθένας τράβηξε το λιθαράκι από τον δανικό βράχο. Στο τέλος φτιάχτηκε μια μεγάλη σγράβα και πιαστήκαμε και με τα δύο πόδια μέσα . Όπως  είμαστε πιασμένοι και σκούζουμε, φοβόμαστε και από τα δικά μας ουρλιαχτά και από τα ουρλιαχτά των άλλων. Κανείς δεν θυμάται  πια ότι υπάρχει ελπίδα να ορθοποδήσουμε,  η σαριά της παράδοσης που αρνηθήκαμε  όταν δοκιμάζαμε στον διπλό καθρέφτη το ευρωπαϊκό κουστούμι.  Ο εγκλωβισμός μας αρχίζει να μας προκαλεί εφιάλτες. Και τρομοκρατημένοι πλέον από τις εφιαλτικές εικόνες δεν  έχουμε τον τρόπο να σκεφτούμε. Και έτσι ακολουθώντας τις δυτικές ευρωπαϊκές οδηγίες για την αντιμετώπιση του εφιάλτη βάζουμε και το κεφάλι μέσα στην λακκούβα. Προτιμάμε το απόλυτο σκοτάδι για να μην σκεφτόμαστε αλλά και να μην φοβόμαστε.

Αρνούμαστε την σκέψη που είναι ο τρόπος και ο δρόμος που οδηγεί στην Πόλη και στην Αγορά του Δήμου.

Μόνος του ο καθένας δεν μπορεί να βγει από την γούβα που ανοίξαμε, ο καθένας με τον τρόπο του. Μόνο αν σηκώσουμε το κεφάλι δούμε,  θα βρούμε ξανά την συνείδηση μας ( συν –οίδα) , θα αντιληφθούμε ότι υπάρχουν και άλλοι γύρω μας και όλοι μαζί με μια κυκλική ενωμένη αντίσταση θα μπορούσαμε να βγούμε από τον λάκκο τραβώντας ο ένας τον άλλο αφού δώσουμε τα χέρια . Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στην παράδοση του λαού μας , ο γιός του Άρη  ο Φόβος δεν είναι πάντα κάτι το αρνητικό. Για τους αρχαίους σπαρτιάτες  το ιερό του Φόβου συμβόλιζε την πειθαρχία και την συνοχή του στρατεύματος.

Ο μικρός Χαράλαμπος βυθίστηκε ξανά  στα όνειρα όπως έδειχναν οι κινήσεις των ματιών του κάτω από τα κλειστά βλέφαρα, πιθανόν να συνέχιζε την προηγούμενη αποτυχημένη εικονική –ονειρική πραγματικότητα, αλλά δίπλα στους γονείς του ένοιωθε την συνέχεια με την οποία μπορούσε να αντιμετωπίσει τον φόβο που του προκαλούσαν και προφανώς να βρίσκει λύσεις μέσα από την σκέψη που του προκαλούσαν οι εικόνες . Τουλάχιστον έτσι φανέρωνε το μισό πονηρό χαμόγελο του ενώ τα μάτια του έπαιζαν ακόμα εικόνες από όνειρα.

Είναι σίγουρο ότι πέσαμε στην σγράβα. Αλλά το ζητούμενο δεν είναι αν πέσαμε αλλά αν έχουμε την θέληση να σηκωθούμε. Αν είμαστε διατεθειμένοι να αντιμετωπίσουμε τον φόβο θετικά , σαν μια ευκαιρία για πειθαρχία και συνοχή του στρατεύματος των δυνάμεων μας και με την βοήθεια της ελληνικής σκέψης να αναζητήσουμε την σαριά της συνέχειας μας εκεί που την αφήσαμε εκεί που μας περιμένει … στον Ελληνικό Λόγο.

*Η σημερινή ιστορία στηρίχθηκε σε ατάκες που άκουσα από τον γιό μου Χαράλαμπο χαράματα Κυριακής και τον κυρ Φώτη  του «Παράδεισου» το μεσημέρι της τελευταίας Κυριακής του Ιουλίου 2011 στο Κεφαλάρι Άργους.

Υγεία - ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ | on line Εφημερίδα | www.anagnostis.org | ΑΡΓΟΛΙΔΑ