Κοινωνία - ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ | on line Εφημερίδα | www.anagnostis.org | ΑΡΓΟΛΙΔΑ

Σκίτσο - ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ | on line Εφημερίδα | www.anagnostis.org | ΑΡΓΟΛΙΔΑ

Τοπική Αυτοδιοίκηση - ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ | on line Εφημερίδα | www.anagnostis.org | ΑΡΓΟΛΙΔΑ

Τοπική Αυτοδιοίκηση - ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ | on line Εφημερίδα | www.anagnostis.org | ΑΡΓΟΛΙΔΑ

Θα μεταφερθείτε στη νέα σελίδα σε

Δευτερόλεπτα

Σας περιμένουμε στην ηλεκτρονική μας έκδοση

Σας περιμένουμε στην ηλεκτρονική μας έκδοση
Επισκεφθείτε ΤΩΡΑ το site του ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ. www.anagnostis.org. Κλικ στην εικόνα

31/5/13

Κατάθεση ψυχής του Π. Τατούλη

«Et in Arcadia ego». Με το πείσμον Αρκαδικό DNA να καθορίζει τη ζωή και την πορεία του εξακολουθεί να αφήνει ισχυρό το χνάρι του από όπου κι αν περνά. Βουλή, Υπουργείο, Περιφέρεια αποδείχτηκαν μη «στεγανά» περιβάλλοντα για ένα πνεύμα που παραμένει νεανικό και ελεύθερο. Γιατρός, Πολιτικός, Αρκάς, Σύντροφος, Πατέρας ο Πέτρος Τατούλης δεν φοβάται να δοθεί με πάθος σε ότι αγαπά.

"ΑΝΑΓΝΩΣTΗΣ":   Ανιχνεύοντας το ιστολόγιό σου το μάτι μου στάθηκε στο στίχο του Πάμπλο Νερούντα «Αφήστε ήσυχους αυτούς που γεννιούνται! Μεριάστε να μεγαλώσουν. Μην τα 'χετε σκεφτεί όλα γι' αυτούς». Τι σημαίνει αλήθεια για σένα αυτός ο στίχος;
Π. ΤΑΤΟΥΛΗΣ: Γκέλυ, έχεις σκεφτεί ποτέ ποιες είναι οι περίοδοι εκείνες στην ιστορία της ανθρωπότητας που καταγράφηκε η μεγαλύτερη πνευματική παραγωγή; Θα αναφέρω ένα παράδειγμα από τη μουσική. Μέχρι τον 18ο αιώνα ουδείς ασχολιόταν με την μουσική του παρελθόντος. Ο Μπετόβεν για παράδειγμα ή ο Μότσαρτ ήταν παντελώς ακαλλιέργητοι, με την έννοια του όρου όπως τον χρησιμοποιούμε σήμερα. Με απλά λόγια δεν είχαν γνώσεις από το παρελθόν. Αντίθετα, τους απασχολούσε ιδιαίτερα η εποχή τους και ταυτόχρονα η εμβάθυνση στη δική τους δημιουργία. Το έλλειμμα επιρροών λοιπόν είναι αυτό που σε αντίστοιχες χρονικές περιόδους επέτρεψε σε διαφόρων δυνατοτήτων διάνοιες να αφήσουν πίσω τους ένα έργο, που δύσκολα υπερβαίνεται από τους διάφορους συνεχιστές.  Σήμερα, βιώνουμε δύο ακραία- ακόμη και για περιόδους εξαιρετικά εκπολιτισμένες - ζητήματα. Αφενός την απελευθέρωση της γνώσης, μέσα από την παγκοσμιοποίηση της τεχνολογίας και της οικονομίας, και αφετέρου την διδαχή της γνώσης ως αυθεντία. Αυτές τις αυθεντίες που στειρώνουν την νεανική σκέψη έχουμε να αντιπαλέψουμε. Όπως έχουμε να αντιπαλέψουμε και τις φόρμες. Κάπως έτσι αντιλαμβάνομαι το στίχο του Νερούντα, αν και ένας ερωτικός ποιητής όπως αυτός μπορεί να ερμηνευθεί με διάφορους τρόπους, όπως το ζει ο καθένας που τον ακούει ή τον διαβάζει.

"ΑΝΑΓΝΩΣTΗΣ":  Στην πολιτική σκηνή του τόπου για πάνω από μια 20ετία. Εδώ και μια 5ετία εκτός του κόμματος με το οποίο αγωνίστηκες από τα νιάτα σου. Σήμερα η … «γεύση» στο στόμα σου ποια είναι;
Π. ΤΑΤΟΥΛΗΣ: Η γεύση στο στόμα είναι όπως κάθε γεύση. Το πικρό εναλλάσσεται με το γλυκό. Το ξινό με το αλμυρό. Το σκληρό με το κρεμώδες. Αυτό Γκέλυ, εγώ προσωπικά, το επιδίωξα στη ζωή μου. Ποτέ, αυτά τα χρόνια που περιγράφεις, δεν κρύφτηκα στην θαλπωρή ενός σπιτιού, απλώς και μόνο από φόβο ή ανασφάλεια τι με περιμένει εκεί έξω στην φύση. Όταν το περιβάλλον γινόταν ασφυκτικό για την ελευθερία του μυαλού μου, το κατέθετα ανοικτά και δημόσια. Με όποια συνέπεια. Η φύση λοιπόν ήταν το σπίτι μου. Οι φίλοι, οι συμπολίτες μου και όχι κάποιες κομματικές παρεούλες, που αρέσκονται να συναγελάζονται σε κλειστά γραφεία με καμία ουσιαστική αναφορά στο εξωτερικό τους περιβάλλον. Οι ιδέες, οι πολιτικές, οι δράσεις δεν μπορούν παρά να είναι ελεύθερες, προκειμένου να ζυμώνονται στην πραγματικότητα. Αυτή η οπτική μπορεί να με οδήγησε για μικρές περιόδους σε συνθήκες κομματικής απομόνωσης, ωστόσο συγκράτησε μέσα στο μυαλό μου τη νεωτερικότητα που τα στεγανά περιβάλλοντα συνηθίζουν να απομυζούν. Σήμερα, άλλωστε, η πραγματικότητα έρχεται να αποδείξει την κατάρρευση των κομματικών περιχαρακώσεων που οδήγησαν σε μεγάλο βαθμό στο σημερινό πολιτικό τέλμα. Αυτό που στην Αρκαδία πετύχαμε επί μια 20ετία, αφού οι πολιτικοί μου φίλοι προέρχονταν από κάθε κομματικό χώρο, το κάναμε πράξη και σε επίπεδο περιφερειακής διοίκησης με το ανεξάρτητο και ακομμάτιστο σχήμα που επικράτησε στις προηγούμενες εκλογές. Αυτό το μοντέλο θα το δούμε με βεβαιότητα να εφαρμόζεται παντού στην χώρα, αφού μόνο μέσα από συνεργασίες και όχι μέσα από ευκαιριακές συνευρέσεις που έχουν ως αυτοσκοπό την εξουσία, μπορούμε να δώσουμε διεξόδους στον τόπο και τους ανθρώπους μας.

"ΑΝΑΓΝΩΣTΗΣ":    Έχεις πιστούς φίλους, που σε ακολούθησαν και στην προσπάθειά σου για την Περιφέρεια Πελοποννήσου. Από την άλλη έχεις και ορκισμένους εχθρούς που συχνά σε κατηγορούν για συγκεντρωτισμό και για αλαζονεία. Τι απαντάς;
Π. ΤΑΤΟΥΛΗΣ : Αυτό είναι γνώρισμα των ανθρώπων που έχουν μια συγκεκριμένη άποψη, μια συγκεκριμένη κοσμοθεωρία. Πολύ νωρίς κατέθεσα απερίφραστα τη δική μου. Δεν έκανα εκπτώσεις σε αυτήν την θεωρία. Ούτε με ενδιέφερε ιδιαίτερα η απέναντι άποψη, όταν αυτή δεν μπορούσε να με πείσει με επιχειρήματα. Αντίθετα, πάνω σε αυτήν την βιοθεωρία έχτισα με τα χρόνια, με πολύ διάβασμα και μεγάλη συλλογή εμπειριών το δικό μου μοντέλο για το πώς πρέπει να διοικούνται οι δομές και να προχωρούν οι κοινωνίες. Όσο για τους εχθρούς, ποτέ δεν καθόρισαν την δική μου πορεία ή τις δικές μου προτεραιότητες. Άλλωστε, η αντιπαράθεση, όταν γίνεται σε επίπεδο απόψεων είναι εξαιρετικά χρήσιμη. Η πολιτική αντιπαράθεση ωστόσο σήμερα έχει γίνει απλώς επικοινωνισμός ιδιωτών και όχι ατόμων, που συν τοις άλλοις έχουν βαθιά άγνοια, φτωχή σκέψη και  τεμπέλικο σώμα. Κι αυτό είναι μια βόμβα στη συνθήκη συμβίωσης των πολιτών μέσα στο κράτος.

"ΑΝΑΓΝΩΣTΗΣ":  Όταν δημιουργήθηκαν οι αιρετές Περιφέρειες αρκετοί επένδυσαν όνειρα στη δυνατότητά τους για αυτόνομη και ουσιαστική ανάπτυξη, οραματίστηκαν αποδέσμευση από την κεντρική εξουσία και ήλπισαν στη δημιουργία πυλώνων στήριξης της οικονομίας της χώρας γενικότερα. Στο σημερινό γίγνεσθαι κάτι τέτοιο είναι εφικτό ή αποτελεί ουτοπία;
Π. ΤΑΤΟΥΛΗΣ: Κοίταξε, Γκέλυ. Η περιφερειοποίηση της χώρας είναι και η μόνη σανίδα σωτηρίας της. Θα στο πω σχηματικά. Το πλοίο βούλιαζε και βρέθηκαν δομές, αλλά και μεμονωμένοι άνθρωποι που, σαν μικρές βάρκες, έριξαν τις δικές τους άγκυρες και συγκράτησαν την πτώση. Οι περιφέρειες είναι σε αυτές τις μικρές βάρκες. Το λέω από την πρώτη στιγμή. Οι κεντρικές δομές, το κράτος, θα είναι για πολλά χρόνια ακόμη επιφορτισμένο με την ευθύνη της δημοσιονομικής εξυγίανσης. Στις περιφέρειες πρέπει να αποκεντρωθούν κι άλλες αρμοδιότητες, προκειμένου η καθεμία από αυτές, ανάλογα με τις δυνατότητες της, τη δυναμική και το σχεδιασμό της να βρει το δικό της βηματισμό. Και με αυτόν τον τρόπο, θα συνεισφέρει με θετικό πρόσημο στο face loss, την επανάκτηση δηλαδή της συνολικής αξιοπιστίας της χώρας. Στη σημερινή συγκυρία, όποιος θέλει και διαθέτει συγκροτημένο σχέδιο, είναι σε θέση να διεκδικήσει και να κερδίσει απέναντι στην κεντρική εξουσία. Πάρε για παράδειγμα το θέμα της διαχείρισης των απορριμμάτων. Η Πελοπόννησος από τελευταία στην κατάταξη και χωρίς καμία προσδοκία, θα είναι η πρώτη περιφέρεια στην χώρα που θα αντιμετωπίσει οριστικά αυτό το πρόβλημα. Τον Αύγουστο θα έχουμε προσωρινό ανάδοχο από τον διαγωνισμό , ο οποίος θα αναλάβει και την προσωρινή διαχείριση. Δεν πρέπει να είμαστε υπερήφανοι για αυτό στην Πελοπόννησο; Ότι το δικό μας μοντέλο, που πέρασε από χίλια κύματα και αμφισβήτηση στην αρχή, τελικώς επικράτησε και περιγράφεται σήμερα από τον πρωθυπουργό ως «εθνικό μοντέλο» που ακολουθείται κατά πόδας και από τις υπόλοιπες περιφέρειες και ότι η ευόδωση αυτού του διαγωνισμού σε χρόνο ρεκόρ είναι αυτό το γεγονός που διασώζει την χώρα από τα πρόστιμα που είναι  έτοιμα να της επιβληθούν για την αντιπεριβαλλοντική διαχείριση; Αυτό είναι μια μεγάλη κατάκτηση. Αλλά κυρίως η κατάκτηση είναι η αλλαγή νοοτροπίας. Το σκουπίδι για εμάς είναι προϊόν, συνιστά «Νέα Οικονομία», ενώ ευνοεί και την επιχειρηματικότητα, αφού γύρω από τις εγκαταστάσεις μπορούν να δημιουργηθούν μονάδες ανακύκλωσης και παραγωγής ενέργειας. Δεν θέλω να αναφερθώ στα έργα και τις υποδομές. Οι πολίτες θεωρώ ότι γνωρίζουν στην πόλη τους τα έργα που εκτελούνται αυτήν την περίοδο. Η αιρετή περιφέρεια, σε συνεργασία με τους δημάρχους, ανέλαβε ένα ΕΣΠΑ κλινικά νεκρό και σήμερα «τρέχει» με υπερδιπλασιασμό των εντάξεων. Έργα που έμεναν τελματωμένα για χρόνια ξεμπλόκαραν. Κι αυτό δεν συνέβη δια μαγείας. Γκέλυ, στην περιφέρεια έχουμε μεγάλο πάθος με τη δουλειά μας. Και πιστεύουμε απόλυτα ότι ο δρόμος που βαδίζουμε είναι εκείνος που οδηγεί σε έξοδο από την κρίση.

"ΑΝΑΓΝΩΣTΗΣ":   Η Πελοπόννησος ένας τόπος μαγικός βρέθηκε να είναι από τους τελευταίους τροχούς ανάπτυξης στην Ευρώπη. Ποιος είναι για σένα ο κινητήριος μοχλός ώστε να ξεκολλήσει το «άρμα» από τη λάσπη;
 Π. ΤΑΤΟΥΛΗΣ: Θα σου πω τι δεν είναι. Δεν είναι το ευχολόγιο της ανάπτυξης που ακούμε καθημερινά δεξιά κι αριστερά να ευαγγελίζονται διάφοροι βερμπαλιστές. Ούτε η ανάπτυξη θα έλθει σήμερα από τον «μεσσία» των μεγάλων επενδύσεων. Καλές οι μεγάλες επενδύσεις, αλλά μέχρι να αποδώσουν (ακόμη κι όταν έλθουν) θα έχει περάσει στην καλύτερη περίπτωση μια τριετία. Τι θα έχει κάνει μέχρι τότε η πραγματική οικονομία; Θα έχει …αποβιώσει. Διότι η δημοσιονομική προσαρμογή, με τα μέτρα που συνεπάγεται, χωρίς ρευστότητα στην αγορά, είναι συνταγή αποτυχίας. Τι έχουμε κάνει για τη ρευστότητα στην αγορά; Ελάχιστα πράγματα έως τίποτε. Προχωράμε στις ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών χωρίς να έχουμε συμφωνήσει ένα μίνιμουμ απαιτήσεων για ενέσεις ρευστού στην πραγματική οικονομία. Προχωρούμε στις ρυθμίσεις του δημόσιου χρέους, χωρίς να λέμε τι θα γίνει με τα ιδιωτικά χρέη. Στην Περιφέρεια Πελοποννήσου, το δικό μας πρωταρχικό μέλημα είναι να κρατήσουμε ζωντανές τις δικές μας μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Στα τέλη Οκτωβρίου θα είναι πλέον ενεργοποιημένο το Επιχειρηματικό Ταμείο Πελοποννήσου, το οποίο θα προσφέρει μικροδάνεια και εγγυήσεις στις επιχειρήσεις μας που τις έχουν ανάγκη. Παράλληλα, έχουμε συγκροτημένη στρατηγική για τον τουρισμό. Η επένδυση κοινοτικών κονδυλίων στα λιμάνια, στις αερομεταφορές, η δημιουργία και πολιτικού αεροδρομίου στην Τρίπολη, η αξιοποίηση των μαρίνων, η βελτίωση των οδικών αξόνων, καθιστούν την Πελοπόννησο πλέον θελκτικό προορισμό. Σε αυτό το εξαιρετικά ανταγωνιστικό περιβάλλον, η περιφέρεια Πελοποννήσου, τοποθετείται πλέον με το δικό της Brand, με τη δική της ταυτότητα, συμμετέχει σε εκθέσεις, φιλοξενεί tour operators και δημοσιογράφους από το εξωτερικό, προβάλλεται με κάθε δυνατό τρόπο. Το ίδιο ισχύει και για τα αγροτικά προϊόντα. Βοηθούμε τους εξαγωγείς μας, βρισκόμαστε μαζί τους σε όλες τις μεγάλες εκθέσεις, αλλά και πιο ουσιαστικά, δημιουργούμε την υποδομή, προκειμένου και εκείνοι που δεν έχουν ακόμη εξωστρέφεια να απευθυνθούν χωρίς μεσάζοντες στην εγχώρια και διεθνή αγορά, μέσα από τη δημιουργία του δημοπρατηρίου μας, το οποίο θα είναι έτοιμο σε ένα περίπου χρόνο από σήμερα. Αυτά δεν είναι  απλές διαδικασίες. Θέλουν επίπονες προσπάθειες και αποδίδουν με τον χρόνο. Είμαι  βέβαιος ωστόσο ότι σε όλους μας τους στόχους θα πετύχουμε.

"ΑΝΑΓΝΩΣTΗΣ":   Ζούμε ένα σήμερα που κουβαλάει μαζί του αρκετά από τα λάθη του χθες. Το αύριο τι θα ήθελες να φέρει για την Περιφέρεια και πώς μπορεί αυτό να επιτευχθεί;
Π. ΤΑΤΟΥΛΗΣ: Με τα λάθη μας πρέπει, ο καθένας από μας, να συμφιλιωθεί. Με την έννοια ότι τα λάθη σε περιόδους ωριμότητας φέρνουν πείρα και αυτό μπορεί να μας οδηγήσει σε σωστό δρόμο. Αυτό που δεν συγχωρείται είναι τα λάθη του σήμερα, οι κακές πρακτικές, τα μικροσυμφέροντα που συνεχίζουν να δημιουργούν καθημερινά προβλήματα, οι σάπιες αντιλήψεις. Για τους ανθρώπους που ξέρουν να χτίζουν με επιμονή πέτρα την πέτρα και όταν ένα κομμάτι γκρεμίζεται το ξαναχτίζουν και ακόμη πιο ψηλό, κι αυτό γιατί στη ζωή τίποτε δεν τους δωρίστηκε,  θεωρώ ότι άλλος δρόμος  από την επιβίωση δεν υπάρχει. Και τέτοιοι χτίστες είμαστε πολλοί στην Πελοπόννησο.

30/5/13

Δημόσιος πλούτος

Άρθρο του Άκη Ντάνου


Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ της Καραθώνας, όπως και των νησιών του Αργολικού που μας είχε απασχολήσει η πώλησή τους την εποχή του Μητσοτάκη, αποτελούν γνωστές δραστηριότητες για την μείωση του ελλείμματος μέσω ξεπουλήματος της δημόσιας γης. Της μείωσης της μαύρης τρύπας, όπως λέγαμε και παλαιότερα απ την 10ετία του 70, γιατί κάποιοι κάνουν σαν να πρωτακούν τώρα για ελλείμματα στον δημόσιο προϋπολογισμό.

ΜΗΠΩΣ ξεχνάτε την υπόθεση Αναβάλου, που πάλι επί Μητσοτάκη λεγόταν πως σχεδιαζόταν η μεταφορά του στην Αττική για να την ξεδιψάσει; Τότε ντε που ο Λάτσης θα έδινε κάποιες πετρελαιοδεξαμενές του για την μεταφορά νερού του Αναβάλου στις εγκαταστάσεις της ΕΥΔΑΠ;

Ή ΜΗΠΩΣ σας διαφεύγει της προσοχής πως όλες οι εκτάσεις που θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν ανεμογεννήτριες, δόθηκαν σε ξένες εταιρίες και μόλις άρχισαν και τα νοικοκυριά να μπαίνουν στην παραγωγή ενέργειας με ηλιακούς συλλέκτες, φωτοβολταϊκά, θυμηθήκαμε να τα φορολογήσουμε;

Α, ΚΑΙ ΜΗΝ νομίζετε πως τα πάντα αφορούν την ενέργεια! Για σκεφτείτε πιο πίσω, πως ο Λαμπράκης μόλις πήρε τα χρήματα για το Μέγαρο Μουσικής, εγκατέλειψε το πρωτοποριακό για την εποχή του φεστιβάλ Άργους για να το κουτσουρέψει και να το πάει στην Επίδαυρο.

ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ λοιπόν σ αυτήν την γη που η πορτοκαλιά ναι μεν μπορεί πλούτισε την Αργολίδα και να έδωσε το χρώμα στην Λαμποργκίνη, απειλείται όμως με ξερίζωμα και αντικατάσταση της παραγωγής με κτηνοτροφία, προκειμένου να διατηρηθεί σε Ισπανία και Πορτογαλία;

ΤΟΣΕΣ αλλαγές σε τόσο μικρό τόπο, πως να τις εξηγήσει κανείς και πως να εξηγήσει που, ενώ παραμένουν ζωντανές, έχουν σβηστεί απ την μνήμη μας, και το μόνο πλέον που μας απασχολεί είναι πως θα πληρώσουμε εμείς τα λάθη του τραπεζικού συστήματος, της συσσώρευσης πλούτου και της διασπάθισης του δημοσίου χρήματος απ τους πολιτικούς μας.

ΤΟ ΟΤΙ δεν τα σκεπτόμαστε και τους αφήνουμε να αλωνίζουν τον πλούτο μας, θα βρήτε τις απαντήσεις στο βιβλίο “Σοκ” της Ναόμι Κλάιν και όχι στης μοντέλας Ναόμι Κάμπελ που υποστήριξε ο Τσίπρας. Το ότι όμως συμβαίνει με το ξεπούλημα της δημόσιας γης εκεί θα πρέπει να ψάξετε καλύτερα, όταν το κράτος, το δημόσιο, δεν θάχει γη πλέον για να ασκήσει τα καθήκοντά του, πχ. Κατασκευή σχολίων, νοσοκομείων κλπ, και γι αυτό ίσως βιάζεται να απαλλαχθεί απ αυτά για να μην φανερωθεί το ξεβράκωμά του στα χέρια της πλουτοκρατίας.

Δώσε στον Έλληνα αντί….

Η απέναντι όχθη του Βασίλη Καπετάνιου

-Γιαγιά ,ο παππούς είναι στην υπόγα; (Ρώτησε ο Πετράν την γιαγιά του.)
Η γιαγιά παρά τα χρόνια της συνέχιζε να συντηρεί ένα μεγάλο αριθμό από γλάστρες και μικρά παρτέρια στην αυλή. Τώρα την άνοιξη ήταν στις δόξες της η αυλή, μια πανδαισία χρωμάτων και αρωμάτων από το πρωί μέχρι το βράδυ.
-Ποιος άλλος θα έβαζε ένα τραγούδι τόσο δυνατά και πέντε φορές συνέχεια μέχρι τώρα;  Κατεβαίνω να δω τι γίνεται, κόλλησε το πικάπ ή πάλι τον έπιασαν οι εμμονές του.  Έλα πάμε κάτω.
-Γιαγιά είναι του Ζωρζ Μουστακί «ο μέτοικος»  και το ακούει ο παππούς στην γαλλική αυθεντική έκδοση.  Εχθές πέθανε στην Νίκαια.
-Εμένα μου αρέσει με τον Νταλάρα στα ελληνικά. ( Η γιαγιά κατέβαινε τα σκαλοπάτια, ενώ τέλειωνε για άλλη μια φορά το τραγούδι. Ο παππούς ήταν ανεβασμένος σε μια σκάλα και έψαχνε στα πάνω ράφια κάποιο βιβλίο. Το σώμα του είχε πάρει μια ακροβατική στάση μέσα σε ένα σύννεφο καπνού. Το στόμα  κάπνιζε σαν τσιμινιέρα εργοστασίου, καθώς στα χείλη του κρατούσε ένα πούρο, είχε ντουμανιάσει τον τόπο.,) Καλά χριστιανέ μου, είσαι με τα καλά σου; Εσύ από πέσιμο θα πας ή από ασφυξία. Δεν λες του παιδιού να σου πιάσει ότι βιβλίο θέλεις είναι ανάγκη να κρεμαστείς έτσι; Και σταμάτα να καπνίζεις  τόσο πολύ……
-Το βρήκα αυτό που ήθελα. ( Ο παππούς κρατούσε τον τόμο ενός παλιού λεξικού. Κατέβηκε, άφησε το πούρο του πάνω στο σταχτοδοχείο και έβαλε το βιβλίο πάνω σε μια στοίβα από αποκόμματα εφημερίδων.)
-Παππούς καλός ο Ζωρζ  έτσι;
-Ναι πολύ καλός ο Γιουσέφ.
-Και τι σχέση ο Γιουσέφ με τον Ζώρζ, ( ρώτησε η γιαγιά σφίγγοντας το μικρό σκαλιστήρι στα χέρια της).
-Στην πραγματικότητα λίγου ξέρουν ότι ο Μουστακί ήταν Έλληνας στην καταγωγή σεφαραδίτης Εβραίος στο θρήσκευμα, άλλαξε το όνομα εντυπωσιασμένος από τον γάλλο τραγουδοποιό Ζωρζ Μπρασέν, (έβαλε στο πικάπ για έκτη φορά το ίδιο τραγούδι). Άκου τι φοβεροί στίχοι από τα γαλλικά, Avec ma gueule de métèque. De Juif errant, de pâtre grec. Et mes cheveux aux quatre vents. Με την όψη του μετανάστη, του περιπλανώμενου Ιουδαίου, του Έλληνα βοσκού, με τα μαλλιά μου στους τέσσερις ανέμους. Αν και δεν έμαθε ελληνικά εκφραζόταν σαν Έλληνας. Το αν είσαι Έλληνας είναι τρόπος και όχι τόπος, το ήξερε καλά αυτό ο Μουστακί.
-Δεν μου λες τι έψαχνες κρεμασμένος εκεί πάνω;
-Μια λέξη.
-Και δεν μπορούσες να την βρεις πιο κάτω;
-Εκεί έχω τα λεξικά μου, έψαχνα την λέξη εχθροπάθεια.
-Και για την εχθροπάθεια θα πάθαινες δισκοπάθεια, τι αρρώστια είναι τούτη;
-Δεν είναι αρρώστια γιαγιά, είναι το καινούργιο αντι- ρατσιστικό  νομοσχέδιο, κανονικά το λένε νόμος περί εχθροπάθειας.
-Γιατί αρρώστια είναι; (Επέμενε η γιαγιά.)
-Η λέξη είναι σωστή, την χρησιμοποίησε πρώτος ο Ευγένιος Βούλγαρης το 1817,
 και σημαίνει το ισχυρό μίσος εναντίον κάποιου. Ίσως αν το παρουσίαζαν  με την πραγματική του ορολογία να προκαλούσε το ενδιαφέρον του κόσμου και να γινόταν μια ουσιαστική κουβέντα. Αλλά δώσε στον νεοέλληνα αντί και πάρε του την ψυχή .
-Τι εννοείς παππού;
-Οι νεοέλληνες από τότε που φτιάχτηκε αυτό το δυτικότροπο μόρφωμα  που λέγεται ελληνικό κράτος δόμησαν την σκέψη τους και την αντίληψη τους με βάση το αντί. Δεν μας ένοιαζε αν ο αντίπαλος είχε κάποια θέση σωστή. Εφόσον εγώ ήμουν αντί του, όλα τα δικά του, λάθος πρέπει να είναι. Βασική ιστορική μας θέση, ο εχθρός του εχθρού μου φίλος μου. Πάνω σε αυτό το αντί - αντί στηρίχθηκε η θετική στάση των Ελλήνων έναντι των Κούρδων. Βγάλανε ένα νόμο τώρα τον βαφτίσανε αντί- ρατσιστικό και κάθε προοδευτική κουρούνα πιστεύει ότι εφόσον είναι αντί – πρέπει να τον υπερασπιστεί.
-Γιατί είναι καλό να ορμάνε στον κάθε μετανάστη και να τον σαπίζουν στο ξύλο γιατί είναι μαύρος;
-Είδες που τσίμπησες με το συναίσθημα και εσύ; Έχεις αναψοκοκκινίσει όλη και είσαι έτοιμη να με φυτέψεις.  Δεν μπορείς να φτιάξεις μια αγγελική κοινωνία με νομοθετικές ρυθμίσεις. Δεν μπορείς να με αγαπάς επειδή το όρισε μια πράξη γάμου.
-Άλλο αυτό!!! (Είπε η γιαγιά και κοκκίνισαν τα μάγουλα της σαν παιδούλας.)
-Έτσι έκανε η καθολική εκκλησία τον μεσαίωνα με διατάγματα προσπαθούσε να χειραγωγήσει την γνώμη και την διάθεση των πολιτών. Ξέρεις πως έγινε ‘Ελληνας ο Μουστακί; Η ράτσα του, οι  σεφαραδίτες Εβραίοι διώχτηκαν από την Ιβηρική Χερσόνησο το 1492 , αν  έμενες εκεί  ή  βαφτιζόσουν χριστιανός ή θάνατος. Και ο λαός της Ισπανίας και της Πορτογαλίας αφού το διάταγμα ήταν αντι- εβραϊκό το αποδέχτηκε.  Δεν μπορείς με νόμους να διαμορφώσεις την διάθεση και το συναίσθημα ενός λαού. Εν τέλει διεκδικώ και το δικαίωμα μου στην εχθροπάθεια!!!
-Δηλαδή  παππού;
-Δεν μπορείς με νόμο να με πείσεις και να μου επιβάλεις να πιστεύω αυτό που θέλει η κάθε φορά εξουσία. Εγώ πιστεύω ότι έγινε πράγματι το ολοκαύτωμα των Εβραίων και με τις περιουσίες για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα πέρασε ζωή και κότα ο μέσος Γερμανός πολίτης. Ένας άλλος μπορεί να πιστεύει ότι δεν έγιναν διωγμοί στους Εβραίους και ότι όλο αυτό είναι ένα παραμύθι. Αυτόν τον άνθρωπο με βάση τις ιδέες μου τον θεωρώ φασίστα. Αλλά όσο και να διαφωνώ και να με εκνευρίζει και να μου προκαλεί εχθροπάθεια δεν θα πάψω να υπερασπίζομαι το δικαίωμα του να εκφράζει την φασιστική του γνώμη αρκεί να  μην προσπαθεί με βίαιο τρόπο να μου την επιβάλει.
-Παππού το ίδιο έγινε και με την ποτοαπαγόρευση,  τελικά μόνο τους εμπόρους ενίσχυσε και τους έδωσε μεγάλα κέρδη.
-Ακριβώς, η τυφλή άρνηση, ο τυφλός εξτρεμισμός μόνο εξτρεμισμό γεννά . Το χτύπημα του φανατικού μουσουλμάνου που πετσόκοψε τον Άγγλο στρατιώτη μόνο ενίσχυση της αγγλικής ακροδεξιάς πρόσφερε. Η οποία άρπαξε την ευκαιρία να αποκτήσει ευρύτερη  λαϊκή βάση,.
-Με βάση αυτό το νομοθέτημα περί εχθροπάθειας άνετα η ταξική πάλη μπορεί να θεωρηθεί νομικό πρόβλημα και να διώκονται απεργοί και συνδικαλιστές, αφού εχθροπαθούν ενάντια στον ταξικό τους αντίπαλο. Επίσης μπορεί να μπορεί η γενοκτονία των Ποντίων ή των Ελλήνων στην μικρά Ασία να θεωρηθεί ως πράξη εχθροπάθειας για τους Τούρκους ή όσους Έλληνες πολίτες είναι φιλικά προσκείμενοι στην Τουρκία. Θα τρελαθούμε εντελώς μου φαίνεται. Το νομοσχέδιο αυτό εξυπηρετεί τους πιο ακραίους σκοπούς για χειραγώγηση των λαών από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και βρήκαν και τρόπο το βάφτισαν αντί και κάθε προοδευτική κουρούνα θεωρεί  μέσα από διαδικασίες αυτοματισμού ότι πρέπει να το υπερασπιστεί.
-Νομίζω ότι είναι από τις λίγες φορές που θα συμφωνήσω μαζί σου απόλυτα ( είπε η γιαγιά και αυθόρμητα έκανε τον σταυρό της). Δεν μου λες η δική μας κοινωνία τους δέχτηκε τους Εβραίους;
- Ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού των σεφαριδιτών εγκαταστάθηκε στην Θεσσαλονίκη και ζούσαν αρμονικά με τον χριστιανικό πληθυσμό μέχρι τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Ο Καβαδίας κάπου αναφέρει ότι αν έπιανε Σάββατο το καράβι στο λιμάνι η Θεσσαλονίκη ήταν νεκρή πόλη γιατί οι Εβραίοι είχαν κλειστά τα μαγαζιά τους. Φαντάσου πόσοι ήταν. Και όταν τους κυνήγησαν οι Ναζί τους βοήθησαν κρύβοντας, φυγαδεύοντας ή δίνοντας πλαστές χριστιανικές ταυτότητες.   
-Μα εδώ απότυχε το σουηδικό μοντέλο, δεν είδατε στις ειδήσεις πως ξεσηκώθηκαν οι ξένοι μετανάστες. (Είπε ο Πετράν ενώ είχε πάρει το μεγάλο λεξικό και το ξεφύλλιζε.)
-Ναι,  αλλά και εκεί την εξέγερση την πυροδότησαν συγκεκριμένες συνθήκες τι οποίες δημιούργησε το ίδιο το σύστημα. Οι πραγματικές αιτίες δεν είναι το χρώμα ή η θρησκεία τους  αλλά η ανεργία, η φτώχεια, η απομόνωση, η έλλειψη παιδείας.
-Να παππού, το βρήκα ( είπε ο Πετράν ενώ είχε πάρει και ξεφύλλιζε  το μεγάλο λεξικό) εθνοφυλετισμός
-Μπράβο Πετράν είσαι σπουδαίος. Ταιριάζει απόλυτα με αυτά που λέμε.
-Τι είναι τούτο άλλος νόμος πάλι;
-Όχι γιαγιά αλλά για άλλη μια φορά αποδεικνύεται πόσο μπροστά ήταν ετούτη η ανατολική γωνιά της Ευρώπης. Το 1872 με αφορμή τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν από την βουλγαρική εκκλησία σε σύνοδο το Οικουμενικό Πατριαρχείο καταδίκασε οποιαδήποτε προσπάθεια να κυριαρχούν οι εθνικές ή φυλετικές διακρίσεις έναντι της ενότητας των Ορθοδόξων.
-Αν αυτό το φρόνημα είχε καλλιεργηθεί στα σχολεία δεν θα χρειαζόμασταν αντι- ρατς νόμους. Αλλά και αυτό δεν πέρασε όπως έπρεπε στην συνείδηση μας γιατί δεν είχε μέσα του αντι…. Μόνο με τα αντί- πέφτουμε μόνοι μας στον λάκκο.
-Πολύ με κουράσατε με τα αντί μετά παρά και τα λοιπά……. Εγώ θέλω να ακούσω άλλη μια φορά το τραγούδι αλλά από το δικός μας το Γιώργο και μην το πάρετε ως πράξη εχθροπάθειας  ή εθνοφυλετισμού για τον  Γιοσεφ Μουστακί …. ( Ο παππούς πήρε το πονηρό του χαμόγελο.) Έτσι δεν τον είπες …
-Από τα μεγάφωνα ακούστηκαν τα λόγια του Δημήτρη Χριστοδούλου με την φωνή Γιώργου Νταλάρα πάνω στην ίδια μουσική
-Σαν σύννεφο απ’ τον καιρό μονάχο μες τον ουρανό πήρα παιδί τους δρόμους.
Περπάτησα όλη τη γη μ’ ένα τραγούδι στην καρδιά  και τη βροχή στους ώμους
.

29/5/13

ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ 30.05.2013


27/5/13

Η έκδοση 23.05.2013



Τα φυτοφάρμακα και το εξασθενές χρώμιο αναστάτωσαν την Περιφέρεια Πελοποννήσου


Υπολείμματα τοξικών φυτοφαρμάκων, ποιότητα του νερού ύδρευσης και έλεγχοι των προϊόντων της περιφέρειας οδήγησαν σε αντιπαράθεση τον Λάμπρο Μπούκλης με τον αντιπεριφερειάρχη για θέματα υγείας Ανδρέα Πουλά.

Η ιστορία ξεκίνησε όταν σύμφωνα με τις καταγγελίες της Greenpeace που είδαν το φως της δημοσιότητας εντοπίστηκαν σε φρούτα και λαχανικά 27 διαφορετικές χημικές δραστικές ουσίες. Ειδικότερα, εξετάστηκαν συνολικά 24 δείγματα μήλων, αχλαδιών, καρότων, κολοκυθιών, πατατών, κρεμμυδιών και μπανανών που αγοράστηκαν από καταστήματα της Καλλιθέας, του Περιστερίου, του Χαλανδρίου και του κέντρου της Αθήνας.

Τα 15 προϊόντα ήταν ελληνικής προέλευσης και τα εννέα εισαγωγής. Στη συντριπτική πλειονότητα των δειγμάτων εντοπίστηκαν υπολείμματα φυτοφαρμάκων, ενώ βρέθηκαν 27 χημικές δραστικές ουσίες, από τις οποίες πολλές είναι απαγορευμένες για χρήση εντός της Ε.Ε. και άλλες νόμιμες, στις επίσημες εγκρίσεις των οποίων όμως χαρακτηρίζονται «τοξικές», «εξαιρετικά τοξικές», «επικίνδυνες για το υδάτινο περιβάλλον» και ύποπτες για σοβαρότατες επιπτώσεις στην υγεία.

Στο θέμα αναφέρθηκε ο γραμματέας του ΠεΣυ Πελοποννήσου, επικεφαλής της “Συμπολιτείας του Μοριά” κ. Λ. Μπούκλης, ο οποίος χαρακτηριστικά τόνισε μεταξύ άλλων: “Έχουμε θέσει πολλές φορές στην Περιφέρεια το θέμα ασφάλειας των τροφίμων. Μόλις πριν ένα μήνα, στις 11/4/13 καταθέσαμε επερώτηση για την ποιότητα του νερού, όπου σε υποερώτημα αναφέραμε ότι πρέπει να ελεγχθεί και το αρδεύσιμο νερό. Ο αρμόδιος Αντιπεριφερειάρχης κ. Πουλάς, ουσιαστικά δεν μας έδωσε καμία απάντηση. Διότι ζητήσαμε στοιχεία από όλες τις Αντιπεριφέρειες και για την ποιότητα του νερού και για τις αρδεύσιμες καλλιέργειες.

Και τις τελευταίες απάντησε ότι δεν είναι αρμόδιος! Για μας, κανείς δεν πρέπει να κρύβεται πίσω από το γράμμα του νόμου, όταν δεν τον συμφέρει, σε μια Περιφέρεια που θέλει να λέγεται Ευρωπαϊκή. Το ψάχνει, ενημερώνεται και ενημερώνει…

Σε άλλες περιπτώσεις θα μιλήσουμε και για παράβαση καθήκοντος! Όταν δεν έχουν γίνει οι δέουσες ενέργειες των Αντιπεριφερειών, οι κατάλληλες μετρήσεις και ποιοτικά για να έχει προστατευθεί η δημόσια υγεία ως οφείλουν και ως έχουν ορκιστεί εδώ και 2,5 χρόνια. Οι καταστάσεις που θα ακολουθηθούν δεν θα είναι αυτές που ακολουθήθηκαν στο παρελθόν. Δηλαδή να υπάρχει σιωπή και ομερτά στην ασφάλεια των τροφίμων! Δεν πρόκειται να ακολουθήσουμε αυτή την τακτική. Και βλέποντας ότι οι Αντιπεριφέρειες δεν παίρνουν τις ανάλογες πρωτοβουλίες που ορίζει η νομοθεσία, πραγματικά ανησυχούμε πάρα πολύ και για την υγεία μας, αλλά κυρίως για την ευαισθησία που πρέπει να έχει η Περιφέρεια Πελοποννήσου”

Μιλώντας στον “α” ο κ. Πουλάς υποστήριξε πως κατανοεί τις αγωνίες όλων για την ποιότητα των τροφίμων και του νερού, όμως αυτά είναι θέματα που άπτονται της αρμοδιότητας της αντιπεριφερειάρχου για τα αγροτικά κας. Νικολάκου. ¨Όσον αφορά μάλιστα το χρώμιο που παρατηρήθηκε στο Σχοίνο Κορινθίας και κοντά στους Φούρνους στην Ερμιονίδα, γι αυτά ειναι υπεύθυνες οι ΔΕΥΑ των περιοχών αυτών και οι οποίες θα πρέπει να αναρτούν τακτικά στην ιστοσελίδα τους τις εργαστηριακές αναλύσεις του νερού. Όμως πολλές ΔΕΥΑ δεν το κάνουν και σε αυτό μπορεί να παρέμβει μόνο η αποκεντρωμένη διοίκηση και το Υπουργείο. Βέβαια υπάρχει και ένα ακόμα πρόβλημα που δεν μπορεί να το λύσει η Περιφέρεια, αυτό ως προς τις τιμές χρωμίου στο νρό, όπου η γενικότερη περιγραφή μπορεί να αποκρύβει σοβαρούς κινδύνους για την δημόσια υγεία.

 

Οι «Μαθηματικής ακρίβειας» χειρισμοί του Κ. Γκάτζιου


Βρεθήκαμε πρώτη φορά στα έδρανα του Μαθηματικού στο ιστορικό «Παράρτημα» του Πανεπιστημίου της Πάτρας. Εκείνος έφτανε στο τέλος κι εγώ «ψαράκι». Συζητούσαμε για το Αρχαίο Θέατρο και τις παραστάσεις. Τριάντα και κάτι χρόνια μετά ο Κώστας Γκάτζιος, δήμαρχος πια του Καλλικρατικού Δήμου Επιδαύρου, προσδοκά να ακουμπήσει το δικό του λιθαράκι στην αναγέννηση του τόπου όπου κάθαρση σώματος και ψυχής έγιναν ένα.

 

 

«α»: Στον αγώνα σου για τη διεκδίκηση του Δήμου Επιδαύρου βασικό σου μότο θυμάμαι να είναι το «Δεν υποσχόμαστε ρουσφέτια ούτε εξυπηρετήσεις. Δεν χαϊδεύουμε τ’ αυτιά κανενός». Δε φοβήθηκες ότι στην Ελλάδα του πολιτικού αλισβερισιού μια τέτοια δήλωση θα μπορούσε εν δυνάμει να σε … «ρίξει στο καναβάτσο»;

Κ. ΓΚΑΤΖΙΟΣ: Ως γνωστόν, ασχολούμαι με τα κοινά εδώ και πολλά χρόνια. Γνώριζα ότι τα δύσκολα ήταν μετά τις εκλογές, επομένως δε μπορούσα να δώσω υποσχέσεις που δεν ήταν δυνατόν να τηρήσω. Όλα λοιπόν ήταν πιθανά. Αλλά κρίνοντας πλέον εκ του αποτελέσματος, βλέπεις κι εσύ ότι οι καθαρές κουβέντες φέρνουν θετικά αποτελέσματα, γι’ αυτό ό,τι είπα το τηρώ. Έτσι όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα στη χώρα μας, όλοι οι πολίτες έχουν ανάγκες. Δεν είναι ούτε ηθικό ούτε τίμιο να κάνουμε διακρίσεις και δεν μπαίνω σε τέτοιες διαδικασίες. Θέλω και προσπαθώ να είμαι δίκαιος. Βέβαια δε μπορούμε να τους ευχαριστήσουμε όλους και τα παράπονα δε λείπουν.

Για το αν χαϊδεύουμε αυτιά….. όχι δεν χαϊδεύουμε.  Δεν καλοπιάνουμε κανέναν, όμως διεκδικούμε πράγματα για το Δήμο μας με κάθε τρόπο. Και προκειμένου να επιτύχουμε ένα καλό αποτέλεσμα κάθε φορά, συνεργαζόμαστε με όποιον μπορεί να βοηθήσει, από όποιον χώρο και αν προέρχεται.

Όσον αφορά το πολιτικό κόστος …είναι αναπόφευκτο. Να ξέρεις όμως ότι ο κόσμος πλέον έχει αλλάξει νοοτροπία και τρόπο σκέψης.

 

«α»: Οραματίστηκες ένα Δήμο με παρεμβατικό λόγο, μαχητικό, απαιτητικό, καταγγελτικό και μπροστάρη. Αυτά πριν. Τώρα, μετά από δυο χρόνια και κάτι, πιστεύεις ότι είναι εφικτό, δεδομένης της κατάστασης που έχει διαμορφωθεί στη χώρα και με τις αποφάσεις να λαμβάνονται ερήμην του πολίτη;

Κ. ΓΚΑΤΖΙΟΣ: Το κράτος κάνει τη δουλειά του κι εμείς τη δική μας. Σε ό,τι αφορά το Δήμο, οι αποφάσεις δε λαμβάνονται ερήμην του πολίτη. Οι συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου είναι ανοιχτές, οι πολίτες μπορούν να τις παρακολουθούν και επίσης όταν ζητούν το λόγο, τον έχουν.

Ως Δήμος δεν έχουμε σηκώσει τα χέρια ψηλά. Σαφώς οραματιζόμαστε, σαφώς απαιτούμε και εξαντλούμε όλα τα περιθώρια διεκδικώντας με κάθε τρόπο, όπως προανέφερα, παρά τις περιορισμένες δυνατότητες και δυσκολίες που έχουμε σε ανθρώπινο δυναμικό στις υπηρεσίες του Δήμου.

 

«α»: Δυο Δήμοι (Ασκληπιείου και Επιδαύρου) με διαφορετικό προφίλ, διαφορετικούς σχεδιασμούς, διαφορετική ίσως αντιμετώπιση των πραγμάτων έγιναν ένα. Πόσο επιτυχημένος μπορεί να θεωρηθεί ο συγκερασμός και πόσο «ανέφελη» η κοινή πορεία σήμερα; Χρειάζονται … «μαθηματικής ακρίβειας» χειρισμοί;

Κ. ΓΚΑΤΖΙΟΣ: Εγώ το Δήμο Επιδαύρου τον πιστεύω και γι αυτό επέλεξα και να τον υπηρετήσω. Η προετοιμασία για να φτάσουμε στον Καλλικράτη ήταν ελλιπής, το γνωρίζουμε όλοι. Επομένως ο γενικός σχεδιασμός συνένωσης έγινε από το κράτος με τα κενά και τα προβλήματα που όλοι ξέρουμε και όλοι αντιμετωπίζουμε καθημερινά. Άρα η επιτυχία του συγκερασμού δεν εξαρτάται αποκλειστικά από τη Δημοτική Αρχή. Οι δικοί μας χειρισμοί στα δημοτικά πράγματα σχεδιάζονται και υλοποιούνται ως ΔΗΜΟΣ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ και δεν κάνουμε τοπικιστικές διακρίσεις.

«Μαθηματικής ακρίβειας» χειρισμοί θεωρώ πως χρειάζονται σε όλα τα επίπεδα.

 

«α»: Ασκληπιείο και Επίδαυρος, δυο τόποι άρρηκτα δεμένοι με το αρχαίο θέατρο και το Φεστιβάλ. Πολλοί γκρινιάζουν για υποβάθμιση τόσο του θεσμού όσο και αυτού καθ’ αυτού του χώρου. Ποιοι είναι οι προσωπικοί σου στόχοι γι αυτό, δεδομένης και της πρότασης που ήδη κατέθεσες για τη διεξαγωγή ιατρικών συνεδρίων παράλληλα με το Διεθνές Φεστιβάλ Αρχαίου Δράματος;

Κ. ΓΚΑΤΖΙΟΣ: Γκρινιάζουν αδικαιολόγητα;;;

Ως προς το θεσμό, έχω τις απόψεις μου αλλά δεν είμαι και ειδικός. Για τα θέματα του χώρου όμως…..

Σε ένα χώρο με ένα μνημείο-στολίδι του κόσμου, όπου συρρέει καθημερινά πλήθος επισκεπτών από κάθε γωνιά της γης, που βρίσκεται όχι απλά στα διοικητικά όρια του Δήμου αλλά στην έδρα του, ο Δήμος δεν έχει λόγο. Η εικόνα δεν είναι αυτή που αρμόζει σε ένα τέτοιου είδους μνημείο, η συμπεριφορά των υπευθύνων το ίδιο και ο Δήμος εισπράττει την αρνητική  κριτική και χρεώνεται την αδιαφορία και την απραξία.

Εμείς πάντως, επιδιώκουμε την καλή συνεργασία με την ηγεσία και τις υπηρεσίες του Υπουργείου Πολιτισμού.

Ο Δήμος έχει αναλάβει τη δαπάνη της εκπόνησης μιας μελέτης για την ανάπλαση του χώρου πρόσβασης στο μνημείο, ύψους 100.000  € η οποία εδώ και τρία χρόνια δεν έχει ολοκληρωθεί και οι ευθύνες δεν είναι του Δήμου. Το ΕΣΠΑ οδεύει προς το τέλος του και η μελέτη, πολύ φοβάμαι ,θα μείνει στα χαρτιά….

Προσωπικός στόχος  μου είναι η επιδίωξη παραχώρησης των εγκαταστάσεων του «ΞΕΝΙΑ» στο Δήμο και η αξιοποίησή τους με τον αρμόζοντα σεβασμό στο χώρο, στους επισκέπτες και προς όφελος των δημοτών.

Όσο για την πρότασή μου για τη διεξαγωγή ιατρικών συνεδρίων καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου και την ίδρυση του Ασκληπιείου Βοτανικού Κήπου πιστεύω ότι δένει και συμπληρώνει την πρόταση για το Διεθνές Φεστιβάλ Αρχαίου Δράματος την οποία έχουμε ήδη αποδεχθεί με θέρμη.

 

«α»: Γέννημα –θρέμμα  της περιοχής, τι σε πληγώνει στο σήμερα και τι προσδοκάς από το αύριο για τον τόπο σου;

Κ. ΓΚΑΤΖΙΟΣ: Τον τόπο μου δεν τον αγαπάω μόνο εγώ. Τον αγαπούν και όλοι όσοι ζουν σ’ αυτόν. Και όσοι «ανακατεύτηκαν» με τα δημοτικά πράγματα πριν από μένα, ο καθένας ανάλογα με τις συγκυρίες αλλά και τις δυνατότητές του θεωρώ πως έβαλε ένα λιθαράκι για την πρόοδο τούτου του τόπου.

Εκείνο που με πληγώνει είναι ότι όταν έρχεται η ώρα της μετάβασης από την πλειοψηφία στη μειοψηφία, έρχεται συνάμα και η επιλεκτική μνήμη. Τότε δεν θυμόμαστε ούτε τις κάθε είδους δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε ως εξουσία ούτε τον τρόπο λειτουργίας του Δήμου και όλη η εμπειρία που έχουμε αποκτήσει αντί να χρησιμοποιείται εποικοδομητικά προς όφελος του Δήμου, γίνεται όπλο «πολέμου» επικράτησης της μιας ή της άλλης  παράταξης, όπλο κακόβουλης κριτικής και αντί να απλώνεται χέρι βοηθείας, απλώνεται … πόδι τρικλοποδιάς.

Λέω, λοιπόν, ότι όλοι κοιτάμε το ίδιο ποτάμι που κυλάει πάντα προς την ίδια κατεύθυνση. Εμείς αλλάζουμε όχθη κάθε φορά και μας φαίνεται ότι κυλάει ανάποδα..   Δεν αλλάζει η ροή του ποταμού.

Όσο για το τι προσδοκώ ….οι καιροί είναι δύσκολοι και θα είναι για αρκετά χρόνια ακόμη. Δεν μπορούμε να περιμένουμε από κανέναν να μας σώσει. Πρέπει όλοι να γίνουμε μια γροθιά για τον τόπο μας, για το μέλλον μας, για να αφήσουμε παρακαταθήκη στα παιδιά μας. 

 

«α»: Στο παρελθόν έχεις δηλώσει ότι δεν είσαι πολιτικός και δεν επιδιώκεις πολιτικές ανελίξεις. Εξακολουθείς να πιστεύεις το ίδιο και σήμερα ή … «άνοιξε η όρεξη» για μεγαλύτερα ίσως «σαλόνια»;

Κ. ΓΚΑΤΖΙΟΣ: Για μένα το καλύτερο «σαλόνι» είναι το «σαλόνι» που βρίσκομαι σήμερα. Το «σαλόνι» του Δήμου μου. Από δω πιστεύω ότι μπορώ να υπηρετήσω καλύτερα τον τόπο μου και τους συμπολίτες μου.

25/5/13

Κλινική «φάντασμα» η Ψυχιατρική Πτέρυγα


Χωρίς ιατρική κάλυψη είναι οι ψυχικά ασθενείς της Αργολίδας αφού καθυστερεί η πρόσληψη της ήδη επιλεχθείσας για την θέση της Διευθύντριας στο Ψυχιατρικό Τμήμα του Νοσοκομείου Αργολίδας. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η εν λόγω ψυχίατρος, που κάλυπτε ιατρικά όλα τα ψυχιατρικά περιστατικά του Νομού Αργολίδας, να παραιτηθεί.

Με ανακοίνωσή τους οι αντιπεριφερειάρχες Α. Πουλάς και Τ. Χειβιδόπουλος επισημαίνουν ότι οι δομές του Υπουργείου Υγείας είναι ήδη ενημερωμένες από τριμήνου, αλλά δεν έχουν προχωρήσει στην εξεύρεση λύσης.

Επισημαίνεται ακόμα ότι η εν λόγω ψυχίατρος επέβλεπε ιατρικά και τις τρεις δομές ψυχικής υγείας ΚΜΨΥ, ΨΥΧΑΡΓΩ, ΓΝΑ και πλήθος περιστατικών.

Όλα αυτά μάλιστα, συμβαίνουν τη στιγμή που η ολοκαίνουρια Ψυχιατρική Πτέρυγα του Γ.Ν.Α. στο Άργος είναι σχεδόν έτοιμη να παραδοθεί και κινδυνεύει να γίνει κλινική «φάντασμα», που ενώ έχουν επενδυθεί τεράστια ποσά για την ανέγερσή της, παραμένει με τα ρολά κατεβασμένα λόγω έλλειψης ιατρικού προσωπικού.

Ολοκληρώθηκαν οι εργασίες της ανάδειξης του σπηλαίου Φράχθι


Ολοκληρώνονται οι εργασίες της ανάδειξης του σπηλαίου Φράγχθι στην Ερμιονίδα, που έγινε με αυτεπιστασία από την Εφορεία Σπηλαιολογίας και Παλαιοανθρωπολογίας και χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ.

Το σπήλαιο Φράγχθι είναι ένα παγκόσμιο μνημείο της ανθρώπινης ιστορίας και σαν τέτοιο είναι γνωστό σε όλο τον κόσμο και στα επόμενα χρόνια θα συνεισφέρει σημαντικά στην πολιτιστική και οικονομική ζωή του τόπου, αφού θα αποτελέσει ένα ισχυρό πόλο έλξης επισκεπτών από όλο τον κόσμο.

Στον χώρο που βρίσκεται το Φράχθι, σύμφωνα με την μελέτη, μεταξύ άλλων δημιουργήθηκαν τρεις θύρες εισόδου, αντικαταστήθηκε η περίφραξη, έγιναν αποψιλώσεις από τη βλάστηση, ανασκαφικοί καθαρισμοί, αποχωματώσεις, διερευνητικές εργασίες, διαλογή και διευθέτηση σκόρπιων αρχιτεκτονικών μελών, συντήρηση-στερέωση των τοιχοποιιών, τεκμηρίωση των τελικών σταθμών των επιφανειών τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό των κτισμάτων, διευθέτηση των όμβριων υδάτων με την παροχέτευσή τους στο δίκτυο της πόλης, εξασφάλιση των απολήξεων των τοιχοποιιών, συντήρηση κινητών αρχιτεκτονικών μελών, επιγραφών και αξιόλογων ευρημάτων, συντήρηση επιφανειών ― δαπέδων, ψηφιδωτών, κονιαμάτων κ.ά.

Ακόμα διαμορφώθηκαν χώροι στάσης-θέασης συνολικού εμβαδού 325 τ.μ., τοποθετήθηκαν οκτώ πάγκοι ανάπαυσης και ενημερωτικές πινακίδες.

Τα εγκαίνια προγραμματίζονται να πραγματοποιηθούν το καλοκαίρι και πρόκειται να κληθούν να συμμετάσχουν Διεθνείς και Ελληνικοί Επιστημονικοί Φορείς της Αρχαιολογίας, του Πολιτισμού και της Ανθρωπολογίας, καθώς επίσης και το Υπουργείο Πολιτισμού και οι φορείς του.

 Ένα μεγάλο όραμα του πρώην Δήμου Κρανιδίου και μια επίμονη προσπάθεια από το 1999, υλοποιήθηκε προς όφελος ολόκληρης της Ερμιονίδας.

 

23/5/13

Λειψός ο αναπτυξιακός χάρτης της Πελοποννήσου, χωρίς υδατοδρόμια

Άρθρο του Άκη Γκάτζιου


ΚΑΜΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ δεν έχει ξεκινήσει στην Αργολίδα, αλλά και σε πολλούς ακόμα νομούς της Πελοποννήσου που βρέχονται από θάλασσα, για την δημιουργία  υδατοδρομίων, παρότι είναι θέμα ημερών η έκδοση της ΚΥΑ για τη συγκρότηση Επιτροπής Υδατοδρομίων στη Διεύθυνση Πολιτικού Σχεδιασμού, Ανάπτυξης και Αξιοποίησης αεροδρομίων, καθώς και για την έκδοση των Υπουργικών Αποφάσεων για την τιμολογιακή πολιτική των υδροπλάνων.

ΟΙ «ΑΙΡΕΤΟΙ ΤΗΣ ΒΙΤΡΙΝΑΣ» ως συνήθως, ασθμαίνοντας θα …τρέξουν σαν μωρές παρθένες εκ των υστέρων να ζητήσουν την δημιουργία υδατοδατοδρομίων και να φροντίσουν για την δημιουργία των προϋποθέσεων που απαιτούνται για να καταστεί δυνατή, γρήγορη και ασφαλής η προσέγγιση με υδροπλάνα από περιοχή σε περιοχή, ώστε να υπάρξει και το αντίστοιχο ενδιαφέρον από τις αντίστοιχες εταιρείες.

Η ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ Νήσων της Αττικής εδώ και καιρό έχει κάνει τις κατάλληλες κινήσεις σε συνεργασία με τους δημάρχους των νησιών του Αργοσσαρωνικού για τα υδατοδρόμια. Κάτι αντίστοιχο όμως δεν έχει γίνει στην Πελοπόννησο.

ΜΗΠΩΣ κάποιοι δεν θεωρούν σημαντικό ζήτημα τουριστικής ανάπτυξης τη δημιουργία Υδατοδρομίων στα παράλια της Πελοποννήσου και κυρίως στα Ανατολικά παράλια, από τα οποία απέχει μια σπιθαμή η Αθήνα και ο Πειραιάς; Ή μήπως έχει το άριστο οδικό δίκτυο η Πελοπόννησος και δεν χρειάζονται υδατοδρόμια με τα οποία θα μπορούν να καλυφθούν συμπληρωματικές μεταφορικές ανάγκες;

ΟΙ ΑΙΡΕΤΟΙ της Πελοποννήσου που ισχυρίζονται ότι τα γνωρίζουν όλα, δεν έχουν πάρει χαμπάρι ότι τα υδατοδρόμια λειτουργούν σε άλλες χώρες εδώ και δεκαετίες; Ή τα περιμένουν όλα έτοιμα από την κεντρική κυβέρνηση; Γιατί αν περιμένουν λύσεις από εκεί, τότε ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι…

ΑΣ ΜΑΘΟΥΝ λοιπόν, ότι τα υδροπλάνα είναι μια φθηνή λύση για να εκτελούνται τακτικές επιβατικές, έκτακτες και περιηγητικές πτήσεις, αλλά και για να μεταφέρονται μικρά φορτία, ενώ μπορούν να καλυφτούν ακόμα και νοσοκομειακές ανάγκες, λόγω της πολυχρηστικότητας του μέσου.

Ο ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ των παράλιων της Πελοποννήσου πρέπει να περιλαμβάνει όλα τα επίπεδα υποδομών. Και για να γίνει αυτό χρειάζεται και η βούληση όλων των βαθμών της αυτοδιοίκησης, που θα επιβάλει με τον τρόπο της την θέλησή της για νέες υποδομές που κοστίζουν ελάχιστα…

 

«Ποιος κυβερνάει αυτό τον τόπο;»

Άρθρο του Άκη Ντάνου


ΕΙΝΑΙ πράγματι στιγμές που αναρωτιέται κανείς αν από το 1963 που είπε αυτήν την φράση ο Κ. Καραμανλής μέχρι σήμερα, αν τα πράγματα άλλαξαν ποτέ. Αν το Παρακράτος της δεξιάς συνεχίζει με τραμπουκικούς τρόπους να επιβάλει χωρίς τιμωρία τον τρόμο και να ανοίγει τον δρόμο στις πολυεθνικές να ξεπουλήσουν τα πάντα, όπως στις «Σκουριές», στην «Αγροτική» κλπ. Η χτεσινη μέρα μας θύμισε το πώς δρουσε τότε το παρακράτος και πως η ξενοκίνητη χουντα της 21ης Απριλίου απάλλαξε τα συναιτεράκια της.

Η ΚΙΝΗΣΗ "Απελάστε το Ρατσισμό", μας θυμίζει το ιστορικό με τον Γρηγόρη Λαμπράκη: Γεννήθηκε στην Κερασίτσα Αρκαδίας στις 3 Απριλίου 1912. Μετά το τέλος των εγκύκλιων σπουδών του μετέβη στην Αθήνα και εισήλθε στην Ιατρική. Από τα εφηβικά του χρόνια ασχολήθηκε με τον αθλητισμό και αναδείχθηκε δέκα φορές βαλκανιονίκης στο άλμα εις μήκος, ενώ επί 23 χρόνια (1936-1959) κατείχε το πανελλήνιο ρεκόρ του αγωνίσματος.

Έλαβε ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση, κατά την περίοδο της γερμανικής κατοχής. Το 1943 ίδρυσε την «Ένωση των Ελλήνων Αθλητών» και διοργάνωσε αγώνες, από τα έσοδα των οποίων τροφοδοτούσε τα λαϊκά συσσίτια. Μετά την απελευθέρωση ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Ιατρική και το 1950 αναγορεύθηκε υφηγητής στην έδρα της Μαιευτικής και Γυναικολογίας.

ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ «της βίας και της νοθείας», όπως έμεινε στην ιστορία η εκλογική διαδικασία της 29ης Οκτωβρίου 1961, πολιτεύθηκε με το ΠΑΜΕ (Πανδημοκρατικό Αγροτικό Μέτωπο Ελλάδος), έναν συνασπισμό αριστερών δυνάμεων με επικεφαλής την ΕΔΑ και εξελέγη βουλευτής Πειραιά. Τον ίδιο χρόνο δραστηριοποιήθηκε στο ειρηνιστικό κίνημα και με δική του πρωτοβουλία ιδρύθηκε η «Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη» (ΕΕΔΥΕ). Στις 21 Απριλίου 1963 η ΕΕΔΥΕ διοργάνωσε Πορεία Ειρήνης από τον Μαραθώνα στην Αθήνα. Η αστυνομία απαγόρευσε την πορεία και συνέλαβε πολλούς από τους διαδηλωτές, μεταξύ των οποίων και τον Μίκη Θεοδωράκη. Ο Λαμπράκης προστατευόμενος από τη βουλευτική του ασυλία, πραγματοποίησε μόνος την πορεία, κρατώντας ένα μικρό πανό με το σύμβολο της ειρήνης. Αμέσως μετά συνελήφθη από την αστυνομία.

ΣΤΙΣ 22 ΜΑΪΟΥ 1963 ο Γρηγόρης Λαμπράκης παρέστη και μίλησε για την ειρήνη στη Θεσσαλονίκη. Μετά το τέλος της εκδήλωσης δέχθηκε δολοφονική επίθεση σε κεντρικό δρόμο της πόλης από τρίκυκλο, στο οποίο επέβαιναν οι ακροδεξιοί Σπύρος Γκοτζαμάνης και Εμμανουήλ Εμμανουηλίδης. Τραυματίστηκε σοβαρά και πέθανε στις 27 Μαΐου 1963, σε ηλικία 51 ετών. Ο θάνατός του προκάλεσε αγανάκτηση στην κοινή γνώμη, οξύτατη πολιτική κρίση, αλλά και διεθνή κατακραυγή. Την επομένη ένα πλήθος 500.000 ανθρώπων συγκεντρώθηκε στο Α’ Νεκροταφείο για το «Ύστατο Χαίρε». Γρήγορα, η συγκέντρωση μετατράπηκε σε διαδήλωση καταδίκης της δεξιάς κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Παλατιού.

ΦΥΣΙΚΟΙ αυτουργοί της δολοφονίας Λαμπράκη ήταν ο Σπύρος Γκοτζαμάνης και ο Εμμανουήλ Εμμανουηλίδης, αλλά η δικαστική έρευνα που διεξήγαγαν ο εισαγγελέας Παύλος Δελαπόρτας και ο νεαρός ανακριτής Χρήστος Σαρτζετάκης έφεραν στο φως σχέσεις των αρχών με ένα ακροδεξιό παρακράτος. Ο ανακριτής Σαρτζετάκης απήγγειλε, μάλιστα, κατηγορίες και εναντίον ανώτατων αξιωματικών της Χωροφυλακής. Οι φυσικοί αυτουργοί καταδικάσθηκαν τον Δεκέμβριο του 1966 σε πολυετή φυλάκιση και απελευθερώθηκαν κατά τη διάρκεια της δικτατορίας.

 

Μια ζωή στις γρίλιες

Η απέναντι όχθη του Βασίλη Καπετάνιου

Ο Λιάκος καθισμένος ανάποδα στην ψάθινη καρέκλα περίμενε την γυναίκα του να φέρει το απογευματινό καφεδάκι του. Η θέση του εδώ και δεκαετίες η ίδια, σταθερά πίσω από τις γρίλιες της μεγάλης μπαλκονόπορτας. Υπήρχε μεγάλο μπαλκόνι μπροστά στο δρόμο αλλά δεν έβγαινε ποτέ. Γιατί θα ήταν αναγκασμένος να καλησπερίζει τον κάθε περαστικό γείτονα. Ήταν τόσο τσιγκούνης που δεν ξόδευε ούτε το σάλιο του για τους άλλους.
Πίσω από τις γρίλιες ικανοποιούσε το κρυφό του πάθος να παρακολουθεί ταμπουρωμένος στην σιγουριά του πλούσιου  σπιτιού του τις ζωές των άλλων. Δουλευταράς έντιμος αλλά παθιασμένος με την συσσώρευση πλούτου.
Τριάντα χρόνια ζούσε σε εκείνη την γειτονιά αλλά στο καφενείο που ήταν λίγα μέτρα παρά κάτω δεν πήγε ποτέ ως πελάτης. Περνούσε την πόρτα του καφενείου μόνο όσες φορές πρόσφεραν καφέ εκεί για μνημόσυνο γείτονες που πενθούσαν.  Και στην εκκλησία μόνο σε μνημόσυνα και σε κηδείες πήγαινε. Οι γείτονες δεν είχαν ούτε θετική ούτε αρνητική γνώμη για αυτόν. Ήταν ένας γείτονας που δεν ενόχλησε ποτέ κανέναν και για τίποτα. Οι γείτονες ούτε τον συμπαθούσαν ούτε τον αντιπαθούσαν, στην γραμμή των αριθμών είχε θρονιάσει πάνω στο ουδέτερο μηδέν. Από το κενό του μηδενός, από το κενό των γριλιών του μεγάλου παραθυριού παρακολουθούσε τις ζωές των άλλων έχοντας βάλει την ζωή του σε τέλεια αδράνεια  σχέσεων με μηδενικό κόστος ενέργειας.
Μόνο σε μια περίπτωση πήγαινε στα σπίτια των γειτόνων, όταν πέθαινε κάποιος, εμφανιζόταν σαν από μηχανής θεός. Καθόταν όλο το βράδυ, βοηθούσε σαν κοντινός συγγενής όπου χρειάζονταν, έφτιαχνε καφέδες μέχρι το πρωί. Αυτό του πρόσθετε κάποιες πινελιές συμπάθειας, τουλάχιστον από την οικογένεια του νεκρού, αλλά μετά την νεκρώσιμη ακολουθία εξαφανίζονταν πάλι πίσω από τις γρίλιες του. Κανείς εκτός από την γυναίκα του δεν ήξερε ότι μέσα από αυτή την φιλάνθρωπη  προσφορά κρύβονταν η βαθύτερη του επιθυμία να μάθει όσες πληροφορίες του έλειπαν από την ζωή του γείτονα. Σαν καλός παθητικός παρατηρητής της ζωής ήξερε ότι μπορούσες να μάθεις πολλά για τους ανθρώπους σε στιγμές έντονης χαράς ή έντονης λύπης. Οι ψυχαναλυτές θα μπορούσαν να τον κατατάξουν άμεσα στην κατηγορία των ανθρώπων που διακατέχονται από την αρχή του θανάτου. Ένας άνθρωπος που αποφεύγει συστηματικά την αβεβαιότητας της χαράς, της ζωής για να μην πάρει το ρίσκο του πόνου της αποτυχίας. Μέσα σε ένα φαύλο κύκλο ψυχαναγκασμών εγκλώβισε την ζωή του.
Από τις γρίλιες του παραθυριού, πρόσεξε το νεαρό ζευγάρι να ανεβαίνει τον ανηφορικό δρόμο. Ήταν σχετικά νέοι και αθόρυβοι γείτονες δεν ήξερε και πολλά πράγματα για αυτούς. Έμεναν δύο σπίτια μετά το δικό του στο τέλος της ανηφοριάς. Το έμπειρο μάτι του παρατηρητή πρόσεξε  ότι η γυναίκα δεν κρατούσε το μπράτσο του άντρα της με την συνηθισμένη τρυφεράδα. Κυριολεκτικά υποβασταζόταν από αυτόν.
-Να δεις που η γειτόνισσα δεν είναι καλά. (Είπε στην γυναίκα του ενώ του σέρβιρε τον καφέ του.)
 Είχε εγκλωβίσει και αυτήν στον φαύλο κύκλο του μηδενικού κόστους σχέσεων.  Χρόνια υπέμενε τις ιδιοτροπίες του, τώρα τελευταία είχε αρχίσει να του αντιμιλάει, αλλά άργησε. Σε αυτό την βοήθησε ότι τα τελευταία χρόνια ανακάλυψε την ανάγνωση. Από την δανειστική βιβλιοθήκη της ενορίας βέβαια, γιατί ο Λιάκος δεν υπήρχε περίπτωση να δεχτεί να δαπανήσουν λεφτά για βιβλία και άλλα τέτοια άχρηστα!!!
-Το νου σου όλο στο κακό το βάζεις. Μπορεί να είναι και έγκυος το κορίτσι. Να δει μια χαρά το σπίτι τους.
Άνοιξε το βιβλίο της αλλά το βλέμμα της πλανήθηκε στο άδειο από ζωή σπίτι. Παιδιά δεν έκαναν γιατί κόστιζαν και ποτέ δεν ξέρεις που μπορεί να καταλήξει η περιπέτεια με ένα παιδί, ακόμα και δικό σου σύμφωνα με την θεωρία του Λιάκου.  Μια φορά που έμεινε έγκυος, ο Λιάκος ανάγκασε τον γιατρό να πείσει την γυναίκα του για διακοπή της κύησης.
-Σιγά μην είναι έγκυος η γειτόνισσα,  στο πρόσωπο της είδα πόνο και φόβο.
Και δεν έπεσε έξω το μακάβριο έμπειρο μάτι του. Σε μια εβδομάδα η κοπέλα πέθανε. Για αυτούς τους γείτονες δεν ήξερε πολλά πράγματα, του έλειπαν πολλά κομμάτια από το πάζλ της παρατήρησης. Το βράδυ πριν την κηδεία ήταν η ευκαιρία του.  Σαν στενός συγγενής κάθισε όλο το βράδυ. Ο Τάκης ο σύζυγος της άτυχης γυναίκας τον ευχαρίστησε μέσα στην θολούρα του μυαλού του, γιατί είχε χάσει ελαφρώς την επαφή με το περιβάλλον.  Ο Λιάκος μας, ικανοποίησε για άλλη μια φορά το πάθος, πήρε αθόρυβα τις πληροφορίες που ήθελε. Το ζευγάρι συζούσε εδώ και χρόνια, όταν η κοπέλα έμεινε έγκυος σε κάποια τυχαία εξέταση ανακάλυψαν ότι το σώμα της φιλοξενούσε την ζωή και τον θάνατο. Τελικά νίκησε ο καρκίνος. Ο Λιάκος ήταν παρόν μέχρι που το λευκό φέρετρο κατέβαινε την τρύπα του τέλους. Μετά το καφεδάκι της παρηγοριάς στο καφενείο της γειτονιάς , εξαφανίστηκε στο παρατηρητήριο του, μια ζωή πίσω από τις γρίλιες.
Για μέρες παρατηρούσε τον γείτονα του γύρω στις έξι και μισή να φεύγει με ένα μάτσο λουλούδια να πηγαίνει προς το κοντινό νεκροταφείο.
-Λουλούδια και κουταμάρες, τζάμπα έξοδα, μήπως τα βλέπει η μακαρίτισσα;
-Το κάνει γιατί έτσι νοιώθει την αγάπη ο ίδιος ( του είπε η γυναίκα του ) .
-Τζάμπα πράγμα σου λέω, αγάπες και λουλούδια να η κατάληξη.
-Ξέρεις τι γράφει το βιβλίο που διαβάζω; «Το να αγαπάς κάποιο άνθρωπο τον κάνει ένδοξο και αυτή είναι η μοναδική δόξα που θα γνωρίσει σε όλη του την ζωή» Γιώργος Χειμωνάς.
-Λόγια των γραφιάδων, (και συνέχισε να έχει τα μάτια του πίσω από το ασφαλές παρατηρητήριο).
Τρείς μέρες μετά από αυτή την κουβέντα, λίγο πριν χαράξει η νέα μέρα ξύπνησε την γυναίκα του με τις φωνές του.
-Έλα να δεις τον αγαπητικό σου!!! Τέλειωσαν οι αγάπες και τα λουλούδια και δεν του φαινόταν για ανωμαλιάρης. Έλα να δεις σου λέω.
-Τι έπαθες χριστιανέ μου νύχτα είναι ακόμα.
-Έλα να δεις σου λέω, ούτε τα νιάμερα δεν έγιναν ακόμα και άλλη μπάζει στο σπίτι του. Δυο μαυριδεροί κουβαλάνε την χανούμισσα του πασά …τυλιγμένη μέσα σε νάιλον. Ανωμαλιάρης σου λέω. Όπως την βλέπω την κοπέλα την έχουν μαστουρώσει. Ποιος ξέρει τι ανώμαλες ορέξεις έχει ο τύπος;
Η γυναίκα του ποτέ δεν κοιτούσε πίσω από τις γρίλιες. Μόνο τώρα εντυπωσιασμένη από τα λόγια του έβαλε τα μάτια της. Και είδε πράγματι δυο μελαμψούς να μεταφέρουν μια κοπέλα σε χαλαρή στάση, πίσω διάφανο πέπλο σερνόταν ένα λασπωμένο νάιλον, μπροστά πήγαινε ο γείτονας. Στην αρχή δεν πίστεψε αυτό που είδε, αλλά όταν πέρασαν κοντά από μια φωτισμένη κολόνα της ΔΕΗ τρόμαξε.
-Δεν είναι δυνατόν…
-Και όμως είναι να τον ακούς τον Λιάκο. Ε τι κάνεις εκεί;
Η γυναίκα του άνοιξε απότομα την πόρτα του μπαλκονιού και ο Λιάκος τρόμαξε με την σειρά του. Μπορεί να φανερωνόταν το ασφαλές παρατηρητήριο που εγκλώβισε την φοβική και ψυχαναγκαστική ζωή του. Το χειρότερο από όλα η γυναίκα του ήταν έτοιμη να φωνάξει στο γείτονα αλλά δεν πρόλαβε ήδη είχε μπει μέσα. Ο Λιάκος ξαφνιάστηκε ακόμα περισσότερο όταν είδε την γυναίκα του να φορά την ρόμπα και να βγαίνει έξω. Ήταν τέτοια η έκπληξη του που δεν πρόλαβε να πει τίποτα.
Η γυναίκα έφτασε στο σπίτι του Τάκη, οι δυο μελαχρινοί άντρες που έφευγαν από το σπίτι άφησαν τις πόρτες ανοιχτές. Χωρίς να το σκεφτεί μπήκε μέσα. Στον καναπέ η κοπέλα μέσα στο νάιλον ενώ ο Τάκης στεκόταν απέναντι της και κρατώντας το χέρι της προσπαθούσε να της περάσει ένα δακτυλίδι.
-Παιδί μου τι έκανες ;
-Το απόγευμα βρήκα το δακτυλίδι, σε τρεις εβδομάδες θα παντρευόμασταν, με πρόλαβε ο χάρος , μου λείπει , ήθελα να την ξαναδώ , μου λείπει….
-Παιδί μου, καταλαβαίνεις τι έκανες;
Δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια της , ο Τάκης την κοιτούσε με γυάλινο βλέμμα, τον αγκάλιασε , όταν τα πρώτα δάκρυα της κύλησαν στο πρόσωπο του ο Τάκης κατάλαβε την παρουσία της. Κοιτούσε μια την γυναίκα που τον είχε αγκαλιάσει σαν μάνα του, μια την νεκρή γυναίκα του, την ξέθαψε πριν λίγο με την βοήθεια δυο αλλοδαπών. Με δυσκολία πέρασε το δακτυλίδι στο δάκτυλο της νεκρής κοπέλας, την πήρε αγκαλιά και πήρε τον κατηφορικό δρόμο. Ο Λιάκος τρόμαξε όταν κατάλαβε τι είχε γίνει. Αλλά γρήγορα επικράτησε ο τετράγωνος παρατηρητής που έμαθε να βλέπει τα πάντα μέσα από τα ορθογώνια παραλληλόγραμμα των γριλιών.
-Βεβαίως κύριε αστυνόμε μεταφέρει ένα πτώμα πίσω στο νεκροταφείο.
Συνέλαβαν τον Τάκη για περιύβριση νεκρού. Ασυνήθιστο  εξαιρετικά σπάνιο περιστατικό, ο διοικητής κάλεσε ψυχίατρο.
-Πως λένε την γυναίκα σου; (Ρώτησε ο γιατρός επίτηδες σα να ήταν ζωντανή).
-Βέρα την έλεγαν . ( Ο Τάκης είχε επιστρέψει στην πραγματικότητα.)
-«Βέρα είναι το όνομα μιας ηλικίας που χάθηκε για πάντα, γιατί όταν κι εμείς χαθούμε, τ’ όνομα της δικής μου ηλικίας, μπορεί να χει το δικό σου όνομα.»
(Παρατήρησε το βλέμμα του διοικητή, τον κοιτούσε παράξενα.) Παράξενες συμπτώσεις κύριε διοικητά, όταν με ειδοποιήσατε ετοίμαζα μια ομιλία πάνω στις ταινίες του Νίκου Νικολαΐδη, ενώ έκανα ένα σχόλιο πάνω σε αυτή την ατάκα από την ταινία «Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα», χτύπησε το τηλέφωνο.
Το απόγευμα της άλλης μέρας μια έκπληξη περίμενε τον Λιάκο. Οι δυο μελαμψοί που βοήθησαν τον Τάκη να μεταφέρει την νεκρή κουβαλούσαν γλάστρες, χώμα και φυτά στο ανοιχτό μπαλκόνι.
-Μέχρι να πεθάνω θα μείνει ανοιχτή η πόρτα. (Είπε η γυναίκα με έντονο ύφος.)
Δεν είπε τίποτα, πήρε την ψάθινη καρέκλα του κάθισε στην άκρη που ήταν μαζεμένη η κουρτίνα, και από εκεί δεν φαινόταν, έβλεπε και καλύτερα !!!
*Η ιστορία είναι σχεδόν φανταστική. Το Σάββατο 18 Μαΐου  δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Δημοκρατία» ρεπορτάζ του Κώστα Καντούνη, στην Χαλκίδα 46 χρονών άνδρας ξέθαψε με την βοήθεια δυο αλλοδαπών την νεκρή σύντροφο του 36 χρονών  γιατί ήθελε να την ξαναδεί……………

22/5/13

ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ 23.05.2013


21/5/13

Η έκδοση 16.05.2013



Άλλα λόγια ν΄ αγαπιόμαστε για τον Ανάβαλο


Σε ρόλο ρεπόρτερ απαντά ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Αθ. Τσαυτάρης για το θέμα του Αναβάλου και για το γεγονός ότι μένουν απότιοστα τα χωράφια αφού δεν λειτουργεί το αντλιοστάσιο. Απαντώνατς σε ερώτηση του Γ. Μανιάτη ο υπουργός αναφέρεται στο ιστορικό, χωρίς όμως να φαίνεται ότι μπορεί να δώσει άμεσα λύση στο πρόβλημα που έχει προκύψει.

Έτσι ο αναφέρεται σε τεχνικά προβλήματα που υπήρξαν κατά την εφαρμογή της μελέτης, για τροποποίηση της σύμβασης και άλλα γραφειοκρατικά ζητήματα. Αναφέρεται σε αλληλογραφία του υπουργείου, σε συσκέψεις και σε συναντήσεις, ενώ εμμέσως ρίχνει ευθύνες και στην Περιφέρεια.

Η μακροσκελέστατη άνευ ουσίας απάντηση του υπουργού καταλήγει στο γνωστό συμπέρασμα ότι μέχρι σήμερα, ο ανάδοχος έχει εκτελέσει μικρό ποσοστό του έργου, μόνο της τάξης του 10%.

Και καταλήγει ότι το υπουργείο ενδιαφέρεται επειδή στις 17 Απρίλη έγινε μία ακόμη σύσκεψη με τους τοπικούς παράγοντες στην Αθήνα και αποφασίστηκε από όλες τις πλευρές να γίνουν άμεσα οι απαραίτητες ενέργειες για την υλοποίησή του.

Όσο για το νερό και την λειτουργία των αντλιών δεν υπάρχει ουσιαστική απάντηση.

Σιγή ιχθύος για την Καραθώνα


Καμία αντίδραση δεν έχει σημειωθεί μέχρι στιγμής – πλην του δημάρχου Ναυπλίου Δ. Κωστούρου και του βουλευτή Δ. Κοδέλα – για το επιχειρούμενο ξεπούλημα της Καραθώνας που αναμένεται μέσω της παραχώρησης στο Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου.

Η είδηση για την μεταβίβαση που έχει γίνει γνωστή απ΄ όλα τα Μέσα ενημέρωσης δεν ήταν αρκετή για να αφυπνίσει τους τοπικούς παράγοντες που ζαλισμένοι από την οικονομική κρίση, δέχονται αμαχητί την όποια εξέλιξη επιβάλλεται στον τόπο.

Η Καραθώνα, αλλά και  και η «Σαμπάριζα» ή «Πηγάδια» της Θερμησίας πέρασαν στο

Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ), με απόφαση της Διυπουργικής Επιτροπής Αποκρατικοποιήσεων και Αναδιαρθρώσεων, που δημοσιεύθηκε την Τρίτη στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.

Συγκεκριμένα μεταφέρθηκαν:

- γεωτεμάχια στη θέση «Σαμπάριζα» ή «Πηγάδια» της Κοινότητας Θερμησίας, του Δήμου Ερμιονίδος της Περιφερειακής Ενότητας Αργολίδας,
- το «Κτήμα Καραθώνα», εκτάσεως 1.911.893 τ.μ. στην Περιφερειακή Ενότητα Αργολίδος, στη θέση Καραθώνας του Δήμου Ναυπλίου.

Αναφερόμενος στην Καραθώνα ο Δ. Κωστούρος επιβεβαίωσε την αντίθεσή του στο ξεπούλημα της δημόσιας γης και των παραλιών του Δήμου Ναυπλιέων και τονίζει: «Η δημοτική αρχή και οι πολίτες του Δήμου Ναυπλιέων είναι αποφασισμένοι να προστατεύσουν τη δημόσια περιουσία τους με κάθε μέσο, να περιφρουρήσουν και να διαχειριστούν την Καραθώνα για την εξυπηρέτηση των τοπικών αναγκών. Πρόκειται για μια τεράστια έκταση, πολύτιμη τόσο για τους δημότες μας όσο και τους επισκέπτες της περιοχής του δήμου Ναυπλιέων, την οποία δεν θα επιτρέψουν να την «διαχειριστεί» εν λευκώ το ΤΑΙΠΕΔ».

Τέλος, ο δήμαρχος ενημέρωσε για αναμενόμενη πρωτοβουλία συνάντησης όλων των φορέων του Δήμου και της ευρύτερης περιοχής για τον καθορισμό της στάσης τους απέναντι στις εξαγγελίες της κυβέρνησης για την ιδιωτικοποίηση των οικοπέδων στην Καραθώνα.

Αναφερόμενος στην Καραθώνα ο βουλευτής Δ. Κοδέλας σημειώνει: «Πρόκειται για μια τεράστια έκταση, πολύτιμη για χιλιάδες δημότες όσο και επισκέπτες της περιοχής μας, την οποία στο εξής θα «διαχειριστεί» εν λευκώ το ΤΑΙΠΕΔ με στόχο την παράδοσή της σε μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα. Πραγματικά το μέγεθος του εγχειρήματος της εκποίησης ξεπερνά και την πιο αρρωστημένη νεοφιλελεύθερη φαντασία. Περιλαμβάνει αδιακρίτως, ολόκληρη την περιοχή της Καραθώνας, μέχρι και δρόμους, δασικές, χορτολιβαδικές και δημοτικές εκτάσεις, τη δεξαμενή, το εκκλησάκι της Παναγιάς της Κατακεκρυμμένης.

Η κυβέρνηση με πραξικοπηματικό τρόπο εκτελεί συμβόλαια εκποίησης και εξυπηρέτησης ιδιωτικών συμφερόντων και των απαιτήσεων των δανειστών. Στόχος της είναι να πουληθούν τα πάντα, αφού βεβαίως πριν τα έχει συκοφαντήσει και απαξιώσει. Η συγκεκριμένη ενέργεια συνιστά και πρέπει να αντιμετωπιστεί ως μια άνευ προηγουμένου για την Αργολίδα κίνηση υφαρπαγής, λεηλασίας, και κλοπής γης, εξαιρετικά σημαντικής για τους πολίτες και τις τοπικές ανάγκες».

Και προσθέτει ακόμα: «Η κυβέρνηση επέλεξε την ολομέτωπη επίθεση με μια ολόκληρη τοπική κοινωνία. Φαίνεται δεν έμαθε τίποτα από την Κερατέα και την Χαλκιδική. Αλήθεια, τι ακολουθεί στη συνέχεια; Το Παλαμήδι, το Μπούρτζι, η πλατεία Συντάγματος, το θέατρο της Επιδαύρου, οι υπόλοιπες παραλίες του νομού, τα εναπομείναντα δημόσια κτίρια;

Άλλωστε ήδη με την ίδια απόφαση μεταβιβάζονται δύο ακόμη εκτάσεις στο νομό Αργολίδας, μία στην περιοχή “Γλυκειά” στο Ναύπλιο έκτασης 105 στρεμμάτων (!), και μία στη Θερμησία 25 στρεμμάτων, χωρίς όμως να προσδιορίζονται άλλα στοιχεία τους στην απόφαση».

Τέλος προανεγγέλει αντιδράσεις: «Οι Αργολιδείς δεν θα δεχθούν ούτε θα αναγνωρίσουν κανένα τετελεσμένο. Κανένας δεν έχει το δικαίωμα σε αυτή τη χώρα, να παίρνει δημόσια γη, παραλίες, γη ζωτική για τις ανάγκες της κοινωνίας και να την παραδίδει στο ΤΑΙΠΕΔ, δηλαδή σε μια ανώνυμη εταιρία που χαρακτηρίζεται από αδιαφανή, σκανδαλώδη, αντιδημοκρατική, εκτός ακόμα και κοινοβουλευτικού ελέγχου λειτουργία και του οποίου τα έσοδα προορίζονται να καλύψουν τις μαύρες τρύπες του μη βιώσιμου Δημόσιου Χρέους, που αυτοί οι ίδιοι δημιούργησαν.

Θα επιδιώξουμε τη μέγιστη δυνατή κινητοποίηση και συσπείρωση πολιτών και φορέων του νομού ώστε με κάθε τρόπο να υπερασπιστούμε τη γη μας και τις παραλίες μας.

Η Καραθώνα δεν είναι «λάφυρο» προς πώληση αλλά είναι δημόσια περιουσία, που εξυπηρετεί εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους κάθε χρόνο. Επαφίεται πλέον στην τοπική κοινωνία η περιφρούρησή της, η προστασία της και η διαχείρισή της για την εξυπηρέτηση των κοινωνικών και τοπικών αναγκών. Ο κύριος Σαμαράς μπορεί να ήρθε στο Ναύπλιο την ημέρα της Ανάστασης, αλλά λίγες μόλις ημέρες πριν είχε οργανώσει τη Σταύρωση της περιοχής μας».

Ριζικές μεταμορφώσεις στο κέντρο του Άργους με θετικότατη αποδοχή


Ίσως είναι απ τις λίγες φορές που έστω και υπό την μορφή μακέτας μπορεί κανείς να διακρίνει τις σημαντικές αλλαγές που θα επέλθουν στην πόλη του Άργους με την εφαρμογή των σχεδίων διαμόρφωσης του ιστορικού κέντρου.

Μπορεί απ την εποχή του Παπανικολάου να κουβεντιαζόταν η ενοποίηση του πάρκου, της πλατείας και της λαϊκής αγοράς, όμως καμία δημοτική αρχή δεν προχώρησε στην ανατροπή του αθηνοκεντρικού μοντέλου της Ομόνοιας, το οποίο για χρόνια συνέχισε να αναβιώνει σε πολλές επαρχιακές πόλεις μεταξύ των οποίων και το Άργος.

Η μελέτη είναι τόσο ριζοσπαστική που απαλείφει πολλά απ τα στοιχεία που έδιναν εικόνα πλατείας, αλλά όχι χώρου κοινωνικοποίησης και αναψυχής. Ενοποιεί και ομοιογενοποιεί τους χώρους που σήμερα δίνουν την εικόνα αυθαιρέτου κτίσματος στον επισκέπτη με τα διαφορετικά και αταίριαστα μεταξύ τους δομικά υλικά. Οι παράγκες και τα παράνομα πρόσθετα των καφετεριών απομακρύνονται και μπορεί κανείς επιτέλους να διακρίνει το κάστρο απρόσκοπτα ή ακόμα και την εκκλησία του Αγ, Πέτρου.

Βασικό στοιχείο της προς εκτέλεση μελέτης είναι το νερό. Το “άνυδρο Άργος” θα δροσιστεί τις καυτές νύχτες του καλοκαιριού από μια λιμνούλα και συντριβάνια σε διάφορα σημεία. Παράλληλα η ύπαρξη του νερού, ως μεταβλητοί ορατού στοιχείου προσδίδει φαινομενική αλλαγή στον χώρο και ξεκουράζει το μάτι, βλέποντας διαρκώς διαφορετικές παραστάσεις.

Οι ανάγκες της πόλης αλλάζουν και μαζί με αυτές οι αλλαγές στο ιστορικό κέντρο ειναι αναγκαίες και σ αυτό συμφωνούν όλοι. Υπάρχουν βέβαια σημεία τα οποία ίσως χρειάζονται βελτίωση, όμως κατά γενική αποδοχή του κόσμου, τόσο στο Άργος, όσο και στο Ναύπλιο, οι αλλαγές αυτές που δείχνουν οι μακέτες είναι εντυπωσιακές.

Οι αντιδράσεις

Αμέσως μετά την ανακοίνωση της “δημόσιας διαβούλευσης” ξεκίνησαν και οι πρώτες αντιδράσεις των επικεφαλής των δημοτικών παρατάξεων της αντιπολίτευσης, χωρίς όμως να έχουν καταθέσει μέχρι σήμερα προτάσεις επί της ουσίας, αλλά γενικόλογα παράπονα επί της διαδικασίας. Μέχρι σήμερα οι μόνες προτάσεις που μας ήρθαν εγγράφως επί της ουσίας είναι από τον ποδηλατικό σύλλογο Αργολίδας “Ορθοπεταλιές”.

Ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης Γιώργος Αναγνώστου με επιστολή του μεταξύ άλλων τονίζει: “Η παρουσίαση της πολυδιαφημιζόμενης μελέτης της αστικής ανάπλασης του κέντρου του Άργους παρουσιάστηκε στους φορείς της πόλης, στους Δημοτικούς και Περιφερειακούς Συμβούλους και στους πολίτες μέσω μακετών και 3D εφαρμογών.

Σε συνεργασία με τεχνικούς συμβούλους και σε επαρκή χρόνο θα μελετήσουμε τα πλήρη στοιχεία της μελέτης και κυρίως τις επιπτώσεις εφαρμογής της στην κοινωνική και οικονομική ζωή της πόλης και θα εκφράσουμε τις απόψεις μας στις συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου τις επόμενες ημέρες.

Θεωρούμε αυτονόητη την αναζήτηση κάθε συναίνεσης και σύγκλισης με τους επιστημονικούς και επαγγελματικούς φορείς της πόλης, με τις δημοτικές παρατάξεις, για ένα έργο το οποίο θα καθορίσει σε σημαντικό βαθμό την εξέλιξη της πόλης για τα επόμενα πολλά χρόνια”.

Γενικές είναι και οι αναφορές του επικεφαλής της δημοτικής παράταξης “πρόταση ελπίδας”  Σωτήρη Κωτσοβού: “Παρακολουθήσαμε ως δημοτικοί σύμβουλοι για πρώτη φορά και μαζί με όλους τους παρόντες δημότες και φορείς στο Μπουσουλοπούλειο, την προτεινόμενη ανάπλαση του ιστορικού κέντρου από την μελετητική ομάδα στην οποία έχει ανατεθεί.
Μετά την πρώτη και μοναδική αυτή επαφή μας με την σχετική πρόταση και σαν αρχικές θέσεις, θεωρούμε υποχρέωσή μας να τονίσουμε τα εξής :
Συμφωνήσαμε και συμφωνούμε :
-Από την αρχή της διαδικασίας ανάθεσης της μελέτης, στην ανάγκη ανάπλασης / βελτίωσης του ιστορικού κέντρου της πόλης αφού η τελευταία σημαντική επέμβαση σ΄ αυτό έγινε στις αρχές της δεκαετίας του ΄90 με την σαφή προϋπόθεση της κατά το δυνατό σύγκλισης απόψεων των αρμόδιων φορέων γι΄ αυτό, έχοντας συναινέσει σε κάθε στάδιο της διαδικασίας.

-Στην διατήρηση ως βασικών στόχων την διαχρονική εμπορικότητα της πόλης, την εύκολη επισκεψιμότητα και ευχάριστη διαμονή στο κέντρο από τους δημότες και τους επισκέπτες αλλά και την επιμελημένη στάθμευση και κυκλοφοριακή ροή γύρω απ΄ αυτό αλλά και τις επί μέρους χρήσεις των κοινόχρηστων χώρων και
-Στην προσθήκη τεχνικών κατασκευών και αισθητικών ή άλλων παρεμβάσεων που θα ανανεώσουν το ενδιαφέρον αλλά και την γενικότερη εικόνα του κέντρου, χωρίς να αλλοιώνουν βασικά χαρακτηριστικά της πόλης.
Διαφωνήσαμε και διαφωνούμε:
-Στην ανύπαρκτη ενημέρωση σε προγενέστερο χρόνο των μελών του Δημ. Συμβουλίου ή έστω των δημοτικών παρατάξεων άλλα και συναρμόδιων φορέων της πόλης (όπως και το είχαμε ζητήσει πρό μηνών), για τους βασικούς στόχους του σχεδιασμού, με αποτέλεσμα να ζητούνται τώρα και επί τελικού σχεδίου προτάσεις εντός 4-5 ημερών και μόνον για τυπικούς λόγους.
-Στην απουσία από τον σχεδιασμό μεγάλου μέρους του κέντρου (π.χ. πεζόδρομοι) αλλά και λύσεων επαφής με τους αρχαιολογικούς χώρους.
-Στην χωρίς σαφή αιτιολογία ανατροπή δεδομένων με λύσεις που υπερβάλλοντας, πιθανότατα θα εμπλέξουν την καθημερινότητα αλλά και τον χαρακτήρα της πόλης σε αποπροσανατολισμό & περιπέτειες και
-Στην συνολική απαξίωση που επιχειρείται ειδικά απ΄ τον δήμαρχο κάθε υφιστάμενης κατάστασης ή προγενέστερων παρεμβάσεων με φράσεις και χαρακτηρισμούς άκρατου μηδενισμού και υποβάθμισης της πόλης”.

Δημήτρης Καμιζής. Ο Άνθρωπος της διπλανής πόρτας


Συναντήθηκα μαζί του και μιλήσαμε την περασμένη εβδομάδα. Τον είχα γνωρίσει ως   νοσοκομειακό γιατρό στο Ναύπλιο. Σε ξάφνιαζε με τη  φλόγα στα μάτια σαν μιλούσε για τη δουλειά του. Την ίδια φλόγα ξαναείδα στα μάτια του, όταν αποφάσισε να διεκδικήσει το Δήμο Κρανιδίου πριν 14 χρόνια. Την ίδια φλόγα βλέπω και σήμερα κάθε φορά που αναφέρεται στον τόπο του. Γιατρός ή Δήμαρχος ο Δ. Καμιζής είναι και θα παραμείνει πάντα ο Άνθρωπος της  διπλανής πόρτας.

 

«α»: Ως γιατρός, και δη νοσοκομειακός, η έννοια της προσφοράς στο συνάνθρωπο είναι συνυφασμένη  με την ίδια την ύπαρξή σου. Η ενασχόληση με τα κοινά θεωρείς πως είναι μια προέκταση και μια διεύρυνση αυτής της ανάγκης ή είναι μια άλλου είδους φιλοδοξία αυτή που σε έφερε στον πολιτικό στίβο το 1999; Έχεις ποτέ μετανιώσει για την απόφασή σου αυτή;

Δ. ΚΑΜΙΖΗΣ: Πράγματι για μένα η επιστήμη της ιατρικής, αλλά και ο τρόπος με τον οποίο την άσκησα, με το ίδιο πάθος και την ίδια συνέπεια μέχρι την πρόσφατη συνταξιοδότησή μου, υπήρξε για μένα ένα πεδίο προσφοράς που κάλυπτε τις υπαρξιακές μου ανάγκες. Υπήρξε και υπάρχει σαν τρόπος ζωής μου στενά συνδεδεμένος με την ίδια την ύπαρξή μου. Η ενασχόλησή μου λοιπόν με τα κοινά πράγματα και με την πολιτική, με την ευρύτερη έννοιά της, από τα νεανικά μου χρόνια, δεν ήταν ούτε είναι τίποτα άλλο αλλά αυτό ακριβώς, η προέκταση της ανάγκης μου για προσφορά προς το συνάνθρωπο με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο. Αυτό βέβαια είναι καλύτερα να το κρίνουν όσοι από κοντά με γνώρισαν, όπως εσύ, ή αυτοί με τους οποίους συμπορευθήκαμε σε κοινούς αγώνες για να κάνουμε καλό στον τόπο και στην κοινωνία μας. Ποτέ μου δεν μετάνιωσα γι’ αυτή μου τη στάση, παρά τις ενίοτε απογοητεύσεις και το προσωπικό και οικογενειακό, αν θέλεις, κόστος με το οποίο πλήρωσα αυτή μου την ενασχόληση.

 

«α»: Τι σημαίνει για σένα η φράση «αγαπώ τον τόπο μου»; Πώς θεωρείς ότι μπορεί  να αποδεικνύεται από έναν πολίτη καθημερινά αυτή η αγάπη;

Δ. ΚΑΜΙΖΗΣ: Γενικότερα η λέξη «αγαπώ», είτε ανθρώπους, είτε τον τόπο μου, είτε οτιδήποτε, πρέπει να συμπληρώνεται από αντίστοιχη πράξη. Η αγάπη δεν είναι θεωρητική και μεταφυσική  μόνο έννοια, είναι πράξη. Η έμπρακτη λοιπόν αγάπη μου για τον τόπο μου έχει αποτυπωθεί με πολλά χρήσιμα για την καθημερινότητα του πολίτη  έργα, όπως πχ. ύδρευση, αποχέτευση, κτιριακές υποδομές και άλλα, αλλά και πρωτοβουλίες μέσα στην κοινωνία που κίνησαν και κινούν διαδικασίες αλλά και ανθρώπους, για να κάνουμε τη ζωή μας καλύτερη, ανθρωπινότερη και ομορφότερη, σαν αυτές της διάδοσης του εθελοντισμού και της συγκρότησης ενός εθελοντικού κινήματος που αναπτύχθηκε ιδιαίτερα στη δεκαετία του 2000. Η ίδρυση και λειτουργία βιβλιοθηκών, πνευματικού κέντρου, λαογραφικού μουσείου, χορευτικής δημοτικής ομάδας, δημοτικής εθελοντικής ομάδας αλληλεγγύης και άλλες παρόμοιες παρεμβάσεις αγκαλιάστηκαν από τις τοπικές μας κοινωνίες με ενθουσιασμό και θέρμη.

 

«α»: Η Ερμιονίδα είναι πλέον ένας ενιαίος Καλλικρατικός Δήμος. Αυτό για σένα σηματοδοτεί πρόοδο ή αποτελεί τροχοπέδη για την ανάπτυξη της περιοχής σε όλο της το εύρος; Υπάρχουν ακόμη στιγμές που έχετε την αίσθηση κι εσύ και οι δημότες πως ανήκετε στην εσχατιά της Αργολίδας;

Δ. ΚΑΜΙΖΗΣ: Η τελευταία μεταρρύθμιση στην Τοπική Αυτοδιοίκηση με την γνωστή επωνυμία Καλλικράτης πιστεύω πως αντί να συμβάλλει στην πρόοδο αποτελεί πράγματι τροχοπέδη για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, ιδιαίτερα για τους μικρούς Δήμους όπως ο Δήμος Ερμιονίδας. Αν κάποιοι Δήμοι ωφελήθηκαν είναι ίσως οι μεγαλύτεροι σε έκταση και πληθυσμό και ιδιαίτερα οι Δήμοι των Πρωτευουσών των Νομών, οι οποίοι κληρονόμησαν προσωπικό και μέσα από τις υπηρεσίες των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων που καταργήθηκαν. Ένα μικρό παράδειγμα θα σας πω, η Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου μας διαθέτει ένα μόνο μηχανικό, ενώ αυτή του Δήμου Ναυπλιέων περίπου είκοσι. Η διοικητική βέβαια αυτή μεταρρύθμιση συνέπεσε και με την βαριά πολύπλευρη κρίση που περνάει η πατρίδα μας τα τελευταία χρόνια, οικονομική, κοινωνική, κρίση θεσμών και αξιών, στην οποία αυτός ο νέος θεσμός του Καλλικράτη ή καλύτερα του «Κακοκράτη» είχε και έχει και τη δικιά του συμμετοχή. Η Ερμιονίδα ιστορικά υπήρξε και υπάρχει γεωγραφικά και πολιτικά η εσχατιά της Αργολίδας, αφού σχεδόν ποτέ δεν μπόρεσε λόγω των πληθυσμιακών δεδομένων να εκλέγει Βουλευτή. Αυτή η αίσθηση διαχρονικά μας διακατέχει όλους μας.

 

«α»: Διοικείς σήμερα ένα δήμο ευλογημένο από τη φύση μα συχνά πληγωμένο από τον άνθρωπο, όπως άλλωστε πολλές περιοχές της πατρίδας μας. Αν σου ζητούσα να ιεραρχήσεις κατά κάποιον τρόπο τα προβλήματα, ποια θα θεωρούσες ότι είναι εκείνα που χρήζουν άμεσης και επιτακτικής λύσης;

Δ. ΚΑΜΙΖΗΣ: Να σου θυμίσω τους στίχους του μεγάλου μας ποιητή Γιώργου Σεφέρη «όπου κι αν εταξίδεψα η Ελλάδα με πληγώνει». Η Ερμιονίδα είναι ένας όμορφος και ευλογημένος από το Θεό και τη φύση τόπος αλλά σε αντίθεση με αυτή την ομορφιά, οι πληγές που τα τελευταία χρόνια δημιουργήθηκαν χάριν της εξυπηρέτησης των συμφερόντων μιας άναρχης και απάνθρωπης ανάπτυξης είναι ορατές. Το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτή τη στιγμή για το Δήμο μας, είμαι σίγουρος ότι πολύ καλά το γνωρίζεις, είναι ο τρόπος διαχείρισης των απορριμμάτων μας, ιδιαίτερα μετά την επιλογή και την εφαρμογή στον τόπο μας ενός πειράματος που έγινε το 2010 από την Περιφέρεια Πελοποννήσου και τους πρώην Δήμους της περιοχής μας και αφορούσε στην δημιουργία μιας υπερχωματερής στην περιοχή των Διδύμων με χιλιάδες αποθηκευμένα δέματα σύμμεικτων απορριμμάτων που σαπίζουν και απειλούν επικίνδυνα το φυσικό περιβάλλον και τη ζωή μας. Σήμερα τα απορρίμματα αναγκαζόμαστε να τα στέλνουμε στον ΧΥΤΑ Φυλής Αττικής, προσωρινά για ένα διάστημα και με υψηλό κόστος. Δυστυχώς ολόκληρη η Πελοπόννησος δεν κατάφερε τόσα χρόνια τώρα να χωροθετήσει και να δημιουργήσει ένα ΧΥΤΑ ή ένα εργοστάσιο τελικής επεξεργασίας. Το πρόβλημα επίσης του χαμένου έργου της αποχέτευσης από την προηγούμενη Δημοτική Αρχή στον πρώην Δήμο Κρανιδίου, πέρα από το γεγονός της μη υλοποίησής του έχει δημιουργήσει και ένα σωρό παράπλευρες αρνητικές συνέπειες, τις οποίες πιστεύω ότι θα επιλύσουμε με την επανένταξη του έργου και την υλοποίησή του.

 

«α»: Κάνοντας μια αναδρομή στα δέκα χρόνια διοίκησης από σένα, αρχικά του Δήμου Κρανιδίου και στη συνέχεια του Δήμου Ερμιονίδας, για ποιο πράγμα μπορείς να αισθάνεσαι υπερήφανος;

Δ. ΚΑΜΙΖΗΣ: Όσο και αν ακούγεται εγωιστικό αυτό που θα σου πω, εντούτοις σε οποιαδήποτε αναδρομή στα πεπραγμένα των δέκα χρόνων που είμαι Δήμαρχος αυτού του τόπου και του πρώην Δήμου Ερμιόνης σήμερα και με μία διακοπή το 2007-2010, αισθάνομαι ικανοποιημένος για το έργο που έχω επιτελέσει και σε αρκετές περιπτώσεις υπερήφανος, όπως για παράδειγμα με την ανάδειξη και αξιοποίηση του ιστορικού σπηλαίου Φράγχθι που αποτελεί μνημείο της παγκόσμιας ιστορίας και ανθρωπολογίας, με τις παρεμβάσεις μου για την συγκρότηση ενός μεγάλου εθελοντικού κινήματος και άλλων κοινωνικών δομών, με τις εκδόσεις βιβλίων ιστορικού και λαογραφικού χαρακτήρα για την ανάπτυξη της αυτογνωσίας μας, με την προσέλκυση σημαντικών δωρεών υπέρ του Δήμου, με την εξασφάλιση και αγορά ακινήτων και άλλα χρήσιμα έργα.

 

«α»: Δημοτικές εκλογές σε περίπου ένα χρόνο, αν δεν αλλάξει κάτι στο μεταξύ. Ετοιμάζεσαι να συνεχίσεις την πορεία σου ή θεωρείς πως ο κύκλος ολοκληρώθηκε και έκλεισε;

Δ. ΚΑΜΙΖΗΣ: Αυτό είναι ένα ερώτημα το οποίο μου θέτουν πολλοί από τους δημότες μας αλλά και οι συνεργάτες μου προτρέποντάς με να συνεχίσω, αφού είναι γνωστό ότι από την προηγούμενη κιόλας προεκλογική περίοδο το 2010 είχα δηλώσει ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα έθετα υποψηφιότητα ως Δήμαρχος. Δεν υπήρξα ποτέ επαγγελματίας πολιτικός, αντίθετα δεν έπαυσα ποτέ να αισθάνομαι γιατρός και επιμένω σε αυτή μου τη θέση. Άλλωστε «ουκ εν τω πολλώ το ευ». Δεν σκοπεύω λοιπόν να είμαι υποψήφιος στις επόμενες δημοτικές εκλογές, χωρίς αυτό να σημαίνει πως ο κύκλος της ικανοποίησης της ανάγκης μου για κοινωνική προσφορά και αγάπη προς τον τόπο μου κλείνει. Ο κύκλος αυτός αισθάνομαι ότι θα κλείσει μαζί με τον κύκλο της ζωής μου. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να ικανοποιεί κανείς αυτή του την ανάγκη και πολλοί ρόλοι, μεταξύ δε αυτών σπουδαιότερος είναι αυτός του εθελοντή. Πρέπει να δοθεί και να δίνεται πάντα η ευκαιρία και σε νέους ανθρώπους να δοκιμάζονται και να καταξιώνονται ή όχι στα κοινά πράγματα. Πιστεύω ότι στον τόπο μας υπάρχουν αρκετοί νέοι και αξιόλογοι άνθρωποι που μπορούν να προσφέρουν.

17/5/13

Οι ιθαγενείς θα κρυφοκοιτούν την ανάπτυξη των άλλων από τις παράγκες τους;

Άρθρο του Άκη Γκάτζιου

ΟΤΑΝ ΠΡΙΝ ΑΠΟ 40 χρόνια ξεσηκωνόταν όλο το Ναύπλιο, κατά της παραχώρησης της Καραθώνας σε Γάλλους επενδυτές, κανείς δεν φανταζόταν ότι τόσα χρόνια μετά, θα επιχειρείτο το ίδιο και κανένας δεν θα ξεσηκωνόταν.
ΤΑ ΠΑΝΤΑ όμως έχουν αλλάξει. Ακόμα και αυτοί που κάποτε επαναστατούσαν σε τέτοιες πρακτικές, σήμερα ίσως να έχουν αλλάξει μυαλά είτε λόγω της οικονομικής κρίσης, είτε επειδή έτσι τους αρέσει, είτε τέλος πάντων επειδή έτσι επιβάλλει η νέα …τάξη πραγμάτων.
ΑΡΑΒΕΣ, Ασιάτες, Κινέζοι και κάθε λογής «χρυσοί» επενδυτές είναι γνωστό ότι έχουν βάλει στο μάτι όχι μόνο την Καραθώνα, αλλά και άλλα «φιλέτα» της Αργολίδας για να τα αξιοποιήσουν. Και ταυτόχρονα το Ελληνικό κράτος φαίνεται διατεθειμένο αυτή τη φορά να τους διευκολύνει με κάθε τρόπο, για να υλοποιήσουν αφενός τα σχέδιά τους και αφετέρου για να προσθέσει κι άλλα χρήματα στα άδεια ταμεία, μπας και κάποτε η χώρα αυτή ξεχρεώσει και απαλλαγεί από την Τρόικα.
ΗΡΘΕ ΤΕΛΙΚΑ η ώρα οι σθεναρές και μεμονωμένες αντιδράσεις που είχαν σημειωθεί τα τελευταία χρόνια για απλά θέματα (όπως για το αν θα τοποθετηθούν καντίνες στον αιγιαλό) να καμφθούν, χάριν της οικονομικής κρίσης; Ήρθε τελικά η ώρα να ξεπουληθούν ολόκληρες εκτάσεις στο όνομα της αξιοποίησης, για να βγει από το αδιέξοδο η χώρα;
ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝΤΑΙ αυτόματα ένα σωρό ερωτήματα… Αν η Καραθώνα, το Μπούρτζι, η Βερβερόντα, οι εκτάσεις στο Τολό ή στην Ερμιόνη, οι τουριστικές εγκαταστάσεις στην Επίδαυρο ή στις Μυκήνες και ότι άλλο διαθέτει υπό την προστασία του το δημόσιο εκποιηθούν, εκτός από τα χρήματα που θα εισρεύσουν στα ταμεία, θα υπάρξει και μακροπρόθεσμο όφελος για τις τοπικές κοινωνίες ή όχι; Ποιά θα είναι τα αντισταθμιστικά οφέλη για την Αργολίδα σε μια τέτοια προοπτική; Θα γίνει σε λίγα χρόνια μια αξιοζήλευτη περιοχή για τους τουρίστες με τυχερούς κατοίκους ή μια αξιοζήλευτη περιοχή με τους ιθαγενείς να κρυφοκοιτούν την ανάπτυξη των άλλων από τις παράγκες τους;

Τούπαν να βάλει το χακί

Άρθρο του Άκη Ντάνου 


ΠΑΝΤΑ ήμουν αντίθετος στο να απεργούν οι εκπαιδευτικοί πάνω στις εξετάσεις. Είχα ζήσει και `γω την αγωνία των εξετάσεων, ίσως και σε ψηλότερο βαθμό ακόμα απ ότι τα παιδιά σήμερα και μπορούσα να μπω στην ψυχολογία του μαθητή. Του μαθητή κι όχι του γονιού, γιατί πάντα θεωρούσα πως για ότι συνέβαινε, ο γονιός έφερνε κι αυτός ευθύνη.

ΘΕΟΡΟΥΣΑ πως οι εκπαιδευτικοί μετέτρεπαν τα παιδιά σε σάκο του μποξ, αλλά και πως κι πολιτεία τα χρησιμοποιούσε σαν ανάχωμα στις επιθέσεις των εκπαιδευτικών. Μια ιδιότυπη ομηρία των παιδιών μέσα σε ένα συνδικαλιστικό δίχτυ και κρατικά βαρίδια βυθού. Απ την μια μεριά οι εκπαιδευτικοί φώναζαν για τα δίκαια αιτήματά τους και απ την άλλη οι μαθητές είχαν δικαίωμα για απρόσκοπτες εξετάσεις.

ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ μπορεί να πέρασαν, αλλά τα αιτήματα των εκπαιδευτικών όχι απλά παρέμειναν τα ίδια, πέρα απ το απαξιωτικό για την εκπαίδευση αίτημα να συνεδριάζουν -συνδικαλίζονται τις ώρες εργασίας για να μην χάσουν απ τον ελεύθερο χρόνο τους το οποίο και πέτυχαν. Σήμερα μάλιστα με την μισθολογική μείωση που υφίστανται, έχουν κάθε λόγο να διεκδικούν δυναμικά την δικαίωσή τους. Όμως πότε θα εισακουστούν; Η εύκολη λύση λέει την μέρα των εξετάσεων!!! Η δύσκολη και σωστότερη : Απεργία διαρκείας και όχι μιας μέρας όπως ήταν μέχρι σήμερα.

ΚΙ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ; Θύματα ενός παιδαγωγικού συστήματος που παράγει υποχείρια των επιχειρήσεων και διαφημιστές της κρατούσας ιδεολογίας. Ξέχασαν πως συμμαθητές τους λιποθυμούσαν στα σχολεία από την πίνα. Πως σε πολλά απ αυτά δεν υπάρχει κάν θέρμανση ή μέχρι τέλος της χρονιάς παρέμεναν κενές θέσεις εκπαιδευτικών. Ξέχασαν πως η έλλειψη κοινωνικής πολιτικής στους οδήγησε στην παραπαιδεία των εξοντωτικών οικονομικά φροντιστηρίων.

ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ που τόσο πολύ σήμερα ενδιαφέρεται μπας και διαταραχθεί η πορεία των μαθητών στις εξετάσεις; Δεν είναι αυτό που έφτασε την ανεργία των νέων πάνω από 30%, που τους καθόρισε τους μισθούς τους στα 300ευρώ, που υποθήκευσε το μέλλον τους στις πολυεθνικές του κόσμου; Με πιο δικαίωμα χύνει κροκοδείλια δάκρυα και τα ΜΜΕ του προσφέρουν χαρτομάντιλα για να μην λεκιαστεί το φόρεμα της εξουσίας;

ΕΝΑΣ φαύλος κύκλος αντιθέσεων και συγκρούσεων, χωρίς προοπτική λύσης. Οι τυχάρπαστες απεργίες δεν λύνουν τα προβλήματα τα οξείνουν και απογοητεύουν όσους πραγματικά αγωνίζονται. Μια είναι η λύση, η πραγματική κατάρρευση αυτού του καρκινώματος που κάποιοι ονομάζουν κράτος, κι αυτό μόνο με έναν τρόπο γίνεται, που σπάει ακόμα και την επιστράτευση, με την”γενική απεργία διαρκείας”

Το τζέεεελ μουου …..( Μια ιστορία του θείου Νόνη.)

Η απέναντι όχθη του Βασίλη Καπετάνιου

Ο Πετράν ανέβαινε δυο- δυο τα σκαλοπάτια της σκάλας για τον πάνω όροφο. Οι  μυρωδιές του καπνού , του μυρωδάτου ελληνικού καφέ και τα χρατς- χρατς των φύλλων της εφημερίδας καθώς την γυρίζεις στον αέρα, του έδωσαν τα οσφρητικά και ηχητικά μηνύματα ότι ο παππούς του είχε βγει στο μπαλκόνι.
Όταν έφτασε στο τελευταίο πλατύσκαλο ο παππούς ακουμπούσε τους αγκώνες του  στις άκρες της πολυθρόνας, τα χέρια σε οξεία γωνία και με τα δάκτυλα του κρατούσε την εφημερίδα, στην ανάγνωση της οποίας είχε αφοσιωθεί η προσοχή του.
-Παππού καλημέρα, ( παρά λίγο να πέσει πίσω στην σκάλα καθώς ξαφνιάστηκε όταν ο παππούς κατέβασε την εφημερίδα. Ήταν κουρεμένος «γουλί», στην χθεσινή καληνύχτα τον θυμόταν με άτακτα γκρίζα μαλλιά). Παππού τι έπαθες;
-Γερμανικό κούρεμα!!!
-Γεροντική ξεροκεφαλιά έπαθε , να ετοιμάσω καφέ; ( είπε η γιαγιά που προσπαθούσε να συγκρατήσει τα γέλια και τον θυμό καθώς έβλεπε το κρανίο του παππού να γυαλίζει στις πρώτες ακτίνες του ήλιου). Αλλά φταις και εσύ με τα ηλεκτρονικά που του έμαθες . ( Ο Πετράν την κοιτούσε με απορία.)
-Χθες το βράδυ όταν έφυγες μπήκα στο Ιντερνέτ και στις προσφορές του γερμανικού καταστήματος, εκεί είδα την κουρευτική μηχανή την οποία αγόρασα πρωί -πρωί.
-Ογδόντα πέντε χρόνια αγύριστο κεφάλι, τα ήξερε όλα πριν διαβάσει τις οδηγίες το έβαλε στο ένα και ξεκίνησε να κόβει το γκαζόν, πήρε και το χώμα μαζί …. Αν και μου περνάει η σκέψη ότι μπορεί να το έκανε επίτηδες…. Πάω να σου φτιάξω καφέ.
-Πετράν κάθε κούρεμα έχει τον λόγο και την τεχνική του, το δικό μου μπορεί να ήταν κατά λάθος επιθυμία….
-Υπάρχουν και άλλα είδη παππού;
-Βεβαίως, υπάρχει και το κούρεμα του θυμού.
-Κάποια καινούργια ιστορία είναι έτσι; ( Ο Πετράν ήξερε ότι κάθε φορά που ο παππούς έλεγε μια σουρεαλιστική ατάκα, ήταν η ετικέτα μια ιστορίας.)
-Είναι μια ιστορία  από τον τόπο της γιαγιάς σου και με αυτή την εικόνα ερμηνεύω το πρώτο όχι που είπαν στην Κύπρο για το μνημόνιο, το όχι του θυμού.
-Στο δικό σου κούρεμα δεν υπάρχει πολιτική ερμηνεία ;
-Όχι το δικό μου είναι ψυχολογικού τύπου. Ή βιάστηκα, δεν διάβασα καλά τις οδηγίες και είχα περιορισμένη αντίληψη κατά την χρήση του αντικειμένου ή έκανα αυτό το λάθος για να ικανοποιήσω μια ασυνείδητη επιθυμία, όπως λέει η γιαγιά σου. Μπορεί κατά βάθος να ήθελα να ξυρίσω το κεφάλι μου και έψαχνα ένα λάθος. (Στα χείλη του διαγράφτηκε εκείνο το μισό αριστερό χαμόγελο, από παιδί όταν φανερωνόταν κάποια χαριτωμένη σκανταλιά εκείνο το χαμόγελο τον πρόδιδε μαζί με ελαφριά ανύψωση στο δεξί του φρύδι.)
-Δεν θα κάνουμε ψυχανάλυση γιατί έγινες ή ήθελες να γίνεις κατά λάθος κέλλης*, πες μας για την άλλη ιστορία, γιατί δεν την θυμάμαι.(Φώναξε μέσα από την κουζίνα η γιαγιά . Βγήκε έξω και έφερε δυο καφέδες , έναν και για τον εαυτό της και πήρε θέση μαζί τους στο μπαλκόνι, πράγμα ασυνήθιστο.)
-Άντε λοιπόν ξεκίνα….
Ο παππούς τράβηξε μια ρουφηξιά καφέ , στα μάτια του η γυναίκα του διάβασε την κρυφή ικανοποίηση. Σπάνια η γυναίκα του ζητούσε ευθέως να πει τις ιστορίες του. Συνήθως με την ιδιαίτερα οξυμένη ακοή της άκουγε από απόσταση και έκανε το τελικό καυστικό  σχόλιο.
-Λοιπόν , ο αδελφός της γιαγιάς σου , ο παππούς ο Νόνης , δούλευε μηχανικός στην Κύπρο. Άνθρωπος με ιδιαίτερη αίσθηση του χιούμορ και παροιμιώδη ηρεμία μέχρι να τον πιάσει ο πέλαρος*. Ήταν μια δική του έκφραση όταν πολλές φορές για μικρές λεπτομέρειες το όριο της υπομονής χτυπούσε κόκκινο. Καλύτερα ήταν να εξαφανιστείς από μπροστά του μέχρι ο θυμός να αδειάσει με μιας το δοχείο της υπομονής, μετά από λίγο  να πάρει τα ίσια του  και να αρχίσει να ξαναγεμίζει στάλα-  στάλα, μέχρι να ξαναεμφανιστεί αιφνιδιαστικά ο πέλαρος…..
Ένα πράγμα το οποίο τον εκνεύριζε σε επικίνδυνο βαθμό ήταν να του πειράξεις τα πράγματα του.  Ο ίδιος είχε δικό του τρόπο και ρυθμό για να ολοκληρώνει τις δουλειές του. Ήξερε ακόμα και στο σκοτάδι να βρει ότι χρειαζόταν. Ενώ δούλευε ένα αμάξι χωρίς να κοιτά το κουτί με τα εργαλεία έπιανε όποιο χρειαζόταν και το άφηνε στην ίδια θέση.  Ένα πρωί ξύπνησε όπως συνήθως πολύ νωρίς να ετοιμαστεί να φύγει από την Λάρνακα την πόλη που έμενε για  να πάει στην Ξυλοφάγου, στο συνεργείο που δούλευε. Στην κοινότητα αυτή μεγάλωσε και με τον ιδιόκτητη του συνεργείου γνωρίζονταν από παιδιά . Με αθόρυβες λοιπόν  κινήσεις , χωρίς να ανάψει φως  πήγε στο μπάνιο, άναψε την μικρή λάμπα του καθρέφτη. Σαν μάστορας με μηχανικές κινήσεις ξυρίστηκε παίρνοντας ότι χρειαζόταν χωρίς να κοιτάει . Είπαμε τα πράγματα του είχαν πάντα μια σταθερή θέση. Με το δεξί του χέρι έψαξε στο ντουλάπι το στερεωτικό υγρό που έβαζε στα μαλλιά του. Τότε είχε σχετικά μακριά μαλλιά και για να μην τον εμποδίζουν όπως δούλευε τα στερέωνε με το υγρό. Χωρίς να κοιτά το χέρι του έψαξε και τα τρία ράφια. Δεν βρήκε τίποτα. Άναψε το μεγάλο φως για να δει τι γίνεται. Από την ένταση του φωτός ξύπνησε η γυναίκα του.
-Νόνη ψάχνεις τίποτα, αγάπη μου;
- Το τζέεεεελ μουου…..
-Το παρατεταμένο εεε στο τζελ ήταν ο πρώτος κωδικός έκρηξης, και του ουου στο μου ο δεύτερος ηχητικός κώδικας ότι ξύπνησε μέσα του ο τίγρης του θυμού.  Η γυναίκα του τόσα χρόνια τον ήξερε καλά  και άλλο τόσο ήξερε το απρόβλεπτο του θυμού του. Άναψε τα φώτα της κρεβατοκάμαρας .
-Χθες δεν σου ζήτησε το κορίτσι να το δανειστεί γιατί τέλειωσε το δικό της;
-Ναι, αλλά δεν έβαλε πίσω στην θέση τοοο  τζεεελ μουου, τοοο τζέεεελ μουου.
-Η γυναίκα του ήξερε ότι η διπλή επανάληψη ήταν διπλό χτύπημα ινδιάνικου τύμπανου, ο πολεμιστής θυμός είχε βγάλει το σπαθί του, τον έπιασε ο πέλαρος* κατά την δική του έκφραση.
-Να έρθω να σε βοηθήσω να το βρούμε αγάπη μου….
-Δεν χρειάζεται.
Το μόνο που άκουσε η γυναίκα του ήταν τον θόρυβο από την πόρτα που έκλεισε και το διπλοκάμπινο αμάξι να μουγκρίζει θυμωμένα. Ο Νόνης οδήγησε με σχετικά μεγάλη ταχύτητα το αμάξι του μέχρι την κοινότητα Ξυλοφάγου. Ο πρωινός υγρός αέρας έκανε τα μαλλιά του σγουρά- σγουρά να πετάνε σε σπείρες δεξιά και αριστερά του κεφαλιού του. Πάρκαρε το αμάξι στην θέση την οποία δεν έπιανε κανείς γιατί ήταν δική του  και μόνο αυτός στάθμευε εκεί !!!
-Καλημέρα μάστρε*. (Είπε στο αφεντικό του και πήγε να ετοιμάσει ένα καφέ από τον θυμό του δεν ήπιε στο σπίτι του. Έπιασε την κούπα του από την πίσω γωνία του μικρού ντουλαπιού. Κοιτούσε πάνω στην κούπα  την ζωγραφισμένη  παράσταση με την φιγούρα του Μεγάλου Αλέξανδρου να κόβει τον γόρδιο δεσμό όταν άκουσε τα λόγια του μάστρου* του ) .
-Καλημέρα, καλώς τον Αϊνστάιν μας!!! ( Ήταν η κουβέντα που ξεχείλισε το ποτήρι της υπομονής, κοίταξε το πρόσωπο του  στο μικρό καθρέφτη στο εσωτερικό της πόρτας του ντουλαπιού από όπου έβγαλε τον Μέγα Αλέξανδρο. Τα μαλλιά του να πετάνε δεξιά και αριστερά σαν του φημισμένου επιστήμονα. Μια ματιά στον λατρεμένο του ήρωα , μια ματιά ιπτάμενα μαλλιά. Δυο ματιές σε κλάσματα δευτερολέπτου, τα μαστόρια έξω άκουσαν το μπρίκι που έπεφτε με ορμή στον νεροχύτη.)
-Πους πας ρε Νόνη;
-Στον μπαρμπέρη.
Η γυναίκα του το απόγευμα τρόμαξε να τον αναγνωρίσει, είχε ξυρίσει το κεφάλι του. Τον κοιτούσε με απορία, έκπληξη και θυμό.
-Τώρα πια δεν χρειάζομαι το τζελ μου. (Εφόσον τα φωνήεντα δεν παρατάθηκαν η γυναίκα του κατάλαβε ότι ο θυμός είχε τελειώσει. Αφού δέχτηκε το φιλί της σήμαινε ότι το δοχείο της υπομονής λειτουργούσε ξανά. Σιγουρεύτηκε όταν δέχτηκε και το φιλί από την κόρη του, η οποία είχε ενημερωθεί από την μητέρα της.
-Ε τώρα μπαμπακούλι μπορώ να το κρατήσω το τζεεελ σουου  ( του είπε και του χάιδεψε το ξυρισμένο κεφάλι η νεαρή Αδριανή) .
-Μα έκανε τέτοιο πράγμα ο αδελφός μου; (Είπε η γιαγιά σκασμένη στα γέλια.)
-Λοιπόν Πετράν, τα μαλλιά συμβολίζουν την δύναμη του Σαμψών. Οι οικονομίες του μέσου πολίτη ήταν η δύναμη του, τα μαλλιά  . Μέσα σε μια νύχτα οι επιτήδειοι κλέφτες κούρεψαν την δύναμη του σε υπεράκτιες εταιρείες και θαλασσοδάνεια , του φόρεσαν μια αναμαλλιασμένη ευρωπαϊκή περούκα και για να μην φανεί η κλεψιά  του έκρυψαν το τζελ. Κάτω από την επήρεια του θυμού αντί να κυνηγήσει τους κλέφτες, πήγε στον μπαρμπέρη και ξύρισε την α-νόητη  ευρωπαϊκή  περούκα που του φόρεσαν, αυτό ήταν το πρώτο όχι στα μέτρα.
-Ε μόνο για την ερμηνεία του θυμού θα σου φτιάξω την καλύτερη χαλουμόπιτα και χαλάλι σου η πρωινή κελλοβλακεία σου, (η γιαγιά  του έδωσε ένα φιλί στο ξυρισμένο κεφάλι του και μπήκε μέσα) .

*Νόνης : υποκοριστικό του Σωφρόνης
  Κέλλης: φαλακρός
  Τον έπιασε ο πέλαρος : θύμωσε πολύ
  Μάστρος : το αφεντικό
  Χαλουμόπιτα : παραδοσιακή κυπριακή πίτα με βασική γέμιση το τυρί χαλούμι

**Η ιστορία έχει φανταστικά στοιχεία αλλά πράγματι ο θείος Νόνης όταν δεν βρήκε το τζελ του ξύρισε το κεφάλι του….. για να μην το χρειάζεται!!!!

Υγεία - ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ | on line Εφημερίδα | www.anagnostis.org | ΑΡΓΟΛΙΔΑ