Κοινωνία - ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ | on line Εφημερίδα | www.anagnostis.org | ΑΡΓΟΛΙΔΑ

Σκίτσο - ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ | on line Εφημερίδα | www.anagnostis.org | ΑΡΓΟΛΙΔΑ

Τοπική Αυτοδιοίκηση - ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ | on line Εφημερίδα | www.anagnostis.org | ΑΡΓΟΛΙΔΑ

Τοπική Αυτοδιοίκηση - ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ | on line Εφημερίδα | www.anagnostis.org | ΑΡΓΟΛΙΔΑ

Θα μεταφερθείτε στη νέα σελίδα σε

Δευτερόλεπτα

Σας περιμένουμε στην ηλεκτρονική μας έκδοση

Σας περιμένουμε στην ηλεκτρονική μας έκδοση
Επισκεφθείτε ΤΩΡΑ το site του ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ. www.anagnostis.org. Κλικ στην εικόνα

31/7/13

ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ 01.08.2013


29/7/13

Η έκδοση 25.07.2013


Ξαφνικός θάνατος ΕΟΠΠΥ σε Ναύπλιο και Άργος



Θα ξεμείνει από γιατρούς ο ΕΟΠΠΥ στο Ναύπλιο και το Άργος, αφήνοντας χωρίς περίθαλψη χιλιάδες ασφαλισμένους.
Τον επόμενο μήνα λήγουν μαζικά οι ετήσιες συμβάσεις έργου σχεδόν όλων των γιατρών στις δύο αυτές μονάδες, με αποτέλεσμα να μειωθεί με τον τρόπο αυτό το 40% περίπου του Ιατρικού τους προσωπικού.
Σύμφωνα με τον Σύλλογο Επιστημονικού Υγειονομικού Προσωπικού  ΙΚΑ  Αργολίδας «Δεν έχει μέχρι αυτή την στιγμή δοθεί καμιά απάντηση από τους αρμόδιους, σχετική με την τυχόν ανανέωση τους. Ο κίνδυνος της άμεσης λειτουργικής κατάρρευσης των δύο μονάδων από το Σεπτέμβρη είναι προφανής. Γίνεται μάλιστα απολύτως βέβαιος αν συνυπολογισθούν οι αναμενόμενες συνταξιοδοτήσεις των παλαιότερων συναδέλφων με μόνιμη σχέση εργασίας. Δεν νοούνται υπηρεσίες Πρωτοβάθμιας Υγείας με τους μισούς (ή σε ορισμένες ειδικότητες χωρίς καθόλου) γιατρούς».
Όπως επισημαίνει ο Σύλλογος «πέρα από την συνεπαγόμενη οικονομική επιβάρυνση των συμπολιτών μας (αφού με βεβαιότητα θα υποχρεωθούν να καταφύγουν στον ιδιωτικό τομέα) που είναι το μείζον και το επαγγελματικό πλήγμα σε νέους στην πλειοψηφία τους συναδέλφους που είναι το έλασσον, η δημόσια υγεία θεωρούμε ότι τίθεται άμεσα σε κίνδυνο. Παγκόσμια έχει αποδειχθεί πως ο περιορισμός (πόσο μάλλον η κατάργηση) των δημόσιων δωρεάν δομών υγείας συμπαρασύρει στην κατάρρευση όλους τους δείκτες δημόσιας υγείας (προσδόκιμο επιβίωσης, βρεφική θνησιμότητα κλπ)».
Ο Σύλλογος Επιστημονικού Υγειονομικού Προσωπικού  ΙΚΑ  Αργολίδας, ζητούν την άμεση στελέχωση των δομών Υγείας και να μην κλείσουν οι Μονάδες του ΕΟΠΠΥ σε Ναύπλιο και Άργος.
Άλλωστε σε έγγραφο προς τον Ιατρικό Σύλλογο Αργολίδας τους βουλευτές του νομού και τον αντιπεριφερειάρχη Π.Ε. Αργολίδας επισημαίνουν ότι: «Αυτό που ο Σύλλογος μας θέλει να γίνει κατανοητό και ιδιαίτερα από τους ίδιους τους δικαιούχους των Υπηρεσιών Υγείας, από τον εργαζόμενο αλλά και τον άνεργο, από τον συνταξιούχο και από τα μέλη των οικογενειών τους , είναι πως το κλείσιμο των μονάδων ΕΟΠΥΥ, των δημόσιων μονάδων Πρωτοβάθμιας Φροντίδας, δεν μπορεί να επικρέμαται σαν απειλή πάνω από την κοινωνία! Ως εδώ! Δεν είναι δουλειά μόνων των γιατρών η υπεράσπιση τους! Είναι υπόθεση όλων μας»!
Ταυτόχρονα αναρωτιούνται σχετικά και με τους τελικούς σχεδιασμούς των αρμοδίων:  «εφόσον λειτουργική επάρκεια των μονάδων ΕΟΠΥΥ ούτε με στοιχειώδη τρόπο δεν νοείται μετά την απομάκρυνση τόσων γιατρών , πως μπορεί κανείς να θεωρήσει ότι στο πίσω μέρος του μυαλού τους δεν κρύβεται ο «ξαφνικός θάνατος» του συνολικού οικοδομήματος του ΕΟΠΥΥ; Άλλωστε δημοσιεύματα περί μετατροπής του από «παραγωγό» σε «αγοραστή» υπηρεσιών υγείας κυκλοφορούν και εντείνουν την σχετική φημολογία».

Τύλιξαν το Ναύπλιο μέσα σε αφίσες



Έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο η αφισορρύπανση στο Ναύπλιο. Στις κολώνες φωτισμού των δρόμων, στις πινακίδες, στα κτήρια, ακόμη και στα δένδρα, ο καθένας μπορεί να αναρτήσει αφίσες, πανό και ό,τι άλλο νομίζει πως θα διαφημίσει την πραμάτεια του.
Ακόμα και αν τα συνεργεία που πληρώνουν οι δημότες από το υστέρημά τους ξηλώσουν τις αφίσες, σε λίγες ώρες ξανακολούνται άλλες. Ίσως μοναδική λύση να είναι τα πρόστιμα.
Χαρακτηριστικό είναι το κείμενο του δικηγόρου κου Γιάννη Μακρή, που σημειώνει: Πηγαίνοντας κανένα ταξίδι σε πρωτεύουσες της δυτικής Ευρώπης, αυτό που παρατηρείς περπατώντας σε κεντρικούς δρόμους και πλατείες, είναι η ύπαρξη καλαίσθητων ταμπλό ή πλαισίων στα οποία τοποθετούνται οι πάσης φύσεως αφίσες που ενημερώνουν το κοινό για πολιτιστικά, κοινωνικά ή άλλα θέματα. Οσον αφορά τις εμπορικές αφίσες για προϊόντα και υπηρεσίες, υπάρχουν ειδικοί χώροι που τοποθετούνται.
Περπατώντας στους κεντρικούς δρόμους και τις λεωφόρους, αντικρίζεις μία ρυπαρή και τριτοκοσμική εικόνα, με χιλιάδες αφίσες - συνήθως εμπορικές - που οι ενδιαφερόμενοι τις κολλούν σε οποιοδήποτε σημείο μπορείς να φανταστείς, για να διαφημίσουν προϊόντα, τραγουδιστές, θεατρικές παραστάσεις και ό,τι άλλο υπάρχει.
Μάλιστα, είναι τέτοια η μανία των αφισοκολλητών, που, όταν δουν ένα κατάστημα κλειστό για μέρες, θα κολλήσουν στις τζαμαρίες του δάσος από αφίσες, που ο δυστυχής ιδιοκτήτης του στη συνέχεια θα πρέπει να πληρώσει ένα κάρο λεφτά για να τις κατεβάσει!
Θα μου πείτε: μα καλά, βάζεις στο ίδιο τσουβάλι τη διακίνηση των ιδεών διά των αφισών με τις εμπορικές αφίσες που κολλούν συνήθως οι συμπαθείς μεροκαματιάρηδες μετανάστες;
Δυστυχώς, το παραπάνω είναι ψευδοδίλημμα, αφού στην εποχή της πληροφοριακής έκρηξης και οι ιδέες μπορούν να διακινηθούν χωρίς ρύπανση και όσοι κινούν τις εμπορικές αφίσες μπορεί και πρέπει να μπουν σε τάξη και να μη ρυπαίνουν χωρίς κόστος την πόλη, τα δημόσια αγαθά των δρόμων και των πλατειών, αλλά και τις ιδιωτικές περιουσίες.
Αποτελεί όνειδος για το δήμο Θεσσαλονίκης να συνεχίζεται αυτή η ανεξέλεγκτη και ρυπογόνα κατάσταση που μας ντροπιάζει όλους και προσφέρει μόνο σε αυτούς που αφισορρυπαίνουν χωρίς να πληρώνουν.
Σε κάθε περίπτωση, θα μπορούσε ο δήμος να έχει καλαίσθητα ταμπλό, στα οποία να τοποθετούνται οι αφίσες με πολιτικό ή κοινωνικό περιεχόμενο, το ίδιο δε θα μπορούσε να γίνει και με τις εμπορικές αφίσες με πληρωμή τέλους ανάρτησης.
Δεν έχει μάλιστα άδικο όταν προτείνει στις υπηρεσίες των δήμων να φωτογραφίζουν όλες τις ρυπογόνες εμπορικές αφίσες και να στέλνουν το λογαριασμό και στην επιχείρηση, αλλά και στον τραγουδιστή ή ηθοποιό που προβάλλεται και, σε περίπτωση που δεν πληρώνουν, να στέλνει τα στοιχεία στη Δικαιοσύνη για να διωχθούν ποινικά.

Προεκλογικές κόντρες σε Άργος και Ναύπλιο



Έχουν ανάψει εδώ και καιρό οι φωτιές και δυναμώνουν καθημερινά μεταξύ των νυν δημάρχων και των πιθανών υποψηφίων τους. Λέμε πιθανόν γιατί ενώ στο Ναύπλιο τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα με την υποψηφιότητα Γραμματικόπουλου, στο Άργος είναι ακόμα θαμπά, αφού παρά την ανακοίνωση της υποψηφιότητας του Κώστα Γκαρκάσουλα παραμένει σε εκκρεμότητα η πιθανότητα ευρύτερης συνεργασίας της αντιπολίτευσης. Στο Ναύπλιο τα πράγματα έχουν ξεφύγει απ την λογική της πολιτικής αντιπαράθεσης και προσωποποιούνται οι συγκρούσεις μεταξύ του Κωστούρου και του Γραμματικόπουλου, αφήνοντας να εννοηθεί πως οι δυό τους θα είναι οι ουσιαστικοί διεκδικητές του δημαρχιακού θώκου και οι υπόλοιποι θα επιλέξουν δευτερεύοντες ρόλους. Τα θέματα των ιχθυοκαλλιεργειών ή του νοσοκομείου Ναυπλίου κλπ και ο τρόπος αντιμετώπισής τους φανερώνει μια διαφορετική πολιτική αντίληψη μεταξύ των δύο «μονομάχων». Σε αντίθεση με το Ναύπλιο, ο Καμπόσος έχει να αντιπαρατεθεί με 2 ή και με τρείς πολιτικούς αντιπάλους, ένας εκ των οποίων προέρχεται από την ίδια του την παράταξη. Το αν θα έπρεπε ή δεν έπρεπε να στεγαστεί το δημαρχείο, στο εν λόγω κτήριο ενδιαφέρει περιστασιακά και μόνο τον πολίτη και μέχρι τις εκλογές θα έχει ξεχαστεί. Επομένως καλείται η αντιπολίτευση του Άργους να ασχοληθεί με σοβαρότερα θέματα και να στρέψει εκεί την προσοχή της κι όχι στο τι χρώμα θα πρέπει να έχουν τα πλακάκια της νέας πλατείας. Τόσο ο κ. Κωτσοβός με τον κ. Πλατή, όσο και ο κ. Γκαρκάσουλας, έχουν αρκετή πλέον εμπειρία για την λειτουργία του δήμου και θα πρέπει να απεγκλωβιστούν απ τα μπράβο της γειτονιάς και τα φιλικά χτυπήματα στην πλάτη, του τύπου, «μεγάλε, καλά του τόπες στην TV».
Η Ανάπτυξη του τουρισμού, η διεύρυνση της τουριστικής περιόδου, η ένταξη του χειμερινού τουρισμού στο σχεδιασμό των Δήμων, η οριοθέτηση ζωνών βιομηχανίας, κτηνοτροφίας, ιχθυοκαλλιεργειών, φωτοβολταϊκών, ανεμογεννητριών  και η ανάπτυξη συνεργασίας στα ζητήματα του νερού, των σκουπιδιών, του τουρισμού και του πολιτισμού μεταξύ των δύο μεγάλων δήμων της Αργολίδας είναι θέματα που θα πρέπει να μπουν στο τραπέζι από τώρα για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε καλύτερα την κρίση της οικονομίας που αναμένεται να βαθύνει κι άλλο. Καλές οι κόντρες και οι κορώνες, αλλά από αυτές δεν χόρτασε κανείς.

26/7/13

Η κατάντια της αφισορρύπανσης

Άρθρο του Άκη Γκάτζιου

ΠΟΤΕ επιβλήθηκε τελευταία φορά πρόστιμο από δήμο ή άλλο φορέα, για αφισορρύπανση; Και πότε εισπράχθηκε τελευταία φορά πρόστιμο; Εφαρμόζεται η νομοθεσία και οι αποφάσεις ή γίνονται τα …στραβά μάτια υπέρ αυτών που παρανομούν;
ΠΟΛΛΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ αυτές τις ημέρες έχουν πλημμυρίσει από κάθε λογής αφίσες. Οι πόλεις έχουν γεμίζει αφίσες. Το ίδιο γίνεται και σε περιοχές εκτός των αστικών ορίων, στους επαρχιακούς δρόμους, αλλά και στις εθνικές οδούς. Τοίχοι ακόμα και ιστορικών κτηρίων, προσόψεις δημοσίων και ιδιωτικών ιδιοκτησιών, μάντρες, περιφράξεις, κολώνες φωτισμού και σήμανσης, αλλά και δέντρα, εξαφανίζονται πίσω από τις φωτογραφίες λαϊκών τραγουδιστών, θιάσων, κλόουν και προσκλήσεων εγκαινίων και κάθε λογής εκδηλώσεων.
ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗ σεβασμό στο περιβάλλον και την εικόνα της κάθε περιοχής, πανηγυρτζήδες και επαγγελματίες της αρπαχτής, αλλά και φορείς του Πολιτισμού (που πρώτοι θα έπρεπε να διδάσκουν τους υπολοίπους), κολλάνε αφίσες, βάζουν πανό, βρωμίζουν τον τόπο!
Η ΜΑΝΙΑ τους είναι τέτοια που δεν σέβονται ούτε ανθρώπινες ζωές -όσο υπερβολικό κι αν ακούγεται- αφού τοποθετούν τις αφίσες τους κρύβοντας πινακίδες και σε σημεία των δρόμων που εμποδίζεται η ορατότητα των οδηγών των αυτοκινήτων.
ΚΑΝΕΝΑΣ βέβαια από τους αφισοκολλητές δεν μπαίνει στον …κόπο να αφαιρέσει την σαβούρα που απομένει πίσω, όταν τελειώσει το πανηγύρι, η συναυλία, η θεατρική παράσταση και ο,τιδήποτε άλλο διαφημίζεται.
ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ προβληματική, λόγω της κρίσης, τουριστική περίοδο είναι ό,τι χειρότερο για τους τουρίστες και τους επισκέπτες, να επικρατεί η ρυπαρή και τριτοκοσμική εικόνα της βρωμιάς και της αναρχίας στους δημόσιους κυρίως χώρους. Σε μια περίοδο που οι πόλεις θα έπρεπε να έχουν φορέσει τα …καλά τους για να υποδεχθούν τους επισκέπτες τους, οι αφισοκολλητές οργιάζουν ανενόχλητοι, γεμίζοντας τον τόπο με παράνομες υπαίθριες διαφημίσεις.
ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ και του πολιτισμού, αυτή η κατάντια;

Ιστορίες του Χαμπή της Ανδριανούς: Στο Λονδίνο, τα γλυκά της παραμονής



H απέναντι όχθη του Βασίλη Καπετάνιου

Ιούλιος του 1960 Σάββατο βράδυ αργά, γυρίζει ο Χαμπής στο πατρικό του σπίτι. Το απόγευμα για άλλη μια φορά είχε λογομαχήσει έντονα με τον πατέρα του. Ή μάλλον εξάντλησε την υπομονή του να ακούει τις φωνές του Λαμπρή, γιατί κόλλησε το τρακτέρ στις λάσπες. Πήρε την φορητή ξύλινη σκάλα την ακούμπησε στο πλάι του τοίχου, από την μεριά που ήταν το παράθυρο της αδελφή του και άρχισε να ανεβαίνει. Στο μισάνοιχτο παράθυρο της ψιθύρισε:
-Όπως είπαμε για αύριο, δεν πάμε χωράφι, είναι Κυριακή.
Ο σκληρός δουλευτής και αυταρχικός πατέρας ο Λαμπρής στην δουλειά δεν ξεχώριζε αγόρια και κορίτσια. Όλα τα παιδιά κάτω από τον καυτό ήλιο στην πατατοφυτεία. Αλλά με τον Χαμπή βρήκε τον αντάρτη που δεν περίμενε.
Ο δεκαεπτάχρονος επαναστάτης είχε αποφασίσει να εναντιωθεί στον πατέρα μέχρις εσχάτων. Για να του κόψει κάθε δυνατότητα πρόσβασης τράβηξε απάνω την ξύλινη σκάλα. Στην κάτω άκρη της ταράτσας που την έπιανε αργά ο ήλιος είχε φτιάξει την παράγκα του. Έπεσε να κοιμηθεί και πριν προλάβει να ρίξει μια ματιά στον έναστρο ουρανό, ο Μορφέας τον ταξίδευε σε άγνωστους τόπους, όνειρα γεμάτα χρώματα, υγρασία και μυρωδιές. Ξύπνησε απότομα όταν ένα φτυάρι έπεσε πάνω στην παράγκα του. Ακολούθησε μια σειρά εργαλείων που έπεφταν σαν βόμβες στο καταφύγιο του, ενώ συνοδεύονταν από τις φωνές του πατέρα του.
-Κατέβα κάτω ρε, που θα μου κάνεις εμένα τον επαναστάτη μέσα στο σπίτι μου. Κατέβα κάτω ρε, να πάμε για δουλειά.
Η επανάσταση πέτυχε, η δουλειά της Κυριακής σταμάτησε αλλά μεγάλωσε και η απόσταση ανάμεσα στον πατέρα και τον γιό. Κατέβηκε από την ταράτσα της ελευθερίας του όταν είδε το τρακτέρ του πατέρα του να γίνεται μια μικρή κουκίδα θυμωμένου καπνού μέσα στις πατατοφυτείες.
-Μάνα να σου πω κάτι, κουράστηκα.
-Καταλαβαίνω γιέ μου αλλά τι να κάνουμε, έτσι είναι ο πατέρας σου, ιδιότροπος.
-Δεν αντέχω άλλο, ή θα πάρω κανένα μαχαίρι και θα τον κατακόψω ή θα πάω να κρεμαστώ.
-Α, τι κακό με βρήκε ( φώναξε η Ανδριανή και ξέσπασε σε κλάματα).
-Μάνα έχω κάτι στο μυαλό μου.
-Πε μου γιέ μου, πε μου γιέ μου αλλά μη μου λες για σκοτωμούς.
-Πες του άλλου να μου πιερώσει * κανένα εισιτήριο να πάω στην Αγγλία.
Την άλλη μέρα τον φωνάζει ο Λαμπρής να μιλήσουνε. Από τον τόνο της φωνής του κατάλαβε ο Χαμπής ότι είχε λειτουργήσει η πυροσβεστική μεσολάβηση της μάνας του.
-Μα θες να πας στην Αγγλία; Τι θα κάνεις εκεί;
-Θα σου το γράψω όταν φτάσω !!!!
Τα μάτια του Λαμπρή άστραψαν. Του άρεσε που ο γιός του  ήταν ετοιμόλογος αλλά όχι να στρέφεται εναντίον του, έδωσε τόπο στην οργή. Σε δυο μέρες του κανόνισε το εισιτήριο και ξεκινήσανε να πάνε στην Σκάλα*. Το ταξίδι θα γινόταν με τον πλοίο «Ενώτρια». Πήγαν στις λανζτιές* και έδωσαν τις δυο βαλίτσες του Χαμπή. Το πλοίο εκείνα τα χρόνια δεν μπορούσε να δέσει στο λιμάνι . Ετοιμάστηκε και ο ίδιος να επιβιβαστεί σε μια λαντζιά* που μετέφερε επιβάτες. Ένοιωσε το χέρι του πατέρα του να τον τραβά πίσω.
-Τελικά θες να φύγεις;
-Ε μια φορά τα λέμε αυτά. ( Ο Χαμπής πρόσεξε φευγαλέα τα βουρκωμένα μάτια του πατέρα του, δεν τον είχε δει ποτέ να βουρκώνει και δυσκολεύτηκε να ερμηνεύσει την εικόνα. )
-Είσαι σίγουρος ότι θέλεις να φύγεις. Αν το μετάνιωσες, να χάσω και τα εισιτήρια και ότι θέλεις να γίνεται.
-Άργησες να το καταλάβεις!!!
Η απάντηση στιλέτο του Χαμπή εξαγρίωσε τον Λαμπρή. Ο βραχύσωμος πατέρας του όταν θύμωνε νόμιζες ότι είχε να κάνεις με ένα θηρίο. Τα μάτια του σμίγανε τα χώριζε μια γραμμή καρφί, η μύτη έπαιρνε ένα κυρτό σχήμα και το σαγόνι του σκλήραινε σαν το αμόνι του σιδερά. Η μεταμόρφωση του γινόταν αστραπιαία και αιφνιδιαστικά σαν γύπας που ορμά στο θήραμα του.
-Όπου και να πας δέκα πέντε μέρες θα κάνεις και θα γυρίσεις πίσω. Και θα σου πω εγώ τι θα γίνει μετά.
-Γεια σου και όταν γυρίσω να με ειδοποιήσεις!!!
Ο Χαμπής μπήκε στην λαντζιά* Δεν γύρισε να τον κοιτάξει πίσω. Κοιτούσε την σημαία του πλοίου που τον περίμενε στο βάθος του λιμανιού. Έτσι όπως ήταν συναισθηματικά φορτισμένος του φάνηκε για μια στιγμή ότι στην σημαία έγραφε ελευθερία η θάνατος. Στην τσέπη του έσφιξε τις τριάντα οχτώ λίρες που του είχε δώσει ο πατέρας του. Έξι λίρες για να περάσει δυο εβδομάδες και υπόλοιπο τριάντα δυο ακριβώς όσα χρειάζονταν για το εισιτήριο της επιστροφής. Το ταξίδι, το πρώτο του ήταν μια εμπειρία έκπληξη για αυτόν. Το πλοίο έπιασε Βενετία, μετά με τρένο μέχρι το Καλαί της Γαλλίας και από εκεί με ένα πλοιάριο για το Ντόβερ της Αγγλίας. Μόνο το ταξίδι με το πλοιάριο δεν του άρεσε. Μετέφερε κατσέλες* Ούτε κάθισμα ούτε καμπίνα για τους ανθρώπους, του πήρε ώρα να ξεπεράσει την βρώμα από τις ακαθαρσίες όταν έφτασε στο Ντόβερ. Με το τρένο έφτασε στην γη της Επαγγελίας όπως νόμιζε το Λονδίνο. Στην Βικτώρια Στέισιον τον περίμενε ένας συγχωριανός του, φίλος του πατέρα του. Στο σπίτι της αδελφής του συγχωριανού η πρώτη του κατοικία. Αμέσως κατάλαβε ότι το όνειρο της ελευθερίας στην Αγγλία ήταν λίγο σκοτεινό. Του βρήκαν δουλειά στο γκαράζ για τα μαύρα ταξί του Λονδίνου. Τρεις και μισή λίρες ήταν ο μισθός του. Δυόμιση έδινε ενοίκιο για το σπίτι και μια λίρα το λεωφορείο για να πηγαίνει και να έρχεται από την δουλειά. Ευτυχώς είχε εκείνες τις έξι λίρες του πατέρα του. Το όνειρο της ελευθερίας θάμπωσε από την πρώτη μέρα. Για υπνοδωμάτιο θα είχε την κουζίνα. Όχι ακριβώς την κουζίνα αλλά το τραπέζι της κουζίνας. Μόλις τέλειωναν το φαγητό τους το τραπέζι γινόταν κρεβάτι και υπνοδωμάτιο.
-Χαμπή που έπεσες; (Μονολόγησε το πρώτο βράδυ) Στο πλοιάριο με τις κατσέλες* από το Καλαί ήταν καλύτερα.
Κοιμόταν ένα ξερό ύπνο, τα όνειρα του κουρασμένα και θαμπά. Όνειρα χωρίς μυρωδιές και χρώματα. Στο τέλος της πρώτης εβδομάδας άρχισε να νοσταλγεί την παράγκα του πάνω στην ταράτσα του πατρικού του σπιτιού. Μέσα σε εκείνη την παράγκα της ελευθερίας δεν κοιμόταν αλλά ταξίδευε.  Όταν ξυπνούσε έκλεινε ξανά τα μάτια του και έβλεπε όσα  κομμάτια από τα όνειρα μπορούσε να θυμηθεί. Σε εκείνη την πολιτεία τα όνειρα του έχασαν την λάμψη την υγρασία και τις μυρωδιές τους.
Την πρώτη μέρα της δεύτερης εβδομάδας δεν πήγε πίσω με το πρώτο λεωφορείο. Είχε μια παράξενη ηλιοφάνεια εκείνη την ώρα το Λονδίνο και πήγε στο πάρκο που ήταν έξω από το γκαράζ. Έβγαλε τα παπούτσια του και περπάτησε πάνω στο υγρό γρασίδι. Θυμήθηκε την Κύπρο, την μάνα του, τις αδελφές του, τους φίλους του. Κάθισε σε ένα παγκάκι. Ξυπόλητος μέσα στην Λονδρέζικη υγρασία έκλεισε τα μάτια του και έστρεψε το πρόσωπο του στον ήλιο. Η φαντασία του απόκτησε ξανά φως και  χρώμα. Ονειρευόταν ξύπνιος. Μέσα του ήξερε καλά ότι αλλιώς τα περίμενε αλλιώς τα βρήκε. Σκέφτηκε να γυρίσει πίσω. Ασυναίσθητα έβαλε το χέρι του στην μέσα τσέπη του παντελονιού, έπιασε τις τριάντα δύο λίρες, το εισιτήριο της επιστροφής. Άνοιξε απότομα τα μάτια του. Τώρα μπροστά στα ανοικτά μάτια του φάνταζε η εικόνα του πατέρα του , ανήμερο θεριό έτοιμο να τον κατασπαράξει και να του λέει:
-Όπου και να πας δέκα πέντε μέρες θα κάνεις και θα γυρίσεις πίσω. Και σου πω εγώ τι θα γίνει μετά.
Έβαλε τα παπούτσια του και γύρισε στο σπίτι, τον περίμενε το τραπέζι κρεβάτι. Η σπιτονοικοκυρά πρόσεξε την κακοκεφιά του.
-Χαμπή συμβαίνει τίποτα;
-Τίποτα θεία σιγά – σιγά μαθαίνω!!!
Το ίδιο έγινε και τις επόμενες τέσσερις μέρες. Ίσως και να γύριζε πίσω αλλά η εικόνα και τα λόγια του πατέρα του τον εμπόδιζαν. Τις τριάντα δύο λίρες δεν της πείραξε. Ήταν πάλι εκεί,  Παρασκευή απόγευμα στο πάρκο.
-Χαμπή πρέπει να τελειώνεις με αυτές τις φαντασίες, πρέπει να το παλέψεις.
Είπε μέσα του. Έσφιξε στο χέρι του πάλι τα λεφτά για το εισιτήριο της επιστροφής. Έβγαλε πέντε λίρες και πήγε στο περίπτερο στην άκρη του πάρκου. Αγόρασε σοκολάτες, κούτες τσιγάρα ρόθμανς, και αναψυκτικά. Πέντε λίρες ακριβώς, τεράστιο ποσό και μάλιστα για ένα νεαρό, προκαλούσε υποψίες.
-Δικά μου είναι τα λεφτά ότι θέλω τα κάνω ( είπε στον περιπτερά, τον κοίταζε περίεργα αλλά τα μουτζουρωμένα χέρια του νεαρού φανέρωναν ότι είχε εργασία, εξ άλλου το γκαράζ ήταν απέναντι).
-Χαμπή γιορτάζουμε τίποτα; ( Τον ρώτησε έκπληκτη η σπιτονοικοκυρά).
-Με είκοσι εφτά λίρες δεν μπορώ να γυρίσω θα μείνω και θα το παλέψω.
Δεν κατάλαβε τι της είπε, πήρε μια σοκολάτα, ένα πακέτο τσιγάρα και βυθίστηκε στην πολυθρόνα της.
Την άλλη μέρα το απόγευμα ήταν ηλιόλουστο. Μετά την δουλειά ο Χαμπής ξανά στο παγκάκι ξυπόλητος να ονειρεύεται χωρίς να κοιμάται. Όταν άνοιξε τα μάτια του δεν είδε την εικόνα του πατέρα. Ένα μικρό σπουργίτι τσιμπολογούσε ψίχουλα από το μισοφαγωμένο κουλούρι  του.
( μπορεί και να συνεχίζεται)
*πιερώσει = πληρώσει
  Σκάλα= το λιμάνι της Λάρνακας
  λαντζιά= το μικρό πλοίο που μετέφερε επιβάτες, αποσκευές, εμπορεύματα από το        πλοίο προς το λιμάνι και αντίστροφα όταν το πλοίο δεν μπορούσε να δέσει.
  Κατσέλα= αγελάδα
**Η ιστορία έχει κάποια φανταστικά στοιχεία αλλά στηρίχθηκε σε πραγματικά γεγονότα από την ζωή του Χαμπή της Ανδριανούς, πράγματι  ξόδεψε πέντε λίρες στο  λονδρέζικο περίπτερο για να μην έχει την δυνατότητα επιστροφής….

Ο Πρωτο-φασισμός μέσα μας

Άρθρο του Άκη Ντάνου



ΔΕΝ είναι τυχαίο το αυτοκολιτάκι που μας καλούσε να «σκοτώσουμε τον φασίστα μέσα μας». Είναι άκρος φιλοσοφημένο και δεν αποτελεί ευφυολόγημα. Ο εσωτερικός μας φασισμός είναι πολύ πιο επικίνδυνος απ το φασίστα που θα συναντήσουμε στον δρόμο, γιατί το Χ.Α το βλέπουμε και τον αντιμετωπίζουμε, όμως αυτόν που κρύβεται μέσα μας ή δεν τον αντιλαμβανόμαστε ή τον χαϊδεύουμε γιατί είναι δικός μας, γιατί είναι μέρος του εαυτού μας.
ΟΣΟΙ αναγνωρίζουν στον εαυτό τους πάνω από 3 ακόλουθα συμπτώματα, θα πρέπει ίσως να αναθεωρήσουν πολλά για τον εαυτό τους και την ιδεολογία τους
Τα 14 τυπικά χαρακτηριστικά του "Πρωτο-φασισμού" σύμφωνα με τον Ουμπέρτο Έκο:
1. Η λατρεία της παράδοσης.
2. Η απόρριψη του ορθολογισμού και του μοντερνισμού.
3. Η καχυποψία απέναντι στη διανόηση, την κριτική σκέψη, την κουλτούρα
4. Η διαφωνία είναι προδοσία.
5. Ο φόβος του διαφορετικού.
6. Η επίκληση προς μια απογοητευμένη, ταπεινωμένη, φοβισμένη μεσαία τάξη.
7. Η εμμονή με τις συνωμοσίες, ιδιαίτερα τις διεθνείς.
8. Η αίσθηση της ταπείνωσης απέναντι στη δύναμη ή τον πλούτο του εχθρού.
9. Ο ειρηνισμός είναι συναλλαγή με τον εχθρό. Η λύση θα έρθει με μια «τελική μάχη».
10. Ο «λαϊκός ελιτισμός»: ανήκουμε στον καλύτερο λαό του κόσμου, τα μέλη του κόμματος είναι οι καλύτεροι πολίτες.
11. Η λατρεία του ηρωισμού και του θανάτου.
12. Η μετάθεση του πόθου για εξουσία στη σεξουαλική συμπεριφορά.
13. Τα άτομα ως άτομα δεν έχουν δικαιώματα, ο Λαός γίνεται αντιληπτός σαν ποιότητα, ο Ηγέτης είναι ο ερμηνευτής της κοινής βούλησης.
14. Φτωχό λεξιλόγιο χωρίς σύνθετη κριτική σκέψη.
ΑΝ παρακολουθήσετε με κριτικό πνεύμα ορισμένα από τα σημεία που ορίζει ως «πρωτο-φασισμό» ο Ουμπέρτο Έκο θα αντιληφτείτε πως ακόμα και στον αριστερό χώρο η διάβρωση της συνείδησης είναι τέτοια που να μας θυμίζει πως και ο Διεθνιστικός και ο Εθνικός σοσιαλισμός είναι «ξαδέρφια».

Υγεία - ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ | on line Εφημερίδα | www.anagnostis.org | ΑΡΓΟΛΙΔΑ