Κινδυνεύει η παλιά πόλη του Ναυπλίου

Άρθρο του Άκη Ντάνου

ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ των διατηρητέων δεν μπορεί να αναλωθεί σε μια απλή συζήτηση για το αν έπεσε ή το έπεσαν ένα διατηρητέο ή τι υλικά θα πρέπει να χρησιμοποιούνται για τις αναπαλαιώσεις. Είναι πολύ πιο πολύπλοκο από το να το εξετάσει κανείς μόνο πολεοδομικά, αφού το κόστος συντήρησης είναι απαγορευτικό για την διατήρηση της όψης της παλιάς πόλης.
ΑΡΧΕΣ του `90 μετά από πίεση της νεοσύστατης τότε «Πρωτοβουλίας Δημοτών Ναυπλίου», ο τότε Δήμαρχος Γεώργιος Τσούρνος αναγκάστηκε να αναζητήσει μεθόδους για την χρηματοδότηση των αναπαλαιώσεων και των αναστηλώσεων. Τα χρήματα την εποχή εκείνη που θα διατίθοντο από τα πακέτα Ντελόρ ήταν πολύ λίγα και η συμμετοχή των ιδιωτών δυσβάσταχτη κάτω από την πίεση των τόκων, αφού μόνο εν μέρει θα επιδοτήτο το επιτόκιο Δανείων για τις αναπαλεώσεις.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ όλων των τότε προσπαθειών ήταν να πιέσει η τότε δημοτική αρχή, αυτούς που πίεζαν για εξεύρεση οικονομικά ανεκτών λύσεων σε αναπαλαιώσεις, να προβούν ιδίοις εξόδοις σε αναπαλαιώσεις, διαφορετικά θα προχωρούσε σε αυτές ο Δήμος χρεώνοντας φυσικά των ιδιοκτήτη.
ΤΟ ΜΕΤΡΟ αυτό έφερε αποτέλεσμα σε μια και μόνο περίπτωση, ενώ τα υπόλοιπα κτήρια συνεχίζουν και σήμερα να βρίσκονται σε άθλια κατάσταση, ενώ πολλά από αυτά κινδυνεύουν με κατάρρευση, η οποία μπορεί να συμπαρασύρει και τα διπλανά τους.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ και λίγα τα κτήρια που εγκαταλελειμμένα από τους ιδιοκτήτες τους περιμένουν την στιγμή να σωριαστούν στο έδαφος. Μεταξύ αυτών βρίσκονται και κτήρια, όπως το Ενετικό, στα οποία εμπλέκεται ιδιοκτησιακά και ο Δήμος τα οποία αποτελούν πηγή θανάσιμου κινδύνου για τους διερχόμενους, αφού δομικά τους στοιχεία πέφτουν επί των δρόμων.
Ο ΔΗΜΟΣ Ναυπλίου θα πρέπει πλέον να δει σοβαρά το πώς θα μπορέσει να διαφυλαχτεί η εικόνα της παλιάς πόλης ενώ συνάμα θα προστατευτούν και οι πολίτες από τα ετοιμόρροπα κτήρια. Ίσος η αναζήτηση λύσεων σε διεθνείς οργανισμούς να μπορούσε να βρει νέες πηγές χρηματοδότησης τουλάχιστον των δημοσίων και αποδεδειγμένα ιστορικών κτηρίων της πόλης (πχ, Αρμασμπέργκ) κλπ, όπως μια αναγνώρηση της περιοχής «ως παγκόσμιας κληρονομιάς»