Περί ασύμμετρων απειλών και άλλων τινών

του Ηλία Παπαδόπουλο, δικηγόρου

Χωρίς καν να έχει τελειώσει η επικίνδυνη για πυρκαγιές περίοδος και μέχρι στιγμής 65 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους και 2.688.240 στρέμματα γης έχουν καεί αυτό το καλοκαίρι σύμφωνα με το Ευρωπαίκο Πληροφοριακό Σύστημα Δασικών Πυρκαγιών.
Δυστυχώς αυτά δεν είναι τα μόνα άσχημα νέα. Οι πρώτες μικρές νεροποντές στη Χαλκιδική που κάηκε πέρισυ προκάλεσαν αμέσως πλημμύρες τέτοιου μεγέθους, που δεν αφήνουν πολλές πληροφορίες για το τι πρόκειται να συμβεί στις καμμένες περιοχές μόλις βρέξει λίγο περισσότερο.
Η κυβέρνηση της Ν.Δ αντέδρασε αμέσως και αποτελεσματικά. Μπορεί να μην προσέλαβε τους αναγκαίους πυροσβέστες, μπορεί να μην έκανε την προετοιμασία που χρειαζόταν ( άνοιγμα δασικών δρόμων, εκσυγχρονισμός μέσων πυρόσβεσης κ.α, αλλά βρήκε αμέσως τους ενόχους. Υπάρχει βέβαια μία διχογνωμία στις τάξεις της για το εάν είναι οι εθνοπροδότες Αναρχικοί, η εξωτερική απειλή προερχόμενη από τους Αλβανούς, τους Τούρκους, τους Εβραίους ή ποιος ξέρει ποιόν άλλον.
Η σοβαρότητα της κατάστασης λοιπόν απαιτεί να δοθούν κάποιες απαντήσεις.
Κύρια υπεύθυνη για τις πυρκαγιές είναι η κυβέρνηση. Σε επίπεδο προετοιμασίας και πρόληψης γιατί εφαρμόζοντας πιστά τη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία της για λιγότερο κράτος δεν πήρε όλα τα αναγκαία μέτρα κάποια από τα οποία αναφέρθηκαν στην προηγούμενη παράγραφο. Σε νομοθετικό επίπεδο γιατί εκφράζοντας ανοιχτά την άποψη της για την αναθεώρηση του άρθρου 24 Σ, κλείνει το μάτι σε κάθε λογής καταπατητές, είτε είναι απλοί ιδιοκτήτες αυθαιρέτων, είτε κτηνοτρόφοι που θέλουν περισσότερο χώρο για τα ζώα τους, είτε και αυτό είναι το πιο επικίνδυνο μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που θέλουν να χτίσουν τουριστικές μονάδες. Από αυτή την άποψη ενδεικτική είναι η πρόθεση της κυβέρνησης να χαρίσει 60 στρέμματα δάσους στο καζίνο της Πάρνηθας, την ίδια στιγμή που η φωτιά κατάκαιε ένα μεγάλο μέρος του συγκεκριμένου δάσους. Σε ιδεολογικό επίπεδο γιατί είναι ο πιο στυγνός εκφραστής στη χώρα μας της καπιταλιστικής λογικής που θυσίασε επί δεκαετίες το περιβάλλον και τον άνθρωπο στο βωμό της οικονομικής ανάπτυξης. Τις πρώτες συνέπειες αυτής της λογικής βιώνουμε τώρα με τις εν λόγω πυρκαγιές και όχι μόνο (άνοδος θερμοκρασίας στον πλανήτη και γενικότερες κλιματικές αλλαγές, φαινόμενο θερμοκηπίου κ.α) και δυστυχώς τα χειρότερα έρχονται.
Τέλος και όσο αφορά το φαινόμενο υστερίας που θέλει να προκαλέσει στη χώρα με κατασκευή ενόχων ( πως δεν σκέφτηκαν και τους κομμουνιστές ? ) η αλήθεια είναι ότι η καταστροφή που ζήσαμε δεν είναι η 11η Σεπτεμβρίου της Ελλάδας αλλά η Νέα Ορλεάνη της Ελλάδας. Δεν κάηκαν ζωντανοί τόσοι άνθρωποι, ούτε καταστράφηκαν ορισμένα από τα πιο όμορφα μέρη μας επειδή εσωτερικοί ή εξωτερικοί εχθροί μας επιτέθηκαν, αλλά επειδή η διάλυση του κράτους που έχει προκαλέσει η πολιτική τους έχει ως συνέπεια ότι σε κάθε ανάλογη κατάσταση τα αποτελέσματα θα είναι πάνω κάτω τα ίδια. Ασύμμετρη απειλή για όλους εμάς αποτελεί η κυβέρνηση και πρώτος από όλους ο αρμόδιος υπουργός της κ. Πολύδωρας.
Το ίδιο υπεύθυνο όμως είναι και το ΠΑΣΟΚ. Είναι υποκριτικό αν όχι εξοργιστικό το να προτείνει λύσεις για το συγκεκριμένο θέμα με ύφος αθώας περιστεράς ένα κόμμα που επί τόσες τετραετίες με τη νομοθετική και γενικότερη πολιτική του έχει συντελέσει τα μέγιστα στη δημιουργία του.
Οι στιγμές απαιτούν να κρατήσουμε την οργή μας για όλους τους υπεύθυνους και να μην ξεχάσουμε. Απαιτούν όμως και να αναλογιστούμε τη στάση του καθενός από εμάς ξεχωριστά. Τι κάναμε όταν η καταστροφή του δάσους θα σήμαινε ένα αυθαίρετο για εμάς ή ένα γνωστό μας? Έχουμε κάνει ποτέ ανακύκλωση έστω και στο ελάχιστο; Κατά πόσο φεύγοντας από τις παραλίες τις αφήνουμε καθαρές? Αλλά κυρίως επειδή οι λύσεις δεν μπορούν να είναι ατομικές αλλά συλλογικές κατά πόσο είμαστε έτοιμοι να παλέψουμε για ένα κόσμο που ο άνθρωπος θα είναι πάνω από τα κέρδη; Που τα δάση και γενικότερα το περιβάλλον θα είναι πάνω από τις εταιρείες και τα συμφέροντα; Η απάντηση του καθενός από εμάς θα καθορίσει το πώς θα είναι οι μέρες που έρχονται!