Ο ωραίος μου καναπές

Άρθρο της Μαργαρίτας Γουέσλινγκ

Πρόσφατα συνάντησα κάποιον που είχε πολλά να πει για την δουλειά του. Λοιπόν, έχει ως εξής.
«Ποιο είναι το επάγγελμα σου?»
«Είμαι αγρότης.»
«Και πώς ψήφισες τις τελευταίες εκλογές?»
«Ήμουν στον κεντρώο χώρο, στο ΠΑΣΟΚ για χρόνια, επειδή είχα δει όταν ήμουν στην εφηβεία μου, ότι βοήθησε τον φτωχό κόσμο, τον λαό. Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια είδα ότι αυτό το κόμμα δεν υποστήριζε τον λαό. Υποστήριζε τα μεγάλα συμφέροντα. Ήταν κόμμα για τους μεγάλους. Εγώ δεν ανήκω στους μεγάλους. Έφτασα σε κάποιο σημείο η πολιτική μου σκέψη να μην έχει στέγαση. Εκεί ανακάλυψα ότι από τα κόμματα που υπάρχουν στην Ελλάδα, το μόνο που μπορούσε να με εκφράζει, είτε με σκέψη, είτε με πράξεις, είτε και με αγώνες, και το κόμμα που έλεγε κάποιες αλήθειες, ήταν το ΚΚΕ. Έχω κατασταλάξει πάρα πολύ σε αυτό το θέμα.»
«Ποιο είναι κατά την γνώμη σου, το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα σήμερα?»
«Ακούω πολλές κυβερνήσεις ότι θέλουν να φτιάξουν το ένα, το άλλο στην Ελλάδα, αλλά αυτό δεν το βλέπουμε. Πιστεύω ότι πρέπει να φτιάξουμε τα θεμέλια της Ελλάδας. Για μένα ένα από τα πρωταρχικά θεμέλια της χώρας μου είναι ο αγροτικός ιστός. Να έχω μια παραγωγή για να τρέφω το λαό μου, και αφού μπορώ να κάνω εξαγωγή και να φέρνω συνάλλαγμα για να ενισχύω την οικονομία μου. Τα τελευταία είκοσι χρόνια, βλέπω ότι εγκαταλείπουν τον αγροτικό ιστό.»
«Μπορείς να μου πεις ένα παράδειγμα για το πώς εγκαταλείπει το κράτος τους αγρότες?»
«Όταν δεν υπάρχει επιστημονική στήριξη με διάφορες έρευνες πάνω στην παραγωγή, όταν η Αργολίδα έχει πάρα πολλά νερά τα οποία φεύγουν στην θάλασσα και ο αγρότης δεν έχει να αρδεύσει τα κτήματά του, όταν το εμπόριο νοσεί βαθύτατα και έχει περάσει σε άσχετα χέρια, όταν δεν υπάρχει σωστή χρήση γης από κατά κύριο επάγγελμα αγρότες και η χρήση γης (παραγωγή) έχει περάσει σε δικηγόρους, γιατρούς και δημοσίους υπαλλήλους . . . να οι βασικοί άξονες της εγκατάλειψης του αγροτικού ιστού.
«Η Νέα Δημοκρατία όμως λέει ότι τα θεμέλια της οικονομίας και του κράτους είναι οι εταιρείες και οι επιχειρήσεις, και θέλει να φέρνει λεφτά και επιχειρήσεις μέσα στη χώρα από το εξωτερικό. Δεν συμφωνείς με αυτό?»
«Δεν συμφωνώ, γιατί αυτό το ακούω τριάντα χρόνια. Δεν έχω δει κανέναν, μα κανέναν, να έρθει στην Ελλάδα να επενδύσει, και είχαμε πέντε-δέκα επιχειρήσεις, και αυτές βλέπω να κλείνουν και να πηγαίνουν σε άλλες χώρες. Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που μιλάει για τον εργαζόμενο αυτή την στιγμή. Τα άλλα κόμματα το λένε, αλλά λένε ψέματα κατά την γνώμη μου. Και γι’ αυτό κάναμε έναν εργαζόμενο κλέφτη. Του δίνουν έναν μισθό που δεν μπορεί να ζήσει, και για να μπορέσει να ζήσει, κάνει διάφορες κλεψιές μέσα στην δουλειά του. Ο ιατρός εργάζεται στο νοσοκομείο και δεν του δίνουν καλό μισθό. Και έτσι αυτός για να μπορέσει να ζήσει αναγκάζεται να παίρνει το φακελάκι. Ο ταχυδρόμος φέρνει την σύνταξη της γιαγιάς στο σπίτι, και κρατάει από κάθε σύνταξη δυο ευρώ γιατί την πήγε στο σπίτι. Αφού είναι η δουλειά του να την πάει στο σπίτι. . .»
«Καλά περάσαμε τριάντα χρόνια στην Ελλάδα. Κατακτήσαμε πάρα πολλά πράγματα. Τώρα τα χρόνια που έρχονται θα χάσουμε πολλά πράγματα, και πιστεύω ότι για να τα διατηρήσουμε, πρέπει να αγωνιστούμε.
Δεν μπορεί ο καθένας μας να έχει έναν πολύ ωραίο καναπέ και να έχει βολευτεί στον καναπέ του. Είναι η ώρα, πρέπει να σηκωθούμε από τον καναπέ και να αγωνιστούμε . . . »