Γιατί είμαστε υποκριτές;

Άρθρο του Άκη Γκάτζιου

ΞΑΦΝΙΑΣΤΗΚΑΜΕ όλοι με το «κατόρθωμα» του παραιτηθέντος πλέον υπουργού Απασχόλησης Βασίλη Μαγγίνα, που είχε ανασφάλιστους τους Ινδούς τους οποίους απασχολούσε - φιλοξενούσε στο εξοχικό του.
ΣΤΡΟΥΘΟΚΑΜΗΛΙΖΟΥΜΕ όμως με τις δεκάδες των αλλοδαπών που βλέπουμε στους δρόμους να μετακινούνται κρεμασμένοι σαν τσαμπιά στις καρότσες των αγροτικών αυτοκινήτων, για να δουλέψουν στα χωράφια μας.
ΥΠΟΚΡΙΝΟΜΑΣΤΕ στον ίδιο μας τον εαυτό, όταν ασπαζόμαστε τη δικαιολογία ότι άλλοι φτιάχνουν τα συνεργεία συγκομιδής πορτοκαλιών που θα κόψουν τη σοδειά μας και θεωρούμε ότι εμείς δεν έχουμε καμία ευθύνη, άσχετα αν δουλεύουν στην δική μας ιδιοκτησία.
ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕ και ορθώς κάνουμε τον πρώην υπουργό για την μαύρη εργασία που προσέφερε, ενώ εμείς οι ίδιοι περνάμε από τα στέκια των αλλοδαπών και τους παίρνουμε για ένα κομμάτι ψωμί, να φτιάξουν το μερεμέτι που χρειαζόμαστε.
ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΠΙΑ, όταν φτάνουν στ΄ αφτιά μας πληροφορίες για εκμετάλλευση των μεταναστών που ήρθαν από τα πέρατα του κόσμου στην Ελλάδα για να εργαστούν και πέφτουν θύματα επιτηδίων, μένοντας σε τρώγλες που χρησιμοποιούμε ως αποθήκες ή ως στάβλους στον κάμπο.
ΜΑΣ ΕΝΟΧΛΗΣΕ η στάση του Μαγγίνα, αλλά δεν μας ενοχλεί ο ίδιος μας ο εαυτός που ανέχεται και ορισμένες φορές επικροτεί την αδήλωτη εργασία και την εκμετάλλευση των μεταναστών. Λες και ζούμε σε άλλον πλανήτη και δεν βλέπουμε τί συμβαίνει δίπλα μας. Λες και έχουμε παρωπίδες και κοιτάμε μόνο μπροστά, αφήνοντας απαρατήρητο ό,τι περνά δίπλα μας.
ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΝΟΧΛΕΙ το θέαμα που αντικρίζουμε αυτήν κυρίως την περίοδο, αλλά μας ενόχλησε ένα μεμονωμένο παράδειγμα.
ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ υποκριτές;