Όταν η ψήφος τιμώρησε τον «θεοσεβούμενο»

Άρθρο του Βασίλη Καπετάνιου

Πριν λίγες μέρες τέλειωσαν και οι εκλογές στην κυπριακή δημοκρατία. Για πρώτη στην ιστορία της Κύπρου αριστερός πρόεδρος, αφού εκλέγει ο σχεδόν κομμουνιστής
Χριστόφιας. ( και γράφω σχεδόν κομμουνιστής γιατί από μακροχρόνια επαφή με την κοινωνία γνωρίζω ότι έννοιες αριστερός και δεξιός για την συγκεκριμένη κοινωνία δεν έχουν το σαφή ταξικό και κοινωνικό χαρακτήρα που ισχύει για τις δυτικές κοινωνίες). Παρ’ όλα αυτά η πολυκομματική κυβέρνηση που θα προκύψει αφουγκραζόμενη τις απαιτήσεις της εκεί κοινωνίας ίσως είναι και ένα μήνυμα που δεν θα λάβει ποτέ η Ελλαδική κοινωνία. .
Ήταν σίγουρα πάρα πολλοί οι λόγοι που οδήγησαν σε αυτή την επιλογή τους Κυπρίους πολίτες.
- Ήταν δανεικοί ψήφοι, δανεικοί ψήφοι του χρωστάγαμε του Χριστόφια.
Ήταν μια καλή ατάκα που άκουσα από συγγενείς και φίλους που επικοινωνήσαμε αυτές τις μέρες. Και πράγματι του χρωστάγανε οι οπαδοί και φίλοι του Τάσου Παπαδόπουλου αφού με την στήριξη του ΑΚΕΛ βγήκε στις προηγούμενες εκλογές πρόεδρος.
Το Σάββατο πριν τις εκλογές λάβαμε ένα μήνυμα στο κινητό τηλέφωνο. Το οποίο απ ότι μας είπαν κατά δεκάδες χιλιάδες κυκλοφόρησε στην Κύπρο. Ήταν ειρωνικό και μάλλον προσβλητικό για τον αρχιεπίσκοπο Κύπρου ( δεν υπάρχει και κανένας λόγος να το αναπαραγάγουμε) . Εκεί ανακαλύψαμε και ένα άλλο σημαντικό λόγο που ώθησε τους ψηφοφόρους στην επιλογή του Χριστόφια. Τουλάχιστον ένα μικρό κομμάτι των ψηφοφόρων που έκρινε και το τελικό αποτέλεσμα.
΄Όπως έδειξε και το τελικό αποτέλεσμα ο Χριστόφιας έλαβε χωρίς να το περιμένει από την εκκλησία της Κύπρου, κάτι που βέβαια δεν ήταν μέσα στις προθέσεις της.
Λίγες μέρες πριν τις εκλογές ο αρχιεπίσκοπος Κύπρου έδειξε τον Κασουλίδη (αντίπαλο του Χριστόφια ) ως εκλεκτό της εκκλησίας. Και εκείνος για να πείσει του πιστούς ψηφοφόρους μόνο αρχιμανδρίτης δεν έγινε !!!!
Δυστυχώς παρά τις προθέσεις του εξαγρίωσε τους Κυπρίους με την στάση του. Άνθρωποι που ούτε ζωγραφιστό δεν θα ήθελαν να δουν τον νέο πρόεδρο και θα προτιμούσαν το λευκό ή την αποχή σαν λύση ψηφοφορίας επέλεξαν να ψηφίσουν για να τιμωρήσουν την προτροπή του αρχιεπισκόπου.
Η εκκλησία της Ελλάδας και της Κύπρου σαφώς μπορεί και πρέπει να έχει κοινωνική άποψη και έργο για το σύνολο των κοινωνικών θεμάτων της κοινωνίας μας , αλλά για το σύνολο της κοινωνίας.
Η εκκλησία δεν μπορεί να έχει κομματικό χαρακτήρα.
Κανένα μα κανένα πολιτικό κόμμα δεν είναι και κριτήριο θρησκευτικής πίστης .
Η θρησκευτική μου πίστη σε καμία περίπτωση δεν είναι και κριτήριο κομματικής ταυτότητας.
Η απουσία επίσης θρησκευτικής πίστης δεν είναι και κριτήριο κομματικής ταυτότητας.
Και ο αριστερός και ο δεξιός στην ίδια κολυμπήθρα βαπτίζονται , δεν έχω ακούσει διαφορετικά τροπάρια ανάλογα με την πολιτική προτίμηση του ιερέα ή των γονέων .
Δεν έχω διαβάσει πουθενά ότι οι αμαρτίες μου θα αυξηθούν η θα μειωθούν ανάλογα με την κάθε φορά ψήφο μου.
Ούτε σε κανένα νεκροταφείο έχω διαπιστώσει οι αριστεροί να θάβονται στην αριστερή πλευρά του νεκροταφείο και οι δεξιοί στην δεξιά.
Η εκκλησία οφείλει να είναι και μέσα στην κοινωνία ως ένα γεγονός σύνθεσης , ένα γεγονός ενωτικό, μια πόρτα ανοικτή για όλους μακριά και χωρίς κριτήρια κομματισμού . Οι Κύπριοι ένας βαθιά θρησκευόμενος λαός , τα μοναστήρια της Πελοποννήσου γνωρίζουν πολλοί καλά πόσες χιλιάδες κύπριοι τα επισκέπτονται κατά έτος, έδειξαν ότι δεν θέλουν μια εκκλησία με κομματικό λόγο. Ένα μήνυμα σαφές και με πολλούς αποδέκτες….. γιατί τελικά η ψήφος τιμώρησε αυτόν που χρίστηκε και επισήμως θεοσεβούμενος…