Ο κόμπος στο χτένι

Άρθρο του Άκη Ντάνου
ΠΑΕΙ καιρός που η Αργολίδα ήταν το Ελντοράντο της Ελλάδας. Τόσος καιρός πλέον που οι πυραμίδες στην γιορτή του πορτοκαλιού αποτελούν ανάμνηση για τις γιαγιάδες να τις διηγούνται υπό την μορφή παραμυθιού στα εγγόνια τους. Έκτοτε συνέβησαν πολλά, με την παγκοσμιοποίηση να ανοίγει τα σύνορα των αγορών και τις κλιματολογικές αλλαγές να επηρεάζουν την τοπική παραγωγή.
ΟΙ ΕΥΦΟΡΕΣ εποχές έφυγαν ανεπιστρεπτί, αλλά κάποιοι προσκολλημένοι σε αυτές αδυνατούν να κατανοήσουν τη νέα δυναμική στην αγορά που βασίζεται όπως όλα τα πράγματα στον κόσμο, στην εξέλιξη. Εξέλιξη όχι μόνο στο ίδιο το προϊόν αλλά γενικότερα στην παραγωγή. Οι μικροί κλήροι, η αναδιάρθρωση που δεν έγινε ποτέ, η χρήση φυτοφαρμάκων και οι μονοκαλλιέργειες αποτελούν ανασχετικό παράγοντα της όποιας εξέλιξης.
ΤΟ ΥΨΗΛΟ κόστος παραγωγής σε συνδυασμό με τα φτηνά εργατικά και φορολογικά πλεονεκτήματα που προσφέρουν οι νεόκοπες στην Ε.Ε. βαλκανικές χώρες, οδήγησαν τους ντόπιους βιομήχανους να στραφούν προς τα εκεί, παραμελώντας τις εδώ επενδύσεις που θα διεύρυναν την παραγωγή συναφών προϊόντων.
ΦΥΣΙΚΑ τα εσπεριδοειδή δεν θα πρέπει να θεωρηθούν ξεγραμμένα, όμως θα πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι δεν θα μπορούμε πλέον να στηριζόμαστε κυρίως σε αυτά παρά μόνο συμπληρωματικά του αγροτικού εισοδήματος. Ποιο αγροτικό εισόδημα όμως, αλλά και από ποια προϊόντα;
ΥΠΑΡΧΕΙ διάχυτη η αντίληψη ότι η κυβέρνηση ήδη βλέπει τους πορτοκαλεώνες ως χορτολιβαδική έκταση, όπου θα βόσκουν κοπάδια εκεί που ανθούσαν οι πορτοκαλιές ή λαχανόκηπο για τον κορεσμό της Αττικής. Καιρός είναι πλέον να δούμε σοβαρά την αγροτική Ανάπτυξη του Νομού καθώς και την Αλιεία, αφού ο κόμπος έφτασε ήδη στο χτένι.