Παιδικές συμμορίες

Άρθρο του Βασίλη Καπετάνιου

ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΜΟΥ για πολλές ώρες την ημέρα έρχομαι σε επαφή με γονείς και παιδιά που αντιμετωπίζουν κάποια προβλήματα ανάπτυξης συμπεριφοράς μάθησης κλπ . Στις κουβέντες που κάνουμε γίνεται συχνά αναφορά και για τα άλλα μέλη της οικογένειας . Συνομιλώντας λοιπόν με γονείς της ευρύτερης περιοχής μας μαθαίνω ότι υπάρχει έξαρση της παιδικής και εφηβικής παραπτωματικότητας . Μητέρα της οποίος ο γιος παρακολουθεί ειδικό θεραπευτικό πρόγραμμα στο χώρο μας μου ανέφερε ότι ο άλλος της γιος ήταν τραυματίας από πλαστικό μαχαίρι που του πέταξε συνομήλικος του μέλος παιδικής συμμορίας .
ΕΙΝΑΙ ΜΑΛΛΟΝ ΓΕΓΟΝΟΣ Η ΥΠΑΡΞΗ του φαινομένου παιδικών συμμοριών, και τις περισσότερες φορές μικτές ομάδες παιδιά ελληνικών οικογενειών και παιδιά από οικογένειες οικονομικών μεταναστών (άλλα για άλλη μια φορά στην λογική του στρουθοκαμήλου χώνουμε το κεφάλι στην τρύπα της εικονικής πραγματικότητας που μας βολεύει ).
Ο ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΣΥΜΜΟΡΙΑΣ επειδή ο συνομήλικος του δεν συνεμορφώθει προς τις υποδείξεις του έβγαλε με μια φοβερή άνεση το πλαστικό μαχαίρι και του το πέταξε με επιδεξιότητα φακίρη και ευτυχώς που τον βρήκε στο μάτι. Το τραυματισμένο παιδί έκανε εισαγωγή στο νοσοκομείο για να του παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες . Από άλλο γονέα έμαθα ότι μια άλλη παρέα πέταξε τα χαρτιά της σύνταξης μιας ηλικιωμένης γυναίκας η οποία ρωτώντας τα μέλη της συμμορίας της γειτονιάς ανακάλυψε τι συμβαίνει και απλώς ενημέρωσε τον γονέα του αίτιου .
ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΠΟΛΛΟΙ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΔΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ στις γειτονιές του Άργους και του Ναυπλίου , τα γεγονότα δεν είναι ακόμα ιδιαίτερα σοβαρά για να κινητοποιήσουν τα τοπικά ΜΜΕ , αν είχε χάσει το μάτι του ο νεαρός που αναφέραμε τότε όλοι για μια εβδομάδα θα ασχολούμαστε με το φαινόμενο της παιδικής παραβατικότητας .
ΒΕΒΑΙΑ ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ τα οποία θα διαπιστώσουμε πολύ σύντομα ότι αντί να αναπτύσσουν μια οργανωμένη δημιουργικότητα θα αναπτύσσουν μια οργανωμένη εγκληματικότητα . Πρέπει η οικογένεια το σχολείο και οι αρμόδιοι φορείς πρέπει να αναρωτηθούν και να αναρωτηθούμε γιατί η φυσική ροπή των παιδιών προεφηβικής και εφηβικής ηλικίας να μετέχουν και να οργανώνονται σε ομάδες οδηγείται σε παραπτωματικές συμπεριφορές , οι ερμηνείες είναι πολλές και ποικίλες , στα επίσημα ψυχιατρικά εγχειρίδια για την ανάλυση της παιδικής και εφηβικής επιθετικότητας κάνουν λόγο για βιολογικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες . Αλλά όταν οι παιδικές συμμορίες γίνουν πια ένα κοινωνικό φαινόμενο ευθύνες υπάρχουν και στην οικογένεια και στο σχολείο , και στην οργανωμένη πολιτεία .
ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΧΡΟΝΟ για να διαμορφώσουν σχέσεις μεταξύ τους , ήδη αντιμετωπίζουν πρόβλημα στις σχέσεις τους οι γονείς
(δεν μιλάμε πλέον για συζύγους αλλά για συναίτερους σε μια δέσμη προβλημάτων )
,τα παιδιά θα σκεφτούμε τώρα!!! Και στις σύγχρονες οικογένειες με την απουσία του παππού και της γιαγιάς λείπει έντονα και το στοιχείο της παράδοσης , αυτή η λαμπαδιοδρομία από τον παλαιότερο στον νεότερο που συντηρούσε την αίσθηση της μετοχής της αίσθηση της ιδιαιτερότητας της μοναδικότητας του Προσώπου . Το σχολείο έχει χάσει τον παιδαγωγικό του χαρακτήρα και απλά εκτρέφει υποψήφιους εκπαιδευτικών ιδρυμάτων , η εκκλησία έχει ξεχάσει να αναπροσαρμόσει τα κατηχητικά της σχολεία στις σύγχρονες απαιτήσεις όσο για την πολιτεία θυμήθηκε τον πολιτισμό και τον αθλητισμό ελέω ολυμπιάδας , αφού όλοι γνωρίζουμε ότι παρά τις φιλότιμες προσπάθειες δεν υπάρχει ένας οργανωμένος φορέας για να συντονίζει πολιτιστικές και αθλητικές προσπάθειες . ΠΑΡΑ ΤΟ ΑΡΝΗΤΙΚΟ ΤΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ νομίζω ότι όλου μπορούμε να συμβάλλουμε στην αντιμετώπιση του προβλήματος που αρχίζει να αναπτύσσεται δίνοντας χρόνο και σημασία στα παιδιά μας στην οικογένεια , στο σχολείο , στην πόλη – κοινότητα , αν και οριακά προλαβαίνουμε …εκτός αν νομίζουμε ότι το πρόβλημα αφορά άλλους μέχρι το δικό μας παιδί να πετάξει ένα πλαστικό μαχαίρι ή να έρθει με ματωμένο το μέτωπο ή με κλεμμένο το πορτοφόλι του…