Ο τότε βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Παπαϊωάννου είχε αποκαλύψει ότι η κατασκευή του φράγματος δεν είχε γίνει σύμφωνα με τις μελέτες και πως η ποιότητα των νερών θα μπορούσε να μετατρέψει σε τσιμέντο τον αργολικό κάμπο.
Από τότε μέχρι σήμερα έχουν περάσει αρκετά χρόνια και τα άλατα αυξήθηκαν κατά πολύ λόγω της εγκατάλειψης των πηγών του Αναβάλου. Τότε το νερό ίσως ήταν ακατάλληλο για άρδευση, ενώ σήμερα το θεωρούμε κατάλληλο προς πόση!
Η παρατεταμένη ανομβρία σε συνδυασμό με τις διαρκώς αυξανόμενες ανάγκες για νερό έχει δημιουργήσει επιπρόσθετα προβλήματα στην ύδρευση αλλά και στην άρδευση. Ήδη σε ορισμένες περιοχές του νομού η άρδευση, των εσπεριδοειδών κυρίως, γίνεται ανά 18-20 ημέρες, ενώ η κατάσταση αναμένεται να οξυνθεί κατά τους πρώτους στην επόμενους μήνες, εφόσον συνεχιστεί η ανομβρία.
Σχεδόν θαλασσινό ήταν ορισμένες μέρες το νερό που έτρεχε από τις βρύσες των Ναυπλιωτών, σύμφωνα με καταγγελίες αναγνωστών μας. Τουλάχιστον αυτή τη φορά οι διακοπές ύδρευσης ήταν μικρότερης διάρκειας, όμως η ποιότητα του νερού φαίνεται πως ήταν κατά πολύ χειρότερη των τελευταίων ετών. Ο Ανάβαλος προσφέρει μεν νερό καλύτερης ποιότητας ο πλευράς νιτρικών και βακτηριδίων, όμως δεν παύει να αναμιγνύεται με θαλασσινό.
Σύμφωνα με την έγκριση της Περιφέρειας Πελοποννήσου για τη χρήση μέρους των νερών του Αναβάλου από τον Δήμο Ναυπλίου, πέραν από διάφορες άλλες προϋποθέσεις, θα έπρεπε ο Δήμος να διαθέτει δεξαμενή πλησίον της πηγής, όπου θα γίνεται αναλογική ανάμειξη των νερών της Λέρνης με αυτά του Αναβάλου, πριν τα οδηγήσουν στο δίκτυο. Κάτι τέτοιο προς το παρόν είναι ανέφικτο, αφού δεν υπάρχει τέτοια δεξαμενή και ούτε είναι δυνατό τόσο σύντομα να κατασκευαστεί, με αποτέλεσμα η ανάμειξη να γίνεται «με το μάτι» ή «με το αφτί».
Ειδικά τις ημέρες που η στάθμη των νερών της Λέρνης έπεσε κάτω από ένα μέτρο από την επιφάνεια της θάλασσας, το δίκτυο του Ναυπλίου -αφού δεν διακόπηκε η παροχή- ετροφοδοτείτο με τουλάχιστον υφάλμυρο νερό. Αυτό είχε σαν συνέπεια κάποιες οικιακές συσκευές να υποστούν ζημιές ή να εμφανίσουν μελλοντικά ζημιές που μπορεί να φτάσουν έως και την ολική καταστροφή τους.
Μπορεί το Άργος να μην αντιμετωπίζει πρόβλημα επάρκειας νερού, αφού πέρα από την Λέρνη διαθέτει 10 γεωτρήσεις έναντι μόλις 1 του Ναυπλίου, όμως η ποιότητα των νερών του κατά τις περιόδου της «υδατικής κρίσης» είναι βλαβερή έως και καρκινογόνος.
Η ΔΕΥΑΑΡ έχει εξ αρχής ανακοινώσει ότι το νερό του Άργους κατά αυτήν την περίοδο όσο διαρκεί αυτή η κατάσταση δεν είναι πόσιμο, όμως θα πρέπει να σημειωθεί ότι τα νιτρικά αυξάνονται και κατά τη βράση και επομένως το νερό του Άργους είναι επικίνδυνο και για μαγείρεμα.
Παλαιότερες αναλύσεις είχαν δείξει πως το νερό με τόσα νιτρικά είναι ακατάλληλο ακόμα και για πότισμα μιας και ενοχοποιείται για μια σειρά χημικών ενώσεων με τα χημικά λιπάσματα και τα φυτοφάρμακα.
Τέλος αυτής της εβδομάδας αρχής επόμενης αναμένεται να δοθεί στην ΤΕΔΚ η μελέτη του ΙΓΜΕ γύρω από την αξιοποίηση των πηγών του Αναβάλου για ύδρευση. Τόσο η ΤΕΔΚ όσο και η Νομαρχία αισιοδοξούν ότι ο Ανάβαλος θα δώσει λύσεις το ζήτημα τόσο της είδησης ως τις ανέσεις. Σύμφωνα με τις μέχρι τώρα ενδείξεις αν υπάρξει δυνατότητα βελτίωσης των νερών των πηγών του Αναβάλου, - αφαλάτωση, άντληση κλπ -, θα μπορούσαν να υδροδοτηθούν πέραν του νομού Αργολίδας και όμοροι νομοί. Στο παρελθόν μάλιστα, επί κυβερνήσεως Μητσοτάκη είχε υποστηριχθεί έντονα το σχέδιο μεταφοράς του νερού Αναβάλου σε δεξαμενές έξω από την Ελευσίνα προκειμένου να υδροδοτηθεί από κει η Αθήνα αντί από τον Εύηνο ποταμό.
Σύμφωνα με τον βουλευτή του ΠΑΣΟΚ την περίοδο του 1980, Δημήτριο Χρ. Παπαϊωάννου, η άρδευση της Αργολίδας θα μπορούσε να μετατρέψει τον κάμπο σε "αλμυρότοπο σαν την Μεσοποταμία".
Μεταξύ άλλων ο τότε βουλευτής του ΠΑΣΟΚ επεσήμανε: Οι υπηρεσίες του Υπουργείου Γεωργίας ήθελαν "μη γίνει το έργο μέσα στη θάλασσα, αλλά στην ξηρά, γιατί πίστευαν ακράδαντα ότι δεν μπορούσε να γίνει η δέσμευση μέσα στη θάλασσα, χωρίς να συμπαρασύρονται χλωριούχα άλατα, πού θα ζημίωναν το έδαφος. Παρά ταύτα λίγο αργότερα, όταν ήρθε στα πράγματα η χούντα χωρίς δημοπρασία, με απλή ανάθεση έδωσε το έργο το υπουργείο Γεωργίας να το κάμει ό Γερμανός STENDER, ό οποίος έκαμε και υπέγραψε την μελέτη και μετά ένα χρόνο έδωσε το έργο να το κάμει ό «ΑΡΧΙΜΗΔΗΣ». Άλλα ενώ ή αρχική μελέτη ήταν να γίνει τα φράγμα με εξαγωγικά καλούπια και το γέμισμα να γίνει μέσα στη θάλασσα με σκυρόδεμα, χρησιμοποιήθηκαν Ορθογώνια παραλληλεπίπεδα από τσιμεντόλιθους. Και εδώ μπαίνει το ερωτηματικό αν το έργο έγινε σωστά από ποιοτικής πλευράς;
Επίσης ενώ Ο Στέντερ είχε υποσχεθεί ότι θα κάνει το έργο με 300 χιλιοστόγραμμα ιόντων συνολικών αλάτων (χλωριούχων - ανθρακικών κλπ.), όταν υπογράφτηκε ή σύμβαση, άλλαξε γνώμη και είπε ότι θα κάνει το έργο με 300 χιλιοστόγραμμα ιόντων χλωρίου κατά λίτρο και ο υπουργός Γεωργίας, παρά την αντίρρηση της αρμοδίας Υπηρεσίας, υπέγραψε την σύμβαση. Αν υπολογίσουμε όμως ότι το ανώτατο όριο σε χιλιοστόγραμμα χλωρίου κατά λίτρο είναι 180 χιλιοστόγραμμα αυτό σημαίνει ότι ή σύμβαση υπογράφτηκε με υψηλότερους όρους χιλιοστόγραμμων χλωρίου κατά λίτρο, δηλαδή για 300 χιλιοστόγραμμα το λίτρο, πού σημαίνει ότι τα αλκάλια, το Νάτριο, τα Κάλιο, τα Κάσιο και κυρίως τα Νάτριο, πού μπαίνουν στα νερά, απωθούν το 'Αργίλιο του εδάφους, μεταβάλλουν τα έδαφος σε μπετόν αρμέ, δηλαδή αχρηστεύεται το έδαφος της πεδιάδος δια πάσαν γεωργική χρήση ή καθίσταται υφάλμυρο έπειτα άπα μερικά χρόνια, διότι τα άλατα αθροίζονται στο έδαφος, αν δεν γίνουν ισχυρές αποπλύσεις του εδάφους με άφθονο νερό με κατάλυση, πού δεν υπάρχει ούτε το χειμώνα, δια τον σκοπό αυτόν.
Βαίνουμε λοιπόν σε πλήρη καταστροφή του εδάφους της πεδιάδας. Αυτός δηλαδή ήταν ο φόβος ο αρχικός που η υπηρεσία επέμενε να δεσμευτεί το νερό στην ξηρά και όχι μέσα στη θάλασσα και απέφυγε να υπογράψει την σύμβαση, αρνηθεΐσα. Υπεγράφη δηλαδή ή σύμβαση αναθέσεως κατασκευής του έργου στη θάλασσα, χωρίς να συνυπογράψει ή Υπηρεσία της ΥΕΒ".
Το θέμα της εκμετάλλευσης των πηγών από ιδιώτες του Ανάβαλου που προέκυψε μετά από πρόταση της βουλευτού Αργολίδας Έλσας Παπαδημητρίου πριν λίγο καιρό στο ΕΒΕΑ όπου ανεφέρθη για πρώτη φορά στη συνεργασία Δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, προκαλώντας ποικίλες συζητήσεις. Μέρος των πολιτών συμμερίστηκε την άποψη της κα Παπαδημητρίου πως το Δημόσιο κινείται πολύ αργά και θα μπορούσε μέσω ΣΔΙΤ και με τη στήριξη του εγχειρήματος απ όλους τους δημάρχους να επιλυθεί το πρώτο μέρος της προστασίας των πηγών και της άντλησης μεγαλύτερες ποσότητες νερού.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου