Καλλιπατείρα και παρα-ολυμπιακοί αγώνες

Άρθρο του Βασίλη Καπετάνιου

Η Καλλιπατείρα  είναι από τις πρώτες ιστορικές παρουσίες ανθρώπων που με βάση την προσωπική τους ιστορία και θυσία νοιώθουν την δύναμη ότι μπορεί ακόμα και ο αυστηρός νόμος να έχει την εξαίρεση του. Αν αναλογιστούμε ότι ήταν και γυναίκα η πράξη της αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σπουδαιότητα .

Είναι η πάλη του ήθους και του νόμου. Ο νόμος διαμορφώνεται από ανθρώπους με ήθος με σκοπό να διατηρήσει την κοινωνική συνοχή και σταθερότητα . Αλλά αν πραγματικά ο νόμος θέλει να διατηρήσει και την δυνατότητα να θεμελιώνει μια κοινωνία με ανθρώπινο πρόσωπο πρέπει να έχει και την ευελιξία και την ανθρωπιά των εξαιρετικών περιπτώσεων πράξεων με ήθος που υπερβαίνουν τα στενά και λογικά όρια του νόμου .

Η Καλλιπατείρα αναγκάστηκε μετά τον θάνατο του πατέρας της να γίνει αυτή προπονήτρια του γιου της . Δεν ήταν η αλαζονική αγάπη της μάνας που ήθελε τον γιο ολυμπιονίκη για να καμαρώνει και να κομπάζει ανόητα . Ήταν η ευθύνη της γυναίκας που ήξερε ότι ο γιος της έπρεπε να είναι ο επόμενος λαμπαδηδρόμος για την ιστορική συνέχεια της γενιάς του  . Παππούς. αδέλφια , ανίψια ήταν ολυμπιονίκες , ο θάνατος η απουσία του παππού προπονητή δεν έπρεπε να σταθεί εμπόδιο για να φέρει την λαμπάδα της συνέχειας ο εγγονός στο στάδιο της Ολυμπίας .

Κάνει λοιπόν το πρώτο παράδοξο η Καλλιπατείρα αναλαμβάνει προπονήτρια του γιου της, δεν ήταν ίσως επαγγελματίας της άθλησης αλλά σίγουρα ήταν κοινωνός μιας πολύ μεγάλης παράδοση , πάνω σε αυτή την κληρονομιά στηρίχτηκε για να προετοιμάσει τον γιο της για την μάχη .

Και εδώ φαίνεται το μεγάλο δικό μας λάθος , προσπαθούμε να δώσουμε στα παιδιά μας άρτιες τεχνικές γνώσεις αλλά ξεχνάμε ότι χωρίς η γνώση χωρίς το ιστορικό της σώμα , χωρίς παράδοση χωρίς συνέχεια είναι ένα πουκάμισο αδειανό που ανεμίζει την ματαιοδοξία του τίποτα , του ανθρώπου που δεν μπορεί να κοιτάζει πίσω του αλλά δεν μπορεί να βρει και το μέλλον του σαν μια προσθήκη στην ιστορική του αλυσίδα .

Και το δεύτερο τολμά να κάνει μια ανίερη πράξη να βρεθεί στο στάδιο ανάμεσα στους άνδρες , η ξαφνική της αποκάλυψη δεν ήταν παρά μια ευκαιρία για ένα ηθικό και νομικό πρόβλημα στους κριτές . Ήταν μια σύγκρουση του νόμου και του ήθους . Και τελικά οι κριτές αποφαίνονται ότι παράτυπες , παράνομες πράξεις οι οποίες υποκινούνται από το ήθος μπορεί να είναι η εξαίρεση του νόμου και ουσιαστικά να στηρίζουν τον νόμο .

Γνωρίζει την μεγάλη κληρονομιά της οικογένειας της και πάνω σε αυτήν την παράδοση στηρίζει την απολογία της και για αυτό οι κριτές της δίκης την αθωώνουν .

Η Καλλιπατείρα μας δείχνει την γυμνή αλήθεια η οποία είναι προϋπόθεση για την ιστορικής μας συνέχεια σαν λαός με ιστορία και παράδοση . Είναι η γυναίκα που φανερώνει διαχρονικά την διαρκή  ιστορική μας επιταγή να εξαργυρώνουμε την παράδοση του παρελθόντος και με βάση ότι κερδίζουμε από αυτή να χτίζουμε το μέλλον μας .

Η πράξη της Καλλιπατείρας δεν είναι παρά μια λαμπάδα για να φωτίζει την αλήθεια που πρέπει να δίνουμε στα παιδιά μας , είμαστε υποχρεωμένοι σαν πρόσωπα μοναδικά και ανεπανάληπτα να τους παραδώσουμε την ιστορική λαμπάδα που παραλάβαμε από τους παππούδες του και όταν θα βρεθούν στο δίλημμα ανάμεσα στο καθώς πρέπει της λογικής,  του νόμου και στο παράτολμο του ήθους να προτιμήσουν το δεύτερο όπως πάντα έκαναν οι έλληνες σε όλη τους την ιστορική διαδρομή ξέροντας με τον μοναδικό και ανεπανάληπτο τρόπο τους να διατηρούν άσβεστη την φλόγα του ελληνισμού μέχρι σήμερα  …. Παρακολουθώντας τις τελευταίας ημέρες τους παραολυμπιακούς αγώνες διαπιστώνει κανείς εύκολα ότι οι άνθρωποι που αγωνίζονται ενάντια στην αναπηρία τους κάνοντας την αθλητική πράξη μάλλον τον δρόμο της Καλλιπατείρας ακολουθούν και άλλη  μια φορά φανερώνουν τις μεγάλες τους αλήθειες τους ήθους και του θάρρους και της αξιοπρέπειας . Θα έπρεπε ίσως να προηγούνται των ολυμπιακών αγώνων και όχι να έπονται …