Τον Έλληνα Αττίλα φοβάμαι….

Άρθρο του Βασίλη Καπετάνιου
Εδώ και λίγες μέρες σε όλες τις εφημερίδες είναι βασικό θέμα η ομολογία του Τούρκου ηθοποιού Αττίλα Τάδε, ο οποίος ομολόγησε ότι σκότωσε αιχμάλωτο πολέμου. Το θέμα πήρε πολιτικές διαστάσεις για τα εθνικά αντανακλαστικά της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης. Όλοι άρχισαν να μιλούν για τα δικαιώματα των αιχμαλώτων των αγνοουμένων κ.α. . Και από εκεί αρχίζουν τα ευτράπελα.
Μας έμαθαν και εμάς την καραμέλα για την δικαιοσύνη του πολέμου, κανένας πόλεμος καμία πράξη βίας δεν μπορεί να μπει σε νομικό πλαίσιο. Όταν έκαναν την εισβολή οι Τούρκοι στην Κύπρο δεν κρατούσαν κάποιο νομικό εγχειρίδιο για το πόσο είναι νόμιμο να σκοτώσουν, να βιάσουν , να καταστρέψουν. Όταν μπήκαν στην Κύπρο απλά κρατούσαν το όπλο το μαχαίρι και τον μουσουλμανικό φανατισμό τους για να ολοκληρώσουν την αποστολή που τους έστειλαν.
Τα ίδια μη δίκαια φαινόμενα παρατηρούνται σε όλους του πολέμους , στην Σερβία, στο Ιράκ, πρόσφατα στην Γάζα. Μας αλλοιώνουν την αντίληψη όταν μιλάνε για εγκλήματα πολέμου, γιατί έτσι αποδεχόμαστε τον πόλεμο, την βία σαν μια κατάσταση στην οποία μπορεί να υπάρχει δίκαιο και άδικο. Ο ίδιος ο πόλεμος, η βία είναι μια άδικη κατάσταση.
Όσο να αφορά την Κύπρο απλά χάσαμε. Σαν λαός έχουμε πολλά προτερήματα αλλά και τεράστια ελαττώματα, βασικό μας μειονέκτημα είναι ότι ξέρουμε να κερδίζουμε αλλά δεν μπορούμε να διαχειριστούμε την νίκη , ξέρουμε να αντιστεκόμαστε με γενναιότητα αλλά δεν ξέρουμε να χάνουμε.
Στην Κύπρο χάσαμε από τον Αττίλα 1 και από τον Αττίλα 2 ο ηθοποιός πιόνι ήταν ( η μαρτυρία του έχει βέβαια σημαντική πολιτικά αξία έχει για να στριμωχθεί στα δικαστήρια ανθρωπίνων δικαιωμάτων η Τουρκία αλλά μέχρι εκεί). Εκείνο που πρέπει να φοβόμαστε είναι ο Αττίλας 3 που στήνουμε μόνοι μας.
Γιατί και μέχρι να φτάσει το πιόνι Αττίλας Τάδε να δράσει είχαν λειτουργήσει οι Αττίλες του ελληνικού εμφυλίου. Η απόβαση των Τούρκων στηρίχθηκε σε δικά μας λάθη , επίθεση στο προεδρικό, κάλεσμα των Τούρκων, αποδυνάμωση των ελληνικών δυνάμεων κ.α
Αλλά όπως είπαμε δεν μπορούμε να διαχειριστούμε και την ήττα μας.
-Το σχέδιο Ανάν το οποίο οδηγεί σε αφανισμό τον Κυπριακό ελληνισμό, μετά το βροντερό ΌΧΙ του Τάσου Παπαδόπουλου δυστυχώς κερδίζει συνεχώς όλο και περισσότερο έδαφος στην ελληνοκυπριακή πλευρά και είναι και αυτό ένα μεγάλο έγκλημα, είναι ένας πολιτικός Αττίλας
-Το γράψιμο της νέας ιστορίας της Κύπρου, όπου σύμφωνα με πληροφορίες κάθε άλλο παρά την ελληνική της ταυτότητα θα υπερασπίζεται ( μακάρι να κάνουμε λάθος) είναι ένας θεωρητικός- ιδεολογικός Αττίλας
-Οι Πομάκοι της Θράκης που μέρα την μέρα χάνουμε και τους αφήνουμε στην μουσουλμανική ομπρέλα προστασίας της Τουρκίας θα γίνουν η Κερκόπορτα για την ειρηνική ή όχι εισβολή της Τουρκίας στην Θράκη, ένας κοινωνικός Αττίλας που μόνοι μας χτίζουμε
-Η ασέβεια που δείχνουμε στην ιστορία μας και στα μνημεία μας είναι παροιμιώδης εδώ στην γειτονιά μας απέναντι στην εκκλησία του Αγίου Ιωάννη το σπίτι του Στρατηγού Μακρυγιάννη συνεχώς καταρρέει μαζί με την εθνική μας αυτοσυνειδησία, του στρατηγού που αγωνίστηκε να ξεφύγουμε από το εγώ στο εμείς. Ας μην πούμε και για τα βιβλία της ιστορίας αλλά και τον τρόπου που διδάσκεται η ελληνική ιστορία, αυτός είναι ένας ιδεολογικός Αττίλας
-Η ελληνική γλώσσα που βαθμιαία και συστηματικά αφελληνίζεται, στο διαδίκτυο κυκλοφορεί η πρόταση ( που μάλλον ματαιώθηκε) του Κύπριου Ευρωβουλευτή Ματσάκη να καταργηθούν τα εφτά φωνήεντα της ελληνικής γλώσσας και να γίνουν 4 καθώς επίσης και τα δίψηφα και τόσα άλλα που γίνονται είναι ένας πολιτιστικός Αττίλας.
-Ο καθημερινός μας βίος, το νόημα που δίνουμε στην καθημερινή μας ζωή, όλο και πιο χωμένοι στην δήθεν παγκοσμιοποίηση γινόμαστε όλο και πιο δυτικότροποι αρνούμενοι όλα τα στοιχεία της αυτοσυνειδησίας μας και της ετερότητας μας σαν λαός είναι ο καθημερινός μας Αττίλας.
Το Τούρκο Αττίλα τον γνωρίζουμε και στέκει απέναντι μας και μάλλον δεν μας απειλεί, τον Έλληνα Αττίλα που μόνοι μας χτίζουμε δεν αναγνωρίζουμε από αυτόν φοβάμαι ότι κινδυνεύουμε…