Παραλογισμός και οικολογική παιδεία

Άρθρο του Άκη Ντάνου

ΑΝ ΤΟ «τα παιδεία παίζει» είναι Αττική σύνταξη, τότε το «οι γέροι πεινάει είναι σύνταξη του Ι.Κ.Α». Τώρα τι σχέση, πέραν του χιουμοριστικού του πράγματος, μπορεί να έχει αυτό με την οικολογία είναι κάτι που θα πρέπει να το δεί κανείς με πλήρη σοβαρότητα.
ΟΣΕ φορές στο παρελθόν, είχαν υπάρξει σοβαρές οικολογικές κινήσεις, όπως αυτή με τους Οικολόγους Εναλλακτικούς την δεκαετία 90, ξαφνικά γεννιόντουσαν και παράλληλες κινήσεις γελοιοποίησης του οικολογικού χώρου, προκειμένου να αποφύγουν την πίεση των οικολογικών κινήσεων οι καταπατητές δασών και ακτών καθώς και όσοι ρύπαιναν το περιβάλλον και του δημοσίου τομέα συμπεριλαμβανομένου.
ΤΑ ΠΑΙΔΕΙΑ, τύπου Πάνια έπαιζαν με τις ανθρώπινες υποστάσεις, θεωρώντας μάλιστα πως με αυτό τον τρόπο έκαναν και «ανυπακοή» κατά του συστήματος. Με τέτοιου είδους προβολές των «ανυποτάκτων» αποσκοπείτο στην πραγματικότητα η συγκάλυψη των πραγματικών προβλημάτων που μπορεί να επιλύσει μια πράσινη πολιτική και φυσικά πέρα από τα συνήθη νομιζόμενα ως περιβαλλοντικά.
ΑΝ ΤΟ «οι γέροι πεινάει είναι σύνταξη του Ι.Κ.Α» και όχι αττική, δεν χωρά αμφισβήτηση, τότε θα πρέπει κανείς να ανατρέξει στις δυνατότητες που μπορεί να δώσει μια πράσινη αναπτυξιακή πολιτική ή μια πράσινη οικονομική πολιτική που δεν θα σχετίζεται με ξέφρενους ρυθμούς ανάπτυξης, όπως την οραματίζονται τα κόμματα του δικομματισμού και τις λεγόμενης κομμουνιστικής αριστεράς.
Ο ΟΙΚΟΝΟΜΙΣΜΟΣ, κατω από το πρίσμα του οποίου αναλύεται κάθε προσπάθεια για την προστασία της φύσης, αποτελεί αναχρονιστική και άκρως συντηρητική αντίληψη της περιβαλλοντικής πολιτικής, αποτέλεσμα τις οποίας είναι η «και ολίγη οικολογία» των κομμάτων της αριστεράς, για να μην χάσουν τα κουκιά τους και οι πάνιες της τηλεοπτικής ολιγαρχίας για να μην χάσουν οι εργοδότες τους τα «μεγάλα έργα».