Πολιτικά στιγμιότυπα …τα ψηφαλάκια

Άρθρο του Βασίλη Καπετάνιου

Εικόνα 1: οι ποντικοί

Ήταν 25 Αυγούστου ημέρα Τρίτη σταματώ στο περίπτερο να πάρω τις εφημερίδες μου. Στην «πίσω αυλή» του περιπτέρου μικρό πολιτικό πηγαδάκι. Δυο μεσήλικες συζητάνε. Γνωστοί, φίλοι από όσο ξέρω και ομοϊδεάτες στο χώρο της αντιπολίτευσης τώρα πια. Γιατί παλαιότερα ήταν αλλού και παλαιότερα πιο αλλού. Είναι καταπληκτικοί άνθρωποι αυτοί, έχουν το ένστικτο του ποντικού, μόλις βλέπουν ότι το καράβι βουλιάζει άμεση επιβίβαση στο αμέσως επόμενο διερχόμενο. Και τους παρακολουθώ στον παρακάτω διάλογο
- Είναι σίγουρο ότι θα έχουμε εκλογές.
- Μπα δεν νομίζω να τον συμφέρει να κάνει κάτι τέτοιο.
- Φιλαράκο έλαβα κάρτα.
- Δεν κατάλαβα τι κάρτα;
- Ε λοιπόν δεν θα το πιστέψεις εγώ χρόνια ανήκω εκεί που ξέρεις (!!!), μου έστειλε κάρτα βουλευτής χθες και επειδή είναι γάτα μάλλον μυρίστηκε εκλογές. (Μάλλον εκεί που πηγαινοερχόμαστε πολιτικά ήθελε να του πει)
- Όχι μόνο είναι γάτα, σε βοήθησε και στην μετάθεση του γαμπρού και ας μην είσαι του κόμματος (πια, ήθελε να πει αλλά συγκρατήθηκε), και περιμένει τα ρέστα σε ψηφαλάκια, κάνε το καλό και θα σου ΄ρθει στην κάλπη εν καιρώ
Κόκαλο ο άλλος, αλλά τελικά η κάρτα αποδείχθηκε άριστος οιωνός. Τώρα αν θα εξαργυρώσει την μετάθεση του γαμπρού δεν το γνωρίζω.

Εικόνα 2: χαμένος γιατί είναι σίγουρος

Σάββατο βράδυ σε τραπέζι για ένα γάμο μετά από πάρα πολλά χρόνια συναντώ το θείο Πέτρο. Τακτικός θαμώνας στο καφενείο του πατέρα μου, μανιώδης πολιτικός σχολιαστής και φανατικός δεξιός. Είναι χαρακτηριστική και η φυσιογνωμική του ομοιότητα με τον πρώην βουλευτή Μανόλη. Πριν λίγες μέρες ενώ περπατούσε στα ψαράδικα του Άργους τον σταματά ένας και τον χαιρετά με ιδιαίτερο ενθουσιασμό.
- Εγώ κύριε Μανόλη είμαι δεξιός από πάππου προς πάππου μπράβο σου και καλά έκανες.
- Και εγώ φίλε είμαι δεξιός από πάππου προς πάππου είμαι αλλά με λένε Πέτρο!!!.
Συμπαθητικός άνθρωπος είχε μια συγκεκριμένη πολιτική άποψη, με τις σημαίες του με τους 30 δικούς του ψήφους τον είχα σαν την θύμηση μια αγνής και λίγο γραφικής Ελλάδας. Μπορεί να σφαζόταν με τον γείτονα για το πολιτικά στο καφενείο αλλά στην ανάγκη ήταν από τους πρώτους που θα τον βοήθαγε.
Εκείνο το βράδυ τον είδα λίγο αλλαγμένο. Πάντα τον είχα για ένα κλασικό ιδεολόγο δεξιό και είχε ενδιαφέρον να τον ακούς. Εκείνο το βράδυ ήταν θυμωμένος. Τον ενοχλούσαν οι πρόωρες εκλογές, τον ενοχλούσαν τα πειράγματα στο καφενείο και η έλλειψη επιχειρημάτων που θα είχε και κάτι άλλο τον έτρωγε.
- Καλά θείε εσύ τα λες αυτά που αν σου πάρουν αίμα και εκείνο μπλε θα βγει.
- Έτρεχα πάνω κάτω σε πορείες, ήσουνα μικρός και τα θυμάσαι, πέρασαν τα χρόνια μεγάλωσαν και τα παιδιά. Ε και εγώ τι ζήτησα να μου διορίσουν το παιδί. Πριν από χρόνια μου έλεγαν ότι είναι αντιπολίτευση τώρα που έγιναν κυβέρνηση τι έκαναν. Αλλά εμένα με έχουν σίγουρο, ξέρεις πάππου προς πάππου δεξιός.
- Άκου θείε η θα σου χαρίσω μια μπλούζα με τον Τσε Γκεβάρα να κάνεις μια βόλτα στην πλατεία ή θα φτιάξουμε μια με τον Άρη, ο αρχηγός των ατάκτων…..
- Άμα με δουν με τέτοια μπλούζα θα πουν ότι την ψώνισα και θα είναι χειρότερα τα πράγματα εκεί είναι που δεν θα μου δώσουν καμία σημασία.
Αυτός δυστυχώς ήταν σίγουρος ψήφος και δεν τον είχαν πάρει και πολύ στα σοβαρά. Αν οι 30 ψήφοι που κουβάλαγε ήταν αμφισβητούμενοι τότε ίσως και να είχε διορίσει και τον γιο και την κόρη. Τώρα πια είναι αργά, αυτός εγκλωβίστηκε. Αυτός εδώ και δεκαετίες δίνει τις ψήφους του στο συγκεκριμένο κόμμα και μάλλον θα συνεχίσει αλλά μέχρι τώρα ούτε μια φορά δεν μπόρεσε να τις εξαργυρώσει.

Εικόνα 3 : ο αισιόδοξος πράσινος του Βαγγέλη που περιμένει στην γωνία

Ο Θάνος μπαίνει ιδιαίτερα ενθουσιασμένος στο θεραπευτήριο. Αντιμετωπίζει και με τα δυο παιδιά του σημαντικά προβλήματα επικοινωνίας, στατιστικά απίθανη περίπτωση να συμβεί και στα δυο παιδιά αλλά όπως λέει του έπεσε το λόττο.
Μπαίνει στο θεραπευτήριο σχεδόν πετώντας. Φανατικός οπαδός του κόμματος της αντιπολίτευσης και φανατικός θαυμαστής του Ευάγγελου Βενιζέλου, μεγάλη πίκρα πήρε όταν δεν τον είδε αρχηγό του κόμματος.
- Βασίλη τα παιδιά μου θα πάνε μια χαρά, όλα θα πάνε μια χαρά.
- Γιατί σου είπα εγώ τέτοιο πράγμα;
- Όχι αλλά δεν βλέπεις τι γίνεται;
- (Με είχε φέρει σε φοβερή αμηχανία, δεν καταλάβαινα τι μου έλεγε) Βασίλη από την στιγμή που ο Γιώργος μας (!!!) θα γίνει πρωθυπουργός τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο σε αυτό τον κόσμο. Και τα παιδιά μου θα πάνε μια χαρά!!!
Ο ενθουσιασμός του πράσινου ψηφοφόρου μεταφέρθηκε και στα παιδιά του και πραγματοποίησαν δυο καταπληκτικές θεραπευτικές συναντήσεις.
Τα ψηφαλάκια εδώ είχαν πραγματική θεραπευτική αξία και έδιναν πολλαπλές ελπίδες και με πολλά μηνύματα… και για την εσωτερική αντιπολίτευση στο κόμμα του!!!

Εικόνα 4 : η γιαγιά που πάντα αντιστεκόταν…

Αφού έχουν προκηρυχθεί οι εκλογές συναντώ την κυρά Διαμαντούλα Κυριακή πρωί στο περίπτερο της γειτονιάς. Μια γυναίκα ιδιαίτερα βασανισμένη στην ζωή, με τις εξορίες του άνδρα της για τα πολιτικά, το ανάπηρο παιδί που έπρεπε να μεγαλώσει, την κόρη που δεν μπορούσε ούτε να σπουδάσει ούτε να διοριστεί γιατί ήταν κόρη αριστερού και τελευταίο χτύπημα το δάνειο που πήρε για να κάνει εγχείρηση στην καρδιά σε ιδιωτικό νοσοκομείο ο γαμπρός της. Αλλά παρά τις δυσκολίες εκεί σταθερή με δύναμη πάθος και αξιοπρέπεια για την ζωή. Σταθερή συνήθεια κάθε μέρα να παίρνει την εφημερίδα του κόμματος, κάτι σαν κεράκι για τον μακαρίτη. Σταθερή στις απόψεις της όσο να αφορά τα πολιτικά αλλά και με κοφτερό μυαλό.
- Βασίλη το κόμμα πρέπει να επαναπροσδιορίσει το στόχο γιατί αλλιώς κινδυνεύει να γεμίσει στόκο μου είπε μια μέρα που την ρώτησα για την θέση της όσο να αφορά την πορεία της αριστεράς.
- Κυρά Διαμαντούλα τι βλέπεις στις εκλογές; (ενώ κρατούσε την εφημερίδα με τίτλο «κοροϊδεύουν τον λαό»)
- Στα δυο βράχια του δικομματισμού όπου και να το βάλεις το αυγό αλίμονο από το αυγό. Αλλά φταίει και το αυγό γιατί μέχρι πριν λίγα χρόνια έβγαζε αετούς εργάτες τώρα τελευταία βγάζει και πολλά φίδια!!!
Είπε με νόημα και έφυγε περπατώντας με το αργό περήφανο βάδισμα της.
Η γιαγιά δεν είχε ποτέ ψηφαλάκια για εξαργύρωση.

* τα 3 πρώτα στιγμιότυπα είναι πραγματικά από ανθρώπους που συναντώ τυχαία στην πόλη του Άργους, η κυρά Διαμαντούλα είναι υπαρκτό πρόσωπο αλλά στη Κοκκινιά του Πειραιά.