Ο Οιδίποδας της επανάστασης

Άρθρο του Βασίλη Καπετάνιου

Νέος φοιτητής ήταν από τους μεγάλους πρωταγωνιστές στην εξέγερση του Νέου Πολυτεχνείου. Σε πείσμα της φτώχεια που τον κυνηγούσε από παιδί κατάφερε και πέρασε στις εξετάσεις. Σχεδόν ξυπόλητος μπήκε για να παρακολουθήσει το πρώτο μάθημα, δουλευτής πολύ καλός φοιτητής και πρώτος στην οργάνωση για να αλλάξει τον κόσμο. Μεγάλη του χαρά εκείνα τα χρόνια ήταν οι παραστάσεις καραγκιόζη που έδινε μαζί με φίλους , οι πιο αντιστασιακές ατάκες που μπορούσες να φανταστείς έφευγαν από τις σκιές Ας ήταν καλά ο κυρ Γιώργης που του έμαθε την τέχνη του Καραγκιόζη.
Ήταν μέσα του Νοέμβρη όταν άρχισε να πέφτει η αυλαία της στρατιωτικής κυβέρνησης και άρχισε να ανεβαίνει η προσωπική του παράσταση. Από τότε για πολλά χρόνια μέχρι το τέλος του πρωταγωνιστής της πολιτικής σκηνής του τόπου.
Ήταν έκπληξη για τους φίλους του ότι διάλεξε ένα κόμμα εξουσίας για να κάνει την πολιτική του πορεία. Για το κόμμα όμως ήταν θείο δώρο, η πύλη επικοινωνίας με τα λαϊκά στρώματα.
Βέβαια οι παλιοί σύντροφοι του δεν του το συγχώρεσαν ποτέ αυτό.
- Εξαργύρωσες την διαρκή επανάσταση με την επανάπαυση της κυβερνητικής εξουσίας.
Του είπε ο Γιώργος, παλιός φίλος και συμφοιτητής μια μέρα που τον είδε τυχαία στο εκλογικό του κέντρο.
-Εγώ πάντα σας θυμάμαι, σας σκέπτομαι και για σας αγωνίζομαι .Πρόλαβε να του πει καθώς εκείνος περιφρονητικά απομακρυνόταν. Και πράγματι του έρχονταν στο νου του οι παλιοί του φίλοι όταν ήταν στο μπάνιο μπροστά στον καθρέφτη. Και οι αναμνήσεις αυτές σταματούσαν κατά μια περίεργη σύμπτωση με ένα ελαφρό κόψιμο στο αριστερό του μάγουλο.
- Δεν βαριέσαι κάποτε θα καταλάβουν ( μονολογούσε και προσπαθούσε να σταματήσει την μικρή πληγή και αυτόματα σταματούσαν και αυτές οι ενοχλητικές σκέψεις ).
Αμέσως μετά την μεταπολίτευση βγήκε για πρώτη φορά στην Βουλή των Αντιπροσώπων. Σηκωμένο στα χέρια των πήγαν στο Κεντρικό Συμβούλιο οι φίλοι και οι οπαδοί του κόμματος. Αφού τελείωσαν τα πανηγύρια οι παλιοί μέντορες της Λαϊκής Εξουσίας τον πήραν στα παραμέσα δωμάτια.
Σαν σύμβολα πανάρχαιας τελετής μύησης τον περίμεναν πάνω σε μια καρέκλα ένα διχαλωτό πουκάμισο και ένα ζευγάρι παπούτσια με παράξενα τακούνια.
- Τώρα που πήρες και εσύ το δρόμο της Λαϊκής Εξουσίας πρέπει να μυηθείς στα ιερά σύμβολα μας. Του είπε ο Σφίγγας, ο πρόεδρος του κόμματος. Τα παπούτσια έχουν ειδικά τακούνια για να σε ψηλώνουν
- Μα δεν έχω κανένα πρόβλημα με το μέτριο ύψος μου ( του είπε )
- Ναι αλλά τώρα υπηρετείς τον λαό και την πατρίδα «λίγο ακόμα και θα ανεβούμε ψηλότερα» ήταν το βασικό μας σύνθημα. Είναι ένα οπτικό σύμβολο για την Λαϊκή Εξουσία .
- Αν είναι για τον λαό ας είναι. Και αυτό το πουκάμισο με την παράξενη διχάλα στο λαιμό τι είναι ;
- Άλλο ένα σύμβολο της Λαϊκής Εξουσίας, εφαρμόζει ακριβώς κάτω από τον λαιμό σου και σε αναγκάζει να κοιτάς διαγώνια αριστερά προς τα πάνω, το όραμα για το διαρκές της Λαϊκής Εξουσίας
Με βαριά καρδιά και μια αδιόρατη αγωνία τα φόρεσε . Ένοιωσε όμως ένα παράξενο κλείδωμα γύρω από το λαιμό και τα πόδια του. Κάποιοι παράξενοι ήχοι σκορπίστηκαν στον αέρα. Του έλυσε όμως αμέσως τις απορίες ο Σφίγγας
- Στην διχάλα και στα τακούνια υπάρχουν ηλεκτρονικοί δέκτες και πομποί για να σε προστατεύει η Κεντρική Εξουσία του κόμματος μας είσαι πολύτιμος, είσαι ένα σύμβολο πλέον. Παράλληλα είναι και τα διαπιστευτήρια σου, η ηλεκτρονική σου ταυτότητα για να ανοίγουν αυτόματα οι πύλες όταν μπαίνεις στην αίθουσα της Βουλής των Αντιπροσώπων . Αν βέβαια δεν τα επιθυμείς απλά τα βγάζεις και αποχωρείς από το κοινοβούλιο και το κόμμα. Όλοι οι Εκλεγμένοι τα φοράνε.
Δέχθηκε το Λαϊκό Παιδί και μπήκε στον Κόσμο της Εξουσίας των Αντιπροσώπων. Ιδιαίτερα δημοφιλής, εκλεγόταν συνεχώς, είχε και τα ΜΜΕ στο πλευρό του. Μόνο που σε κάθε εκλογική του νίκη συνέβαιναν και παράξενα πράγματα. Όλο και πιο ψηλά ανέβαιναν τα τακούνια και η διχάλα στον λαιμό όλο και πιο πολύ τον πίεζε να κοιτά πιο ψηλά διαγώνια αριστερά προς τα πάνω.
Ψήλωνε το μπόι του , στράβωνε το βλέμμα του και γέμιζε εξουσία .
Όλα άλλαξαν όταν ένα πρωινό σε ένα δελτίο ειδήσεων άκουσε για τον θάνατο του μαστρο- Γιώργη διάσημου καραγκιοζοπαίχτη. Σχεδόν παππούς του ο παλιός του γείτονας μαζί του έμαθε τον κόσμο του Θεάτρου Σκιών και στην αυλή του έφτιαξε τις πρώτες του φιγούρες
- Ο Καραγκιόζης παιδί μου δεν έχει ανάγκη από το βάθος των δυτικών, όλα στο φως. Τον βλέπεις πόσο πιο μεγάλος είναι και από την παράγκα και από το Σαράι. Ο άνθρωπος να είναι πάνω από τα πράγματα και όχι τα πράγματα πάνω στον άνθρωπο.
Με το ειδικό τεράστιο τζιπ για να χωράει με τα ψηλά τακούνια της Εξουσίας που φορούσε έφτασε στη παλιά λαϊκή του γειτονιά. Πάρκαρε δυο τετράγωνα πριν από το σπίτι του κυρ Γιώργη Κανείς δεν τον αναγνώρισε. Αλλά και αυτός δεν τους έβλεπε. Στην πόρτα της εσωτερικής αυλής του κυρ Γιώργη είχε ένα ξαφνικό πρόβλημα δεν μπορούσε να περάσει. Τα τακούνια τον είχαν ψηλώσει πάρα πολύ και η διχάλα τον εμπόδιζε να σκύψει Χωρίς να το σκεφτεί , πετά τα παπούτσια. Ή επαφή των ποδιών του με το υγρό χώμα ξύπνησε όλες τις μνήμες από τα παιδικά του χρόνια. Με μεγάλη δυσκολία ο Εκλεγμένος έβγαλε και την διχάλα από το λαιμό του. Τότε ξανακέρδισε ,το βλέμμα, την όραση , την συνείδηση του. Τότε σχεδόν αυτόματα ξανα(οί)δε τους συνανθρώπους του, αυτούς με τους οποίους μεγάλωσε μαζί και αγωνίστηκε μαζί τους. Τον είδαν και αυτοί και τον έπνιξαν στις αγκαλιές τους.
Τα κλάματα του έγινα ξέσπασμα λυγμού όταν τον αγκάλιασε ο παιδικός του φίλος και συμφοιτητής ο Γιώργης. Ευτυχώς τώρα δεν του είπε τίποτα για την Εξουσία που της παραδόθηκε τόσα χρόνια . Όλοι νόμιζαν ότι έκλαιγε για τις μνήμες από τον παλιό του δάσκαλο τον καραγκιοζοπαίχτη. Αυτός όμως θρηνούσε γιατί η Εξουσία των Αντιπροσώπων το στέρησε την επαφή με την γη, έχασε την γείωση του αλλά το χειρότερο έχασε το βλέμμα του, την όραση του την Λαϊκή του συνείδηση. Μέχρι να πάνε τον κυρ Γιώργη στο νεκροταφείο κατάλαβε ότι έτσι όπως εγκλωβίστηκε μέσα στον γυάλινο πύργο της εξουσίας , έτσι όπως το «ψήλωσαν» και τον «στράβωσαν» δεν μπορούσε να δει ποτέ προς τα κάτω, εκεί που ήταν τα πραγματικά προβλήματα του λαού, εκεί από όπου ξεκίνησε εκεί που ανήκε. Τότε κατάλαβε την παγίδα που του έστησε με τα ψηλά τακούνια και το διχαλωτό πουκάμισο ο Σφίγγας.
Ξέσπασε μεγάλο σκάνδαλο όταν την άλλη μέρα τον βρήκαν νεκρό μπροστά από το άγαλμα του «Άγνωστου Στρατιώτη». Η διχάλα που τον στράβωνε μπηγμένη μέσα στα μάτια του, μια φιγούρα του καραγκιόζη στα χέρια, με τα ψηλά τακούνια είχε φτιάξει έναν μικρό μπερντέ και πίσω από το ριζόχαρτο αντί για πανί έγραφε :
« Σήμερον ο Οιδίποδας της επανάστασης, έβγαλε με την διχάλα της εξουσίας τα μάτια της χαμένης του συνείδησης , περνώντας τον Αχέροντα βρήκε το φως του».