Ζαστανώθηκε

Άρθρο του Βασίλη Καπετάνιου


Ο Βασιλάρας ένα άγριο και ατίθασο αγόρι περνούσε τα παιδικά του χρόνια στο ορεινό χωριό της Κρύας Βρύσης. Ήταν μικροκαμωμένος, ήταν εφτά χρονών και έμοιαζε για πέντε, το νευρώδες στην συμπεριφορά και το ατίθασο του χαρακτήρα του και η έντονη διαπεραστική φωνή του έδωσαν το παρατσούκλι Βασιλάρας. Η μάνα του έλεγε ότι από τα εφτά παιδιά της ήταν το μοναδικό που δεν άκουσε ποτέ να κλαίει.

Το σχολείο του ήταν κάτω από της σπίτι της κυρα- Ματίνας , όταν καταλάβαινε ότι ξεφούρνιζε η κυρά Ματίνα , πήδαγε από το παράθυρο του σχολείου και πήγαινε να πάρει ένα κομμάτι ζεστό ζυμωτό ψωμί.

- Μμμ νόστιμο, θεία να χαμε και ένα κομματάκι τυρί!!!

Στο σχολείο με δική του απόφαση κατάργησε τα φωνήεντα

- Εγώ θα γράφω τις λέξεις όπως τις ακούω εσύ δάσκαλε κάνε ορθογραφία στους άλλους.

Από ξύλο δεν έπαιρνε με το καλό δεν έπαιρνε , το σχολείο τέλειωσε νωρίς για τον Βασιλάρα. Ο πατέρας του άρχισε να τον παίρνει μαζί του στην δουλειά , πρόβατα και κατσίκια ήταν η καθημερινή του βιοπάλη

Κάθε απόγευμα μάζευαν πρόβατα και κατσίκια στα μαντριά.

- Βασιλάρα ( το πήρε και ο πατέρα το παρατσούκλι, κρυφοκαμάρωνε και λίγο για το ατίθασο του χαρακτήρα του) εεε Βασιλάρα λείπει ένα κατσίκι.

- Άντε ρε όλα εδώ είναι.

- Δεν σου είπα παιδάκι μου να με λες πατέρα.

- Άντε ρε και τι σε ενοχλεί το ρε;

- Γιατί βγαίνει από το γάιδα- ρεεε!!!

- Ε τότε καλύτερα!!!

Πήγε να του φέρει μια με την γκλίτσα αλλά ο Βασιλάρας σαν αγριοκάτσικο είχε πηδήξει έξω από το μαντρί.

- Άμα σε πιάσω θα σε κανονίσω , συγχώρα το κατσίκι !!!

- Άμα με πιάσεις τα λέμε.

Ο πατέρας του ήταν από τους νοικοκυραίους του χωριού. Είχε διακόσια πρόβατα και τριακόσια γίδια. Θα σκεφτεί κανείς μηδαμινή απώλεια για τον βοσκό. Αλλά εκείνα τα χρόνια ήταν άλλη η σχέση ανθρώπων και ζώων. Άμα έλλειπε ένα ζώο ήταν σα να έλλειπε ένα μέλος της οικογένειας τους.

Ο Βασιλάρας είχε πάρει το δρόμο για τον Άγιο Κωνσταντίνο, στο προαύλιο της εκκλησία έπαιζε τα απογεύματα με τους φίλους του.

Καθώς πλησίαζε στην εκκλησία, βλέπει σε ένα μικρό βράχο που ήταν σαν ένα μικρό μπαλκόνι στο βουνό το κατσίκι. Το κατσικάκι περνώντας το μονοπάτι βρήκε το βράχο μπροστά του και πήδηξε. Αλλά από εκεί δεν είχε δρόμο ούτε πίσω ούτε μπροστά. Το ένστικτο επιβίωσης το κρατούσε εκεί ελπίζοντας. Τέτοια κομμάτια βράχου τα έλεγαν ζάστανο στο χωριό.

- Ρεεε, ρεεε ( φώναζε προς το μαντρί του πατέρα του με την νευρώδη φωνή του ) ρεεε το κατσίκι ζαστανώθηκε

- Έρχομαι Βασιλάρα έρχομαι.

Ότι επικίνδυνο και δύσκολο ο Βασιλάρας το έβλεπε σαν πρόκληση. Ήρθε ο πατέρας του έδεσε της τριχιές γύρω από ένα μεγάλο πουρνάρι .

- Ρε θα κατέβω θα κατέβω εγώ, να στο δέσω .

Και πριν προλάβει ο πατέρας του να πει τίποτα ζώνεται τις τριχιές και κατεβαίνει με επιδέξιες κινήσεις στο βράχο. Με κινήσεις έμπειρου βοσκού δένει το κατσίκι και αργές και σταθερές κινήσεις ο πατέρας του άρχισε να το ανεβάζει. Ο βοσκός το πήρε αγκαλιά λες και ήταν συγγενής που είχε χρόνια να το δει.

- Πέτα την τριχιά ρεεε ( τον επανέφερε στην πραγματικότητα η φωνή του Βασιλάρα)

- Δεν σου είπα να με λες πατέρα;

- Άντε ρε από δω , ρίξε την τριχιά .

- Δεν σου ρίχνω τίποτα να κάτσεις εκεί στο ζάστανο μέχρι το Πάσχα.

Κοιτάει πάνω ο Βασιλάρας δεν υπήρχε τρόπος να πάει στο μονοπάτι, κοιτάει κάτω μεγάλος ο γκρεμός, τότε σα να κατάλαβε που είναι, άρχισε να γνωρίζει τον φόβο και τον τρόμο για πρώτη φορά στην ζωή του.

- Πέτα την τριχιά ρεεε !!!

- Θα με λες πατέρα σου είπα . ( Ο φόβος οδήγησε και σε μια άλλη πρωτόγνωρη εμπειρία για τον Βασιλάρα για πρώτη φορά ένοιωσε δάκρυα στα μάγουλα του)

- Μπαμπάκα θα σε λέω ρ…( ο φόβος έκοψε εγκαίρως το εεεεε) Μπαμπάκα πέτα την τριχιά!!!

Πριν ακόμα πατήσει και τα πόδια σταθερά ακόμα δεμένος με σκοινιά , άρχισε να πετάει πέτρες και στον πατέρα και στο κατσίκι

- Να πάρε ρεεε και εσύ και το κατσίκι του . ( Και έφυγε για τον Άγιο Κωνσταντίνο)

- Το κατσίκι αυτό έχει ζακόνι (ελάττωμα), (είπε ο τσαμπάσης όταν ήρθε να αγοράσει ζωντανά για το Πάσχα ), θα πέσει η τιμή του.

- Αυτό δεν πουλιέται ούτε σφάζεται, εξ ΄αιτίας του έγινα μπαμπάκας για λίγα δευτερόλεπτα ( του είπε και άφησε τον τσαμπάση με την απορία στο ξαφνιασμένο του πρόσωπο. )

Το 2010 προβλέπεται ή είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα είναι μια πολύ δύσκολη χρονιά, σε έντονες καταστάσεις άγχους μπορεί πολύ πιο εύκολα να βρεθούμε σε ζάστανο . Ακόμα και αν έτσι συμβεί ας κρατήσουμε την ελπίδα της επιβίωσης , την επιβίωση της ελπίδας ,ότι κάποιος ατίθασος Βασιλάρας θα περνά από το μονοπάτι….Καλή χρονιά καλές αντοχές….να έχουμε…