Την σκέψη όλων των Πελοποννησίων φέρνει στην επικαιρότητα ένας δήμαρχος και προσπαθεί να πείσει την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εσωτερικών, εν όψει της διοικητικής μεταρρύθμισης, ώστε η διαίρεση του Μωριά να πάψει να υπάρχει.
Άλλωστε τα προβλήματα από την τριχοτόμηση της περιφέρεις Πελοποννήσου είναι πολλά και γνωστά στους ντόπιους.
Από τον δήμαρχο της Ανδρίτσαινας Τρύφωνα Αθανασόπουλο, ξεκινά η ιδέα της υποβολής του αιτήματος και φαίνεται ότι θα βρει καθολική αποδοχή. Στο υπόμνημά του που έστειλε την Τρίτη στον Γιάννη Ραγκούση, ο κος Αθανασόπουλος, επισημαίνει ότι υπάρχουν σημαντικοί λόγοι που επιβάλλουν την ενιαία Διοικητική Αντιμετώπιση της χερσονήσου της Πελοποννήσου ως μια Περιφέρεια.
Οι κυριότεροι λόγοι είναι: α) ιστορικοί, που έχουν σφυρηλατήσει στους καταγόμενους μια ενιαία συνείδηση και μια συνολική εικόνα για την Νήσο του Πέλοπα,
β) γεωγραφικοί, δεδομένου ότι ο Μοριάς αποτελεί μια ενιαία χερσόνησο με περιοχές ιδιαίτερους φυσικού κάλλους και με κοινά μορφολογικά χαρακτηριστικά (πεδιάδες, οροσειρές, ποτάμια, δάση, λίμνες),
γ) πολιτιστικοί, με κοινή πολιτιστική κληρονομιά βασισμένη στην κοινή ιστορία και στα κοινά βιώματά μας
δ) οικονομικοί, διότι πρόκειται για περιοχές που στηρίζονται ως επί το πλείστον στην γεωργία, στην κτηνοτροφία και στον τουρισμό, αλλά συνυπάρχουν ταυτόχρονα δύο εμπορικά λιμάνια της Πάτρας και της Καλαμάτας τα οποία μπορούν να αξιοποιηθούν όπως και τα βιομηχανικά κέντρα της Πάτρας και του Αιγίου με την ενίσχυση και επέκταση των επιχειρήσεων παραγωγής, επεξεργασίας, τυποποίησης τοπικών προϊόντων.
Ο δήμαρχος της Ανδρίτσαινας τονίζει ότι μέχρι τώρα οι μικροπολιτικές, οι σκοπιμότητες και η λογική να τα έχουμε καλά με όλους, οδήγησαν σε μια αβάσιμη διοικητική διαίρεση της Πελοποννήσου. Αποτέλεσμα να έχει διαμελισθεί σε τρεις Περιφέρειες:
1)Δυτικής Ελλάδος που περιλαμβάνει τους Νομούς Ηλείας και Αχαΐας αλλά και τον Νομό Αιτωλοακαρνανίας από την Στερεά Ελλάδα,
2) Πελοποννήσου που περιλαμβάνει τους Νομούς Αρκαδίας, Αργολίδος, Κορινθίας, Λακωνίας και Μεσσηνίας και
3) Αττικής που περιλαμβάνει την Τροιζήνα.
Η διαίρεση αυτού του είδους δημιουργεί σύγχυση στον ερευνητή ή στον επισκέπτη της Πελοποννήσου. Ο επισκέπτης της Πελοποννήσου, για παράδειγμα έχει στα χέρια του δύο χάρτες προβολής των δυο βασικών Περιφερειών της Πελοποννήσου και της Δυτικής Ελλάδος με αποτέλεσμα να μην έχει ολοκληρωμένη άποψη του Χώρου. Οι χάρτες της Δυτικής Ελλάδος σταματούν στην Ανδρίτσαινα.
Αξίζει να σημειωθεί το γεγονός που μοιάζει σαν ανέκδοτο: Στην έκθεση της Θεσσαλονίκης τουριστικοί πράκτορες αναζητούσαν την Αρχαία Ολυμπία στο περίπτερο της Περιφέρειας Πελοποννήσου, όπως γνώριζαν από την γεωγραφία και την ιστορία.
Απαιτείται ένας ενιαίος –συνολικός σχεδιασμός και στρατηγική, με μακροχρόνια αναπτυξιακή προοπτική αντιμετωπίζοντας την Πελοπόννησο όπως πραγματικά είναι, δηλ. σαν ένα γεωγραφικό χώρο, αναφέρεται στο υπόμνημα.
Η διαχείριση του φυσικού πλούτου επίσης απαιτεί ενιαία διαχείριση. Για παράδειγμα η διαχείριση των υδάτινων πόρων που τόσο σημαντική θεωρείται στις μέρες μας λόγω της αλλαγής του κλίματος και των μεταβολών του περιβάλλοντος, δεν αντιμετωπίζεται συνολικά.
Το ίδιο ενιαία αντιμετώπιση προϋποθέτει ο σχεδιασμός και η διαχείριση της Πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Στην Πατρίδα του Πέλοπα υπάρχουν σημαντικότατοι αρχαιολογικοί χώροι όπως ο Ναός του Επικούριου Απόλλωνα και το Λύκαιο Όρος, η Αρχαία Αλιφείρα, η Αρχαία Ολυμπία, η Αρχαία Ίλιδα, η Αρχαία Κόρινθος και η Επίδαυρος , το Κάστρο της Μεθώνης, του Αναπλιού το Παλαμήδι και τόσα άλλα εξίσου σημαντικά Μνημεία και αρχαιολογικοί χώροι. Υπάρχουν επίσης παραδοσιακοί οικισμοί, περιοχές ιδιαίτερου φυσικού κάλλους διάσπαρτες στην Πελοπόννησο που ωστόσο η ανάδειξή τους και η προβολή τους δεν εντάσσεται σε ένα ενιαίο Πρόγραμμα Τουριστικής Προβολής. Η ανάδειξή τους μέσα από ένα συνολικό σχεδιασμό θα συμβάλει πέραν από την διάδοση του Ελληνικού Πολιτισμού και στην Οικονομική Ανάπτυξη. Απαιτείται ένα σχέδιο Τουριστικής Προβολής της Πελοποννήσου συνολικά.
Η αντιμετώπιση των καθημερινών προβλημάτων των κατοίκων επίσης, πρέπει να ενταχθεί σε ένα ενιαίο σχέδιο για την Πελοπόννησο.
Η Οικονομική ζωή που βασίζεται στην Γεωργία, στην Κτηνοτροφία και στον Τουρισμό, χρειάζεται συνολικό σχεδιασμό. Μπορούν να παραχθούν λόγου χάρη επώνυμα παραδοσιακά προϊόντα προέλευσης Πελοποννήσου.
Στην Πελοπόννησο παράγονται ως επί το πλείστον προϊόντα ελαιοκομικής προέλευσης (επιτραπέζιες ελιές, ελαιόλαδο Καλαμάτας), δημητριακά (αραβόσιτος, σιτάρι κ.α.), ζωικής προέλευσης (κρέας ελεύθερης βοσκής, γαλακτοκομικά, πτηνοτροφικά προϊόντα, ιχθυοτροφία κ.α.), αμπελουργικής προέλευσης (εκλεκτά κρασιά) οπωροκηπευτικά και πολλά άλλα.
Όλα αυτά τα προϊόντα μπορούν να αποκτήσουν επωνυμία -προέλευση που θα συμβάλει στην βελτίωση της ποιότητας παραγόμενων προϊόντων αλλά και στην οικονομική ανάπτυξη.
Ήδη λειτουργούν στην Πελοπόννησο αρκετές πιστοποιημένες βιολογικές, αγροτικές και κτηνοτροφικές μονάδες, αποκαλυπτικό της ευαισθησίας των παραγωγών για παραγωγή ποιοτικών προϊόντων. Η τάση αυτή μάλιστα είναι αυξητική και μπορεί να ενταχθεί σε ένα συνολικό πλαίσιο πολιτικής για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας μέσω της παραγωγής πιστοποιημένων προϊόντων.
Για την δημιουργία προϊόντων επωνυμίας –προέλευσης Πελοποννήσου, πρέπει να υπάρξει ένας αναπτυξιακός σχεδιασμός σε τοπικό επίπεδο που θα αφορά ολόκληρη την Πελοπόννησο και παράλληλα να δοθούν κίνητρα δημιουργίας επιχειρήσεων επεξεργασίας και τυποποίησης των τοπικών προϊόντων.
Οι επιχειρήσεις αυτές εν συνεχεία θα προωθούν τα προϊόντα είτε στην εγχώρια αγορά είτε για εξαγωγές μέσω των μεγάλων εμπορικών κέντρων Πάτρας και Καλαμάτας αλλά και μέσω των υπολοίπων εμπορικών οδών και λιμανιών της Χώρας.
Αυτό θα ενισχύσει τα λιμάνια και θα συνεισφέρει στην ανάπτυξη της βιοτεχνίας –βιομηχανίας σε τοπικό και σε εθνικό επίπεδο.
Η Πελοπόννησος προσφέρεται για την υλοποίηση προγραμμάτων που βασίζονται σε Ανανεώσιμες πηγές Ενέργειας και στην πράσινη ανάπτυξη. Οι κλιματολογικές και οι γεωγραφικές - εδαφολογικές της συνθήκες προσφέρονται για την δημιουργία Πάρκων λειτουργίας Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (αξιοποίηση της αιολικής ενέργειας, της ηλιακής ενέργειας, της υδροηλεκτρικής ενέργειας, κ.λπ.). Τα ανωτέρω πάρκα μπορούν να βελτιώσουν και να ενισχύσουν την παραγωγή ενέργειας που προέρχεται σήμερα κυρίως από την λειτουργία εργοστασίων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στην Μεγαλόπολη (λιγνιτωρυχείο) και στον ποταμό Λάδωνα (υδροηλεκτρικό εργοστάσιο).
Η Πελοπόννησος (ή Μοριάς κατά τους νεώτερους χρόνους) η μεγαλύτερη Χερσόνησος της Ελλάδας, οφείλει το όνομά της στον Πέλοπα τον βασιλιά της Πίσσας και κατά πολλούς θεμελιωτή των Ολυμπιακών Αγώνων.
Η Ιστορία της είναι γνωστή από την εποχή της ηγεμονίας των Μυκηνών, του Άργους , της Κορινθίας, ύστερα από τους κλασικούς χρόνους με την ηγεμονία των Σπαρτιατών -Λακεδαιμονίων, μετέπειτα από τους Ρωμαϊκούς χρόνους και το Βυζάντιο και στην νεώτερη ιστορία από την επανάσταση του 1821 που αποτέλεσε το εφαλτήριο του Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα και της Ανεξαρτησίας, και τον γεωγραφικό χώρο του πρώτου νεοελληνικού κράτους. Αυτή η πλούσια ιστορικότητά της δημιούργησε στους καταγόμενους από την Πελοπόννησο την κοινή συνείδηση του «Πελοποννήσιου» που αποτελεί σημαντικό τμήμα του Ελληνισμού ανά του αιώνες.
Πέραν την κοινής συνείδησης των Πελοποννησίων, η χερσόνησος της Πελοποννήσου έχει πολλά άλλα κοινά χαρακτηριστικά.
Αποτελεί την μεγαλύτερη Χερσόνησο της Ελλάδας με έκταση 21.439 τετραγ. Χιλ. και με πληθυσμό 1.100.071 κάτοικοι (απογραφή 2001).
Η φύση, Μέγας Χωροτάκτης, υπαγορεύει και τον τρόπο διαχείρισης αυτού του γεωγραφικού χώρου, την αντιμετώπισή του δηλαδή ως ενιαίου Διοικητικού Χώρου.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου