Χιούμορ και δημιουργική αδιαφορία η αντίσταση μας

Άρθρο του Βασίλη Καπετάνιου

Με αργό σταθερό βήμα μπήκε ο Γιαννής και κάθισε στο τραπέζι στο καφενείο του κυκλικού κόμβου. Στα παραδοσιακά καφενεία ο καθένας είχε την δική του θέση και ποτέ δεν παραγγέλνει , η πρώτη παραγγελία ήταν δεδομένη , καφές και το ήξερε ο καφετζής, εκτός αν φώναζε κανένας για κέρασμα.

Το τραπέζι του γειτόνευε με αυτό του θείου του Χαμπή, ο οποίος έπινε τον καφέ του τον τίτσιρο ( γυμνός ) που στον προσωπικό κώδικα επικοινωνίας  που είχε αναπτύξει με τον καφετζή σήμαινε σκέτος !!!

Ο θείος του μέσα από τις πολλές περιπέτειες που είχε στην ζωή του είχε γίνει πρακτικός ψυχολόγος, δεν έδινε πολύ σημασία τι έλεγε ο άλλος αλλά πως το έλεγε ήξερε ότι το μη λεκτικό μέρος της συμπεριφοράς ήταν το πιο σημαντικό.  Ο τρόπος που έσφιξε το ξύλο της καρέκλας , έτσι όπως κάθισε το νευρώδες χτύπημα του τσιγάρου έδωσαν σημάδια ότι ο Γιαννής ήταν για κάποιο λόγο παρμένος, έβγαλε και κάτι τσαλακωμένα χαρτιά από την τσέπη του πουκαμίσου.

-Πιάσε ένα τίτσιρο (σκέτο) και για τον Γιαννή (φώναξε στον καφετζή για να κεράσει τον αδελφότεκνο του ( ανιψιό) τον καφέ. Τότε ο Γιαννής κατάλαβε ότι ο θείος του ήταν δίπλα του και του έδωσε το βλέμμα) Τι έγινε Γιαννή σεκλέτια;

-Τι να γίνει ρε θείε ;

-Σου είπα όχι ρε γιατί πάει στο γάιδαρε!!!

-Καλά ρ… θείε με έχουν πελάνει ( τρελάνει ) με αυτή την γραφειοκρατία. Πατάτες φτιάχνω δεν είμαι ο γραμματικός της εξουσίας. Κόντεψα να του φέρω το γραφείο στο κεφάλι του πεζεβέγκη , και τούτο το χαρτί και το άλλο και μελέτη της μελέτης για την αρχική μελέτη, Φόρμα(έγγραφο) τζου , φόρμα σου , φόρμα  κο δεν ήξερα τι να κάνω, καμία δεν συμπλήρωσα, εσείς πρέπει να τις γεμίσετε μου είπε ο παλιο….

-Άμα κατάφερε και σε θύμωσε, τα κατάφερε η γραφειοκρατία

-Δηλαδή τι έπρεπε να κάνω ;

-Οι εξουσίες Γιαννή τρελαίνονται όταν δεν τις παίρνεις χαμπάρι, όταν αδιαφορείς, όταν κάνεις πλάκα μαζί τους , ο πελλός ( τρελός ) θέλει τον αντιπελλό του.

-Μπορείς να μου το εξηγήσεις γιατί δεν το πήρα καθόλου.

-Λοιπόν όταν ήμουν στο Λονδίνο , μια από τις δουλειές που  έκανα για να επιβιώσω  ήταν  και μάγειρας. Δούλευα σε ένα καλό μαγαζί. Και από το τζάμι της κουζίνα την κόβω την Κυράτσα της εξουσίας, φραγκάτη και ιδιότροπη πελάτισσα να έρχεται. Τώρα μάλιστα έφτασε ο μπελά – της  είπα μέσα μου. Πάει ο σερβιτόρος να πάρει την παραγγελία , ε σου λέω του δίνει ένα ραπόρτο για το πως ήθελε την μπριζόλα, με τόσες οδηγίες ούτε το σχέδιο Ανάν να ήταν. Μου φέρνει το manual ( εγχειρίδιο ) ο σερβιτόρος αλλά για μένα ήταν σα να μην έφερε τίποτα , ρίχνω μια μπριζόλα στην σκάρα. ΄Έτσι και αλλιώς θα την γυρίσει πίσω σκέφτηκα. Η κυρία δεν ήθελε να φάει μπριζόλα, εξουσία ήθελε να πουλήσει.

-Και την γύρισε πίσω ; 

-Δύο φορές ακόμα με ραπόρτο, πιο μαλακή πιο καλοψημένη.

-Και την τρίτη φορά τι έκανες ;

-Μου ήρθε μια καταπληκτική ιδέα , βγάζω το αριστερό που παπούτσι, βάζω την μπριζόλα στον πάγκο και την αρχίζω στις τακουνιές. Όσα βήματα έκανα για να πάω από το σταθμό στο μαγαζί τόσες τακουνιές θα έφαγε , την περνάω και στα γρήγορα από την σκάρα.

-Και την έφαγε;

-Όχι μόνο την έφαγε ήρθε να μου δώσει και συγχαρητήρια, δεν είχε φάει ξανά τόσο καλοψημένη και μαλακιά μπριζόλα, αυτή με επαινούσε και εγώ από μετριοφροσύνη με τα μάτια κάτω κοιτούσα το αριστερό τακούνι μην είχε μείνει κανένα κομμάτι μπριζόλα πάνω του!!!

-Δηλαδή θείε ( αυτή την φορά το είπε σωστά χωρίς ρε) εξουσία αδιαφορώ και σε φτύνω και δεν στο δείχνω και εσύ τρελαίνεσαι.

-Καμία φορά παίζεις μαζί της και τζούντο και την αποσυντονίζεις

-Δηλαδή ;

-Αν σε τραβάς αφήνεσαι και πέφτεις πάνω της αν σε σπρώχνει την τραβάς και πέφτει κάτω εκεί είναι δύναμη του χιούμορ. Κάποτε ήρθε ένας νέος λίγο  παράξενος πελάτης  στο γκαράζ μου. Ήπιαμε τον καφέ  μας, φάγαμε τα μεζεδάκια μας , και στον δεύτερο καφέ διάλεξε το ανταλλακτικό που ήθελε . Οκτώ λίρες είναι πολλά Χαμπή μου λέει. Ε να  σου δώσω και 10 και να το πάρεις. Ο άλλος τρελάθηκε , γιατί μου λέει. Γιατί μου έκανες καλή παρέα φίλε !!!( ο Γιαννής ξεκαρδίστηκε στα γέλια και άρχισε να χαλαρώνει) Από τότε έγινε ο καλύτερος πελάτης μου

- Τζούντο το λοιπόν.

-Και που να δεις τι τζούντο έπαιξε η γιαγιά η Ελλού με τον τραπεζίτη. Η γιαγιά δαιμόνιο εμπορικό πνεύμα, τα νερά χάθηκαν , οι πατάτες δεν πήγαιναν καλά σκέφτηκε την μεγάλη μπίζνα. Ξενάγηση με γαϊδούρια στην Πάφο , μια λίρα η βόλτα. Του τραπεζίτη του άρεσε η ιδέα ήθελε και να σπρώξει ένα δάνειο με καλό τόκο και ξεκίνησε η Ελλού την δουλειά. Δεν θυμάμαι γιατί αλλά οι μπίζνες δεν πήγαν καλά. Όχι μόνο δεν κονόμαγε οι γάροι  ζητούσαν και χρήμα. Άρχισε να την ενοχλεί και ο τραπεζίτης, μια δυο τρεις χαρτιά αναφορές ξεκινάει και πάει η ίδια στην τράπεζα και βρίσκει τον μάστρο (διευθυντή ) που υπόγραφε τα χαρτιά.

-Τι συμβαίνει μάστρε και με ενοχλείς κάθε τόσο;

-Κυρία Ελλού έχετε πάρει ένα δάνειο και πρέπει να το εξοφλήσετε τελείωσε η περίοδος χάριτος

-Δεν μου λες αν ένας πάρει δάνειο για αμάξι και δεν σου το πληρώνει τι κάνεις;

-Αν δεν πληρώσει του πιάνω ( παίρνω ) το αμάξι

-Ε έλα τότε να μου πιάσεις του γαδάρους !!!!

Ο Γιαννής γέλασε με την ψυχή του και του έφυγε όλος θυμός, από το βλέμμα του ο θειος του ο Χαμπής κατάλαβε ότι και αυτός βρήκε την λύση.

Την άλλη μέρα χαμογελαστός και με δυο τσάντες μπαίνει στην υπηρεσία που έφτιαχνε τα χαρτιά του.

-Κύριε γεμίσατε τις φόρμες ( συμπληρώσατε τα έγγραφα) , κο, σου , τζου;

-Βεβαίως αλλά με άλλη σειρά, αλλά τις έχω όλες μαζί.

-Δεν πειράζει δώστε μου τις φόρμες.

Και ο Γιαννής πετάει πάνω στο γραφείο του έκπληκτου  υπαλλήλου ένα τεράστιο σουτζούκο ( γλύκισμα σε σχήμα λουκάνικου)

-Να και οι τρεις φόρμες Σου,  τζου , κο  να σου κεράσω και σένα κουμπάρε, λέει στον διπλανό υπάλληλο που είχε πέσει κάτω από την καρέκλα του από τα γέλια.

Με το ανατρεπτικό του χιούμορ και την δημιουργική αδιαφορία απέναντι στην εξουσία της γραφειοκρατίας έγινε φίλος και με τους δυο υπαλλήλους που τρώγοντας τον σπιτίσιο σουτζούκο και γελώντας σε χρόνο μηδέν του συμπλήρωσαν και τις φόρμες .

Ζώντας σε εποχές έντονα φορτισμένες από την οικονομική κρίση έχει αυξηθεί η επιθετικότητα των ανθρώπων μεταξύ τους. Είμαστε ο ένας θυμωμένος με τον άλλο χωρίς λόγο. Η ιστορία του Γιαννή ίσως να δείξει τον δρόμο να ξαναβρούμε το χιούμορ και την δημιουργική αδιαφορία στην καθημερινή μας ζωή και να λιγοστέψουμε τον θυμό που βγάζει ο ένας απέναντι στον άλλο και  μεγαλώνει τα τείχη  εξουσίας ανάμεσα μας, πίσω από τα οποία ο καθένας μας αμύνεται για το τίποτα.