Μπουάνα Ουρουμία

Άρθρο του Βασίλη Καπετάνιου

Στην καθημερινή μου διαδρομή πρώτη επί ποδηλάτου καλημέρα στο περίπτερο του Χάρη, ανεφοδιασμός πληροφόρησης με τις καθημερινές εφημερίδες. Στο περίπτερο μπροστά μια ιδιαίτερα καλοντυμένη κυρία ( λες και έχει και επίδειξη μόδας το περίπτερο) είχε πιάσει υπό μάλης 4-5 κουτσομπολίστικα περιοδικά.

-         Χάρη πιάσε και 4 καμήλες

-         Παρακαλώ

-         4 πακέτα κάμελ σου λέω

Μαζί της και ο μικρός της γιος που περίμενε το σχολικό λεωφορείο.

-         Μαμά να πάρω μια τυχεροσακούλα ;

-         Σου είπα όχι , είναι σκουπίδια , δεν είναι οικολογικά και πρέπει να κάνεις και οικονομία!!!

Ο μικρός δεν πρόλαβε να διεκδικήσει τίποτα ήρθε το κίτρινο σχολικό και τον παρέλαβε.

-         Χάρη γράφτα μαζί με τα άλλα, στο τέλος του μήνα θα στα πληρώσω, παίρνω τα ενοίκια και ξοφλάω.

-         Την είδες (μου λέει ο Χάρης) , πήρε περιοδικά και τσιγάρα αξίας 25- 30 ευρώ και έκανε οικονομία για τα δυο ευρώ της τυχεροσακούλας. Για τις εφημερίδες σου πέρνα αργότερα άργησε ο Άργος ( το πρακτορείο) .

Έτσι όπως αποκρίνονταν η κυρία ήταν να την λυπάσαι. Μια κυρία τίποτα με πολλά λεφτά, βουτηγμένη στην μανιοκατάθλιψη η καθημερινής της ζωή. Πίσω από καπνούς τσιγάρων να προσπαθεί να κρύψει το κενό της , στους καφέδες να καταπίνει τα αδιέξοδα της και στο χρατς χρούτς των περιοδικών να ξεφυλλίζει τον καθημερινό της χρόνο.

Κατεβαίνοντας προς την λαϊκή αγορά , πετάγεται απότομα μπροστά μου  ο Γιωργάρας από το εμπορικό κατάστημα του αδελφού του και με γραπώνει από το ποδήλατο.

-         Μην πας πουθενά κάτσε να σου πω για τον «βλάχο» μέσα.

Και βγάζει μέσα από το μπουφάν του ένα ασημένιο παπούτσι που αντανακλά έντονα στο φως.

-Μπουάνα Ουρουμία ( λέει και ξεσπά σε έντονα γέλια , αντανακλαστικά άρχισα να γελάω και εγώ χωρίς να έχω καταλάβει τίποτα) .

Τον Γιωργάρα τον γνώριζα από την γειτονιά και από το σχολείο. Από μικρός ατίθασος, ασυμβίβαστος με δική του κοσμοαντίληψη, είχε ακολουθήσει τον δικό του προσωπικό δρόμο , η μουσική , οι στίχοι και να φτιάχνει ατάκες ήταν τα χόμπι του και ήταν και πολύ καλός.

-         Τι είναι αυτό τον ρωτάω (κοιτώντας το παράξενο παπούτσι).

-         Γίνεται μεγάλη φάση με τον «βλάχο» μέσα ( και ξεσπά ξανά σε γέλια )

Όταν ο Γιωργάρας έλεγε «βλάχος» σε καμία περίπτωση δεν εννοούσε την φυλή των βλάχων την οποία τιμούσε ιδιαίτερα και για τις μουσικές τους και για τους χορούς και τα έθιμα τους. «Βλάχος» στον προσωπικό του κώδικα ήταν ο άνθρωπος που ξαφνικά βρίσκεται με πολλά λεφτά ή εξουσία. Και όχι μόνο δεν τα διαχειρίζεται σωστά αλλά τα χρησιμοποιεί για να καλύψει καταπιεσμένες ψυχολογικές ανάγκες ή για να πείσει τον εαυτό του  και τους άλλους ότι ανήκει σε κάποια άλλη τάξη ή σε κάποια άλλη κατάσταση .

-         Ο «βλάχος» ( συνεχίζει ο Γιωργάρας) έχει κάνει φοβερή κονόμα τα τελευταία χρόνια του ήρθαν και δυο επιδοτήσεις μαζεμένες και την ψώνισε . Μπαίνει μέσα και λέει του Κώστα θέλω δυο κουστούμια να τους πεθάνω όλους και να με προσκυνάνε.

Ο Κώστας ήταν ο αδελφός του Γιωργάρα γεννημένος έμπορος , ικανός να πουλήσει σε Εσκιμώο ψυγείο και σε κάτοικο της ερήμου πηγάδια. Αλλά και αυτός γονιδιακά όπως ο Γιωργάρας δεν τους πήγαινε τους «δήθεν» Ήταν όμως  υποχρεωμένος να τους εξυπηρετεί.

-         Ε δεν σου λέω τι έγινε μέσα. Ότι λαμέ ότι μπιχλιμπιδωτό είχε, του έχει φορέσει πάνω του και ο άλλος κορδώνεται και καμαρώνει. Έχεις δει κάτι φορτηγά από την Ινδία γεμάτα στολίδια που μόλις φαίνεται ο οδηγός στο τιμόνι, έτσι τον έχει κάνει. Κοιτάζεται με καμάρι στον καθρέφτη και μας λέει

-         Θα μπω στο καφενείο και θα με προσκυνάνε όλοι.

-         Τότε ο Κώστας βγάζει και το τελευταίο κομμάτι για να ολοκληρώσει το παζλ τα ασημένια παπούτσια. Εγώ δεν κρατιόμουνα βάζω στο κασετόφωνο Στανίση «σε έχω κάνει θεό» ο Κώστας δαγκώνεται να μην γελάσει. Θεό θα σε κάνω του λέει ο Κώστας και του δίνει τα παπούτσια, αλλά το βλέμμα του «βλάχου» ξαφνικά αλλάζει

-         Μόλις βάλεις και αυτά Μητσάρα του λέει όλοι θα πέσουν στα πόδια σου. (Του λέει ο Κώστας).

-         Ρε Κώστα μπας και πας να με φλωρετέψεις με τούτα τα ασημικά;

-         Ε δεν κρατιούμουνα σε είδα που πέρναγες πήρα το άλλο ασημικό και βγήκα έξω , λατέρνα είχε γίνει από τα μπιχλιμπίδια τα παπούτσια τον μάραναν ( και ξανά ξεσπά σε γέλια) Μπουάνα Ουρουμία μου λέει ξανά και μπαίνει μέσα στο μαγαζί.

Για τις εφημερίδες μπόρεσα να πάω το μεσημέρι στο Χάρη, Εκεί πάλι η νεόπλουτη κυρία με νέα στολή αυτή την φορά , ένα περιοδικό στο χέρι και να παίρνει και με το άλλο δυο πακέτα καμήλες, Έκανε τα κουμάντα της και για το υπόλοιπο της ημέρας. Περίμενε το παιδί της και έκανε και την μεσημβρινή της λαθρανάγνωση από τους τίτλους των εφημερίδων.

-         Που θα φθάσει αυτή η οικονομική κρίση , πως θα τα βγάλουμε πέρα ;

Δεν πρόλαβα να πω τίποτα γιατί πετάχτηκε από το σχολικό ο μικρός και έφυγαν βιαστικά μάνα και γιος ταυτόχρονα  ο Χάρης μου δίνει τις εφημερίδες

-         Μπουάνα Ουρουμία , του λέω

-         Τι ;

-         Μπουάνα Ουρουμία κύριε ελέησαν στα σουαχίλι , η καινούργια ατάκα του Γιωργάρα

Υ.Γ.

Σίγουρα υπάρχει οικονομική κρίση αλλά ξεχάσαμε την κρίση αξιών που καλλιεργήσαμε μόνοι μας εδώ και πολλά χρόνια μόνοι μας. Οπαδοί ενός κινήματος ευζωίας γίναμε «δήθεν»  , «βλάχοι» που λέει και ο Γιωργάρας. Λησμονώντας την καταγωγή μας, πνίγοντας την ταξική μας συνείδηση γίναμε «νέο- καταναλωτές», «νέο- ψευτόπλουτοι» , «νέο- λούμπεν», θαμπωμένοι από τα στολίδια του συστήματος που δεχθήκαμε να αγοράσουμε ξεπουλώντας την ψυχή μας. Για να κάνουμε φιγούρα και να  μας προσκυνάνε. Μόνο που τα στολίδια τα αγοράσαμε με δανεικά και το πάρτυ της κατανάλωσης τελείωσε. Αντί να πετάξουμε από πάνω μας τα κουστούμια της εξουσίας που μόνοι μας φορέσαμε και  μας αγκύλωσαν, προβληματιζόμαστε για τα ασημένια παπούτσια λες και αυτά θα ορίζουν το δρόμο που θα βαδίζουμε !!

Η κρίση όσο και να φαίνεται παράξενο είναι μια ευκαιρία να απαλλαγούμε από τα «δήθεν» που μας βαραίνουν προς τα κάτω. Είναι μια ευκαιρία ξαλαφρωμένοι  να ανεβούμε λίγο ψηλότερα, Αλλιώς Μπουάνα Ουρουμία!!!