Το δήθεν μας τελείωσε

Άρθρο του Βασίλη Καπετάνιου

Ο κυρ Πέτρος έξυπνος ιδιόρρυθμος και δραστήριος άνθρωπος , είχε κάνει και 18 φεγγάρια όμως έλεγε στα καράβια, κατάλαβε αρχές της δεκαετίας του 60 ότι το χωριό δεν είχε ψωμί και κατέβηκε στην πόλη. Από κάποιο γνωστό του ανάπηρο πολέμου νοίκιασε  ένα περίπτερο, σε λίγους μήνες το είχε κάνει ένα σωστό μίνι μάρκετ.

Ταλαντούχος στην επικοινωνιακή του τακτική απόκτησε πελάτες από όλη την πόλη. Καλός κουμανταδόρος και οργανωμένος στα οικονομικά του έκανε πολύ σύντομα μια καλή περιουσία για τα δεδομένα της εποχής. Είχε ένα ελάττωμα  ήταν πολύ σφιχτός με το χρήμα.

-         Την δύναμη του πορτοφολιού σου να μην την ξέρει κανείς, να την χρησιμοποιείς όταν χρειάζεται και να μην σε βλέπουν ήταν μια από τις αρχές της ζωής του φιλοσοφημένου φιλάργυρου.

Αγόρασε ένα διώροφο σπίτι, το ισόγειο το είχε νοικιάσει όταν πρωτοήρθε στην πόλη αλλά κανείς μέχρι το θάνατο του δεν έμαθε ότι το σπίτι ήταν δικό του. Όλοι ήξεραν ότι ήταν στο νοίκι και τα έφερνε δύσκολα με τις αυξήσεις που του ζητούσε κάθε χρόνο ο ιδιοκτήτης!!! Αγόρασε και από τα πρώτα αμάξια στην πόλη αλλά τα κρατούσε κλεισμένο στο γκαράζ, μόνο τις Κυριακές το απόγευμα το έβγαζε που πήγαινε την οικογένεια βόλτα και μάλιστα μακριά για να μην τον βλέπουν οι γνωστοί. Όλος ο κόσμος τον ήξερε μέχρι τα γεράματα του με ένα δίκυκλο ζούνταπ και ένα τελάρο ξύλινο πίσω στην σχάρα.

Παρά την πρόοδο στα οικονομικά είχε ένα μικρό προβληματάκι, ο αγαπημένος του μοναχογιός ο Θανασάκης δεν τα έπαιρνε τα γράμματα ήταν λίγο βαρύς. Με τενεκέδες λάδι και πολλά κεφαλοτύρια μπόρεσε και τέλειωσε το Δημοτικό. Με το ζόρι είχε μάθει να κάνει πρόσθεση και αφαίρεση. Για το γυμνάσιο ούτε κουβέντα. Εκεί στο περίπτερο μίνι μάρκετ πέρναγε την μέρα του ο Θανασάκης. Με ένα κομπιουτεράκι που έφερε ένας ξάδελφος από την Αμερική κατόρθωνε να κάνει σωστούς λογαριασμούς ο Θανασάκης. Έτσι κράταγε και το περίπτερο για κάποιες ώρες.

-         Ξάδελφε άλλα πέντε τέτοια εργαλεία να μου στείλεις όταν πας πίσω .

Είπε στο ξάδελφο, γιατί χωρίς τα κομπιουτεράκια ο Θανασάκης δεν θα μπορούσε να δουλέψει το περίπτερο. Πέρασαν τα χρόνια και με τον τρόπο του κατόρθωσε ο Κυρ Πέτρος να κάνει και το στρατιωτικό του στο Ναύπλιο ο κανακάρης του. Στρατιωτικό τρόπος του λέγειν αφού μέρα παρά μέρα στο Άργος ήταν.

Ο Θανασάκης του κυρ Πέτρου ήταν αυτό που σήμερα θα αποκαλούσαμε άνθρωπος με οριακές αντιληπτικές ικανότητες. Πριν από 20-25 χρόνια ήταν σχετικά εύκολο ένας τέτοιος άνθρωπος να αποκατασταθεί αφού μπορούσε να βρει δουλειά και να χειριστεί τα καθημερινά του θέματα με ελάχιστες απαιτήσεις. Βέβαια για τον κυρ Πέτρο δεν ήταν ο Θανασάκης αλλά ο Μέγας Αθανάσιος.

Γύρισε και από το στρατό που ουσιαστικά δεν πήγε ο Θανασάκης και κυρ Πέτρος  σκέφθηκε ότι έπρεπε να τον αποκαταστήσει και δουλειά και γυναίκα να του βρει.  Τα έφερνε από δω τα έφερνε από εκεί καμία λύση δεν μπορούσε να βρει. Ήθελε κάτι καλό για τον γιο του, το περίπτερο του φαινόταν μικρό και λίγο. Όταν εμφανίστηκε σαν από μηχανής θεός ο Μηνάς, κλασσική περίπτωση έλληνα μεγαλομανιακού φιγουρατζή. Ενώ πήγαινε να πάρει την εφημερίδα του , πίσω του έφτανε και ο Νίκος ο καφετζής, φέρνοντας ένα καραφάκι ούζο με πλούσια ποικιλία.

-         Πέτρο σήμερα θα πιούμε και ένα ουζάκι , στην υγειά του γιου μου τον διόρισα στην τράπεζα.

Ήταν γνωστοί από χρόνια, αλλά ο διορισμός του παιδιού του αλλουνού ήταν μια μαχαιριά στο φαντασμένο εγωισμό του κυρ Πέτρου, βέβαια εκείνο «τον διόρισα» τον γέμισε ελπίδες και έκανε την μαγική ερώτηση.

-         Καλά ρε θηρίο Μηνά και πως τα κατάφερες;

-         Πάω στα κεντρικά και τους λέω βάζω τόσα για τόσα χρόνια κλειστά στον τόκο, τον Κώστα τον παίρνετε για ταμία , και έκατσε.

Την άλλη μέρα με το καβάλα στο ζούνταπ έφτασε ο κυρ Πέτρος , στην τράπεζα , κρατούσε δυο χαρτοσακούλες μεγάλες από αυτές που έχουν οι μανάβηδες και τις βάζει πάνω στο γραφείο του διευθυντή.

- Κυρ Πέτρο δεν παράγγειλα τίποτα . Του είπε ο διευθυντής.

- Αυτά κλειστά για όσα χρόνια θέλεις , αρκεί να μπει ο Θανασάκης μου στην τράπεζα.

Έτσι από την μια στην άλλη βρέθηκε ο Θανασάκης τραπεζικός υπάλληλος και ο κυρ Πέτρος άρχισε τα προξενιά για τον γιο.

-         Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια , τώρα που γυρίζει έλεγε.

Βρέθηκε και ένα καλό κορίτσι από κοντινό χωριό, μορφωμένο είχε τελειώσει το εξατάξιο γυμνάσιο είχε και καλή προίκα. Και ο Θανασάκής του μια χαρά ήταν και την περιουσία του είχε και τραπεζικός υπάλληλος ήταν.

Το προξενιό ξεκίνησε καλά αλλά ο Θανασάκης στην τράπεζα τα βρήκε σκούρα. Τα νούμερα έπεφταν βροχή , δεν μπορούσε να τον σώσει το μικρό κομπιουτεράκι που είχε στο περίπτερο. Τα νούμερα του έφερναν ζαλάδα , τον έπαιρνε ο ύπνος πάνω στο γραφείο. Το είδε και ο κυρ Πέτρος, πήρε το Θανασάκη αλλά άφησε τα λεφτά γιατί είχαν καλό επιτόκιο, απειλώντας και τον διευθυντή ότι αν μίλαγε για το ποσό  θα τα σήκωνε την άλλη μέρα όλα. Η τύχη όμως δεν του είχε γυρίσει την πλάτη. Γυρνώντας στο περίπτερο στο διπλανό μαγαζί είδε ένα «πωλείται» και του έφτιαξε η διάθεση .

-         Μεγαλόψιλικατζίδικο (!!!) θα ανοίξω στον Θανασάκη μου θα τον έχω και από κοντά μου.

Το αγόρασε, αλλά όλοι πάλι έμαθαν για το μεγάλο ενοίκιο που θα έπρεπε να δίνει σε κάποιο Αθηναίο που το αγόρασε!! «Γενικό Εμπόριο ο Θανάσης» ήταν ο μεγαλοπρεπής τίτλος. Έπρεπε να πουλά και μούρη στο συμπεθεριό, τώρα αν τον ρωτούσαν γιατί έφυγε ο Θανασάκης από την τράπεζα την είχε έτοιμη την απάντηση

-         Τρεις και εξήντα ο μισθός, δεν το ξέραμε, ψίχουλα τα λεφτά για το Θανασάκη.

Όσους πελάτες εξυπηρετούσε ο κυρ Πέτρος στο περίπτερο δυο φορές άλλες τόσες μύγες σκότωνε ο Θανασάκης στο «γενικό εμπόριο». Αύριο Σάββατο, μεγάλο το παζάρι στο Άργος , θα κατέβαιναν και οι συμπέθεροι για ψώνια από το χωριό ήθελε και ο πεθερός να δει το μαγαζί του γαμπρού. Τον ζώσανε τον φίδια τον κυρ Πέτρο , τι να δουν το Μέγα Αθανάσιο τον μυοκτόνο. Ήταν πολύ σκεπτικός και αφηρημένος που δεν κατάλαβε τον Νίκο τον καφετζή που του άφησε τον καφέ στο μικρό σκαμπό στην πλαϊνή πόρτα του περιπτέρου.

-         Να σου ζήσουν κυρ Πέτρο τα παιδιά , καλά στέφανα.

-         Νίκο μου με σώζεις ( και τα μάτια του κυρ Πέτρου πέταγαν φωτιές)

-         Εγώ κυρ Πέτρο;

-         Ναι εσύ πάρε 100 δραχμές .

-         Κυρ Πέτρο , μια δραχμή κάνει ο καφές έχεις και από την προηγούμενη εβδομάδ...

-         Τους καφέδες θα στους πληρώσω στο τέλος του μήνα (!!!) πάρε το κατοστάρικο και αύριο στις 11 που θα είναι οι συμπέθεροι στο μαγαζί του    Θανάση  να πας να ψωνίσεις ότι βρεις μέχρι 100 δραχμές , το μεσημέρι θα έρθει ο Θανάσης να τα πάρει πίσω !!!!

Και έτσι έγινε την άλλη μέρα την ώρα που ήταν οι συμπέθεροι στο μαγαζί ο Θανασάκης έκανε τον πρώτο και τελευταίο μεγάλο τζίρο, 12 γνωστοί και φίλοι του πατέρα του άφησαν τις  1500 δραχμές του κυρ Πέτρου στο μαγαζί. Και μέχρι το απόγευμα ο Θανασάκης τα είχε πάρει όλα πίσω.Τυχερή η νύφη με τέτοιο επιχειρηματία που θα παντρευόταν.

Δεν ξέρουμε πόσο τυχερή ήταν νύφη, βέβαια για τα μέτρα της εποχής ο Θανασάκης και καλό παιδί ήταν και καλός οικογενειάρχης έγινε με την βοήθεια της κυρά Στέλλας της γυναίκας του. Ήταν όμως πολύ τυχερός ο κυρ Πέτρος γιατί η νύφη του ανάλαβε και το «γενικό εμπόριο» και το περίπτερο όταν πια ο ίδιος δεν μπορούσε και πανέξυπνη όπως ήταν αν και αυτή κινούσε όλα τα νήματα ο Θανασάκης φαινόταν πάντα να αποφασίζει στις επιλογές που του όριζε η κυρά Στέλλα.

ΥΓ.

Περνώντας πριν από μέρες από την τράπεζα για να πληρώσω κάποιους λογαριασμούς ρώτησα τον κύριο Δημήτρη τον διευθυντή τι γίνεται με την κρίση

-         Βασίλη ένα καλό θα κάνει η κρίση θα πάψουν να υπάρχουν οι δήθεν και οι αεριτζήδες που τόσα χρόνια ζούσαν με τα λεφτά άλλων .

Το μεσημέρι της Δευτέρας μιλούσα με τον πατέρα μου για τους δήθεν και τους αεριτζήδες. Τότε αυτός θυμήθηκε την ιστορία ενός γνωστού του που κατάφερε με δήθεν καταστάσεις να βολέψει τον γιο του, μπήκαν πολλά φανταστικά στοιχεία αλλά ο πατέρας μου ήταν πραγματικά  ένας από αυτούς που δήθεν αγόρασαν με 100 δραχμές από το γενικό εμπόριο  του Θανασάκη και έτσι γεννήθηκε η σημερινή ιστορία. Τώρα δυστυχώς ή ευτυχώς από ότι φαίνεται με την οικονομική κρίση θα τελειώσουν πολλές δήθεν καταστάσεις.