Κοινωνία - ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ | on line Εφημερίδα | www.anagnostis.org | ΑΡΓΟΛΙΔΑ

Σκίτσο - ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ | on line Εφημερίδα | www.anagnostis.org | ΑΡΓΟΛΙΔΑ

Τοπική Αυτοδιοίκηση - ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ | on line Εφημερίδα | www.anagnostis.org | ΑΡΓΟΛΙΔΑ

Τοπική Αυτοδιοίκηση - ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ | on line Εφημερίδα | www.anagnostis.org | ΑΡΓΟΛΙΔΑ

Θα μεταφερθείτε στη νέα σελίδα σε

Δευτερόλεπτα

Σας περιμένουμε στην ηλεκτρονική μας έκδοση

Σας περιμένουμε στην ηλεκτρονική μας έκδοση
Επισκεφθείτε ΤΩΡΑ το site του ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ. www.anagnostis.org. Κλικ στην εικόνα

17/6/10

Ιστορίες του κύριου Κώστα

Άρθρο του Βασίλη Καπετάνιου


Τον κύριο Κώστα είχαμε την τύχη να τον έχουμε καθηγητή στην σχολή. Ήταν ένας ιδιαίτερα μορφωμένος άνθρωπος αλλά χαλαρός και ανθρώπινος καθηγητής αποστασιοποιημένος κατά πολύ από τους δήθεν ακαδημαϊκούς πολίτες. Ψυχίατρος που προτιμούσε πολλές φορές να κάνει το μάθημα του με την χρήση ιστοριών που τελικά είχαν μεγαλύτερη αξία από το οποιοδήποτε διαγνωστικό εγχειρίδιο είχε να παραδώσει. Είχα την τύχη να τον έχω και υπεύθυνο στην πτυχιακή μου εργασία.
- Κύριε Κώστα να σας δώσω το προσχέδιο για την εργασία μου.
Κουβαλούσα ένα τεράστιο πακέτο σχεδίων και σημειώσεων για την θεραπευτική δράση του θεάτρου.
-Βασίλη αν μπορείς να μου τα φέρεις αύριο, σήμερα δεν κουβαλάω τίποτα μαζί μου, ούτε τσάντα ούτε αυτοκίνητο, θέλω να πάω να περπατήσω στον Πειραιά χωρίς τίποτα το περιττό πάνω μου. Σου φαίνεται παράξενο αυτό αλλά όταν μεγαλώσεις θα καταλάβεις, η αφαίρεση είναι μια σπουδαία πράξη στην ζωή. Σήμερα δεν θέλω να έχω τίποτα από τα στοιχεία της ταυτότητας μου, θα περπατήσω ξυπόλητος για λίγο στα βράχια της Πειραϊκής θα γειωθώ και θα απογειωθώ.
Χρόνια τον έπαιρνα για τα χρόνια πολλά στην γιορτή του, τα τελευταία τρία χρόνια δεν τον έβρισκα στο σπίτι του
-Ο Κώστας λείπει μου έλεγε με ένα παράξενο κόμπο στην φωνή μια γυναικεία φωνή .
Την τελευταία φορά με ρώτησε ποιος είστε, ένας παλιός μαθητής του απάντησα.
-Ξέρετε ο Κώστας έχει πεθάνει εδώ και τρία χρόνια , είμαι η κόρη του και μένω εγώ τώρα στο σπίτι .
-Καλά πως έγινε αυτό;
- Τον πρόδωσε η καρδιά του, ήταν μόνος του τον βρήκαμε μετά από δυο μέρες.
Ψέλλισα ένα γεια και έκλεισα το τηλέφωνο. Αυτός ο καλός δάσκαλος που ήθελε να τελειώσει τις υποχρεώσεις του και να κάνει πολλά ταξίδια, να τον βρει ο θάνατος στην Νέα Υόρκη ακούγοντας τζαζ και ρεμπέτικα ταυτόχρονα, πέθανε μοναχικά και μόνος προδομένος από την καρδιά του. Ίσως δεν ήξερε την τεχνική των ηρώων όπως μου την είπε ο γιος μου ο Χαράλαμπος.
-Μπαμπά οι ήρωες έχουν δυο καρδιές, η μια είναι για να μην φοβούνται.
Αυτός ο ακαδημαϊκός αντί- ήρωας έμεινε στην μνήμη πολλών για τις ιστορίες του την ώρα που παρέδιδε το μάθημα του ή το μάθημα του ήταν αφορμή για να μας παραδώσει τις ιστορίες του.

η αξιολόγηση των αναγκών .
Λοιπόν παιδιά ήμουν ειδικευόμενος όταν έφεραν στην κλινική ένα ιδιαίτερα δύσκολο περιστατικό. Ο καθηγητής μάλλον δεν είχε και πολύ χρόνο για τελειωμένες ιστορίες όπως έλεγε τα πολύ βαριά περιστατικά.
-Κώστα θα τον αναλάβεις εσύ και θα μας ενημερώσεις στην εβδομαδιαία συνάντηση.
-Εκείνη την περίοδο η μητέρα μου ήταν βαριά άρρωστη και εγώ με την συγκατάθεση του καθηγητή μου μπορούσα να φεύγω στις 12 το μεσημέρι για να πάω να την περιποιηθώ. Φυσικά και δεν αρνήθηκα το δύσκολο περιστατικό ειδικευόμενος ήμουν. Όπως η τύχη βοηθά τον άπειρο ψαρά να πιάσει εύκολα τα πρώτα του ψάρια, έτσι και εγώ χωρίς να έχω την ανάλογη εμπειρία με ένα πρώτο συνδυασμό φαρμάκων που έκανα, ο ασθενής παρουσίασε σημαντική πρόοδο και άρχισε να λειτουργεί και να αντιδρά με το περιβάλλον του.
-Μπράβο Κώστα, είπε ο καθηγητής μας, τον ρύθμισες πολύ ωραία τον ασθενή.
-Εγώ κύριε καθηγητά αν δεν είχα την δική σας υποστήριξη δεν θα μπορούσα να κάνω τίποτα. Μην ξεχνάτε ότι είχα την μητέρα μου άρρωστη. Την επόμενη εβδομάδα ακούω τον καθηγητή να μας λέει
-Σήμερα θα σας παρουσιάσω την θετική εξέλιξη ενός περιστατικού που δουλεύουμε μαζί με τον Κώστα.
-Μα τι λέτε κύριε καθηγητά αν δεν είχα τις δικές σας πλάτες δεν θα έκανα τίποτα. Είπαμε στις 12 έπρεπε να φύγω να πάω στην μητέρα μου. Και την άλλη εβδομάδα άκουσα τον καθηγητή να λέει στην εβδομαδιαία συνάντηση.
-Θα σας παρουσιάσω την εξέλιξη ενός περιστατικού που παρακολουθώ εδώ και τρεις εβδομάδες παρακαλώ να κρατήστε σημειώσει γιατί είναι πολύ ενδιαφέρον
-Είπαμε έπρεπε να πάω στην μητέρα μου!!! Άνοιξα το τετράδιο και κρατούσα σημειώσεις για το περιστατικό που είχα δουλέψει.

η ικανοποίηση των αναγκών έχει μια νομοτελειακή σειρά
Νεαρός φοιτητής αρχές της δεκαετίας του 70 είχα βγει με μια κοπέλα για να πιούμε ένα καφέ. Ιδιαίτερα δύσκολα τα οικονομικά μου εκείνη την περίοδο ίσα που έφταναν τα υπόλοιπα για να πάρω ένα ταξί για να την πάω μέχρι το σπίτι της. Βρίσκουμε ένα ταξί στην Ιπποκράτους και ξεκινάμε για Δάφνη. Ο ταξιτζής βαρύς και ασήκωτος δεν σήκωνε και πολλά έπαιζε το βαρύ κομπολόι με το ένα χέρι και με το άλλο οδηγούσε.
Φτάνουμε στην κεντρική πλατεία Δάφνης κατεβαίνει η κοπέλα και φεύγει. Ρωτάω τον ταξιτζή τι χρωστάω. Ίσα ίσα φτάνουν τα λεφτά μου, τον πληρώνω και ετοιμάζω να κατέβω για να γυρίσω με τα πόδια, το κατάλαβε και αυτός.
-Ρε φιλαράκο που με; ( έκοβε τις λέξεις όπως «στο εφτά νομά» του Άκη Πάνου που το άκουσα μετά από χρόνια με τον Νταλάρα)
- Εξάρχεια
-Και τι σπουδά;
-Στην Ιατρική είμαι
-Καλά ρε ντοκτό να σε ρωτή κά…
-Το κορί το τάι; (εννοούσε το τάισες )
- Όχι.
- Το πό; ( εννοούσε αν το κέρασα κανένα ποτό)
-Όχι.
-Ε τότε πά. Καλή νύ μας
- Θα κατέβω δεν έχω άλλα λεφτά.
- Άσε ρε ντοκτό κερνά το μαγα…

η ανάγκη για τον καθένα είναι διαφορετική
- Νέος γιατρός μόλις είχα τελειώσει την εφημερία μου και με τον σκαραβαίο το πρώτο αμάξι μου κρατάω ακόμα παρκάρω Καλλιδρομίου και αρχίζω να ανεβαίνω τα σκαλοπάτια για το σπίτι μου. Εκεί βλέπω ένα άντρα αν έχει πιάσει με τα με το ένα χέρι την κοτσίδα και τα χέρια μιας γυναίκας σε μια λαβή και να τα κρατά ψηλά ενώ με το άλλο ελεύθερο χέρι του την άρχισε στα σκαμπίλια. Τα κοσμητικά επίθετα έπεφταν βροχή και από τις δυο πλευρές . Μόλις με αντιλήφθηκαν σταμάτησαν και οι δυο χωρίς εκείνος να χαλαρώσει την λαβή κοτσίδας χεριών. Εγώ πολύ ευγενικά ρώτησα την γυναίκα αν χρειαζόταν κάτι, κάποια βοήθεια.
-Άντε ρε από δω που θα μου πεις εσύ τι θα κάνω με τον άντρα μου ;
-Εκείνος μόλις το άκουσε αυτό χαλαρώνει την λαβή και ακυρώνει το σκαμπίλι που είχε σκοπό να ρίξει και με το δεξί χέρι την αγκαλιάζει στους ώμους
-Τι σε νοιάζει ρε μαλα… τι κάνω εγώ και το κορίτσι μου;
-Πάμε αγάπη μου του λέει εκείνη ( Βούρκωσε μόλις άκουσε την λέξη «κορίτσι μου» και δάκρυα κυλούσαν στα κοκκινισμένα από τα σκαμπίλια μάγουλα της)
-Και εγώ έχω μείνει άναυδος να παρακολουθώ το αγκαλιασμένο ζευγάρι να απομακρύνεται.
Λοιπόν παιδιά σήμερα θα μιλήσουμε για την πυραμίδα των αναγκών του Μάσλοου και για την ψυχολογική και την κοινωνική της διάσταση...

Υγεία - ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ | on line Εφημερίδα | www.anagnostis.org | ΑΡΓΟΛΙΔΑ