Η Κική η κότα

Άρθρο του Βασίλη Καπετάνιου


Ο Μήτσος κατέβηκε από το Ορεινό Χωριό για τις δουλειές του στο παζάρι του Άργους. Πάντα του άρεσαν οι μυρωδιές, τα χρώματα και οι φωνές του παζαριού. Είχε ρίξει μια μικρή μπόρα το πρωί και από το χώμα της λαϊκής αγοράς έβγαινε μια ωραία υγρή μυρουδιά. Του έφτιαξε το κέφι του Μήτσου και όταν ήταν στα κέφια του πάντα κάτι παραπάνω ψώνιζε. Τα γεμάτα με αυγά κοφίνια στο μουλάρι του ξεπουλήθηκαν πολύ γρήγορα. Αυτή ήταν και η βασική του δουλειά, «Αυγά ποιότητας ο Μήτσος». Κεφάτος ξεκίνησε να κάνει τα ψώνια του στο παζάρι. Στην κάτω γωνία του παζαριού είδε και τον ελληνοπόντιο να έχει βγάλει την πραγμάτια του για να πουλήσει. Εκεί είδε ένα θαυμάσιο πορσελάνινο αυγό πολύ μεγάλο και πολύ όμορφα διακοσμημένο. Τα παραδοσιακά ρώσικα διακοσμητικά αυγά Πιτάνσκι, πιο γνωστά όμως με το όνομα ενός μεγάλου χρυσοχόου του Κάρλ Φαμπερζέ. Ένα τέτοιο δώρο ταίριαζε στο σαλόνι του σπιτιού του.


Μόλις έφτασε το απόγευμα στο σπίτι του παραπάτησε καθώς κατέβαινε από το μουλάρι, πήρε μαζί του κοφίνια, σέλα και όλα τα ψώνια χύθηκαν κάτω. Το μουλάρι πήρε μεγάλη τρομάρα μετά από πέντε μέρες ξαναδέχτηκε άνθρωπο στην πλάτη του. Ο Μήτσος στενοχωρήθηκε όταν είδε ότι από όλα τα πράγματα του έλλειπε το αυγό το διακοσμητικό. Πως τα έφερε έτσι η κατρακύλα το αυγό πήγε και έκατσε μέσα στην φωλιά της Κικής της κότας.

Η κότα η Κική αν και είχε κόκορα το κοτέτσι ήταν ο αρχηγός του κοτετσιού. Όλοι στέκονταν στο φτερό μπροστά της εκτός από ένα μικρό μαύρο ατίθασο κοτοπουλάκι που κανείς δεν ήξερε πως βρέθηκε μέσα στο κοτέτσι. Ήταν μια πανούργα φοβερή τεμπέλα, είχε κατορθώσει και τους είχε ξεγελάσει όλους και τις άλλες κότες και το αφεντικό.

Τον Μήτσο οι κότες του είχαν βγάλει ένα παρατσούκλι , «ο Μητσοφονιάς» γιατί όλο και κάποια κότα η κοτόπουλο περνούσε από την κατσαρόλα η την ψησταριά του αφού πρώτα το σκότωνε με ένα μεγάλο μαχαίρι μέσα στο κοτέτσι. Η Κική πανούργα όπως ήταν τα πρωινά όταν άκουγε τις μπότες του Μητσοφονιά έβγαζε ένα πολεμικό κακάρισμα που μεταφραζόταν «πίσω κότες» και τρέχανε όλες τρομαγμένες για να γλιτώσουν από τον Μητσοφονιά. Αυτή πονηρή όπως ήταν με μια γρήγορη ματιά έβλεπε πια φωλιά είχε τα περισσότερα και τα καλύτερα αυγά και έκανε πως σηκωνότανε εκείνη την ώρα από την φωλιά της. Αγέρωχη και περήφανη πλησίαζε τα πόδια του αφεντικού. Ο Μήτσος την είχε για την καλύτερη του κότα. Ένα πράγμα δεν μπορούσε να εξηγήσει πως δεν είχε σταθερή φωλιά. Αλλά τι τον ένοιαζε του έβγαζε τα καλύτερα αυγά αυτό είχε σημασία. Όλες οι κότες πίσω την θαύμαζαν για την παλικαριά και την αυτοθυσία της, μόνο το μαυριδερό κοτόπουλο τολμούσε και πλησίαζε όταν ήταν μέσα το αφεντικό.

Ο Μήτσος για να ευχαριστήσει το προικισμένο πουλερικό το πριμοδοτούσε με έξτρα φρέσκο καλαμπόκι. Αλλά και αυτή κυρία όταν έφευγε ο Μήτσος το μισό κρατούσε για τον εαυτό της και το άλλο μισό το έδινε στις υπόλοιπες κότες, χαρτζιλίκωνε και τον κόκορα καλαμπόκι.

Όταν κάποια μεσημέρια έβλεπε να αστράφτει στο χέρι το μαχαίρι του Μήτσου, πήγαινε και κρυβότανε σε μια κρυφή τρύπα πίσω από κοπριές. Ήξερε ότι την συμπαθούσε το αφεντικό αλλά δεν είχαν υπογράψει και συμβόλαιο ότι δεν θα την σφάξει… Αφού γινόταν το φονικό παρουσιαζόταν ξαναμμένη και θυμωμένη για τον Μητσοφονιά.

-Α ρε να μην ήμουνα εδώ να σας ειδοποιήσω να κρυφτείτε α ρε Μητσοφονιά !!!

Σκύβανε οι κότες από ντροπή το κεφάλι για την παλικαριά της έκρυβε και από ντροπή ο κόκορας το λειρί του.

Το μικρό μαύρο κοτοπουλάκι που είχε τις αμφιβολίες του για την τόλμη και την παλικαριά της άρχισε να την παρακολουθεί και κατάλαβε την τακτική της.

-Μας κοροϊδεύει όλους είπε το μικρό κοτοπουλάκι

-Πάψε μικρέ είπε η παραμάνα του η Κατίνα η κότα που το βρήκε μισοπεθαμένο στο πίσω μέρος του κοτετσιού και το μεγάλωνε μαζί με τα άλλα τα κίτρινα κοτόπουλα. Ήταν λίγο ατίθασο αλλά καλόκαρδο πουλάκι.

-Μας έχει σώσει τόσες φορές από τα χέρια του αφεντικού

-Τα αφεντικά πάντα θα σκοτώνουν όσους χρειάζονται για να σκοτώσουν . Τα πρωινά που κάνει τις παλικαριές της πουλάει μούρη στον Μητσοφονιά για τα αυγά που δεν γέννησε.

Παίρνει καλαμπόκι για δουλειά που δεν έκανε. Όταν καταλαβαίνει ότι ο Μητσοφονιάς κρατά μαχαίρι κρύβεται.

-Σιώπα γιε μου μη λες τέτοια για τον σωτήρα μας και έρχεται τώρα κατά δω και τα ακούσει . Είμαστε δειλά ζώα εμείς οι κότες έτσι είναι η φύση μας.

-Καιρός να πάμε ενάντια στην φύση μας.

-Ποιος λέει ότι δεν κάνω εγώ αυγά έκανε την θυμωμένη η Κική η κότα που την περνούσε μέχρι τότε ζωή και κότα.

-Κανένας Κική μας της είπε ο κόκορας ενώ κόντευε να καταπιεί το λειρί του από την ντροπή που το μικρό μαύρο πουλί πρόσβαλε την κότα την Κική.

-Γεια ελάτε στην φωλιά μου να δείτε τι αυγά βγάζω εγώ.

Πήγαν όλοι στην φωλιά να δουν τι εννοούσε η Κική. Και έμειναν έκπληκτοι από το μέγεθος την ποιότητα και την σκληράδα του αυγού στυλ Φαμπερζέ που βρέθηκε στην φωλιά της από την κατρακύλα, αλλά η Κική το παρουσίαζε σαν δικό της δημιούργημα. Ο μικρός κάτι πήγαινε να πει αλλά του σκέπασε το στόμα με τα φτερά η παραμάνα του .

Η Κική το πρωί περίμενε πως και πως τον Μητσοφονιά να του δείξει το μεγάλο έργο της. Για να δείξει μάλιστα ότι ζορίστηκε να το βγάλει άρχισε να το χαράζει και να στάζει και μικρές σταγόνες αίμα πάνω του. Σε αυτή την φάση την πέτυχε ο Μητσοφονιάς και του ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι. Και για την ζημιά που πήγαινε να κάνει στο αυγό του αλλά και γιατί κατάλαβε ότι τον κορόιδευε τόσα χρόνια.

-Για αυτό μωρή δεν έχεις σταθερή φωλιά γιατί κάθεσαι στων άλλων και την αρπάζει από το λαιμό.

Όλες οι κότες και ο κόκορας είχαν λουφάξει στο πίσω μέρος. Μόνο το μικρό μαυριδερό πουλάκι αν και ήξερε ότι ήταν απατεώνισσα η κότα ορμάει καταπάνω στον φονιά. Χωρίς να ξεσφίξει τη γροθιά του με το άλλο χέρι ο Μήτσος μαζεύει μια σφαλιάρα στο μαύρο κοτοπουλάκι

-Να τα μας κάνουν επανάσταση και τα κοτόπουλα τώρα. ( Φώναξε θυμωμένος.)

Το μικρό έφαγε τόσο δυνατό μπάτσο που πετάχτηκε μέτρα ψηλά, αντανακλαστικά κούνησε τα φτερά του και όχι μόνο δεν έπεσε κάτω αλλά ανέβαινε, συνεχώς ανέβαινε. Μια τελεία έγινε ο Μητσοφονιάς και η Κική. Κοιτώντας προς τον ήλιο είδε ένα τεράστιο πουλί που του έμοιαζε. Μεγάλο πανηγύρι έγινε στην αϊτοφωλιά που βρέθηκε μετά από μήνες το χαμένο αϊτόπουλο.

-Μια βόλτα θα πάω στο κοτέτσι και γυρίζω

-Να προσέχεις τους ανθρώπους είπε η μάνα του

-Να γίνω κότα πάντως αποκλείεται.

Πετώντας από το σπίτι του Μητσοφονιά τον είδε με καμάρι να καθαρίζει το διακοσμητικό αυγό που αγόρασε για να μην φαίνονται η γρατσουνιές της Κικής , ανατρίχιασε όταν είδε την γυναίκα του στην κουζίνα να ξεπουπουλιάζει το σώμα της Κικής. Στο κοτέτσι οι κότες ήταν ακόμα με σκυμμένο το κεφάλι στην κάτω γωνία. Πρώτη τον είδε η παραμάνα του.

-Εγώ κάτι ήξερα ότι δεν πήγαινε καλά με σένα δεν έμοιαζες και πολύ με κοτόπουλο του είπε με αγάπη η παραμάνα του

-Εσείς τι θα κάνετε τώρα ρώτησε .

-Τίποτα δεν μπορούμε να κάνουμε, θα γεννάμε αυγά και θα μας σφάζει ο Μητσοφονιάς αυτή είναι η φύση μας, απάντησε ο κόκορας.

-Ναι αλλά αφήνατε την Κότα την Κική να σας κοροϊδεύει τόσα χρόνια, ελάτε άμα θέλετε να σας οδηγήσω στα βουνά σε ελεύθερη βοσκή.

-Σου είπα έτσι είναι η φύση μας. (Του είπε πάλι ο κόκορας που είχε ξαναπάρει τον παλιό του ρόλο.) Εσύ τι θα κάνεις;

-Εγώ θα πάρω τα βουνά λευτεριά είναι η φύση μου και η επιλογή μου.

Υ.Γ. Σε τούτα τα δύσκολα χρόνια μας έπεισαν ότι είμαστε κότες, και ότι το κοτέτσι, ο Μητσοφονιάς και η Κική το ριζικό μας. Αν ψάξουμε όμως κάτω από τα πολύ βαριά και ασφαλή φτερόκοτα που μας φόρεσαν θα βρούμε τα φτερά του μικρού αϊτόπουλου. Και όπως μας είπε ο μικρός Γιάννης στο θεραπευτήριο ο καθένας διαλέγει τις επιλογές του!!!