Είναι να μην σου τύχει

Άρθρο του Βασίλη Καπετάνιου


Ο Νίκος ο καφετζής είδε από μακριά να έρχεται ο μπάρμπα Κώστας «ο ιστοριάκιας». Πήγε να του ετοιμάσει τον βαρύ γλυκό στο ημίχοντρο φλιτζάνι. Ο μπάρμπα Κώστας πήρε την θέση δίπλα στην μεγάλη πόρτα. Ο μπάρμπα Κώστας ήταν 84 χρονών και δεν είχε πιεί ούτε ασπιρίνη. Χρειαζόταν 4- 5 βαρύ γλυκούς καφέδες την ημέρα και περίπου από μισό λίτρο κρασί στο μεσημεριανό και στο βραδινό του φαγητό. Τα μυστικά του για να φθάσει σε αυτή την ηλικία και με τέτοια ζωντάνια όπως έλεγε ήταν το καλό φαί, ο μεσημεριανός ύπνος και το γεγονός ότι δεν κράταγε τίποτα μέσα του, ότι είχε μέσα του το έβγαζε είτε χαρά είτε λύπη είτε θυμό. Το παρατσούκλι «ιστοριάκιας» του βγήκε γιατί όταν του έκαναν μια ερώτηση απαντούσε με μια ιστορία.

- Μπάρμπα Κώστα πως τα βλέπεις τα πράγματα με τις εκλογές;

- Είναι να μην σου τύχει!!!

Η άσχετη ατάκα που έλεγε πολλές φορές σε σχέση με αυτά που τον ρωτούσαν ήταν και ο τίτλος της ιστορίας που ήθελε να διηγηθεί. Ήξερε και ο ίδιος να τονίζει μαστόρικα τις λέξεις του και μέχρι να τελειώσει την πρόταση του είχαν γυρίσει αμφιθεατρικά οι καρέκλες γύρω του.

-Λοιπόν πριν πολλά χρόνια στο Ορεινό χωριό ζούσαν δυο αδέλφια ο Μήτσος και ο Γιώργος. Ο Μήτσος παντρεύτηκε μια καλή κοπέλα και ζούσε μια αρμονική ζωή ο Γιώργος δεν έβρισκε κοπέλα από τα μέρη του και πήρε μια μεγαλοκοπέλα από το Μεγαλοχώρι αλλά του βγήκε λίγο στριφνή. Μετά το «Ησαΐα χόρευε» στο ταψί τον χόρευε αυτή για όσα χρόνια ζήσανε μαζί. Ευτυχώς ο Γιώργος ήταν άνθρωπος της υπομονής και θεοσεβούμενος όπως ήταν πίστευε ότι όλα είχαν τον σκοπό τους. Ο Μήτσος από την άλλη ήταν διαφορετικός δεν πίστευε ούτε στο μοιραίο, ούτε στο τυχαίο. Πίστευε ότι ο ίδιος μπορεί να κουμαντάρει την ζωή του.

Ήταν Δευτέρα πρωί και ο Μήτσος και η Κατίνα δούλευαν στο χωράφι, λίγο καθυστερημένος έφτασε στο μονοπάτι για το δικό του χωράφι ο Γιώργος. Το σκυφτό κεφάλι, το αργό θλιμμένο βήμα του έδωσαν τα σημάδια στον Μήτσο.

- Τι έγινε ρε Γιώργη;

- Τίποτα (δεν ήθελε και να μιλήσει μπροστά στην νύφη του)

- Η λεγάμενη, η αριστοκράτισσα πάλι;

- Είναι να μην σου τύχει Μήτσο.

- Είναι να μην το αφήσει να σου τύχει Γιώργηηη ένα και ένα κάνουν δυο.

- Καλά καλημέρα.

Καθώς άκουγε τα δυο αδέλφια ή Κατίνα χαμογέλασε.

- Μήτσο μου να πάω στο σπίτι να φέρω το κολατσιό μας γιατί το ξέχασα.

- Να πάς και να έρθεις στο φτερό , έχουμε δουλειά δεν θα κόβουμε βόλτες δευτεριάτικα.

- Εντάξει Μήτσο μου .

Καθώς απομακρυνόταν ο Γιώργης γύρισε πίσω το κεφάλι του, με το βλέμμα του ήταν σα να έλεγε στον αδελφό του, τυχερός είσαι με την γυναίκα που σου έτυχε. Αλλά το βλέμμα του Μήτσου του έλεγε είδες πως την έχω στρώσει εγώ την δικιά μου. Έβαλε φτερά στα πόδια της και σε χρόνο μηδέν ήταν πίσω η Κατίνα και στρώνεται στο σκάλισμα του χωραφιού. Ξαφνικά η Κατίνα έβγαλε μια απότομη κραυγή .

- Ο Χριστός και η Παναγία δεν είναι δυνατόν.

- Τι έπαθες μωρέ Κατίνα ( Της λέει ο Μήτσος με αυστηρή φωνή)

- Έλα Μήτσο μου να δεις.

Και τι να δει ο Μήτσος φυτεμένο δίπλα από ένα μαρούλι ήταν ένα ψάρι με το κεφάλι μέσα στο χώμα ένα μπαρμπούνι!!! Γυρίζει πάνω ο Μήτσος κοιτάει τον ουρανό ψηλά, μπροστά πίσω , δεξιά αριστερά, ξάστερος, αποκλείεται να το έφερε κανένα σύννεφο ή κανένας ανεμοστρόβιλος. Σκύβει το κεφάλι κάτω και αρχίζει να τρελαίνεται.

- Αμάν ρε Κατίνα και άλλο εδώ στις πιπεριές.

- Μήτσο μου και άλλο ένα εδώ.

Τελικά μάζεψαν οκτώ μεγάλα μπαρμπούνια.

Το απομεσήμερο ο αδελφός του ο αδελφός του δεν ήθελε να ξανακάνει πάλι την ίδια κουβέντα με τον Μήτσο και πήγαινε για το σπίτι του από το κάτω μονοπάτι, αλλά τον είδε με την άκρη του ματιού του ο Μήτσος.

- Ρε Γιώργηη έλα το βράδυ να φάμε ψάρια να πιούμε και ένα ποτήρι.

- Καλά και γιατί δεν μου το είπες το πρωί;

- Πριν από λίγο τα μάζεψα!!!

- Ρε τρελάθηκες τελείως;

- Έλα το βράδυ και τα λέμε.

Το βράδυ ο Μήτσος και Γιώργης κουβέντιαζαν για ότι συνέβηκε το πρωί, αλλά ο Γιώργης δεν μπορούσε να πιστέψει το ψάρεμα στο χωράφι.

- Περίμενε και θα δεις του λέει ο Μήτσος

- Ρε Κατίνα τηγάνισε ότι μαζέψαμε το πρωί στο χωράφι.

- Να τα τηγανίσω ; Είσαι σίγουρος Μήτσο μου ;( Του φώναξε από μέσα η Κατίνα. )

- Ναι ρε γυναίκα και βάλε και λίγο μυτζήθρα από πάνω.

Σε λίγο φθάνει η Κατίνα με δυο απλάδες την μία πάνω στην άλλη και την αφήνει πάνω στο τραπέζι. Ο Γιώργης άρχισε να τα χάνει , η Κατίνα φαινόταν ότι κουβαλούσε μια απλάδα ψάρια.

- Έλα άνοιξε και πάρε ένα μπαρμπούνι λέει ο Μήτσος στον Γιώργη.

Ανοίγει ο Γιώργης και τι να δει. Μια απλάδα γεμάτες χόρτα πικρούνες που αφού τις είχε βράσει η Κατίνα, τις πέρασε και από το τηγάνι όπως είπε ο Μήτσος ο αφέντης και έβαλε και από πάνω και μυτζήθρα.

- Ρε αδελφέ δεν λες της Κατίνας να φέρει και ένα πιάτο να πετάω τα κόκκαλα, πάντως ωραίο το αστείο σου!!!

- Ρε Κατίνααα έλα δω αμέσωωωωωως

- Τι μαζέψαμε το πρωί από το χωράφι;

- Πικρούνες άντρα μου.

Ο Γιώργης έχει πέσει ξερός από τα γέλια γιατί νομίζει ότι είναι και οι δυο συνεννοημένοι για το αστείο.

- Να ΄στε καλά ρε παιδιά γέλασε το χείλι άντε γεια σας. ( Πίνει ένα ποτήρι κρασί και φεύγει )

- Ρε γυναίκα το πρωί δεν μαζέψαμε 8 μπαρμπούνια από το χωράφι.

- Μήτσο μου ψάρια στο χωράφι ; Μήπως δεν είσαι καλά , μήπως έπεσες πουθενά;

- Ρε γυναίκα δεν μαζέψαμε ψάρια από το χωράφι;

Ο Μήτσος την κοίταζε σαν χαμένος, είχε χάσει την επαφή με την πραγματικότητα. Σαν να ζούσε εκτός πραγματικότητας

- Ρε δεν βγάλαμε 8 μπαρμπού….( εκείνη την στιγμή από την κουζίνα του ήρθε μια μυρωδιά τηγανητού ψαριού , σαν ναυαγός που βρήκε σανίδα να πιαστεί τρέχει μέσα στην κουζίνα. ) Τι είναι αυτά ρε γυναίκα; Δεν είναι οχτώ μπαρμπούνια ;

- Ναι Μήτσο μου 8 μπαρμπούνια είναι .

- Και δεν τα βρήκαμε φυτεμένα στο χωράφι το πρωί;

- Όχι Μήτσο μου από τον θείο σας τον Κώστα τα πήρα στην λαϊκή το Σάββατο.

- Και αυτά που ξεφυτέψαμε το πρωί;

- Αυτά ήταν να μην σου τύχει ….Μήτσο μου Του είπε με ένα πονηρό βλέμμα η Κατίνα .

Τότε ο Μήτσος κατάλαβε το αστείο που του έστησε η Κατίνα ….είχε και λίγο δίκιο ο Αδελφός του είναι και να μην σου τύχει.

- Καλά και που κολλάει με τις εκλογές ρε Μπάρμπα Κώστα;

- Κολλάει ρε γιατί η Κατίνα η εξουσία είναι πονηρή , αντί να μας αφήσει να γίνουμε ψαράδες για να βγάζουμε τα ψάρια μας να ζούμε , μας φυτεύει και μας τάζει ψάρια στα χωράφια που μας θέλει σκλάβους. Μας υπόσχεται μπαρμπούνια μέσα στα χωράφια και εμείς μένουμε σκλάβοι της ανόητης ελπίδας. Και κάθε τέσσερα χρόνια μπαρμπούνια μας τάζουν αλλά στο τέλος με λίγες πικρούνες τα βγάζουμε πέρα. Άντε να μας ρίξουν και λίγο μυτζήθρα για να ξεγελάσουμε την πείνα μας.

- Α ρε μπάρμπα Μήτσο πάλι το ταίριαξες

- Εγώ το ταίριαξα εσύ εργάτη κατά που θα ταιριάξεις την ψήφος σου;