Γράφει ο Dr Παναγιώτης Γκανάς, Χειρουργός Συντονιστής Δντής Γ.Ν.Ναυπλίου
Από την αρχή του 2011 στο Υπουργείο Υγείας ομάδα ειδικών εμπειρογνωμόνων με επικεφαλής τον βουλευτή Επικρατείας κο Μόσσιαλο, εκπονεί ένα νέο νοσοκομειακό χάρτη με διοικητικές ενοποιήσεις Νοσοκομείων, συγχωνεύσεις κλινικών, σύσταση τμημάτων επειγόντων περιστατικών και υπαγωγή μικρών νοσοκομειακών μονάδων σε μεγαλύτερες. Σκοπός, όπως ισχυρίζονται, του παραπάνω εγχειρήματος είναι η περιστολή άσκοπων δαπανών, ο ορθολογισμός στη διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού και των πόρων και κατά συνέπεια η εξοικονόμηση χρημάτων σε μία τόσο κρίσιμη περίοδο για τη χώρα. Το πόρισμα-εισήγηση της επιτροπής θα κατατεθεί στο Υπουργείο σε δύο δόσεις, το Μάρτιο και τον Ιούνιο και με βάση αυτό το πόνημα θα σχεδιαστεί ο νέος νοσοκομειακός χάρτης της χώρας.
Από την άλλη μεριά, είναι σε όλους γνωστό, ότι αυτό τον καιρό οι νοσοκομειακοί γιατροί βρίσκονται σε κινητοποιήσεις αντιδρώντας στην κατάθεση του νέου πολυνομοσχέδιου για την υγεία, γιατί όλα τα παραπάνω, όπως ισχυρίζονται, γίνονται για συνολική μείωση των δαπανών για την υγεία από το 9% του ΑΕΠ στο 6% που είναι και ο τελικός στόχος της κυβέρνησης κάτω από τις επιταγές της τρόικα. Αυτή η υποχρηματοδότηση μαζί με τον περιορισμό του 5:1(5 αποχωρούν από το ΕΣΥ,1 προσλαμβάνεται) στην έλευση νέων γιατρών στα Νοσοκομεία θα οδηγήσει σε καταβαράθρωση των υπηρεσιών υγείας και παραπέρα απαξίωση του Δημόσιου Νοσοκομείου.
Η αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα συγκρινόμενη με τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες έχει ένα πολυδάπανο και αντιπαραγωγικό ΕΣΥ που είναι αγκυλωμένο σε παλιομοδίτικες νοοτροπίες και παθογένειες του Ελληνικού δημοσίου. Ο εξορθολογισμός και η φιλελευθεροποίηση του ΕΣΥ έπρεπε να είχε γίνει πρίν 20 χρόνια με ήπιες και συναινετικές διαδικασίες και όχι βίαια κάτω από επιταγές πίεσης χρόνου και οικονομικής δυσχέρειας. Η Σουηδία έκανε lifting στα Νοσοκομεία της τη δεκαετία 90 και δεν δίστασε να βάλει λουκέτο σε μικρά αντιπαραγωγικά τμήματα- κλινικές με στατιστικά στοιχεία κατώτερα των αναμενόμενων και με υψηλό λειτουργικό κόστος. Τα χρήματα που δαπανούσε για τέτοια τμήματα τα διοχέτευσε «εκεί που έπιαναν τόπο», εκεί που βελτίωναν τις υπηρεσίες τους δηλ σε ανάλογα τμήματα με υψηλές προδιαγραφές που έβγαζαν αξιόπιστο προιόν παροχής υπηρεσιών. Όμως όλες αυτές οι αλλαγές έγιναν συναινετικά με γνώμονα την βελτίωση των υπηρεσιών και μετά από εμπεριστατωμένες έρευνες σε συνθήκες συναίνεσης και κάτω από τελείως διαφορετικό οικονομικό περιβάλλον(ευμάρεια και όχι φτώχεια).
Με δεδομένη την οικονομική ασφυξία που ζεί η χώρα, είναι καιρός πλέον να γίνουν οι απαραίτητες αλλαγές προς την σωστή κατεύθυνση και να απαλλαγούν τα Δημόσια Νοσοκομεία από τις χρόνιες παθογένειες που συνθέτουν «την ιδιαιτερότητα της Ελλάδας» στην Ευρωπαική Ένωση. Θεωρώ απόλυτα απαραίτητες τις παρακάτω αλλαγές:
Ηλεκτρονική καταγραφή όλων των δραστηριοτήτων στο Νοσοκομείο(εισαγωγές, εξετάσεις, προμήθειες, συνταγογράφηση, κόστος ιατρικών πράξεων, αρχείο ασθενών).
Σύνταξη Ετήσιου προϋπολογισμού Νοσοκομείου, κλινικών, εργαστηρίων
Αναβάθμιση του ρόλου των Συντονιστών Δντών και εμπλοκή αυτών στην οικονομική διαχείρηση των τομέων ευθύνης των.
Λεπτομερής καταγραφή του έργου ανα κλινική/εργαστήριο και ανά γιατρό με συνέπεια τον προγραμματισμό του όγκου εργασίας και την επιμέρηση των δαπανών.
Τμήματα αντιπαραγωγικά υποστελεχωμένα με υψηλό λειτουργικό κόστος να συρρικνώνονται και να καταργούνται.
Συνάρτηση της αμοιβής με την παραγωγικότητα-αποδοτικότητα και το έργο κάθε γιατρού- νοσηλευτή.
Συνεχής δια βίου αξιολόγηση των νοσοκομειακών γιατρών με βάση το ατομικό δελτίο εκπαίδευσης και επιστημονικής επάρκειας.
Συνεχιζόμενη διά βίου εκπαίδευση των Νοσοκομειακών γιατρών με ευθύνη του Νοσοκομείου.
Αξιοκρατία, διαφάνεια και μόνο επιστημονικά κριτήρια στην αξιολόγηση και προαγωγή των γιατρών και των νοσηλευτών του ΕΣΥ.
Ετήσια αξιολόγηση των Νοσοκομείων κλινικών με βάση δείκτες νοσηρότητας, επιπλοκών, μέσου χρόνου νοσηλείας, ποσοστό κάλυψης κλινών και ετήσια δημοσίευση αυτών των δεικτών για να γνωρίζει ο πολίτης σε ποια κλινική και σε ποιο Νοσοκομείο απευθύνεται.
Αναζήτηση από τις προϊστάμενες αρχές όλων εκείνων των στοιχείων που βαθμολογούν σε ετήσια βάση το παραγόμενο προϊόν των Νοσοκομείων.
Το Ναύπλιο είναι ένας ταξιδιωτικός τουριστικός προορισμός γνωστός σε όλο τον κόσμο. Η οικονομία της πόλης βασίζεται κύρια στον τουρισμό και την παροχή υπηρεσιών. Οι προσδοκίες από τον τουρισμό για ενδεχόμενη οικονομική ανάπτυξη του τόπου είναι πολύ μεγάλες. Θεωρώ ότι το Νοσοκομείο αποτελεί ένα ουσιαστικό εργαλείο στην υποδομή τέτοιων υπηρεσιών, κατά συνέπεια είναι εργαλείο οικονομικής ανάπτυξης της πόλης και του Νομού. Η χώρα πρέπει να υποστηρίξει τις νοσοκομειακές υποδομές σε τέτοια διαμερίσματα που η οικονομική τους βιωσιμότητα είναι συνδεδεμένη με τον τουρισμό και τον πολιτισμό. Μέσα σ’ αυτό το πνεύμα όχι μόνο δεν πρέπει να εκποιηθούν τέτοιες υποδομές, αλλά αντίθετα πρέπει να διορθωθούν και να ικανοποιηθούν αυτά που αποτελούν χρόνια αιτήματα στην Νοσοκομειακή ανάπτυξη και τροφοδοτούν αρνητικά σχόλια στο εξωτερικό για τη χώρα μας. Πρώτης προτεραιότητας ζήτημα είναι η ανάπτυξη τμήματος επειγόντων περιστατικών(ΤΕΠ) και η λειτουργία της Μονάδας Αυξημένης Φροντίδας(ΜΑΦ). Η Αργολίδα έχει το θλιβερό «προνόμιο» να είναι από τους ελάχιστους Νομούς στην Ελλάδα που δεν έχει τις παραπάνω υποδομές. Η εκπαίδευση των γιατρών, που είναι και το κυριότερο πρόβλημα, υπάρχει και αυτό είναι το πιό πρωταρχικό αφού η λειτουργία των παραπάνω τμημάτων μπορεί να ξεκινήσει άμεσα μόνο με εξασφάλιση του απαραίτητου Νοσηλευτικού προσωπικού.
Το Νοσοκομείο επίσης μπορεί να είναι εργαλείο προσέλκυσης ιατρικού Συνεδριακού τουρισμού. Αυτό ήδη έχει δρομολογηθεί εδώ και μερικά χρόνια και το Νοσοκομείο έχει γίνει πρωταγωνιστής και πόλος έλξης πολλών Ιατρικών Συνεδρίων. Το Μάρτιο 2011 γίνεται στο Ναύπλιο, Πανελλήνιο Συνέδριο Γενικών Γιατρών και Αγγειοχειρουργική Ημερίδα. Αλλά αυτή η δραστηριότητα μπορεί ακόμα πιο πολύ να ανοιχθεί και να αναπτυχθεί αν οι φορείς του Νομού συντονιστούν και προβούν σε δημιουργία ευρύτερης συνεδριακής δυναμικής. Ας μη ξεχνάμε ότι σε αυτή τη κατεύθυνση έχουμε δίπλα μας ένα παντελώς αναξιοποίητο θησαυρό, την Επίδαυρο, ένα κεφάλαιο που δεν έχει ιδωθεί σε αυτή τη προοπτική.
Πολλά ασφαλιστικά ταμεία στην Ευρωπαϊκή ένωση διαθέτουν «πακέτα» διακοπών στο Εξωτερικό για τους ασφαλισμένους τους, δηλ διακοπές και ιατρικές πράξεις, όπως εγχειρήσεις. Αυτό είναι μία προχωρημένη μορφή τουρισμού που απευθύνεται σε αναπτυγμένες και αξιόπιστες υγειονομικά χώρες και δεν νομίζω ότι με τα προβλήματα υποδομής που έχουμε στην Ελλάδα μπορούμε να υλοποιήσουμε τέτοια προγράμματα.
Τέλος μετά εμπειρία αρκετών χρόνων στα Ελληνικά Νοσοκομεία θεωρώ ότι είναι καιρός να σοβαρευτούμε όλοι, να δούμε όλα τα ζητήματα από την αρχή, να δουλέψουμε οργανωμένα και μεθοδικά σε όλα τα επίπεδα, και το κυριότερο να αλλάξουμε νοοτροπία όλοι, πολιτικοί, εκλεγμένοι τοπικοί άρχοντες, επιστήμονες , επαγγελματίες αλλά και οι απλοί πολίτες σε ότι διαχειρίζεται ο καθένας μας καθημερινά.
Μόνο αν αλλάξει το τελικό προϊόν που παράγει ο καθένας μας θα αλλάξει η πορεία αυτής της χώρας.
Από την αρχή του 2011 στο Υπουργείο Υγείας ομάδα ειδικών εμπειρογνωμόνων με επικεφαλής τον βουλευτή Επικρατείας κο Μόσσιαλο, εκπονεί ένα νέο νοσοκομειακό χάρτη με διοικητικές ενοποιήσεις Νοσοκομείων, συγχωνεύσεις κλινικών, σύσταση τμημάτων επειγόντων περιστατικών και υπαγωγή μικρών νοσοκομειακών μονάδων σε μεγαλύτερες. Σκοπός, όπως ισχυρίζονται, του παραπάνω εγχειρήματος είναι η περιστολή άσκοπων δαπανών, ο ορθολογισμός στη διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού και των πόρων και κατά συνέπεια η εξοικονόμηση χρημάτων σε μία τόσο κρίσιμη περίοδο για τη χώρα. Το πόρισμα-εισήγηση της επιτροπής θα κατατεθεί στο Υπουργείο σε δύο δόσεις, το Μάρτιο και τον Ιούνιο και με βάση αυτό το πόνημα θα σχεδιαστεί ο νέος νοσοκομειακός χάρτης της χώρας.
Από την άλλη μεριά, είναι σε όλους γνωστό, ότι αυτό τον καιρό οι νοσοκομειακοί γιατροί βρίσκονται σε κινητοποιήσεις αντιδρώντας στην κατάθεση του νέου πολυνομοσχέδιου για την υγεία, γιατί όλα τα παραπάνω, όπως ισχυρίζονται, γίνονται για συνολική μείωση των δαπανών για την υγεία από το 9% του ΑΕΠ στο 6% που είναι και ο τελικός στόχος της κυβέρνησης κάτω από τις επιταγές της τρόικα. Αυτή η υποχρηματοδότηση μαζί με τον περιορισμό του 5:1(5 αποχωρούν από το ΕΣΥ,1 προσλαμβάνεται) στην έλευση νέων γιατρών στα Νοσοκομεία θα οδηγήσει σε καταβαράθρωση των υπηρεσιών υγείας και παραπέρα απαξίωση του Δημόσιου Νοσοκομείου.
Η αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα συγκρινόμενη με τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες έχει ένα πολυδάπανο και αντιπαραγωγικό ΕΣΥ που είναι αγκυλωμένο σε παλιομοδίτικες νοοτροπίες και παθογένειες του Ελληνικού δημοσίου. Ο εξορθολογισμός και η φιλελευθεροποίηση του ΕΣΥ έπρεπε να είχε γίνει πρίν 20 χρόνια με ήπιες και συναινετικές διαδικασίες και όχι βίαια κάτω από επιταγές πίεσης χρόνου και οικονομικής δυσχέρειας. Η Σουηδία έκανε lifting στα Νοσοκομεία της τη δεκαετία 90 και δεν δίστασε να βάλει λουκέτο σε μικρά αντιπαραγωγικά τμήματα- κλινικές με στατιστικά στοιχεία κατώτερα των αναμενόμενων και με υψηλό λειτουργικό κόστος. Τα χρήματα που δαπανούσε για τέτοια τμήματα τα διοχέτευσε «εκεί που έπιαναν τόπο», εκεί που βελτίωναν τις υπηρεσίες τους δηλ σε ανάλογα τμήματα με υψηλές προδιαγραφές που έβγαζαν αξιόπιστο προιόν παροχής υπηρεσιών. Όμως όλες αυτές οι αλλαγές έγιναν συναινετικά με γνώμονα την βελτίωση των υπηρεσιών και μετά από εμπεριστατωμένες έρευνες σε συνθήκες συναίνεσης και κάτω από τελείως διαφορετικό οικονομικό περιβάλλον(ευμάρεια και όχι φτώχεια).
Με δεδομένη την οικονομική ασφυξία που ζεί η χώρα, είναι καιρός πλέον να γίνουν οι απαραίτητες αλλαγές προς την σωστή κατεύθυνση και να απαλλαγούν τα Δημόσια Νοσοκομεία από τις χρόνιες παθογένειες που συνθέτουν «την ιδιαιτερότητα της Ελλάδας» στην Ευρωπαική Ένωση. Θεωρώ απόλυτα απαραίτητες τις παρακάτω αλλαγές:
Ηλεκτρονική καταγραφή όλων των δραστηριοτήτων στο Νοσοκομείο(εισαγωγές, εξετάσεις, προμήθειες, συνταγογράφηση, κόστος ιατρικών πράξεων, αρχείο ασθενών).
Σύνταξη Ετήσιου προϋπολογισμού Νοσοκομείου, κλινικών, εργαστηρίων
Αναβάθμιση του ρόλου των Συντονιστών Δντών και εμπλοκή αυτών στην οικονομική διαχείρηση των τομέων ευθύνης των.
Λεπτομερής καταγραφή του έργου ανα κλινική/εργαστήριο και ανά γιατρό με συνέπεια τον προγραμματισμό του όγκου εργασίας και την επιμέρηση των δαπανών.
Τμήματα αντιπαραγωγικά υποστελεχωμένα με υψηλό λειτουργικό κόστος να συρρικνώνονται και να καταργούνται.
Συνάρτηση της αμοιβής με την παραγωγικότητα-αποδοτικότητα και το έργο κάθε γιατρού- νοσηλευτή.
Συνεχής δια βίου αξιολόγηση των νοσοκομειακών γιατρών με βάση το ατομικό δελτίο εκπαίδευσης και επιστημονικής επάρκειας.
Συνεχιζόμενη διά βίου εκπαίδευση των Νοσοκομειακών γιατρών με ευθύνη του Νοσοκομείου.
Αξιοκρατία, διαφάνεια και μόνο επιστημονικά κριτήρια στην αξιολόγηση και προαγωγή των γιατρών και των νοσηλευτών του ΕΣΥ.
Ετήσια αξιολόγηση των Νοσοκομείων κλινικών με βάση δείκτες νοσηρότητας, επιπλοκών, μέσου χρόνου νοσηλείας, ποσοστό κάλυψης κλινών και ετήσια δημοσίευση αυτών των δεικτών για να γνωρίζει ο πολίτης σε ποια κλινική και σε ποιο Νοσοκομείο απευθύνεται.
Αναζήτηση από τις προϊστάμενες αρχές όλων εκείνων των στοιχείων που βαθμολογούν σε ετήσια βάση το παραγόμενο προϊόν των Νοσοκομείων.
Το Ναύπλιο είναι ένας ταξιδιωτικός τουριστικός προορισμός γνωστός σε όλο τον κόσμο. Η οικονομία της πόλης βασίζεται κύρια στον τουρισμό και την παροχή υπηρεσιών. Οι προσδοκίες από τον τουρισμό για ενδεχόμενη οικονομική ανάπτυξη του τόπου είναι πολύ μεγάλες. Θεωρώ ότι το Νοσοκομείο αποτελεί ένα ουσιαστικό εργαλείο στην υποδομή τέτοιων υπηρεσιών, κατά συνέπεια είναι εργαλείο οικονομικής ανάπτυξης της πόλης και του Νομού. Η χώρα πρέπει να υποστηρίξει τις νοσοκομειακές υποδομές σε τέτοια διαμερίσματα που η οικονομική τους βιωσιμότητα είναι συνδεδεμένη με τον τουρισμό και τον πολιτισμό. Μέσα σ’ αυτό το πνεύμα όχι μόνο δεν πρέπει να εκποιηθούν τέτοιες υποδομές, αλλά αντίθετα πρέπει να διορθωθούν και να ικανοποιηθούν αυτά που αποτελούν χρόνια αιτήματα στην Νοσοκομειακή ανάπτυξη και τροφοδοτούν αρνητικά σχόλια στο εξωτερικό για τη χώρα μας. Πρώτης προτεραιότητας ζήτημα είναι η ανάπτυξη τμήματος επειγόντων περιστατικών(ΤΕΠ) και η λειτουργία της Μονάδας Αυξημένης Φροντίδας(ΜΑΦ). Η Αργολίδα έχει το θλιβερό «προνόμιο» να είναι από τους ελάχιστους Νομούς στην Ελλάδα που δεν έχει τις παραπάνω υποδομές. Η εκπαίδευση των γιατρών, που είναι και το κυριότερο πρόβλημα, υπάρχει και αυτό είναι το πιό πρωταρχικό αφού η λειτουργία των παραπάνω τμημάτων μπορεί να ξεκινήσει άμεσα μόνο με εξασφάλιση του απαραίτητου Νοσηλευτικού προσωπικού.
Το Νοσοκομείο επίσης μπορεί να είναι εργαλείο προσέλκυσης ιατρικού Συνεδριακού τουρισμού. Αυτό ήδη έχει δρομολογηθεί εδώ και μερικά χρόνια και το Νοσοκομείο έχει γίνει πρωταγωνιστής και πόλος έλξης πολλών Ιατρικών Συνεδρίων. Το Μάρτιο 2011 γίνεται στο Ναύπλιο, Πανελλήνιο Συνέδριο Γενικών Γιατρών και Αγγειοχειρουργική Ημερίδα. Αλλά αυτή η δραστηριότητα μπορεί ακόμα πιο πολύ να ανοιχθεί και να αναπτυχθεί αν οι φορείς του Νομού συντονιστούν και προβούν σε δημιουργία ευρύτερης συνεδριακής δυναμικής. Ας μη ξεχνάμε ότι σε αυτή τη κατεύθυνση έχουμε δίπλα μας ένα παντελώς αναξιοποίητο θησαυρό, την Επίδαυρο, ένα κεφάλαιο που δεν έχει ιδωθεί σε αυτή τη προοπτική.
Πολλά ασφαλιστικά ταμεία στην Ευρωπαϊκή ένωση διαθέτουν «πακέτα» διακοπών στο Εξωτερικό για τους ασφαλισμένους τους, δηλ διακοπές και ιατρικές πράξεις, όπως εγχειρήσεις. Αυτό είναι μία προχωρημένη μορφή τουρισμού που απευθύνεται σε αναπτυγμένες και αξιόπιστες υγειονομικά χώρες και δεν νομίζω ότι με τα προβλήματα υποδομής που έχουμε στην Ελλάδα μπορούμε να υλοποιήσουμε τέτοια προγράμματα.
Τέλος μετά εμπειρία αρκετών χρόνων στα Ελληνικά Νοσοκομεία θεωρώ ότι είναι καιρός να σοβαρευτούμε όλοι, να δούμε όλα τα ζητήματα από την αρχή, να δουλέψουμε οργανωμένα και μεθοδικά σε όλα τα επίπεδα, και το κυριότερο να αλλάξουμε νοοτροπία όλοι, πολιτικοί, εκλεγμένοι τοπικοί άρχοντες, επιστήμονες , επαγγελματίες αλλά και οι απλοί πολίτες σε ότι διαχειρίζεται ο καθένας μας καθημερινά.
Μόνο αν αλλάξει το τελικό προϊόν που παράγει ο καθένας μας θα αλλάξει η πορεία αυτής της χώρας.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου