Η απέναντι όχθη του Βασίλη Καπετάνιου
Ο παππούς ήταν στο υπόγειο με τις συλλογές , ταινίες μουσικές αποκόμματα εφημερίδων είχαν πιάσει όλο το χώρο. Είχε ανοίξει ένα μεγάλο χαρτονένιο φάκελο. Από έξω έγραφε «Χαμπής της Ανδριανούς». Μέσα ήταν σημειώσεις φωτοτυπίες, παλιές κασέτες μαγνητοταινίας, πλαστικοποιημένες σελίδες Α4. Από εκεί έβγαλε ένα ταινιάκι σουπερ 8 , από εκείνα τα παλιά που χρησιμοποιούσαν μέχρι την δεκαετία του 70, μετά ήρθε το βίντεο και τέλειωσαν αυτά. Με πολύ προσοχή πέρασε τα κενά τετράγωνα του φιλμ στα δοντάκια της μεγάλης κόκκινης μηχανής προβολής. Εκείνη την στιγμή εμφανίστηκε ο Πέτρος στο κατώφλι.
-Παππού σε ψάχνει η γιαγιά για ….
-Θα με βρει μην ανησυχείς. Την ακούω που φωνάζει στο τέλος θα κατέβει εδώ.
-Έλα κάτσε .
-Τι έχουμε προβολή ;
-Όχι μνημόσυνο , πρώτη του Απρίλη σήμερα. Ξυπνάω μνήμες…
Από το διάδρομο που οδηγούσε στο υπόγειο ακούστηκαν τα πασουμάκια της γιαγιάς Μαρίας, το έντονο πάτημα της φτέρνας και η εναλλαγή στο βάδισμα μάλλον σαν σήματα θυμού ακούγονταν.
-Πέτρο κλείσε γρήγορα τα φώτα. ( Είπε συνωμοτικά ο παππούς.)
Ακριβώς εκείνη την στιγμή που έκλεινε τα φώτα ο Πέτρος, ξεκίνησε η προβολή της ταινίας και άνοιξε με ένταση την πόρτα η γιαγιά.
-Δεν μου λες Πέτρο τι θα γίν….
Πρόλαβε να πει με έντονο ύφος, στον παππού Πέτρο αλλά της κόπηκε η λαλιά όταν είδε στο πανί εικόνες από την Κύπρο, αυτή μικρή με τον Αντρέα να παίζει στην παραλία της Περβόλας στο Ξυλοφάγου και αμέσως μετά ο Νόνης και ο Λάμπρος να κάνουν αγώνες ράλι με γαϊδούρια στην Πάφο. Κοιτούσε βουρκωμένη και συγκινημένη αλλά προσπάθησε να μην το δείξει. Το ταινιάκι τελείωσε σε πέντε λεπτά και ο Πέτρος άναψε τα φώτα.
-Τελικά κρατάς και τίποτα χρήσιμο εδώ μέσα, αλλά που τα βρήκες;
-Δεν θυμάσαι ένα καλοκαίρι που μου χάρισε ο πατέρας σου την μηχανή, έπρεπε να γεράσω για να την φτιάξω, έβαλε και το πόδι του για να την περάσουμε στο αεροδρόμιο.
-Α ναι καλά λες .
-Τι πράγμα παππού;
-Πάντα από την Κύπρο γυρίζαμε υπέρβαροι και στις αποσκευές μας, μόνο τα χαλούμια που έβαζε η προγιαγιά σου η Αντριανή ζύγιζαν μια βαλίτσα. Είχαμε τυλίξει την μηχανή τούτη μέσα σε μια βαλίτσα. Μαζί με τα άλλα έπιασε τα 44 κιλά. Φτάνοντας στον έλεγχο διαβατηρίων αναλαμβάνει δράση ο προπάππος σου ο Χαμπής. Δίνει τα διαβατήρια και ταυτόχρονα πιάνει κουβέντα με την υπάλληλο, κίνηση αντιπερισπασμού. Βάζει την μύτη του παπουτσιού του στην βαριά βαλίτσα και την ανασηκώνει και αντί για 44 έδειξε 18 κιλά . Μάλιστα έτσι όπως ήταν μέσα στις ευγένειες και τις γλύκες πήρε αυτός τα αυτοκόλλητα για να μην σηκωθεί η κοπέλα και έσπρωξε με άνεση τις βαλίτσες στους ιμάντες.
-Καλά πως τα θυμήθηκες όλα τούτα σήμερα, σε έπιασε γεροντοάνοιξη ;
-Πρώτη Απρίλη σήμερα, η πρώτη μέρα του αγώνα της ΕΟΚΑ, ο προτελευταίος κρίκος αντίστασης των Ελλήνων. Μια αλυσίδα περηφάνιας από τον Λεωνίδα, στον Διγενή και από εκεί στον Παπαφλέσσα και τον Άρη και μετά η ΕΟΚΑ στην Κύπρο και τέλος το Πολυτεχνείο. Τώρα πια ψευτοαστικοποιηθήκαμε και αντί να συνεχίζουμε την αλυσίδα αντίστασης την φορέσαμε στο λαιμό για να κάνουμε επίδειξη στους ευρωπαίους. Αλλά αυτή η κληρονομιά είναι πολύ βαριά και κοντεύουμε να πνιγούμε στο βούρκο που διαλέξαμε να συνεχίσουμε την ιστορική μας πορεία. Να Πετραν κοίτα , ( και του δίνει ένα πλαστικοποιημένο «τιμής ένεκεν» ) του προπάππου, τιμής ένεκεν για την συμμετοχή του στον αγώνα εναντίον Άγγλων , τα έχω κρατήσει στον φάκελο του για να τα βρείτε.
-Όλους μας έχεις βάλει σε ένα φάκελο, ( είπε η γιαγιά Μαρία με έντονη φωνή προσπαθώντας να κρύψει την συγκίνηση της ενώ κυριολεκτικά πήρε από τα χέρια του εγγονού τους τον τιμητικό έπαινο για τον πατέρα της) , αν σου ανοίξουν το κεφάλι δεν θα βρουν έλικες στον εγκέφαλο αλλά κουτάκια αρχειοθέτησης
(συνέχισε να μιλά στον παππού). Δεν μου λες, δεν είπες ότι σήμερα θα ψήσεις κοντεύει μεσημέρι.
-Βάλε τα κάρβουνα στην ψησταριά και σε λίγο ανεβαίνουμε
-Ο πατέρας μου όταν έψηνε δεν είχε δέκα βοηθούς !!!
-Να την έχεις την φουκού αναμμένη αλλά να δουλεύει και το μαγαζί .
-Παππού τι ιστορία είναι αυτή
-Βόηθα να μαζέψουμε και θα στην πω στο ψήσιμο.
Παππούς και εγγονός ανέβηκαν στην ψησταριά και άναψαν τα κάρβουνα.
-Παππού ποια ιστορία κρύβεται πίσω από την ατάκα που είπες.
-Ο προπάππος σου ο Χαμπής ήταν ιδιαίτερος άνθρωπος μια σχολή μόνος του και μόνος του. Είχε ένα φοβερό ένστικτο αυτοσυντήρησης αλλά έπαιρνε και ρίσκα, άλλοτε κέρδιζε και άλλοτε έχανε. Αλλά εκείνα που τον έκαναν ξεχωριστό ήταν η λεκτική του δεινότητα, κωδικοποιούσε και αυτός τον κόσμο με δικές του ατάκες, μπορεί να επηρεάστηκα και από αυτόν, ήταν ο τελευταίος μου δάσκαλός όπως λέει και ο πατέρας σου και το χιούμορ του από τον αυτοσαρκασμό μέχρι την καυστική ειρωνεία. Όταν είδε ότι τέλειωναν τα νερά στα κοκκινοχώρια στράφηκε στις μηχανές και αυτοκινήτων και για πλοία , έγινε ένας από τους καλύτερους μαστόρους. Τη δεύτερη χρονιά που ήμουνα παντρεμένος με την γιαγιά σου ήρθε να πάμε στον Πειραιά να κλείσει ανταλλακτικά για μηχανές για βάρκες και καΐκια , Λέλος Λέλης , κάπως έτσι την λέγανε την εταιρεία. Το μαγαζί ήταν στην Θηβών όπως τελειώνει στον Πειραιά. Στις γραμμές του τρένου μας πιάνει και το φανάρι και το τρένο που έπρεπε να περάσει. Ήταν μεσημέρι, στην πλευρά του συνοδηγού ήταν ένα συνεργείο , τα μαστόρια είχαν βάλει την ψησταριά τα ποτά τους και είχαν έρθει στα κέφια . «Τα δυο σου χέρια πήρανε βεργούλες και με δείρανε» ακουγόταν από ένα ραδιόφωνο και ένα μαστόρι μουτζουρωμένος αητός με τα χέρια φτερά έφερνε τις ζεϊμπεκιές του αδιαφορώντας για τον πελάτη που είχε μπει στο μαγαζί και προσπαθούσε να καταλάβει τι γίνεται.
-Πετράκο να την έχεις αναμμένη την φουκού αλλά να δουλεύει το μαγαζί, μου είπε.
Σηκώθηκαν οι μπάρες άρχισαν τα κορναρίσματα δεν πρόλαβα να τον ρωτήσω. Φτάσαμε στην εταιρεία και εκεί έπρεπε να τον δεις πως έκλεισε την συμφωνία , σεμινάριο παζαριού αλλά αυτό άλλη φορά. Στον γυρισμό τον ρώτησα να μου εξηγήσει την ιστορία. Τότε έμαθα και εγώ ότι φουκού σημαίνει ψησταριά.
-Λοιπόν Πετράκο , όταν ένας άνθρωπος μπαίνει στο μαγαζί, είτε για προϊόν είτε για υπηρεσία δεν του πουλάς μόνο αυτό αλλά καλλιεργείς μια σχέση μόνο έτσι θα συνεχίσει να είναι πελάτης και η σχέση πρέπει να είναι αληθινή. Σέβομαι τον κάθε πελάτη που μπαίνει στο μαγαζί, ακόμα και η σκόνη που φέρνει ένας πελάτης κέρδος είναι ας μην πάρει τίποτα. Το δικό μου το συνεργείο όταν ήταν στις δόξες του μπορούσες να το βρεις πολύ εύκολα τα μεσημέρια, ήταν το μοναδικό από το οποίο κάθε μεσημέρι, κάθε μέρα έβγαινε καπνός. Άναβα την φουκού κάθε μεσημέρι έτσι για να περνάω καλά εγώ να νοιώθουν άνετα οι πελάτες αλλά ποτέ δεν ξέχναγα να δουλεύει το μαγαζί. Ένα μεσημέρι εκεί που είχαν έρθει δυο φίλοι με τα σχετικά τους και είχαμε βάλει μπροστά την φουκού μπαίνει ένας νέος πελάτης.
-Χαμπή το ανταλλακτικό τάδε για προπέλα το έχεις ;
-Κάτσε να σε κεράσω και το βρίσκουμε μετά.
-Το έχεις;
-Το έχω και φτερά δεν έχει, δεν είναι πεζούνι ( περιστέρι) να πετάξει, κλείσε την πόρτα και κάτσε.
-Κάθεται που λες ο άλλος, τρώει τα μεζεδάκια του, πίνει τα ποτά του, ακούει τις μουσικές του σχεδόν ξέχασε για ποιο λόγο ήρθε στο μηχανουργείο.
-Έλα πάμε να σου δώσω το ανταλλακτικό.
-Α παρά λίγο να το ξεχάσω. Πόσο κάνει;
-Οκτώ λίρες αλλά θα στο δώσω πέντε.
-Πολλάν ακριβό Χαμπή μου λέει ο άλλος.
-Λοιπόν Πετράν πρόσεξε το σημείο, τον τάισε τον πότισε , τον διασκέδασε, του έκανε και έκπτωση και του λέει ο άλλος ότι είναι ακριβό. Ο Χαμπής φορούσε πάντα πουκάμισα με τέσσερες τσέπες , δυο πάνω δυο κάτω και μου συνεχίζει .
-Βγάζω από την αριστερή του πουκαμίσου ένα δεκάλιρο και του βάζω στην δικιά του , ο άλλος μένει κοκαλωμένος , πάρε και το ανταλλακτικό και δέκα λίρες δώρο του λέω .
-Γιατί ρε Χαμπή, μου λέει ενώ δεν έχει συνέλθει από την έκπληξη.
-Γιατί πέρασα ωραία μαζί σου !!!
-Τελικά τι έγινε παππού ;
-Ο πελάτης ξέσπασε σε γέλια , πλήρωσε στην κανονική τιμή το ανταλλακτικό και έγινε φανατικός πελάτης του. Κατάλαβες Πετράν η φουκού να είναι αναμμένη σημαίνει να είσαι αυθεντικός, να περνάς και εσύ καλά με την δουλειά που κάνεις αλλά να μην ξεχνάς ότι τα περιγράμματα και τα όρια, ο πελάτης πρέπει να είναι πελάτης, ακόμα και αν είναι να χάσεις κέρδος θα έχεις αν δεν χάσεις το κέφι σου.
-Ναι παππού αλλά το κορυφαίο ήταν ότι του έδωσε και δέκα λίρες.
-Και σε πληροφορώ ότι το εννοούσε και το ανταλλακτικό θα έπαιρνε ο άλλος και χορτάτος ήταν και με δέκα λίρες στην τσέπη, αλλά λειτούργησε η αυθεντικότητα της σχέσης. Πρέπει να δώσεις και μετά σίγουρα θα πάρεις , το αερόστατο πάει ψηλά όταν δώσει αυτά που το κρατάνε στην γη …. Αν κάνεις μια δουλειά και δεν την χαίρεσαι είναι κατάρα και από την άλλη αν έχεις την φουκού αναμμένη και σε πάρουν οι καπνοί και ξεχάσεις το μαγαζί πάλι καταστροφή έρχεται.
Η γιαγιά Μαρία είχε ακούσει όλη την ιστορία και βγήκε έξω με μια πιατέλα κρεατικά
-Καλά τα λες κράτα την φουκού αναμμένη αλλά να φάμε και καμιά μπριζόλα σήμερα….!!!
Ο παππούς ήταν στο υπόγειο με τις συλλογές , ταινίες μουσικές αποκόμματα εφημερίδων είχαν πιάσει όλο το χώρο. Είχε ανοίξει ένα μεγάλο χαρτονένιο φάκελο. Από έξω έγραφε «Χαμπής της Ανδριανούς». Μέσα ήταν σημειώσεις φωτοτυπίες, παλιές κασέτες μαγνητοταινίας, πλαστικοποιημένες σελίδες Α4. Από εκεί έβγαλε ένα ταινιάκι σουπερ 8 , από εκείνα τα παλιά που χρησιμοποιούσαν μέχρι την δεκαετία του 70, μετά ήρθε το βίντεο και τέλειωσαν αυτά. Με πολύ προσοχή πέρασε τα κενά τετράγωνα του φιλμ στα δοντάκια της μεγάλης κόκκινης μηχανής προβολής. Εκείνη την στιγμή εμφανίστηκε ο Πέτρος στο κατώφλι.
-Παππού σε ψάχνει η γιαγιά για ….
-Θα με βρει μην ανησυχείς. Την ακούω που φωνάζει στο τέλος θα κατέβει εδώ.
-Έλα κάτσε .
-Τι έχουμε προβολή ;
-Όχι μνημόσυνο , πρώτη του Απρίλη σήμερα. Ξυπνάω μνήμες…
Από το διάδρομο που οδηγούσε στο υπόγειο ακούστηκαν τα πασουμάκια της γιαγιάς Μαρίας, το έντονο πάτημα της φτέρνας και η εναλλαγή στο βάδισμα μάλλον σαν σήματα θυμού ακούγονταν.
-Πέτρο κλείσε γρήγορα τα φώτα. ( Είπε συνωμοτικά ο παππούς.)
Ακριβώς εκείνη την στιγμή που έκλεινε τα φώτα ο Πέτρος, ξεκίνησε η προβολή της ταινίας και άνοιξε με ένταση την πόρτα η γιαγιά.
-Δεν μου λες Πέτρο τι θα γίν….
Πρόλαβε να πει με έντονο ύφος, στον παππού Πέτρο αλλά της κόπηκε η λαλιά όταν είδε στο πανί εικόνες από την Κύπρο, αυτή μικρή με τον Αντρέα να παίζει στην παραλία της Περβόλας στο Ξυλοφάγου και αμέσως μετά ο Νόνης και ο Λάμπρος να κάνουν αγώνες ράλι με γαϊδούρια στην Πάφο. Κοιτούσε βουρκωμένη και συγκινημένη αλλά προσπάθησε να μην το δείξει. Το ταινιάκι τελείωσε σε πέντε λεπτά και ο Πέτρος άναψε τα φώτα.
-Τελικά κρατάς και τίποτα χρήσιμο εδώ μέσα, αλλά που τα βρήκες;
-Δεν θυμάσαι ένα καλοκαίρι που μου χάρισε ο πατέρας σου την μηχανή, έπρεπε να γεράσω για να την φτιάξω, έβαλε και το πόδι του για να την περάσουμε στο αεροδρόμιο.
-Α ναι καλά λες .
-Τι πράγμα παππού;
-Πάντα από την Κύπρο γυρίζαμε υπέρβαροι και στις αποσκευές μας, μόνο τα χαλούμια που έβαζε η προγιαγιά σου η Αντριανή ζύγιζαν μια βαλίτσα. Είχαμε τυλίξει την μηχανή τούτη μέσα σε μια βαλίτσα. Μαζί με τα άλλα έπιασε τα 44 κιλά. Φτάνοντας στον έλεγχο διαβατηρίων αναλαμβάνει δράση ο προπάππος σου ο Χαμπής. Δίνει τα διαβατήρια και ταυτόχρονα πιάνει κουβέντα με την υπάλληλο, κίνηση αντιπερισπασμού. Βάζει την μύτη του παπουτσιού του στην βαριά βαλίτσα και την ανασηκώνει και αντί για 44 έδειξε 18 κιλά . Μάλιστα έτσι όπως ήταν μέσα στις ευγένειες και τις γλύκες πήρε αυτός τα αυτοκόλλητα για να μην σηκωθεί η κοπέλα και έσπρωξε με άνεση τις βαλίτσες στους ιμάντες.
-Καλά πως τα θυμήθηκες όλα τούτα σήμερα, σε έπιασε γεροντοάνοιξη ;
-Πρώτη Απρίλη σήμερα, η πρώτη μέρα του αγώνα της ΕΟΚΑ, ο προτελευταίος κρίκος αντίστασης των Ελλήνων. Μια αλυσίδα περηφάνιας από τον Λεωνίδα, στον Διγενή και από εκεί στον Παπαφλέσσα και τον Άρη και μετά η ΕΟΚΑ στην Κύπρο και τέλος το Πολυτεχνείο. Τώρα πια ψευτοαστικοποιηθήκαμε και αντί να συνεχίζουμε την αλυσίδα αντίστασης την φορέσαμε στο λαιμό για να κάνουμε επίδειξη στους ευρωπαίους. Αλλά αυτή η κληρονομιά είναι πολύ βαριά και κοντεύουμε να πνιγούμε στο βούρκο που διαλέξαμε να συνεχίσουμε την ιστορική μας πορεία. Να Πετραν κοίτα , ( και του δίνει ένα πλαστικοποιημένο «τιμής ένεκεν» ) του προπάππου, τιμής ένεκεν για την συμμετοχή του στον αγώνα εναντίον Άγγλων , τα έχω κρατήσει στον φάκελο του για να τα βρείτε.
-Όλους μας έχεις βάλει σε ένα φάκελο, ( είπε η γιαγιά Μαρία με έντονη φωνή προσπαθώντας να κρύψει την συγκίνηση της ενώ κυριολεκτικά πήρε από τα χέρια του εγγονού τους τον τιμητικό έπαινο για τον πατέρα της) , αν σου ανοίξουν το κεφάλι δεν θα βρουν έλικες στον εγκέφαλο αλλά κουτάκια αρχειοθέτησης
(συνέχισε να μιλά στον παππού). Δεν μου λες, δεν είπες ότι σήμερα θα ψήσεις κοντεύει μεσημέρι.
-Βάλε τα κάρβουνα στην ψησταριά και σε λίγο ανεβαίνουμε
-Ο πατέρας μου όταν έψηνε δεν είχε δέκα βοηθούς !!!
-Να την έχεις την φουκού αναμμένη αλλά να δουλεύει και το μαγαζί .
-Παππού τι ιστορία είναι αυτή
-Βόηθα να μαζέψουμε και θα στην πω στο ψήσιμο.
Παππούς και εγγονός ανέβηκαν στην ψησταριά και άναψαν τα κάρβουνα.
-Παππού ποια ιστορία κρύβεται πίσω από την ατάκα που είπες.
-Ο προπάππος σου ο Χαμπής ήταν ιδιαίτερος άνθρωπος μια σχολή μόνος του και μόνος του. Είχε ένα φοβερό ένστικτο αυτοσυντήρησης αλλά έπαιρνε και ρίσκα, άλλοτε κέρδιζε και άλλοτε έχανε. Αλλά εκείνα που τον έκαναν ξεχωριστό ήταν η λεκτική του δεινότητα, κωδικοποιούσε και αυτός τον κόσμο με δικές του ατάκες, μπορεί να επηρεάστηκα και από αυτόν, ήταν ο τελευταίος μου δάσκαλός όπως λέει και ο πατέρας σου και το χιούμορ του από τον αυτοσαρκασμό μέχρι την καυστική ειρωνεία. Όταν είδε ότι τέλειωναν τα νερά στα κοκκινοχώρια στράφηκε στις μηχανές και αυτοκινήτων και για πλοία , έγινε ένας από τους καλύτερους μαστόρους. Τη δεύτερη χρονιά που ήμουνα παντρεμένος με την γιαγιά σου ήρθε να πάμε στον Πειραιά να κλείσει ανταλλακτικά για μηχανές για βάρκες και καΐκια , Λέλος Λέλης , κάπως έτσι την λέγανε την εταιρεία. Το μαγαζί ήταν στην Θηβών όπως τελειώνει στον Πειραιά. Στις γραμμές του τρένου μας πιάνει και το φανάρι και το τρένο που έπρεπε να περάσει. Ήταν μεσημέρι, στην πλευρά του συνοδηγού ήταν ένα συνεργείο , τα μαστόρια είχαν βάλει την ψησταριά τα ποτά τους και είχαν έρθει στα κέφια . «Τα δυο σου χέρια πήρανε βεργούλες και με δείρανε» ακουγόταν από ένα ραδιόφωνο και ένα μαστόρι μουτζουρωμένος αητός με τα χέρια φτερά έφερνε τις ζεϊμπεκιές του αδιαφορώντας για τον πελάτη που είχε μπει στο μαγαζί και προσπαθούσε να καταλάβει τι γίνεται.
-Πετράκο να την έχεις αναμμένη την φουκού αλλά να δουλεύει το μαγαζί, μου είπε.
Σηκώθηκαν οι μπάρες άρχισαν τα κορναρίσματα δεν πρόλαβα να τον ρωτήσω. Φτάσαμε στην εταιρεία και εκεί έπρεπε να τον δεις πως έκλεισε την συμφωνία , σεμινάριο παζαριού αλλά αυτό άλλη φορά. Στον γυρισμό τον ρώτησα να μου εξηγήσει την ιστορία. Τότε έμαθα και εγώ ότι φουκού σημαίνει ψησταριά.
-Λοιπόν Πετράκο , όταν ένας άνθρωπος μπαίνει στο μαγαζί, είτε για προϊόν είτε για υπηρεσία δεν του πουλάς μόνο αυτό αλλά καλλιεργείς μια σχέση μόνο έτσι θα συνεχίσει να είναι πελάτης και η σχέση πρέπει να είναι αληθινή. Σέβομαι τον κάθε πελάτη που μπαίνει στο μαγαζί, ακόμα και η σκόνη που φέρνει ένας πελάτης κέρδος είναι ας μην πάρει τίποτα. Το δικό μου το συνεργείο όταν ήταν στις δόξες του μπορούσες να το βρεις πολύ εύκολα τα μεσημέρια, ήταν το μοναδικό από το οποίο κάθε μεσημέρι, κάθε μέρα έβγαινε καπνός. Άναβα την φουκού κάθε μεσημέρι έτσι για να περνάω καλά εγώ να νοιώθουν άνετα οι πελάτες αλλά ποτέ δεν ξέχναγα να δουλεύει το μαγαζί. Ένα μεσημέρι εκεί που είχαν έρθει δυο φίλοι με τα σχετικά τους και είχαμε βάλει μπροστά την φουκού μπαίνει ένας νέος πελάτης.
-Χαμπή το ανταλλακτικό τάδε για προπέλα το έχεις ;
-Κάτσε να σε κεράσω και το βρίσκουμε μετά.
-Το έχεις;
-Το έχω και φτερά δεν έχει, δεν είναι πεζούνι ( περιστέρι) να πετάξει, κλείσε την πόρτα και κάτσε.
-Κάθεται που λες ο άλλος, τρώει τα μεζεδάκια του, πίνει τα ποτά του, ακούει τις μουσικές του σχεδόν ξέχασε για ποιο λόγο ήρθε στο μηχανουργείο.
-Έλα πάμε να σου δώσω το ανταλλακτικό.
-Α παρά λίγο να το ξεχάσω. Πόσο κάνει;
-Οκτώ λίρες αλλά θα στο δώσω πέντε.
-Πολλάν ακριβό Χαμπή μου λέει ο άλλος.
-Λοιπόν Πετράν πρόσεξε το σημείο, τον τάισε τον πότισε , τον διασκέδασε, του έκανε και έκπτωση και του λέει ο άλλος ότι είναι ακριβό. Ο Χαμπής φορούσε πάντα πουκάμισα με τέσσερες τσέπες , δυο πάνω δυο κάτω και μου συνεχίζει .
-Βγάζω από την αριστερή του πουκαμίσου ένα δεκάλιρο και του βάζω στην δικιά του , ο άλλος μένει κοκαλωμένος , πάρε και το ανταλλακτικό και δέκα λίρες δώρο του λέω .
-Γιατί ρε Χαμπή, μου λέει ενώ δεν έχει συνέλθει από την έκπληξη.
-Γιατί πέρασα ωραία μαζί σου !!!
-Τελικά τι έγινε παππού ;
-Ο πελάτης ξέσπασε σε γέλια , πλήρωσε στην κανονική τιμή το ανταλλακτικό και έγινε φανατικός πελάτης του. Κατάλαβες Πετράν η φουκού να είναι αναμμένη σημαίνει να είσαι αυθεντικός, να περνάς και εσύ καλά με την δουλειά που κάνεις αλλά να μην ξεχνάς ότι τα περιγράμματα και τα όρια, ο πελάτης πρέπει να είναι πελάτης, ακόμα και αν είναι να χάσεις κέρδος θα έχεις αν δεν χάσεις το κέφι σου.
-Ναι παππού αλλά το κορυφαίο ήταν ότι του έδωσε και δέκα λίρες.
-Και σε πληροφορώ ότι το εννοούσε και το ανταλλακτικό θα έπαιρνε ο άλλος και χορτάτος ήταν και με δέκα λίρες στην τσέπη, αλλά λειτούργησε η αυθεντικότητα της σχέσης. Πρέπει να δώσεις και μετά σίγουρα θα πάρεις , το αερόστατο πάει ψηλά όταν δώσει αυτά που το κρατάνε στην γη …. Αν κάνεις μια δουλειά και δεν την χαίρεσαι είναι κατάρα και από την άλλη αν έχεις την φουκού αναμμένη και σε πάρουν οι καπνοί και ξεχάσεις το μαγαζί πάλι καταστροφή έρχεται.
Η γιαγιά Μαρία είχε ακούσει όλη την ιστορία και βγήκε έξω με μια πιατέλα κρεατικά
-Καλά τα λες κράτα την φουκού αναμμένη αλλά να φάμε και καμιά μπριζόλα σήμερα….!!!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου