Αχ… θα την βγάλουμε την γκιόσα στο τραπέζι!!!

Η απέναντι όχθη του Βασίλη Καπετάνιου
 
Ο Μητσάρας με βιαστικά κορναρίσματα διέκοψε τα παιδιά ,στόλιζαν τους δρόμους του χωριού για το πανηγύρι που θα είχαν σε δυο μέρες. Βιαζόταν να πάει στο αεροδρόμιο να φέρει την κόρη του. Η Νάντια ήταν το καμάρι του αυτή που ξέφυγε από την «μιζέρια» του χωριού, τόσα χρόνια για σπουδές στο Παρίσι είχε γίνει ευρωπαία.  Μια κόρη την είχε,  με χίλια ζόρια την έφερε στον κόσμο η κυρά Σοφία αλλά την ήθελε να ζήσει σε καλό περιβάλλον σε πρωτεύουσα ευρωπαϊκή.  

Ο Μήτσος ήταν γέννημα θρέμμα του χωριού , δυο χρόνια έλειψε για την θητεία του στο στρατό , σε απόσταση  αναπνοής στην αεροπορία στην Τρίπολη. Την θητεία του την έκανε στην λέσχη αξιωματικών. Εκεί ανοίχθηκε ένας καινούργιος κόσμος για αυτόν, στήσιμο τραπεζιών, ποτήρια για νερό για κρασί και τόσα άλλα . Έγινε ο καλύτερος στην λέσχη.

Όταν γύρισε στο χωριό ήταν άλλος άνθρωπος. Του βγήκε και το παρατσούκλι «ο γιατρός». Ήταν δουλευτής γερός και δυνατός αλλά ο μόνος στο χωριό που είχε τόσο καθαρά χέρια. Μετά την θητεία στην  λέσχη αξιωματικών δούλευε στα χωράφια με γάντια. Ήταν ο μόνος που πήγαινε στο καφενείο με καθαρά ρούχα, στην εκκλησία με γραβάτα, το κορυφαίο βέβαια για τους ανθρώπους του χωριού ήταν ότι έτρωγε τους μεζέδες του με μαχαίρι και πιρούνι. Αν και γύρισε παράξενος έγινε αποδεκτός από τους συγχωριανούς του και αυτός τους καταδέχονταν αν και δεν είχαν τρόπους!!!!

Εκείνο που δεν μπορούσε να αντέξει ο Μήτσος ήταν οι γάμοι και τα πανηγύρια στο χωριό. Πρώτο πιάτο η γκιόσα στην λαδόκολλα και τα μεζέδια να περνούν από το ένα χέρι στο άλλο. Η γυναίκα του τον αγάπαγε πολύ και του έκανε όλα τα χατίρια. Στο πανηγύρι του Ιουνίου ήταν το μοναδικό τραπέζι που είχε πλαστικά πιάτα, πιρούνια , μαχαίρια, χρωματιστές χαρτοπετσέτες και αλκοολούχα μαντηλάκια για απολύμανση.

Ήταν περίπου πριν από είκοσι χρόνια στο πανηγύρι είχε κάνει την μεγάλη δήλωση

-Εγώ Σοφάκι στο γάμο της κόρης μας θα τους δείξω τι σημαίνει κανονικό τραπέζι με σεφ και μενού , θα του δείξω τι σημαίνει πολιτισμός!!!

-Πιο σιγά Μήτσο , θα  μας ακούσει κανένας και θα μας παρεξηγήσει.

-Το κορίτσι μου θα πάει να σπουδάσει και να ζήσει στα Παρίσια και όταν θα έρχεται να μας βλέπει στο χωριό θα φέρνει ευρωπαϊκό αέρα μαζί της.

-Μη λες μεγάλα λόγια …. Σου μοιάζει για μελλοντική παριζιάνα αυτό το κορίτσι;

Κοντά στην πίστα του χορού ο Γιωργάρας το πιο δυνατό και ατίθασο αγόρι του χωριού , κυριολεκτικά μέσα στην λίγδα να κυνηγάει με ένα μεγάλο κόκκαλο την κόρη του. Και εκείνη άξια αντίπαλος με ένα μεγάλο κομμάτι γκιόσας στο χέρι να του πετάει λίγδες και μικρά κομμάτια.

-Πήγαινε μάζεψε την ρεζίλι θα γίνουμε!

-Μα δεν βλέπεις όλα έτσι παίζουν .

-Τώρα είπα …. Από μικρά πρέπει να μαθαίνουν τρόπους.

-Καλά πάω να σου φέρω την Παριζιάνα,  μέσα στην λάσπη και την λίγδα !!!!

Η Νάντια ήταν πολύ καλή μαθήτρια, αλλά ο Μητσάρας δεν την άφησε να δώσει πανελλαδικές εξετάσεις  κατευθείαν στο Παρίσι.  Και έτσι έγινε, εννιά χρόνια στο Παρίσι η κόρη του έγινε πραγματική ευρωπαία. Ξεκίνησε με μαθήματα στις γλώσσες και έφτασε να κάνει διδακτορικό στον οπτικό πολιτισμό.  Καμάρωνε καθώς έβλεπε την καλοντυμένη ευρωπαία να τρέχει να τον αγκαλιάσει. Μια αγωνία είχε που δεν του είχε γνωρίσει κάποιο αγόρι για γαμπρό. Εννοείται ότι ανέμενε γαμπρό «ευρωπαϊκών» προδιαγραφών.

-Μπαμπά η τελευταία μου εργασία για το διδακτορικό ήταν ανεπάντεχα εντυπωσιακή.  ( Του είπε ενώ περνούσαν από τα διόδια στο Σπαθοβούνι).

-Γιατί ανεπάντεχα;

-Είχα πάρει εξήντα προπτυχιακούς φοιτητές τους είχα δώσει ένα από ένα μπαλόνι , τους είχα ανεβάσει σε ταράτσες κτηρίων που σχημάτιζαν ένα πι , όλα ήταν δεμένα με ένα σκοινί . Θα έπρεπε όλη η σειρά των μπαλονιών να περάσει από το πρώτο στον τελευταίο και μετά και μετά να τα αφήσουν να φύγουν στο άνοιγμα του π και να τα παρακολουθούν σαν θεατές . Καθώς έκαναν τον κύκλο τα μπαλόνια και τα άφηναν από τα χέρια τους , μια μαύρη χοντρή κυρία , πολύ χοντρή κυρία, φορώντας χρωματιστές φόρμες ανέβηκε στην ταράτσα να κάνει γυμναστική. Οι φοιτητές νόμισαν ότι ήταν μέρος του χάπενινγκ και άρχισαν να χτυπούν ρυθμικά παλαμάκια.

Η ίδια εντυπωσιάστηκε από τα μπαλόνια που πήγαιναν προς το μέρος της και από τα ρυθμικά παλαμάκια. Άρχισε να χορεύει ένα παραδοσιακό χορό της Αλγερίας. Οι φοιτητές προσάρμοσαν τα παλαμάκια στον ρυθμό της ενώ τα μπαλόνια συνέχιζαν  το ταξίδι τους προς εκείνη. Ο καθηγητής μου έκανε μια εμπνευσμένη ομιλία για το τυχαίο και το απρόβλεπτο στην ανθρώπινη επικοινωνία. Ξέρεις ποιο ήταν το συμπέρασμα του

-Τι;

-Όταν ο άνθρωπος βρεθεί σε καινούργιες εμπειρίες αυθόρμητα στρέφεται σε αρχέγονες συμπεριφορές που έχει κληρονομήσει από την κοινότητα του για να φτιάξει γέφυρες επικοινωνίας. Σαν τον χορό της κυρίας ….

-Ας μην ήσασταν εσείς ευρωπαίοι με τρόπους και θα σου έλεγα έπιανε γραμμή ή αγρίμω!!!

Η Νάντια κατάλαβε ότι ο πατέρας της δεν είχε αλλάξει καθόλου μυαλά.

Στο σπίτι τους στο Ορεινό Χωριό έγινε μεγάλο γλέντι από το απόγευμα έρχονταν συγγενείς και φίλοι .  Είχε σχεδόν βραδιάσει όταν ένας γεροδεμένος νεαρός με μούσια και κοτσίδα πέρασε έξω από την αυλόπορτα κοντοστάθηκε και κατάλαβε τι έγινε.

-Καλώς όρισες Νάντιααααα!

Κοιτάζει η Νάντια και από τα μάτια τον κατάλαβε ήταν ο παιδικός της φίλος ο Γιωργάρας που παίζανε λιγδοπόλεμο στο πανηγύρι.  Έπεσε στην αγκαλιά του με ορμή.

-Άλλαξες Γιωργάρα

-Και εσύ ομόρφυνες…. Γκομενάρα έγινες

-Δεν είναι για τα δόντια σου βρωμιάρη ( Μουρμούρισε ο Μητσάρας).

-Έλα μέσα να πιείς ένα ποτήρι ( Είπε η κυρά Σοφία) .

-Κυρά Σοφία ήμουνα στα γουρούνια βρωμάω πάνω να κάνω ένα μπάνιο , τα λέμε αύριο στο πανηγύρι.

Την άλλη μέρα στο πανηγύρι επαναλήφθηκε  η εικόνα που είχαν συνηθίσει όλοι στο χωριό , παντού λαδόκολλες και κομμάτια γκιόσας και το τραπέζι του Μητσάρα κυριλέ , πιάτα πιρούνια και αλκοολούχα πανάκια απολύμανσης.

-Σοφία είδες με την αέρα γύρισε η κόρη μας σωστή ευρωπαία.

-Ναι (του λέει η κυρά Σοφία ειρωνικά) για κοίτα την.

Η Νάντια κοντά στην βρύση να παίζει λιγδοπόλεμο με τον Γιωργάρα  μόνο που τώρα τον κυνηγούσε αυτή με ένα κόκκαλο και αυτός προσπαθούσε να αμυνθεί με μια λαδόκολλα.

Βέβαια το εγκεφαλικό κόντεψε να το πάθει την άλλη μέρα ο Μητσάρας την ώρα του ευρωπαϊκού πρωινού που είχε ετοιμάσει για την κόρη του.

-Λοιπόν Νάντια πότε θα ξαναφύγεις για τον πολιτισμό το Παρίσι;

-Δεν θα φύγω μπαμπά, ( ενώ με τα χέρια της ετοίμαζε ένα μικρό σάντουιτς).

-Σου είπα να μην τρως με τα χέρια  και γιατί παρακαλώ δεν θα φύγεις ;

-Θα μείνω για πάντα στο Ορεινό Χωριό.

-Και η δουλειά σου ;

-Θα δουλεύω με το κομπιούτερ τώρα με το ιντερνέτ μπορείς να είσαι παντού και να είσαι εδώ. Θέλω να παντρευτώ στο χωριό.

-Τρελάθηκε παιδάκι μου ( τον έζωσαν τα φίδια τον Μητσάρα) ποιόν , ποιος μπορεί να είναι αντάξιος σου;

-Ο Γιωργάρας….

-Ο Γουρούνας ;

-Ναι αυτός … όλα αυτά τα χρόνια έχουμε σχέση , την διατηρήσαμε με το κομπιούτερ και το ιντερνέτ, αλλά τώρα που ανταμώσαμε είμαστε σίγουροι και οι δυο τι θέλουμε να κάνουμε.

-Ξέρει και κομπιούτερ ο γουρουνάς ;

-Όχι μόνο ξέρει δική του ιδέα ήταν τα μπαλόνια στις ταράτσες…. Δεν είπαμε όταν προσπαθεί κανείς να επικοινωνήσει πραγματικά  ψάχνει τις πηγές στην κοινότητα που  βίωσε την ζωή του.  

- Θα σκάσωωω !!! Σοφίααααα έλα έξω!!!

-Τι έγινε ρε Μήτσο και φωνάζεις έτσι ;

-Αχ Σοφία δεν θα το γλιτώσουμε θα την  βγάλουμε και εμείς την γκιόσα στο τραπέζι

-Ποιο τραπέζι

-Η κόρη μας θα παντρευτεί τον γου… γαμπρό μας  θα γίνει ο  Γιωργάρας …… αααχ  θα την βγάλουμε την γκιόσα στο τραπέζι…. ( και κάθισε στην καρέκλα του κοιτώντας μαραζωμένος το ευρωπαϊκό πρωινό που είχε ετοιμάσει με αυστηρή  ιδεοψυχαναγκαστική λεπτομέρεια).

-Γούτσου γούτσου (του είπαν μάνα και κόρη αγκαλιασμένες και έσκασαν στα γέλια).