Σκουριάσανε και οι λίρες

Η απέναντι όχθη του Βασίλη Καπετάνιου

Ο Θανάσης παρατήρησε τον κυρ Γιώργη μόλις  μπήκε στο εστιατόριο της πλατείας  χωρίς να κρατάει την εφημερίδα στην μασχάλη και το μαύρο ναυτικό καπέλο. Τα μάτια του έβλεπαν τα πλακάκια, στο πάτωμα σαν να μετρούσαν τον διασκελισμό του που ήταν μικρότερος από τις άλλες φορές.  Το τραπέζι του, αυτό που συνήθως καθόταν , ήταν άδειο , σε αυτό κατευθύνθηκε. Ο Θανάσης πρόσεξε ότι γύρισε και την καρέκλα του λοξά να κοιτά διαγώνια τον τοίχο , να είναι εκεί αλλά να μην βλέπει κανένα. Ο κυρ Γιώργης  στην κυριολεξία άδειασε το κορμί του πάνω στην καρέκλα σαν να κρατούσε ένα μεγάλο βάρος και τώρα το ξεφορτώθηκε.

Ο Θανάσης ήξερε ότι η γυναίκα του εδώ και δυο  μήνες ήταν στο νοσοκομείο σε βαριά κατάσταση , μπορεί να βάρυνε η υγεία της και η στενοχώρια να πλάκωσε τον κυρ Γιώργη. Άφησε να περάσουν δυο τρία λεπτά και μετά πήγε κοντά του.

-Κυρ Γιώργη έχει κάτι γεμιστά σήμερα που δεν παίζονται..

-Κανόνισε τα μόνος σου ξέρεις. ( Του είπε με κοφτή φωνή.)

Σε λίγο του σέρβιρε μια μερίδα γεμιστά, φέτα με λάδι και ρίγανη, μια κόκκινη ντομάτα στα τέσσερα χωρίς αλάτι και μισό κιλό κόκκινο κρασί , συχνός πελάτης είχε μάθει τα χούγια του. Ο Θανάσης τον παρακολουθούσε από τον πάγκο της κουζίνας. Κάθε μπουκιά και κόμπος στο λαιμό , κάθε γουλιά σαν θυμωμένο παράπονο και η καρέκλα λοξά να του εξασφαλίζει την απομόνωση. Κάτι είχε γίνει και δεν ήθελε πολλά-πολλά σήμερα ο κυρ Γιώργης. Εκείνο που ήταν πρωτόγνωρο για τα δεδομένα του κυρ Γιώργη ήταν ότι παράγγειλε και δεύτερο μισόκιλο κρασί.

-Κυρ Γιώργη να σου φέρω και μεζεδάκι για το κρασί. ( Είπε ο Θανάσης.)

-Όχι σκέτο θα το πιώ ( του είπε και γύρισε και τον κοίταξε, αυτό το πρώτο βλέμμα το οποίο αντάλλαξε με τον Θανάση ήταν και η γέφυρα επικοινωνίας που του έδωσε το θάρρος να ρωτήσει) .

-Κυρ Γιώργη συμβαίνει τίποτα;

-Θανάση σκουριάσανε και οι λίρες,  ( σκοτείνιασε ξανά το βλέμμα του) ,άντε να μου φέρεις το κρασί, σκέτο θα το πιω , ( τώρα πια το βλέμμα του είχε χαθεί μέσα στον σκαλισμένο τοίχο) .

Την άλλη μέρα ήρθε ξανά ο κυρ Γιώργης αλλά ευτυχώς αυτή την φορά , όπως παρατηρούσε ο Θανάσης, τα πράγματα ήταν καλύτερα.  Φορούσε το μαύρο ναυτικό καπέλο, κρατούσε σφιχτοδιπλωμένη εφημερίδα και το βήμα του ήταν ζωηρό και γρήγορα , πάλι στην ίδια θέση αλλά με την καρέκλα γυρισμένη στο δρόμο. Χαμογέλασε στον Θανάση πριν δώσει την παραγγελία ,

-Θανασάρα αν έχει παστίτσιο κανόνισε το με τα σχετικά.

-Κυρ Γιώργη να σε ρωτήσω κάτι ( του είπε ο Θανάσης ενώ του σέρβιρε το κρασί και τα ορεκτικά) αυτό που είπες χθες , σκουριάσανε και οι λίρες δεν το κατάλαβα.

-Κάτσε να σε κεράσω ένα ποτήρι , από ότι βλέπω δεν έχει και πολύ δουλειά αυτή την ώρα το μαγαζί. ( Είδε το διστακτικό βλέμμα του Θανάση) Εντάξει δεν πίνουμε εν ώρα υπηρεσίας αλλά και ο πελάτης έχει πάντα δίκιο.

Ο Θανάσης χαμογέλασε και έπιασε ένα ποτήρι.

-Έγινε τίποτα σοβαρό με την κυρα Γιώργαινα;

-Όχι καλύτερα πάμε αλλά είναι μεγάλη η στενοχώρια , 55 χρόνια είμαστε μαζί , ξεκίνησε και τις χημειοθεραπείες θα δούμε , πάντως είναι καλά τα πράγματα στο νοσοκομείο, αν είναι να φύγει θα φύγει με αξιοπρέπεια ( ένα αργό δάκρυ κύλησε στα ρυτιδιασμένα μάγουλα του λες και μετρούσε τα χρόνια της κοινής του ζωής στις αυλακιές του δέρματος ) . Τον Μητσάκο τον Γκαζάκια τον ξέρεις;  

-Τον καψούρη ;

-Ναι αυτόν, με αυτόν τα είχα πάρει χθες.

-Σε δάγκωσε και σένα;

-Δεν με νοιάζει το δάγκωμα , αλλά ότι ήταν φίλος μου εβδομήντα χρόνια,  μια φιλία λίρα χρυσή σκούριασε ή ήταν σκουριασμένη από παλιά και δεν το είχα καταλάβει.

-Τι έγινε αν επιτρέπετε;

-Ήταν οι πρώτες μέρες που είχε μπει η κυρά μου στο νοσοκομείο, εγώ μεσημέρι βράδυ όπως ξέρεις τον τελευταίο καιρό τρώω εδώ.  Ένα μεσημέρι είχα την στενοχώρια τον βλέπω να μπαίνει μέσα και το βλέμμα του ήτανε κομμάτια, κάτι σοβαρό είχε συμβεί.

-Γιώργη καίγομαι ( μου λέει μόλις κάθισε στην καρέκλα στο τραπέζι μου).

-Πιο κάτω από τον Άγιο Νικόλα είναι η πυροσβεστική να πάς να σβηστείς , παλιός συνάδελφος τους είσαι, παρά τα προβλήματα μου είχα και όρεξη για αστεία.

-Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου , ( μου λέει και δακρύζει ο μαγκάκας) .

-Τι έγινε ρε παλιόφιλε;

-Η κοπέλα που έχω στο σπίτι, είναι βαριά άρρωστη, πρέπει να πάει στην πατρίδα της , στην Σόφια να κάνει θεραπεία  για τα γυναικολογικά της προβλήματα. Εδώ δεν την φτάνουν τα λεφτά αλλά και εκεί έχουν ακριβύνει. Της έδωσα τρεις χιλιάδες εγώ   αλλά χρειάζεται άλλες δυο χιλιάδες και άμεσα, δανεικά βέβαια.

-Κατάλαβες ήξερε τι κουμπιά πάταγε ο μαγκάκας, είχα και την κυρά μου στο νοσοκομείο , σηκώθηκα πήγα δίπλα στην τράπεζα και  του έδωσα.

-Κάνατε κανένα χαρτί , συμφωνητικό;

-Στην δική μας την γενιά Θανασάρα ο λόγος, η  μπέσα ήταν το συμβόλαιο, αλλά ο Μητσάκος σωστός Γκάρυ Κούπερ, μεγάλος ηθοποιός , πήρε βουρκωμένος τα δυο   χιλιάρικα και σηκώθηκε να φύγει.

-Σε ένα μήνα θα σου τα γυρίσω πίσω.

-Εντάξει του είπα και μείναμε εκεί. Είπαμε Θανάση η μπέσα είναι μπέσα αλλά εγώ έπεσα σε μπαμπέσα.

-Δηλαδή;

-Ο Γκαζάκιας για εβδομήντα χρόνια ξέραμε ότι ένα πάθος είχε τις μηχανές από εκεί  και το παρατσούκλι , αλλά στα εβδομήντα πέντε ανακάλυψε και τις μικρές. Παθιάστηκε με την κοπέλα που είχε για βοήθεια στο σπίτι μέχρι να πεθάνει η γυναίκα του και αυτή ερωτεύθηκε τις καταθέσεις του. Σήκωσε όλα τα λεφτά που είχε από το εφάπαξ και τις οικονομίες μιας ζωής, ούτε στα παιδιά του ούτε στους φίλους του είπε τίποτα. Πήγε στην Σόφια αγόρασε ένα πολύ καλό σπίτι από για να στεγάσει «τον έρωτα του» και στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα ανακάλυψε με την «κοπελιά του» ένα καινούργιο πάθος το καζίνο. Από ότι είπαν για δυο μήνες περίπου πρέπει να έζησε σαν άρχοντας. Αλλά τέλειωσε το παραδάκι και έπρεπε να κατέβει να πάρει ενισχύσεις. Πήρε δανεικά και αγύριστα και έφυγε ξανά. Αυτοί την φορά όμως μαθεύτηκε η ιστορία γιατί ήταν έντονοι οι καυγάδες με τα παιδιά του. Στο πρώτο δίμηνο που γύρισε με δάγκωσε και μένα, μετά τα έμαθα και εγώ.  Πάλι σε δυο μήνες τέλειωσαν τα δανεικά και ήρθε πίσω , έμαθε ότι ήταν σοβαρά τα πράγματα με την γυναίκα μου και ήρθε στο νοσοκομείο να με δει.

-Και τι σου είπε δηλαδή;

-Πάλι ήταν έτοιμος να μου πουλήσει άλλο παραμύθι.

-Γιώργη και εγώ έπαθα μια μεγάλη ζημιά με μια επένδυση που έκανα στην Βουλγαρία.

-Ρε γκαζάκια όλη η πόλη ξέρει ότι από μάγκας γκαζάκιας έγινες μαγκάκας καψούρης καζινάκιας . Και που λες Θανάση χωρίς να τρέχει τίποτα μου το γυρίζει αμέσως ο αφιλότιμος.

-Εγώ Γιώργη έμαθα τα δικά σου και στενοχωρήθηκα πολύ , ότι θέλεις πες μου να βοηθήσω.

-Δεν θέλω τίποτα από σένα του λέω μόνο τα λεφτά που μου  πήρες  ψεύτικα να μου γυρίσεις , βλέπεις δυο αποκλειστικές βάζω για την κυρά μου. Όχι ότι θα με σώσουν τα δυο χιλιάρικα αλλά θα τιμήσεις τον λόγο και την γνωριμία μας τόσα χρόνια, δεν τόλμησα να πω την λέξη φιλία γιατί δεν του άξιζε πια.

-Αύριο στις 12 στο νοσοκομείο θα σου τα φέρω.

-Στα έφερε;

-Κάποιοι είπαν ότι τον είδαν να φεύγει χαμογελαστός με το λεωφορείο των έντεκα  για Αθήνα. Ποιος ξέρει ποιους θα δάγκωσε αυτή την φορά για να συνεχίσει την ντόλτσε βήτα. Εμένα με έστησε στο νοσοκομείο μην τυχόν τον δω στο ΚΤΕΛ απέναντι. Για αυτό ήμουν χθες έτσι μπαρούτι , πίστευα ότι έχει λίγο φιλότιμο μπέσα και θα ερχόταν, για αυτό σου είπα χάθηκαν οι αξίες , τα χρυσάφια μας.

-Και σου πέρασε ο θυμ… η στεναχώρια μέσα σε 24 ώρες ;

-Όχι, αλλά σήμερα μου είπε ο γιατρός ότι μίκρυνε ο όγκος της κυράς, πήγαν σχετικά καλά οι χημειοθεραπείες , μάλλον είναι και άλλα χρόνια να περάσω μαζί της ( και ξανά ένα δάκρυ να πιάνει τη ίδια διαδρομή στο αυλακωμένο του πρόσωπο) . Αν την γλιτώσει η κυρά μου θα ξαναπιάσω την κιθάρα και θα κάνουμε εδώ μέσα ένα γλέντι τρικούβερτο.

 -Άντε γεια μας κυρ Γιώργη κερασμένα από μένα τα σημερινά ( του είπε συγκινημένος ο Θανάσης και του τσούγκρισε το ποτήρι) .

-Άντε γεια μας και να βρεις ένα κορίτσι χρυσάφι Θανάση μου.

-Κυρ  Γιώργη δύσκολα τα πράγματα σκουριάσανε και οι λίρες που λες και συ .

Έπνιξαν τα δυνατά τους γέλια γιατί εκείνη την στιγμή έμπαινε κόσμος στο μαγαζί.

*Την ατάκα «σκούριασαν και οι λίρες» την άκουσα από τον ξάδελφο μου Βασίλη, του την είπε ένας παππούς στο εστιατόριο που δουλεύει … τα υπόλοιπα είναι φαντασία που επιβεβαιώνει η πραγματικότητα που ζούμε. Όσο για τις φωτογραφίες εμείς με τον παππού  μας τον Βασίλη στην Κρύα Βρύση, ένας παππούς που μέχρι το τέλος της ζωής του είχε τον λόγο του πάνω από κάθε συμβόλαιο και χαρτί…. Και η μνήμη του λίρα που δεν σκουριάζει…