Οι ρουφιάνοι είναι περισσότεροι από τα πορτοκάλια

Η απέναντι όχθη του Βασίλη Καπετάνιου 

Δευτέρα απόγευμα περιμένω στο θεραπευτήριο τον Τάκη μαζί με τον γιο του τον Γιάννο. Στην τελευταία συνάντηση ο Γιάννος ήταν ιδιαίτερα ανήσυχος και δύσκολα συνεργαστήκαμε. Είχαν ήδη αργήσει ήδη δέκα λεπτά γεγονός ιδιαίτερα σπάνιο, συνήθως ήταν δέκα λεπτά νωρίτερα στο χώρο αναμονής. Πήρα τηλέφωνο.

-Τάκη θα έρθετε σήμερα;

-Όχι, γιατί οι ρουφιάνοι είναι περισσότεροι από τα πορτοκάλια.

-Τι είπες;

-Ο γείτονας μου με έστειλε στο ψυχιατρείο. Κλείνω τώρα γιατί μπαίνει ο νοσοκόμος άρχισε να ξυπνάει και ο Γιάννος μου.

Προφανώς κάτι σοβαρό είχε συμβεί. Ο Γιάννος ήταν το μεγαλύτερο παιδί του. Αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα αντίληψης και συμπεριφοράς. Με την βοήθεια της οικογένειας του περνούσε τον καθημερινό Γολγοθά για να ανταποκριθεί σε βασικές ανθρώπινες ανάγκες. Ο Γιάννος δεν είχε ούτε πρόκειται να αναπτύξει κανονικό λόγο. Χρησιμοποιούσε κάποιες άναρθρες κραυγές οι οποίες είχαν επικοινωνιακή σημασία μόνο για αυτούς που τον γνώριζαν. Προσπαθούσαμε μαζί με τους γονείς του να δομήσουμε ένα εναλλακτικό σύστημα επικοινωνίας μέσω εικόνων για να διευκολύνουμε την καθημερινή του ζωή. 

Την άλλη μέρα αργά το βράδυ ήρθε στο θεραπευτήριο ο Τάκης χωρίς να έχουμε ραντεβού. Ήξερε περίπου τι ώρα τελειώνω. Κρατούσε δυο κουτιά γλυκά.

-Βασίλη για λίγο, θέλω, να μιλήσουμε . (Άδειασε το κορμί του πάνω στην καρέκλα και όλο το κορμί του έλεγε θέλω με κάποιον να μιλήσω) .

-Από το ψυχιατρείο έρχεσαι ;

-Όχι από την Αθήνα.

-Δεν καταλαβαίνω τίποτα θα μου εξηγήσεις; .

-Τον Γιάννο μου τον ξέρεις από μικρό παιδί, ότι καταφέρνει το καταφέρνει με πολύ μεγάλη δυσκολία. Κατά καιρούς τον πιάνουν και περίοδοι έντονης ανησυχίας. Αυτό το παιδί μπορεί να μην καταλαβαίνει ότι ένα μέσο φυσιολογικό παιδί αλλά νοιώθει τα πάντα. Πριν λίγες μέρες είχα έρθει σε μεγάλη ένταση με τον γείτονα μου.

-Αυτόν που είσαστε τοίχο – τοίχο;  

-Ναι αυτόν . Πήγε να φτιάξει την αυλή και τον τοίχο του και έριξε τον δικό μου. Του είπα να μου φτιάξει την ζημιά. Αυτός ήθελε να φτιάξει μόνο τον δικό του τοίχο. Ρε άνθρωπε μου έκανες ζημιά το καταλαβαίνεις;

-Καμιά ζημιά δεν σου έκανα ίσα – ίσα που πρόλαβα να μην πέσει ο τοίχος σου στον δικό μου!!!

Η γυναίκα του ένας καλοσυνάτος άνθρωπος με τα μάτια της με κατεύθυνε στον Γιάννο μου, ήταν έξω στην αυλή και είχε αναστατωθεί από τον καυγά και μου έκανε νόημα να μπω μέσα. Ο γείτονας μου τζάμπα μάγκας ήταν, στην κυρά του κάθισε κλαρίνο, χωρίς να το θέλω άκουσα και κάτι γαλλικά που τον στόλισε η γειτόνισσα. Σε μια εβδομάδα μου τον έφτιαξε τον τοίχο. Όταν τέλειωσε πήγα στην μάντρα να τον ευχαριστήσω. Έχεις δει άνθρωπο με άδειο βλέμμα μπορεί να σε κοιτάει μπορεί και να μην σε κοιτάει μπορεί να σου χιμήξει μπορεί και να μην σου χιμήξει. Έτσι ήταν ο τύπος.            Μου γύρισε και την πλάτη. Δεν θα μας βγει σε καλό αυτή η συμπεριφορά σκέφτηκα.

-Μην υποχρεώνεστε κύριε Τάκη, εμείς κάναμε την δουλειά μας έπρεπε να αποκαταστήσουμε και την ζημιά που κάναμε. ( Είπε η γυναίκα του.)

-Εγώ πάντως ένα κέρασμα το χρωστάω της είπα. Από εκείνη την ημέρα πάντως ο Γιάννος μου ήταν σε φοβερή ένταση. Δεν κρατιόταν πουθενά. Πήγαινε πάνω κάτω , χτυπούσε χέρια πόδια, είχε γεμίσει το κορμί του σημάδια. Τον αφήναμε στην αυλή να εκτονώσει την ένταση του. Εκεί τον παρακολουθούσε από την μεσοτοιχία και ο γείτονας με το γυάλινο μάτι, η ανησυχία μου ότι κάτι κακό ετοίμαζε μεγάλωνε.

Πριν τρεις μέρες εγώ έλειπα στην δουλειά η γυναίκα μου είχε πάει να κάνει κανένα μεροκάματο στα πορτοκάλια ο αναστατωμένος  Γιάννος ήταν μόνος στο σπίτι με την μεγάλη μου την κόρη. Γύρω στις 11 κτυπά το κουδούνι.

-Παρακαλώ ποιος είναι ;( Ρωτά η κόρη μου η Πόπη)

-Υπηρεσία Κοινωνικής Φροντίδας, πρέπει να μιλήσουμε με τον πατέρας σας. ( Της είπε μια υπάλληλος που φορούσε ένα κόκκινο φόρεμα σαν δικαστής της ιεράς εξέτασης την εποχή του μεσαίωνα. )

-Δεν είναι εδώ.

-Πως δεν είναι εδώ ;

-Ο Γιάννος με τις κουβέντες αναστατώθηκε, άρχισε να φωνάζει και ήταν έτοιμος να σπάσει τους τοίχους του σπιτιού.

-Και τι είναι αυτό που ακούγεται;

-Είπε ο «κόκκινος δικαστής»  που είχε βρει τα τεκμήρια του εγκλήματος και ετοιμαζόταν να ρίξει κάποιον στην πυρά.

-Ο αδελφός μου αντιμετωπίζει κάποια προβλήματα και για αυτό συμπεριφέρεται έτσι.

-Έχουμε μια καταγγελία ότι ο πατέρας σας κακοποιεί τον αδελφό σας!!!

-Εγώ να κακοποιώ τον Γιάννο μου !!! Εκείνη την στιγμή η κόρη μου παρατήρησε ότι ο γείτονας μου «ο καλός»  φορώντας ένα ηλίθιο χαμόγελο έκοβε βόλτες από την μια άκρη της κοινής μας μάντρας μέχρι την άλλη.

-Μα τι λέτε κυρία μου πάμε μέσα για να δείτε τι συμβαίνει.

-Ευτυχώς της έκοψε της Πόπης και κάλεσε την υπάλληλο μέσα. Με το που μπαίνει μέσα στο δωμάτιο η κυρία επιστήμων με τα κόκκινα ο Γιάννος μου έγινε ταύρος έν υαλοπωλείο της ορμάει και αυτή τρελαίνεται. Το μόνο που κατάλαβε η Πόπη καθώς έτρεχε η επιστήμων  στην έξοδο ήταν ότι φώναζε είναι επείγον , είναι επείγον.

-Καλά ρε Τάκη τι είχε γίνει;

-Ο γείτονας μου είναι κλασσική περίπτωση θρασύδειλου ρουφιάνου αφού τον ανάγκασε η γυναίκα του να μου φτιάξει την μάντρα έψαχνε τρόπο να με εκδικηθεί, Είδε τον Γιάννο μου σε ένταση, είδε ότι το κορμί του γέμισε μελανιές από τις αδέξιες κινήσεις και τα πεσίματα του οργάνωσε την τέλεια ρουφιανιά. Πήρε την Υπηρεσία Κοινωνικής Φροντίδας και έκανε καταγγελία σαν ευαίσθητος πολίτης απέναντι στα άτομα με ειδικές ανάγκες. ( Τον κοιτούσα με ένα βλέμμα απορίας σα να μην τον πιστεύω.) Μην με κοιτάς το αφεντικό μου είχε τα μέσα και μάθαμε ποιος έκανε την καταγγελία.

-Και τι έγινε τελικά;

-Η σπουδαία επιστήμονας αφού έβαλε την διάγνωση με ένα σωρό χαρτιά και συνοδεία περιπολικού φύγαμε για το ψυχιατρείο στην Τρίπολη. Μόλις βλέπει άσπρες στολές και μύρισε την φαρμακίλα του ψυχιατρείου αφήνιασε ο Γιάννος μου. Άρχισε τα δικά του. Με το ζόρι τον κρατάγανε δυο νοσηλευτές. Με την συμπεριφορά του  επιβεβαίωσε τα λεγόμενα της κοκκινοσκουφίτσας, Τι να κάνει και ο γιατρός του ρίχνει μια ένεση για να ηρεμήσει.

-Τον άφησες μόνο του στο νοσοκομείο ;

-Όχι και εγώ μαζί του, ευτυχώς που δείχνει κατανόηση το αφεντικό μου.

-Όταν άρχισε να συνέρχεται ήταν έτοιμος να ξεκινήσει πάλι τα δικά του, πιθανόν γιατί ήταν στον άγνωστο χώρο του νοσοκομείου. Εκείνη την ώρα με πήρες εσύ τηλέφωνο και στην πόρτα του θαλάμου φάνηκε ο νοσηλευτής. Για αυτό σου το έκλεισα. Ρε φίλε του λέω όχι άλλη ένεση σε παρακαλώ σε λίγο θα ηρεμήσει θα το δεις . Εκείνη την στιγμή ο Γιάννος μου βάραγε μπουνιές στο σαγόνι του.

-Μπορείς να με βοηθήσεις να ανοίξουμε το στόμα του.

-Αν αντί για ένεση του δώσεις χάπι ποια η διαφορά του λέω .

-Δεν θα του δώσω τίποτα. Μόνο να ανοίξει το στόμα του θέλω.

-Μόνο αν τον ξεγελάσουμε με κάτι του λέω. Ο νοσηλευτής ήταν μεγάλο γατόνι, βουτάει ένα γλωσσοπίεστρο μέσα στην ζάχαρη και αρχίζει τα παιγνίδια με τον Γιάννο μου. Χίλια καλά να έχει το παλικάρι.

-Φίλε δεν είναι ψυχιατρικής φύσης το θέμα του γιου σου αλλά οδοντιατρικής, Έλα να δεις.

-Και καθώς έπαιζε με τον Γιάννο μου με το γλωσσοπίεστρο πίσω στο στόμα του οι φρονιμίτες φουσκωμένα ηφαίστεια έτοιμα να σκάσουν. Ευτυχώς οι άνθρωποι στο ψυχιατρείο έδειξαν πολύ μεγάλη κατανόηση και ενδιαφέρον. Βρήκαν ένα ειδικό κέντρο για παιδιά με ειδικές ανάγκες στην Αθήνα κάτω στην Βουλιαγμένη πήγαμε και έβγαλε ο Γιάννος μου τους φρονιμίτες. Κατάλαβες τώρα γιατί ήταν αναστατωμένος. Αυτά έγιναν και χάσαμε το ραντεβού της Δευτέρας.

-Έχεις να πας για χαιρετούρες μετά, τον ρώτησα

-Όχι δεν έχω κανένα Σπύρο.

-Και τα γλυκά για πού είναι;

-Ένα κουτί για σένα που σε στήσαμε για να σε γλυκάνουμε και το άλλο θα το δώσω στον γείτονα μου αύριο το πρωί που έχω ρεπό.

-Στον ρουφιάνο ;

-Ναι στον ρουφιάνο.

-Δεν μου λες είσαι με τα καλά σου;

-Από την ρουφιανιά του έσωσα τον Γιάννο μου  από τα δύσκολα. Αν δεν ήταν ο νοσηλευτής στο ψυχιατρείο ποιος ξέρει για πόσους μήνες θα υπόφερε ο Γιάννος μου και τι φάρμακα θα έπαιρνε από λάθος διαγνώσεις αφού ο ίδιος δεν μπορεί να μας πει που πονάει. Το κακό που πήγε να μου κάνει μου βγήκε σε καλό να μην τον γλυκάνω και λίγο; Εξ ΄άλλου του χρωστάω και κέρασμα καινούργια έκανε την μάντρα μου. Την άλλη βδομάδα που θα σου φέρω τον Γιάννο μου θα δεις πόσο έχει αλλάξει η συμπεριφορά του. Βασίλη τούτες τις δύσκολες εποχές αν κρατάς θυμό και κακία μέσα σου θα γίνει σκουλήκι σαράκι και θα σε φάει. Αγάπα συγχώρα και προχώρα είχα διαβάσει μια φορά σε αυτά που γράφεις στην εφημερίδα, πολύ σωστό αρκεί να το κάνεις πράξη. Να μη σε κρατάω άλλο.  Αλλά να ήθελα κάπου να τα πω γιατί ζορίστηκα πολύ αυτές τις ημέρες.

Μου άφησε τα γλυκά και έφυγε.

Η καθημερινή ζωή του Τάκη έχει μια μεγάλη πληγή να αντιμετωπίσει , ο Γιάννος του απαιτεί μεγάλες θυσίες για μια αξιοπρεπή διαβίωση. Όμως αυτή η πληγή σμιλεύοντας το είναι του  φαίνεται ότι του άνοιξε μια τρύπα από την οποία περνά ένα φως ζωής, το οποίο τον βοηθά να διακρίνει τα ουσιώδη από τα μη ουσιώδη, τις ποιότητες ζωής από τις καταναλωτικές ποσότητες. Ένα φως που δεν μπορούμε να κατά- νοήσουμε εμείς οι υπόλοιποι, μεγαλωμένοι και ταμπουρωμένοι πίσω από την καρτεσιανή επιστημονική μας λογική. 

 *Η ιστορία έχει φανταστικά στοιχεία, αλλά πραγματικά ένα παιδί με ειδικές ανάγκες κατόπιν καταγγελίας για δήθεν κακοποίηση από τον πατέρα του βρέθηκε στο ψυχιατρείο, ο πατέρας παρά λίγο αντιμέτωπος με την δικαιοσύνη και ευτυχώς η εξαγωγή τον φρονιμίτων έσωσε την κατάσταση. Την καταγγελία είχε κάνει ένας «καλοπροαίρετος γείτονας» .