Το κούτσουρο και είμαστε όλοι χαλυβουργοί

Η απέναντι όχθη του Βασίλη Καπετάνιου

Οι δυο Πετρήδες παππούς και εγγονός επέστρεφαν με τον «Ζορό» το παλιό συλλεκτικό αμάξι του παππού , στην αυλή του σπιτιού τους. Στο μπαλκόνι του πρώτου ορόφου ο Χαράλαμπος , γιος του ενός Πέτρου και πατέρας του άλλου τραβούσε ένα μεγάλο κούτσουρο από την αποθήκη ξύλων. Σήμερα ήταν κανονισμένη οικογενειακή συνάντηση και ο Χαράλαμπος είχε αναλάβει τον ρόλο του ψήστη. Κρατώντας το μεγάλο κούτσουρο σαν κεφάλι άγριου ζώου που σκότωσε στο δάσος είδε τους δυο Πετρήδες και φώναξε:

-Καλώς τα οργισμένα νιάτα ( ο τόνος της φωνής του χαρακτηριστικά ειρωνικός). Τελειώσατε την επαναστατική σας εκδρομή και ήρθατε για μεζεδάκι;

Παππούς και εγγονός συνηθισμένοι στις πολιτικές ειρωνείες του Χαράλαμπου δεν έδωσαν σημασία. Κατέβασαν από τον «Ζορό» δυο τυλιγμένα πανό και τα άφησαν για προστασία από πιθανή βροχή κάτω από το μπαλκόνι του ισογείου. Πήραν μαζί τα σκαλοπάτια για τον πρώτο όροφο. Η τηλεόραση για άλλη μια φορά πρόβαλε  τον τρομοκρατικό της ρόλο, παίζοντας εφιαλτικές – εκβιαστικές ειδήσεις με τα τέρατα συμπληγάδες να μας βάζουν το δίλημμα μέσα ή έξω από το ευρό.

-Εξήντα μέρες και αντέχουν για άλλες τόσες και στις τηλεοράσεις ούτε κουβέντα για τους απεργούς της χαλυβουργίας. ( Είπε αντί για καλησπέρα ο παππούς, ενώ ο γιος του τακτοποιούσε το μεγάλο κούτσουρο στο τζάκι.)

-Πατέρα ( πήρε το λόγο ο μικρός Πέτρος) ήταν πραγματικά φανταστικά, ένοιωθες να ζεις μέσα σε κοινότητα. Δεν ήταν μόνο η πορεία. Από την ευρύτερη περιοχή της Ελευσίνας υπάρχει μεγάλη κοινωνική συμπαράσταση, Φουρνάρηδες στέλνουν δωρεάν καρβέλια ψωμί για να στηρίξουν τα σπίτια των απεργών, μανάβηδες φρούτα , στο χώρο της απεργίας ολόκληρες οικογένειες και γειτονιές μαζί….

-Εσύ να κοιτάξεις να τελειώσεις όσο πιο γρήγορα μπορείς το μεταπτυχιακό σου, βλέπεις ότι έχουν δυσκολέψει πολύ τα πράγματα. Η επανάσταση μπορεί να περιμένει! ( Καθώς έλεγχε την ψησταριά, πιάστηκαν τα δάχτυλα του στα σύρματα και ο Χαράλαμπος πήρε ένα πληγωμένο θυμωμένο ύφος ) Είδα και τον παππού σου, τα έδωσε όλα για την δημοκρατία, αντίσταση και το κόμμα και παραλίγο να μην έχουμε ούτε ένα πιάτο φαγητό στο σπίτι μας.

-Γιατί γιόκα μου έμεινες ποτέ νηστικός στα χέρια μας ; ( Φώναξε η γιαγιά Μαρία από την κουζίνα, ετοίμαζε τα κρέατα μαζί με την νύφη της. Τους ήξερε χρόνια πατέρας και γιος σε μόνιμη πολιτική κόντρα. Οι πρώτες κουβέντες που αντάλλαξαν σήματα πολέμου για πολιτική  σύρραξη.)

-Γιατί μητέρα εννοείς ότι έμεινε νηστικός στα δικά μου χέρια; (Ευτυχώς η λεκτική συνομωσία των δυο γυναικών κατέληξε σε ένα εφησυχαστικό ξέσπασμα γέλιου.)

-Δεν μου λες Χαράλαμπε αυτό το μεγάλο κούτσουρο θα βάλεις για να ψήσουμε;

-Ναι πατέρα φτάνει είναι αρκετά μεγάλο.

Το κούτσουρο για να καεί παρέα θέλει, θέλει και αυτό τον σύντροφο του. Έπρεπε να βάλεις δυο μαζί για να γίνουν κάρβουνα. Και τα κούτσουρα για να εκπληρώσουν τον σκοπό πρέπει να είναι σε κατάσταση  κοινωνίας!!!

-Αμάν πατέρα οι παρωπίδες σου, ακόμα και στα κούτσουρα μαρξιστική ανάλυση θα κάνεις.

-Γυναίκα πάρε τούτη την ρακή να την πιούμε για μετά, μας την κέρασαν κάτι φίλοι από την πορεία. ( Κοίταξε τον γιο του με δαδιά και πηγμένο πετρέλαιο είχε φουντώσει στις φλόγες το μεγάλο κούτσουρο.) Πάω να κάνω ένα γρήγορο μπανάκι και βγαίνω έξω να ψήσω!!! Για να είμαστε σίγουροι!!!

Ο παππούς σε λίγα λεπτά είχε κάνει το μπάνιο του, φορούσε τις μαύρες του φόρμες και τον μαύρο σκούφο όταν έφτασε στο καθιστικό. Ο γιος του θαύμαζε το φλογισμένο του έργο, το κούτσουρο  φαινόταν ότι χαροπάλευε τυλιγμένο στις φλόγες από τα δαδιά και το πηγμένο πετρέλαιο.

-Πους πας χριστιανέ μου έξω με τέτοιο κρύο και μετά το μπάνιο, βάλε κάτι πάνω σου ( φώναξε η γιαγιά Μαρία όταν είδε τον παππού να βγαίνει έξω στο μπαλκόνι) .

-Δεν θέλετε να φάμε ψητά σήμερα;

-Ε ναι το είπαμε ( είπε  ο γιος του κατακόκκινος από την ζέστη κοιτώντας με  υπερηφάνεια το φλογισμένο επίτευγμα του) .

-Τα φαινόμενα απατούν, θέλει και η φωτιά συνεργασία, κοινότητα για να δώσει κάρβουνα. Εγώ πάω έξω να ανάψω την φουκού και θα πυρωθώ από εκεί μην ανησυχείς (είπε στην γυναίκα του).

Ο παππούς βγήκε στο μπαλκόνι πήρε την φουκού την μακρόστενη ψησταριά του, μόνο αυτός έψηνε σε αυτή και τώρα μάθαινε και τον εγγονό του. Έβαλε μια σειρά από ξύλα σχηματίζοντας μια πυραμίδα και πάνω τους ένα κύλινδρο από κονσερβοκούτι «το καλόγερο» όπως τον έλεγε και φούντωσε την φουκού του. Μόλις άρχισαν να δυναμώνουν οι φλόγες ήρθε στο μεγάλο μπαλκόνι και ο εγγονός του.

-Παππού τι γίνεται, διαγωνισμό ψησίματος έχουμε;

-Πήγαινε φέρε δυο ρακιές και τα λέμε.

Όταν μπήκε μέσα ο μικρός Πέτρος είδε τον πατέρα του να ξαναβάζει κάτω από το μεγάλο κούτσουρο δαδιά και πήγματα πετρελαίου για να φουντώσει ξανά το κούτσουρο. Οι φλόγες είχαν χαθεί.

-Γιαγιά που έβαλες την ρακή; ( Η γιαγιά ήταν απορροφημένη μέσα στην κουζίνα μαζί με την νύφη της κάνοντας ετοιμασίες για το βραδινό τραπέζι.)

-Πίσω από την ρίγανη είναι έλα πάρε την , ο παππούς σου τι κάνει έξω;

-Γιαγιά ο παππούς ετοιμάζει να ψήσουμε, (και χαμηλώνει συνωμοτικά την φωνή του) ο γιος σου δεν βλέπω να φτιάχνει κάρβουνα για ψήσιμο στο τζάκι.

Η γιαγιά σήκωσε τα μάτια της και από ένα κενό που είχε το διαχωριστικό κουζίνας καθιστικού είδε το μεγάλο κούτσουρο και κατάλαβε τις αναποτελεσματικές  προσπάθειες του γιου της. Όλα τα δαδιά να έκαιγε το κούτσουρο δεν πρόκειται να έδινε κάρβουνα ούτε αύριο το πρωί, άσε που με τα πήγματα πετρελαίου θα έπαιρνε μυρωδιά και το κρέας.

-Δεν κατάλαβα ότι τα πολιτικά τους ήταν για το κούτσουρο, νόμιζα ότι τα λέγανε για την πορεία. Έγιναν τίποτα επεισόδια;

-Τι επεισόδια να γίνουν γιαγιά οικογενειάρχες είναι που μάχονται για ένα κομμάτι ψωμί , δεν πουλάει ο ταξικός τους αγώνας θέαμα, ούτε καψίματα ούτε τραυματίες για αυτό δεν τον προβάλλουν τα ΜΜΕ. Έπρεπε να ήσουν και εσύ να θυμηθείς τα παλιά.

-Πάρε την ρακή και πήγαινε έξω στον παππού σου!

Οι φλόγες στο τζάκι είχαν φουντώσει και πάλι αλλά προσωρινά με τα τεχνητά βοηθήματα αναφλέξεως. Η γιαγιά πίστεψε ότι τώρα που οι φλόγες ήταν πάλι στις δόξες τους ήταν η κατάλληλη στιγμή να πλησιάσει τον γιο της,

-Χαραλαμπάκο να σου πω κάτι …

-Ναι μάνα .

-Να ο πατέρας σου, τον ξέρεις, είναι πεισματάρης άναψε την δικιά του φωτιά έξω … αντί να έχουμε δυο ψησταριές δεν κάνεις τόπο στην οργή να ψήσουμε έξω να μην τσικνίσουμε και το σπίτι.

-Μάλλον έτσι πρέπει να γίνει ( Ο Χαράλαμπος είδε από την μεγάλη τζαμαρία ότι η φωτιά του πατέρα του είχε φουντώσει και είχε αρχίσει να δίνει τα πρώτα κάρβουνα. Ο γιος του έπιασε το βλέμμα του και με νόημα τον κάλεσε για μια ρακή) Πάω έξω να τους κάνω παρέα.

Η γιαγιά ανακουφισμένη πήγε στην κουζίνα. Οι άντρες έξω βάλανε και μουσική και σε μια εύθυμη ατμόσφαιρα θυμόνταν διάφορα παλιά γεγονότα από την οικογενειακή ζωή. Μέσα της είχε μια ανησυχία, ο γέρος αντάρτης δεν είχε σχολιάσει ακόμα την αποτυχία του γιου τους να ανάψει την φωτιά. Δεν ήθελε και πολύ το κακό  να γίνει χρονιάρα μέρα. Μέσα σε απλάδες ήταν έτοιμα τα φαγητά και περίμεναν τον παππού να σταυρώσει το τελευταίο χριστόψωμο.

Αυτό ήταν ένα έθιμο της γιαγιάς, έφτιαχνε τέσσερα ή πέντε χριστόψωμα και σε όλα έβαζε ένα φλουρί, μια χάρη ζητούσε από τον άντρα της να σταυρώσει το ψωμί και να ονοματίσει τα κομμάτια. Ο παππούς δεν της χάλασε ποτέ αυτό το χατίρι.

-Μια στιγμή (είπε ο παππούς και μπήκε στο δωμάτιο του) πήγε και έφερε ένα απόκομμα εφημερίδας με φωτογραφία από τους αγώνες τον εργατών, «είμαστε όλοι χαλυβουργοί» ο τίτλος  του άρθρου, το έβαλε πάνω στο τζάκι. Βγήκε έξω και έφερε πέντε μικρά κούτσουρα) Πετράν έλα να  με βοηθήσεις. ( Ο Πέτρος πήγε πρόθυμα κοντά του) Κοίτα Πέτρο το μεγάλο κούτσουρο είναι το μεγάλο κεφάλαιο, η εξουσία, όσα δαδιά ψευτοεπαναστάσεις και να του βάλεις από κάτω αυτό με το βάρος του και τον όγκο του θα κλείσει το οξυγόνο και θα παραμείνει κούτσουρο. Κοίτα τώρα και τα μικρά κούτσουρα είναι οι πραγματικοί επαναστάτες που αν λειτουργήσουν ενωμένοι θα μπορέσουν να προσφέρουν τα κάρβουνα που θέλει η κοινότητα τους. Θα θυσιαστούν οι ίδιοι αλλά αποδυναμώνουν και το κούτσουρο. ( Με τα πέντε μικρά κούτσουρα παππούς και εγγονός έφτιαξαν μια μικρή πυραμίδα από την μια το μεγάλο κούτσουρο και από την άλλη τα μικρά. )

-Παππού η συλλογική και οργανωμένη δράση θα δώσει το οξυγόνο που χρειάζεται η φωτιά να φουντώσει για ώρα και να γκρεμίσει την εξουσία.

-Ακριβώς αυτό είναι που δεν καταλαβαίνουν μερικοί – μερικοί!!!

-Στο τέλος μόνο με θυσίες η δύναμη της εξουσίας θα έχει γίνει το ίδιο και λιγότερη από αυτή των επαναστατών.

-Αλλά αυτό προϋποθέτει θυσιαστική λογική απέναντι στην κοινότητα που δεν την έχουν όλοι οι «επαναστάτες» …. Μην μου θυμίζεις τα παλιά και τις διασπάσεις και τα άλλα. (Είπε η γιαγιά με έντονο πυροσβεστικό ύφος γιατί ήθελε να σταματήσει τις πολιτικές αναφλέξεις. Ο παππούς σηκώθηκε καθάρισε τα χέρια του και ετοιμάστηκε να κόψει το πέμπτο χριστόψωμο, Οι φλόγες στο τζάκι δυνάμωσαν για τα καλά.

Μετά τους Αγίους και του σπιτιού ήταν το κομμάτι του παππού , ο παππούς γύρισε και είδε την εικόνα από τον αγώνα των εργατών της χαλυβουργίας αντί να πει ο όνομα του είπε:

- Στους εργάτες της χαλυβουργίας. (Φάνηκε το κομμάτι με το πέμπτο φλουρί. Ο γιος  του κάτι ετοιμάστε να πει αλλά ακούστηκε ένα δυνατό κραχ στο τζάκι. Το μεγάλο κούτσουρο έσπασε στα τρία και από πάνω του έπεσαν τα άλλα πέντε μια περήφανη φλόγα ανέβαινε στην καπνοδόχο.)   

-Στους συλλογικούς αγώνες που δικαιώνονται ( είπε ο Χαράλαμπος και τσούγκρισε το ποτήρι του γεμάτο αμερικάνικο αναψυκτικό με το ρακοπότηρο του πατέρα του ).

-Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους (είπε ο παππούς συγκινημένος από το παιγνίδι της τύχης(;) που έπαιξαν τα κούτσουρα οι φλόγες και το χριστόψωμο).

-Καλή όρεξη ….αμάν  πια!!! (Είπε αυστηρά η γιαγιά και πήρε την πρώτη αχνιστή μπριζόλα.)

*Η ιστορία είναι σχεδόν φανταστική, η ατάκα «θέλει το κούτσουρο παρέα να καεί» είναι της μητέρας  μου την μετέφερε η γυναίκα μου όταν έβαλα ένα μεγάλο  κούτσουρο να καεί στο τζάκι…. Πήρε τρεις μέρες για να καρβουνιάσει…