Εικόνες της κρίσης 9 : διάλειμμα ή διάλυμα

Η απέναντι όχθη του Βασίλη Καπετάνιου

Τρίτη βράδυ τελειώνοντας την δουλειά με αργές πεταλιές φτάνω στο ψητοπωλείο του Χρήστου. Η κυρά Ντίνα γειτόνισσα στο αντικρινό  μπαλκόνι με ένα παλιό ποτιστήρι κάνει την αργή υγρή συνομιλία με τα λουλούδια της. Το βρεγμένο χώμα και οι λουλουδάτες μυρωδιές ξυπνούν τις ασυνείδητες ελπίδες της άνοιξης, η Περσεφόνη επιστρέφει στην αναγεννημένη γη. Απέναντι το σπίτι του Μακρυγιάννη χάσκει καταλαβωμένο , ούτε τα αδέσποτα δεν το καταδέχονται πια, μια εικόνα θανάτου και παρακμής ,μια εικόνα ιστορικής απελπισίας .Στην ίδια ευθεία με διαφορά ένα μπαλκόνι η όσφρηση να δίνει ανάσες της άνοιξης και τα μάτια να βλέπουν την βαρυχειμωνιά της ιστορικής μας αχαριστίας στο ερείπιο του ήρωα .

Έξω από το ψητοπωλείο δυο γείτονες, ο Τάκης και ο Γιώργος  συζητούν και  περιμένουν να  πάρουν τις παραγγελίες τους , Πριν πλησιάσω από τις δυνατές φωνές τους καταλαβαίνω και το θέμα της συζήτησης τους, εκλογές , μνημόνιο, κρίση. Μεσήλικες λίγο πριν την σύνταξη, αν προλάβουν , οι φιγούρες τους έτσι όπως συζητούν μου θυμίζουν πελάτες στο καφενείο του πατέρα μου. Άνθρωποι του καθημερινού μόχθου, λίγες μέρες πριν τις εκλογές να αποκτούν φαντασιακή εξουσία και να ακούγεται η μαγική ατάκα: ρε να με κάνανε εμένα πρωθυπουργό για μια εβδομάδα θα σου έλεγα εγώ τι  θα έκανα!!!. Από παιδί μέσα στο καφενείο από τον άγνωστο πόλεμο της χούντας μέχρι τις πλαστικές σημαίες της αλλαγής έμαθα ότι οι αλλαγές και τα θαύματα στην Ελλάδα κρατάνε εφτά ημέρες. Ο έλληνας νοιώθει μικρός θεός δημιουργός , έξι μέρες μόνος του δημιουργεί  και την έβδομη μέρα της συλλογικής δράσης τα καταστρέφει όλα. Σταμάτησα στο  πεζοδρόμιο , με τα μάτια ανταλλάξαμε μια καλησπέρα , συνέχισαν την κουβέντα , μέσα στις ψησταριές ο Χρήστος ψηνόταν και έψηνε. .

-Γιώργη φταίμε και εμείς .

-Τάκη δεν κατάλαβα, μαζί τα φάγαμε που είπε και ο άλλος .

-Σίγουρα δεν τα φάγαμε μαζί, γιατί πεινάμε χώρια και διαφορετικά . Αλλά δεν κάνουμε και τίποτα, δεν ξεσηκωνόμαστε. ( Το βλέμμα του έφυγε μια στιγμή στο ερείπιο του Μακρυγιάννη αλλά σαν από ένα ένστικτο ντροπής το γύρισε πίσω ). Λες και μας έχουν ραντίσει αποβλακουντίν. Λείπουν οι ηγέτες, αλλά και εμείς από το συλλογικό όνειρο προτιμάμε την ατομική ονειροπόληση.

-Ο έλληνας θα βγει στο δρόμο αν του πειράξεις την βραδινή μπριζόλα . (Φώναξε ο Χρήστος από μέσα, φαίνεται ότι παρακολουθούσε ακουστικά την συζήτηση ) Κυρ Βασίλη καλησπέρα, μην φύγεις σου έχω ένα καλό.

-Έχει δίκιο ο Χρήστος δεν πρόκειται να βγούμε στον δρόμο παρά μόνο αν ακούσουμε τα εμβατήρια της πείνας. Μόνο που τότε τα πράγματα θα είναι ανεξέλεγκτα , η καθημερινή βία δεν θα μπορεί να ελεγχθεί.

-Τάκη δεν έμαθες τι έγινε στο Μαλαντρένι δυο συνεχόμενα βράδια έκαναν επιδρομή οργανωμένοι κλέφτες , το δεύτερο τους πήραν είδηση , ειδοποίησε ο ένας τον άλλο με τα φώτα αναμμένα και γεμάτες τις καραμπίνες περίμεναν οι χωριανοί.

-Γιώργη αυτό είναι το χειρότερο σενάριο, στα μεγάλα αστικά κέντρα έγραψαν οι εφημερίδες ότι οργανώνονται ένοπλες ομάδες πολιτοφυλακής .

-Τα βλέπεις που στα λέω και έχω δίκιο το μνημόνιο έπρεπε να γίνει για να γλιτώσουμε τέτοια φαινόμενα βίας. Τα άδεια ράφια στα μαγαζιά θα μας έβαζαν να φάμε ο ένας τον άλλο.

-Ρε δεν μου λες θα με τρελάνεις; Χωρίς το μνημόνιο λες ότι θα ήταν άδεια τα ράφια , τώρα με το μνημόνιο και την φτώχεια που επέβαλλαν θα είναι γεμάτα τα ράφια αλλά δεν θα μπορούμε να αγοράσουμε τίποτα. Δεν είναι χειρότερη η πείνα όταν βλέπεις το ψωμί και δεν μπορείς να το αγοράσεις, δεν θα είναι χειρότερη η βία τότε….

-Κύριοι για απόψε δεν πρόκειται να πεινάσετε. ( Είπε ο Χρήστος κρατώντας τις δυο πλαστικές διαφανείς σακούλες σαν αιωρούμενα θυμιατά γεύσεων και οι κάτοχοι τους τα έλαβαν με την σχετική ευλάβεια ). Κυρ Βασίλη μην τους ακούς δεν υπάρχει κανένα δίλημμα μνημόνιο ή μη μνημόνιο , ανατολή ή δύση , ευρώ ή δραχμή . Ένα γράμμα λείπει για να φανερωθεί το πραγματικό δίλημμα;

-Ποιο γράμμα δεν καταλαβαίνω τι εννοείς ;

-Λείπει το άλφα , το αααα της ανάσας η του τέλους , το ααα της γέννας ή του θανάτου ή κρίση είναι μοναδική και τελευταία μας ευκαιρία…..

-Θα μας εξηγήσεις; ( Ρώτησε ανυπόμονα ο Γιώργης, καταπίνοντας τα σάλια του , οι μυρωδιές από τα μεζέδια είχαν ξυπνήσει τα ταμπούρλα του στομαχιού του. )

-Βάλε το α μετά το δι , ή διάλειμμα (και κούνησε κυκλικά το χέρι του ο Χρήστος) η διάλυμα (και  κούνησε οριζόντια τα δυο του χέρια σημαίνοντας  τέλος). Κυρ Βασίλη ταίριαξε το όπως θες και το διαβάσω την Πέμπτη στον Αναγνώστη .

Οι δυο διαφωνούντες επί μνημονίου αλλά συμφωνούντες για τα μεζέδια του Χρήστου υπό την πίεση του στομάχου και των σιελογόνων αδένων αποχώρησαν με μια χαμηλόφωνη καληνύχτα. Πήρα και εγώ το δρόμο για το σπίτι μου. Στο μυαλό μου κράταγα την ατάκα του Χρήστου αντί να την καταγράψω στο καφέ σημειωματάριο αναζήτησα τις ρίζες των λέξεων διάλειμμα , διάλυμα στο λεξικό του Πάπυρου .

Διάλειμμα : προσωρινή παύση αλλά το ενδιαφέρον μου κέντρισε ο ιατρικός όρος διαλείπων ένα σύμπτωμα που επαναλαμβάνεται κατά χρονικά διαστήματα.

Διάλυμα : το υγρό που προέρχεται από την διάλυση στερεών σωμάτων μέσα σε διαλυτικό μέσον. Προέρχεται από την λέξη διαλύω που σημαίνει αποσυνθέτω τελειώνω κάτι .

Οι λέξεις έγιναν τα κεριά που φώτισαν το πραγματικό δίλημμα: ή διάλειμμα ή διάλυμα.

Το ελληνικό κράτος , ή το μόρφωμα αυτό που καλείται κράτος στην πορεία του στον 20^ο αιώνα και ιδιαίτερα στα χρόνια της μεταπολίτευσης ακολούθησε το μονόδρομο το δυτικού μιμητισμού. Η Ελλάδα  HEL –LAS ένας βράχος λουσμένος στο φως όπως σημαίνει και το όνομα της τα μόνα στέρεα υλικά που διαθέτει είναι ο Ελληνικός Λόγος και Πράξη. Η Δύση ήταν και είναι ένα επικίνδυνο διαλυτικό ποτάμι για να ενσωματωθούμε μας είπαν ότι μόνο ένας τρόπος υπήρχε να διαλύσουμε  τα στερεά υλικά στο δυτικό ποτάμι με αντάλλαγμα να μπούμε και εμείς στην ροή του. Και αυτό πράξαμε με δολοφονική συνέπεια τόσα χρόνια . Διαλύουμε την ελληνική μας ετερότητα και αυτοσυνειδησία ,  την πολιτισμική μας ταυτότητα για να γίνουμε ευρωπαίοι . Παραδώσαμε την ασπίδα και το δόρυ μας στο διαλυτικό ποτάμι της Δύσης. Η πραγματική Ελλάδα είναι τρόπος κατά την νόηση ερμηνείας του κόσμου, η πραγματική Ελλάδα ως τρόπος απλωνόταν από τον Πόντο και σε όλη την λεκάνη της Μεσογείου. Άρχισε να χάνεται ως τρόπος όταν άρχισε να οργανώνεται ως τόπος σαν ένα επιβεβλημένο δυτικό κρατίδιο. Το δίλημμα μας λοιπόν είναι ή συνεχίζουμε το δυτικό διαλυτικό μας έργο ή αναζητούμε στων ελλήνων τις κοινότητες το ιστορικό μας σώμα που περιμένει ακόμα ζεστό να το ντύσουμε με την αντιστασιακή ελπίδα. Αυτό το ιστορικό σώμα θα είναι και η προσφορά μας στον σύγχρονο πολιτισμό. Οι δυσκολίες που ζούμε  είναι πραγματικές αλλά είναι αποτέλεσμα μιας α-νόητης δυτικότροπης μετα- πρατικής πορείας που ακολουθήσαμε ιδιαίτερα τα τελευταία σαράντα χρόνια .

Όσο για τις επερχόμενες εκλογές δεν αποκλείεται να είναι ένα διαλείπων σύμπτωμα μια σοβαρής δημοκρατικής νόσου της δημοκρατίας των αντιπροσώπων. Το σύστημα όπου το κόμμα ταυτίστηκε με το κράτος μας οδήγησε σε αυτή την κατάσταση η εναλλαγή κομμάτων στην εξουσία απλώς άλλαζε την βιτρίνα του καταστήματος . Η ουσία παρέμενε η ίδια , όλα ελέγχονται από το κόμμα. Για να μπορέσει ο ανώτερος κρατικός λειτουργός ή ανώτερος αξιωματικός να πάρει το επόμενο αξίωμα έπρεπε την περίοδο που κρινόταν να είναι στην εξουσία το κόμμα στο οποίο είχε καταθέσει την περηφάνια και την αξιοπρέπεια του . Για να μην θυμηθούμε τις περιπτώσεις καθηγητών πανεπιστημίου όπου η κομματική ταυτότητα έκρινε την προαγωγή τους και όχι το επιστημονικό τους έργο. Αλλά και οι ατομικές ευθύνες του καθενός μας, ενθουσιώδεις παλαμακιστές του κάθε μπαλκονάτου με την κρυφή ελπίδα ότι η είσοδος του αρχάγγελου πολιτευτή στα κοινοβουλευτικά ουράνια ( γιατί έχουν χάσει την επαφή με την πραγματικότητα της γης ) θα μας έδινε το εισιτήριο για μια θεσούλα στον δημόσιο παράδεισο έστω προσωρινή, ή το μονοπάτι για να αρπάξουμε το επιδοτούμενο πρόγραμμα με το οποίο δεν ασχοληθήκαμε . Η επιδοτούμενη τεμπελιά και το εύκολο βόλεμα μας έφεραν σε αυτό το χάλι . Η κομματικά επιδοτούμενη τεμπελιά μικροαστικοποίησε  την εργατική τάξη η οποία πούλησε στον υπερκαταναλωτισμό την ταξική της συνείδηση. Η κομματικά επιδοτούμενη λαμογιά δημιούργησε την νέα στρατιά νεόπλουτων που διαλέγει πίνακα ζωγραφικής ανάλογα με τα χρώματα που έχουν οι κουρτίνες τους και νομίζουν ότι ο Ελύτης είναι ιδιοκτήτης εργοστασίου φρυγανιών.

Οι εκλογές που έρχονται είναι η τελευταία ευκαιρία για ένα διαφορετικό τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας της Πολιτείας, στων ελλήνων τις κοινότητες εκεί που ήταν η τελευταία ιστορική μας στάση από εκεί μπορούμε να ξεκινήσουμε πάλι. Το πραγματικό δίλημμα είναι ή αναγνωρίζουμε ότι η μεταπολίτευση ήταν μια προσωρινή παύση , μια α- νοητη πορεία, την σταματάμε εδώ και  επιλέγουμε την συνέχεια προς τα εμπρός με νέες δομές και λειτουργίες. Ή ανατρέπουμε τα σχέδια τους  ή αλλιώς επιλέγουμε τα ίδια και τότε οι εκλογές αυτές  είναι ένα ακόμα διαλείπων σύμπτωμα κοινωνικής και πολιτικής νόσου που κατασπαράζει το ιστορικό μας σώμα, έχοντας ο καθένας το μερίδιο ευθύνης που του αναλογεί.

* Η ατάκα διάλειμμα ή  διάλυμα ανήκει στον Χρήστο τον ψητοπώλη, τακτικό τροφοδότη της Απέναντι Όχθης  με την πάντοτε προφορική άδεια να τα ταιριάζω όπως θέλω !!!