Εικόνες της κρίσης : Τα χαστούκια και η ψυχανάλυση.

Η απέναντι όχθη του Βασίλη Καπετάνιου

Τα κλάματα του μικρού Θανάση έκοψαν τον ύπνο του Μήτσου. Ήθελε ακόμα μια ώρα στην αγκαλιά του Μορφέα για να πάρει δυνάμεις να αντέξει την κοπιαστική ημέρα πάνω στο τιμόνι. Με τα μισόκλειστα μάτια του είδε την γυναίκα του να εκτελεί χρέη ταχυδακτυλουργικής μητρότητας. Στο αριστερό χέρι αγκαλιά του παιδί που ξύπνησε να προσπαθήσει να το νανουρίσει με παλινδρομικές κινήσεις , με το άλλο χέρι να προσπαθεί να ετοιμάσει με αυτοματοποιημένες κινήσεις  το γάλα του και με το αριστερό πόδι να δίνει μικρές περιοδικές ωθήσεις στην κούνια του άλλου παιδιού για να μην ξυπνήσει από τα κλάματα του Θανάση. Ανοίγοντας λίγο ακόμα τα μάτια του ο Μήτσος κατάλαβε ότι δεν υπήρχαν περιθώρια για πρωινές τρυφεράδες , τον πρωινό καφέ που του έφτιαχνε η γυναίκα του. Συνήθως το πρωί λέγανε και δυο κουβέντες αφού ήταν χαμένος στην δουλειά από το πρωί μέχρι το βράδυ.

-Από τι ώρα σε έχει στο πόδι;

-Ε λίγο…  Φεύγεις για την δουλειά , πως τα πάτε εκεί ; Οι ειδήσεις τα είπαν μαύρα.

-Δυσκόλεψαν τα πράγματα αλλά ακόμα έχουμε δρομολόγια.

Ο Μήτσος ήταν οδηγός σε μια μεγάλη εταιρεία γεωργικών προϊόντων. Μετέφερε τα συσκευασμένα καλούδια του κάμπου σε κεντρικές λαχαναγορές και σε μια μεγάλη αλυσίδα υπερκαταστημάτων.

-Μήτσο φαίνεσαι πολύ κουρασμένος, μήπως πρέπει να ακυρώσεις το σημερινό δρομολόγιο, πως θα οδηγήσεις τόσες ώρες;

-Δεν γίνεται, χθες απόλυσαν τον βοηθό μου, τώρα είμαι και οδηγός και φορτώνω και ξεφορτώνω , αν δώσω μια αφορμή θα με απολύσουν.

Ο Μήτσος έφτιαξε το καφεδάκι του και πήρε θέση κοντά στην κούνια του δεύτερου παιδιού του. Με την επιδεξιότητα φορτηγατζή ωθούσε την κούνια πατώντας και αφήνοντα το δεξί του πόδι λες και πατούσε το γκάζι του φορτηγού. Παρά την φασαρία ο μικρότερος γιός δεν ξύπνησε , οι βολβοί των ματιών του τρεμόπαιζαν ήταν σε ονειρική κατάσταση. Ξαφνικά στο πρόσωπο του φωτίστηκε ένα λαμπερό χαμόγελο , κοιτώντας τον ο πατέρας του οδήγησε σε ανοιξιάτικα τοπία την κούραση του και έφυγε χαμογελώντας για την δουλειά του .

Φτάνοντας με το ποδήλατο του στις αποθήκες που ήταν τα φορτηγά και τα προϊόντα άκουσε τον δυνατό θόρυβο που έκανε η πόρτα από το μικρό υπερυψωμένο δωματιάκι. Από το μικρό αυτό δωματιάκι σοφά υπερυψωμένο διοικούσε το αφεντικό την επιχείρηση , σαν άλλος Ξέρξης πάνω στο όρος Αιγάλεω επόπτευε τις καθημερινές ναυμαχίες του.  

-Ρε άντε παράτα με, που θα δουλέψω για ψίχουλα , θα κάνω τρία μεροκάματα και θα πληρώνομαι μισό. Απολύομαι από μόνος μου ούτε το μισθό σου θέλω ούτε τίποτα. Πήγαινε μέσα Μήτσο και εσύ να ακούσεις τα καλά μαντάτα.

Ο Γιάννης ήταν ένας νέος οδηγός , εννέα μήνες δούλευε στην φρουτεμπορική μάλλον τέλειωσε θυμωμένα η καριέρα του. Ο Μήτσος μπήκε στο μικρό δωμάτιο το αφεντικό δεν περίμενε ούτε καλημέρα να ακούσει.

-Μήτσο τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, δεν βγαίνω πέρα για να μην σε απολύσω θα πρέπει να σου κάνω 25% περικοπή στο μισθό σου.

Το πρόσωπο του Μήτσου άσπρισε σαν ένα μικρό κομμάτι χαρτί έτοιμο να το παρασύρει ο άνεμος της ανεργίας.

-Κυρ Γιώργη έχω δυο παιδιά να μεγαλώσω , δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα. ( Η θύμηση των ονομάτων των παιδιών του επέστρεψε το κόκκινο χρώμα στο πρόσωπο του.) Έχω και το δάνειο για το σπίτι…

-Μήτσο η δουλειά πέφτει οι φόροι ανεβαίνουν ή 25 % κάτω ο μισθός σου ή ανεργία διάλεξε και πάρε.

Το αφεντικό χτυπούσε το τσιγάρο του από την μεριά του φίλτρου, σα να γέμιζε τον γεμιστήρα του όπλου του πριν λάβει την τελική απόφαση εκτέλεσης.

-Εντάξει κυρ Γιώργη ( το αφεντικό σταμάτησε το χτύπημα του τσιγάρου η εκτέλεση αναβλήθηκε) δεν έχω επιλογές.

-Αν θες μπορείς να έχεις (Άναψε το τσιγάρο και με το ύφος του περίμενε ερώτηση από τον Μήτσο.)

-Δηλαδή τι εννοείς ;

-Υπάρχει τρόπος να βγάλεις κέρδος… και μεγάλο μάλιστα

-Να πας τα πράγματα χωρίς χαρτιά  και το κέρδος από το ΦΠΑ μισό μισό …

-Αυτό πρότεινες και στον Γιάννη;

- Όχι σε αυτόν δεν πρότεινα τίποτα .

-Γιατί ;

-Δεν έχει οικογένεια και δεν έχει δάνειο , το ρίσκο θέλει κίνητρο …

-Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα κυρ Γιώργη .

- Ε αφού δεν γίνονται πήγαινε φόρτωσε και φύγε.

Βράδυ κομμάτια από την κούραση γύρισε στο σπίτι του , η γυναίκα του είχε αποκοιμηθεί στην πολυθρόνα με τον ζωηρό μικρό Θανάση αγκαλιά , ένα μικρό φώς αναβόσβηνε στα χέρια του Θανάση. Η νονά του είχε φέρει την λαμπάδα και το δώρο του , ένας Σούπερμαν που αναβόσβηνε στο στήθος του το κόκκινο «ς» .  Το μυαλό και η αγωνία του Μήτσου να τα βγάλει πέρα έκαναν ένα γρήγορο μοντάζ εικόνων της ημέρας και έδωσαν την λύση στην αγωνία του.

-Αυτό είναι , αυτό είναι ( φώναξε δυνατά, η γυναίκα του ξύπνησε λίγο τρομαγμένη ).

-Τι είναι χριστιανέ μου;

-Αύριο θα πάρω το πρωί των μικρό μαζί μου στην δουλειά ( ενώ μιλούσε καλούσε και ένα νούμερο τηλεφώνου).

-Τι λες Μήτσο , τρελάθηκες.

-Ή ρισκάρουμε ή βουλιάζουμε .

-Ποιος βουλιάζει; (Του φώναξε μέσα από το ακουστικό ο κυρ Γιώργης που είχε αναγνωρίσει την κλήση.)

-Κυρ Γιώργη ισχύει η πρόταση για μισά μισά χωρίς χαρτιά.

-Εγώ δεν θα ξέρω τίποτα όμως.

-Εντάξει κυρ Γιώργη. (Έκλεισε το τηλέφωνο.) Γυναίκα αύριο θα πάρω μαζί μου το παιδί στην δουλειά .

-Μήτσο είσαι με τα καλά σου;

-Απολύτως δυο φορές το μήνα θα κάνουμε μαζί ένα δρομολόγιο , ή χάνουμε το σπίτι έτσι όπως πάει.

Όταν ο Μήτσος είδε τον σούπερμαν να αναβοσβήνει το κόκκινο λαμπάκι στο στήθος του ήρθε η σούπερ ιδέα. Φόρτωνε αργά το απόγευμα το φορτηγό, χωρίς χαρτιά χωρία τίποτα. Χαράματα έφερνε το φορτηγό κοντά στο σπίτι του και έπαιρνε συνεπιβάτη τον γιό του. Με τα αλάρμ αναμμένα, όπως το λαμπάκι στο στήθος του Σούπερμαν έκανε όλη την διαδρομή . Όσες φορές τον σταμάτησε περιπολικό , το αντιλαμβανόταν από μακριά λόγω του ύψους της θέσης οδήγησης, με ένα σκαμπίλι ξύπναγε τον γιό του. Εκείνος ξαφνιασμένος ξύπναγε και άρχιζε τα κλάματα. Η μυρωδιά της μάνα του πουθενά για να τον παρηγορήσει και χειροτέρευε το κλάμα. Ο Μήτσος ποτέ δεν σταματούσε στην άκρη του δρόμου αλλά δίπλα στο περιπολικό. Με τον μικρό στην αγκαλιά να έχει κοκκινίσει στο κλάμα μιλούσε στους αστυνομικούς .

-Κύριε αστυνομικέ ο μικρός είναι άρρωστος πρέπει να πάει στο παίδων είναι ανάγκη , έχω τηλεφωνήσει με περιμένουν .

Το ανοιχτό παράθυρο, ο θόρυβος του δρόμου τα φώτα των περιπολικών έκαναν τον μικρό να σπαράζει.  Η συμπόνια που έδειχναν οι αστυνομικοί  βοήθησαν τον Μήτσο να περνά τους ελέγχους. Ήταν πολύ τυχερός δεν έπεσε ποτέ δυο φορές στο ίδιο πλήρωμα περιπολικού για τον ένα περίπου χρόνο που έκανε τα παράνομα δρομολόγια. Έβγαλε με άνεση το δάνειο του σπιτιού , μείνανε και λεφτά στην άκρη. Άλλαξε και εταιρεία δεν ήθελε πλέον να έχει συναλλαγές με τον κυρ Γιώργη και σοφά έπραξε γιατί έμαθε ότι από έλεγχο που του έγινε αργότερα βρέθηκαν παρατυπίες στην απόδοση ΦΠΑ.

Ο Μικρός Θανάσης που έβγαλε μεροκάματα με τα σκαμπίλια έγινε ψυχολόγος με διδακτορικό «η δυναμική του ονείρου στην ψυχοπαθολογία και ψυχοθεραπεία παιδιών». Στην πρώτη του δημόσια ομιλία παρόν η μητέρα του ο αδελφός και ο πατέρας του.

Όταν του Θανάση του ζητήθηκε να δώσει ένα παράδειγμα ονείρου που μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην ψυχοθεραπεία. Αναφέρθηκε σε μια προσωπική εμπειρία.

-Όταν εκπαιδευόμουν στην ψυχοθεραπεία ανέφερα στον καθηγητή που με είχε αναλάβει για ένα εφιαλτικό όνειρο της παιδικής μου ηλικίας. Ξυπνούσα μέσα σε ένα φορτηγό, υγρό χάδι απλωνόταν στα μάγουλα μου, πονούσε το μάγουλο μου και έκλαιγα, γύρω μου σειρήνες από περιπολικά και μετά ξανακοιμόμουν . Ξυπνούσα με νανουρίσματα στην αγκαλιά της μάνας μου. Αυτό το ερμήνευσε ο καθηγητής μου σαν μια ασυνείδητη επιθυμία για επιστροφή στην μήτρα, ένα περιβάλλον απόλυτης σιγουριάς και ασφάλειας .

Ο Θανάσης πρόσεξε ότι η μάνα του και ο πατέρας του αντάλλαξαν ένα παράξενο βλέμμα , σαν να ζητούσε η μάνα του εξηγήσεις από τον πατέρα του.

Στον δρόμο της επιστροφής οδηγούσε ο Μήτσος , κατά παράβαση του οικογενειακού πρωτόκολλου αντί να έχει την γυναίκα του συνοδηγό έβαλε τον Θανάση.

-Θανάση ένα παιδικό όνειρο, πέρα από επιθυμίες και φανταστικά και ασυνείδητα που είπες μπορεί να έχει και πραγματικά γεγονότα;

-Και βέβαια λίγο παραλλαγμένα αλλά μπορεί να είναι πραγματικά. Γιατί ρωτάς;

-Ε να το όνειρο που είπες έχει πραγματικά γεγονότα. ( Από τον καθρέφτη του αυτοκινήτου η γυναίκα του με θυμωμένο βλέμμα περίμενε εξηγήσεις.) Το έζησες πραγματικά πέρα από τα άλλα τα επιστημονικά που είπες.

-Τι εννοείς;

- Ένα πριν 25 χρόνια υπήρχε έντονη οικονομική κρίση στην Ελλάδα , χρωστάγαμε και ένα δάνειο. Έβγαλα λεφτά με τον ιδρώτα μου αλλά όχι και με τον πιο έντιμο τρόπο. Αλλά βοήθησες και εσύ πολύ με τα ξαφνικά σου κλάματα.

-Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς .

-Μέχρι να πάμε σπίτι θα σας πω και αυτή την ιστορία να μην την έχω βάρος στην συνείδηση μου…. Είχαμε που λες μεγάλη οικονομική κρίση και…..