«Την ζωή σου μην παραδώσεις στις δόσεις»

H απέναντι όχθη του Βασίλη Καπετάνιου

Από το υπερυψωμένο γραφείο – πύργο ο Γιάννης παρακολουθούσε τους 180 εργάτες υφιστάμενους του στο μεγάλο πολυκατάστημα της πολυεθνικής εταιρείας που δούλευε. Το τελευταίο τρίμηνο πέρασε μεγάλη ένταση. Έπρεπε να πιάσει τους παραγωγικούς στόχους που έθεταν τα ανώτατα στελέχη. Έχασε τον ύπνο του, παντού έβλεπε νούμερα και σχεδιαγράμματα παραγωγικότητας και κέρδους. Πρώτη φορά που ένοιωσε αδύναμος. Πήγε σε ένα φίλο του γιατρό και του ζήτησε κάτι για να κοιμάται. Αν και ο φίλος του τον παρέπεμψε να ζητήσει συμβουλή ψυχιάτρου με την πίεση του Γιάννη του έγραψε κάποια χάπια για να κοιμάται μερικές ώρες τα βράδια.

Ήταν το τρίμηνο που ο Γιάννης ανακάλυψε και την συντροφιά του υγρού «Γιάννη που περπατάει» . Ποτέ δεν έδωσε δικαιώματα, άδειαζε το ουίσκι μέσα στον καφέ του ή στο τσάι, κανείς δεν κατάλαβε  ότι με τις δόσεις αλκοόλ που έπινε ο Γιάννης από τον πρώτο μήνα κέρδισε τον τίτλο του πιο γρήγορου αλκοολικού.

Φάρμακα αλκοόλ ακατάπαυστη δουλειά  μηδενική προσωπική ζωή , ολοκληρωτικά δεσμευμένος χρόνος στην υπηρεσία της πολυεθνικής του έδωσαν την  ώθηση για να τα καταφέρει.

Από τον γυάλινο πύργο της δοτής εξουσίας του την μια κοιτούσε του πίνακες παραγωγικότητας και την άλλη την αχανή αίθουσα του πολυκαταστήματος. Μόνο αυτός  ήξερε με τι θυσίες και πόσο μεγάλη συμπίεση των εργαζομένων τα κατάφερε. Έπινε μια γενναία γουλιά αλκοολκαφέ  όταν άκουσε  την γραμματέα του να χτυπά την  πόρτα.

-Κύριε Γιάννη αυτά ήρθαν για εσάς με ταχυμεταφορά.

Του παρέδωσε ένα βελούδινο φάκελο, ένα παράξενο πέτσινο μικρό δέμα και αποχώρησε σιωπηλά. Ο Γιάννης άνοιξε πρώτα τον βελούδινο φάκελο μόνο που δεν ξεφώνισε από την χαρά του.

«Αγαπητέ Γιάννη ,με βάση τις επιδόσεις σας ανακηρυχθήκατε προϊστάμενος της χρονιάς . Η βράβευση σας θα γίνει στην μεγάλη αίθουσα εκδηλώσεων . Ανήκετε πλέον στην χρυσή ελίτ των στελεχών μας.»

Έριξε μια γενναία ποσότητα του υγρού φίλου του για να γιορτάσει την μεγαλύτερη επιτυχία της επαγγελματικής του καριέρας. Έπιασε να ανοίξει και το μικρό πέτσινο δεματάκι ένοιωσε μια τρυφεράδα να τον κυκλώνει. Κατάλαβε ότι ήταν από τον παππού του τον Γιάννη. Όταν το άνοιξε βρήκε μέσα μια περίτεχνη δερμάτινη ζώνη φτιαγμένη με μοναδικό τρόπο και έδενε με αγκράφα ένα δικέφαλο αετό. Είχε μεγάλη αδυναμία στον παππού του. Στο τσαγκαράδικο του είχε περάσει ευτυχισμένα παιδικά και εφηβικά χρόνια. Ο προπάππος του ήταν φημισμένος υποδηματοποιός στην Σμύρνη , μεγάλο μαγαζί και μεγάλο εργαστήριο με πολλούς μαστόρους. Με την Μικρασιατική Καταστροφή βρέθηκαν στην Ελλάδα. Το τσαγκαράδικο που κληρονόμησε ο παππούς έδωσε ψωμί στην οικογένεια. Ο παππούς του ήταν μοναδικός μάστορας. Σπάνια έφτιαχνε παπούτσια συνήθως έκανε επιδιορθώσεις αλλά έβγαινε το μεροκάματο. Ο Γιάννης τον είχε δει να φτιάχνει εκείνα τα πανέμορφα ασπρόμαυρα αντρικά παπούτσια. Πραγματικός αρχιτέκτονας και μηχανικός ο παππούς του, έβαζε όλη του την τέχνη. Αυτά τα παπούτσια σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου και αν τα έβλεπε ο Γιάννης θα ξεχώριζε ότι ήταν του παππού του. Στην ραφή στο δέσιμο του τακουνιού ζωγραφιζόταν η μαστοριά του παππού του.

Καθώς περνούσε βιαστικά την ζώνη στο παντελόνι του ψηλαφούσε κάτι σαν ιερογλυφικά στο εσωτερικό της. Μόλις είχε κουμπώσει την δικέφαλη αγκράφα όταν χτύπησε η γραμματέας για το  βασικό κύμα αλληλογραφίας της επιχείρησης.

-Κύριε Γιάννη η αλληλογραφία . Πολύ ωραία η ζώνη σας.

-Ο παππούς μου την έφτιαξε . ( Και την χάιδεψε σα να άγγιζε κάποιο άνθρωπο. Γλύκανε το άκαμπτο βλέμμα του. Πρώτη φορά η γραμματέας του είδε ότι το βλέμμα του μπορεί να δώσει και εικόνες τρυφεράδας. Αλλά γρήγορα ο Γιάννης πήρε το ατσάλινο βλέμμα του ισχυρού προϊστάμενου.) Μπορείτε να πηγαίνετε (της είπε με το γνωστό μπάσο παγωμένο του τόνο φωνής).

Μετά από δύο μέρες έγινε η λαμπρή τελετή απονομής του βραβείου καλύτερου προϊστάμενου της χρονιάς. Ο Γιάννης ήταν μέλος της ελίτ των στελεχών. Ντυμένος με το καλύτερο κουστούμι και την ζώνη του παππού  να κλέβει τις εντυπώσεις παρέλαβε το βραβείο του.

-Αγαπητέ Γιάννη μαζί με το αναμνηστικό βραβείο σου παραδίδω και την χρυσή πιστωτική κάρτα με απεριόριστη κάλυψη για τα ανώτατα στελέχη των επιχειρήσεων μας. (Του ανακοίνωσε ο πρόεδρος της πολυεθνικής.)

Ο Γιάννης πήρε τον γυάλινο βραβείο και την κάρτα του και γύρισε στην κεντρική  αίθουσα στο τραπέζι του. Εκεί κάθονταν και άλλα ανώτατα στελέχη που είχαν βραβευθεί στο παρελθόν και τον κοιτούσαν με ένα συνωμοτικό βλέμμα.

-Γιάννη πήρες και εσύ την χρυσή κάρτα, πρέπει να την εγκαινιάσεις.

-Όποτε θέλετε κερνάω.

-Όχι τώρα θα το κάνουμε , θα την χτυπήσουμε εμείς για πρώτη φορά. Είναι τελετή μύησης. Έλα πάμε. ( Ο Γιάννης τους ακολούθησε δεν είχε και πολλές επιλογές. Για μεγάλη του έκπληξη βρέθηκαν σε μία από τις γυαλιστερές τουαλέτες  σαν σουίτες ξενοδοχείου ήταν . Τον παραξένεψε όταν ένας κλείδωσε την πόρτα. Ένας άλλος έβγαλε από την τσέπη του ένα άσπρο σακουλάκι και άπλωσε την άσπρη σκόνη στον πάγκο. )

-Έλα Γιάννη φέρε την κάρτα σου , εσύ κόβεις σήμερα . ( Ο Γιάννης μηχανικά του έδωσε την χρυσή κάρτα και ο άλλο άρχισε να κόβει σε γραμμές μερίδες την ναρκωτική ουσία. Ο ένας μετά τον άλλο τα μεγάλα στελέχη πήραν την γραμμής της ουσία που τους έδινε σιγουριά και ασφάλεια στον ανταγωνιστικό κόσμο που ζούσαν. Πήρε και ο Γιάννης.)

-Και εις ανώτερα !!!! (Του ευχήθηκαν όλα τα ανώτατα στελέχη μέσα σε έντονη φιλική και χαλαρή ατμόσφαιρα).

Ήταν πρώτη φορά που ο Γιάννης δοκίμασε αυτή την ουσία , αλλά κάτι τα χάπια που είχε πάρει για να κοιμάται , κάτι το αλκοόλ που είχε καταναλώσει αμέσως ένοιωσε ότι κάτι καλό δεν πήγαινε με αυτόν. Η συνείδηση του είχε αποκτήσει μια διευρυμένη ικανότητα την οποία δεν μπορούσε να προσδιορίσει. Είπαμε ότι ακολουθούσε ένα βασικό κανόνα δεν ήθελε να δίνει δικαιώματα.  Με διακριτικό τρόπο αποχώρησε από την αίθουσα αφού αντάλλαξε θερμές χειραψίες με όλους.

Βγαίνοντας από την μεγάλη γυάλινη πόρτα εισόδου, άρχισε να νοιώθει ότι κάτι παράξενο συνέβαινε, ένας δικέφαλος αετός τον τραβούσε μέσα σε μνήμες του μυαλού και αυτές πρόβαλαν τώρα μπροστά του στην υγρή άσφαλτο.

Στο μυαλό του περνούσαν εικόνες από το τσαγκαράδικο του παππού του. Εκείνος ο σοφός γέροντας που σφυριά την σφυριά πάνω στο πετσί και στο δέρμα ζωγράφιζε την μοναδικότητα του προσώπου του. Τα χέρια του πιάστηκαν στον δικέφαλο αητό της ζώνης και το μυαλό του πέταξε σε εικόνες της παιδικής του ηλικίας. Σε εκείνα τα χρόνια που άνθρωποι δεν ήταν νούμερα και στατιστικά στοιχεία παραγωγικότητας. Μπορεί να ήταν φτωχοί αλλά το έργο τους φανέρωνε και την προσωπικότητα τους. Άλλο το τσαγκαράδικο του παππού του άλλο του μάστρο Αντώνη στην άλλη άκρη τη πόλης. Μπορεί να ήταν φτωχοί αλλά οι άνθρωποι ήταν πάνω από τα προϊόντα και όχι τα προϊόντα πάνω στους ανθρώπους. Μέσα στο θολωμένο του μυαλό έβλεπε τους πίνακες παραγωγικότητας να γίνονται μια μεγάλη αλυσίδα που τον τραβούσε σε ένα ατελείωτο βάραθρο. Στο θολωμένο του μυαλό του έβλεπε ότι δεν είχε καμία σχέση με την διαδικασία παραγωγής ήταν και αυτός ένα απρόσωπο γρανάζι για μια παραγωγική διαδικασία την οποία ουσιαστικά αγνοούσε. Αν ζητούσες να βρει το στίγμα του μέσα στην μεγάλη πολυεθνική εταιρεία δεν θα έβρισκε τίποτα παρά μόνο την χρυσή πιστωτική κάρτα. Κάρτα που θα λειτουργούσε μόνο όσο ήταν ανώτατο στέλεχος. Από την τσέπη του κύλησε το βραβείο του και δεν έσπασε. Σα να έφταιγε αυτό για τα λάθη της ζωή του θύμωσε. Έβγαλε την ζώνη του παντελονιού του και γυρίζοντας την ανάποδα για να μην την χαλάσει άρχισε να χτυπά και να κάνει κομμάτια την μεγαλύτερη επιτυχία του.

Καθώς κρατούσε την ζώνη ανάποδα κατάλαβε ότι ο παππούς κάτι είχε γράψει στην εσωτερική πλευρά της ζώνης.

«Να ζεις να αγαπάς, να μαθαίνεις , Ψυχή Βαθιά» .

Ήταν μεγάλη έκπληξη για τα ανώτατα στελέχη της εταιρείας η παραίτηση του Γιάννη την άλλη μέρα της βράβευσης του.

Γύρισε στο πατρικό του. Ανέλαβε το τσαγκαράδικο του παππού του. «Γενικές  κατασκευές και επιδιορθώσεις δερμάτινων ειδών και υποδημάτων» μια επιχείρηση που έπιασε τον παλμό της εποχής της κρίσης και έσωσε τον Γιάννη από το πολυεθνικό θηρίο. Την χρυσή πιστωτική κάρτα την έκοψε σε δυο κομμάτια και την έβαλε σε μια δερμάτινη θήκη στην οποία χάραξε την φράση  «Την ζωή σου μην παραδώσεις στις δόσεις».

*Η 26^η Ιουνίου είναι η ημέρα κατά των ναρκωτικών. Συνήθως όλες οι κουβέντες αναλώνονται στις ανόητες θέσεις περί μαλακών και σκληρών , στις ελλείψεις στις θεραπευτικές κοινότητες και σε εικόνες από εξαθλιωμένους ανθρώπους έρμαια των ουσιών. Η 26^η Ιουνίου πρέπει να είναι ημέρα κατά των συνθηκών που οδηγούν τους ανθρώπους στο καταφύγιων των ουσιών. Κάποτε πρέπει να αναζητήσουμε τις αιτίες στην αποξένωση τόσο στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων άσο και στις σχέσεις του ανθρώπου με την εργασία και τα προϊόντα της. Όσο ο άνθρωπος στερεί από τον εαυτό του την δυνατότητα να σχετίζεται με τον Άλλο αλλά και να φανερώνεται η μοναδικότητα του μέσα από την παραγωγική του δράση άλλο τόσο θα αναζητεί εικονικούς παραδείσους σε ένα φαύλο κύκλο αυτοκαταστροφής. Όσο ο σύγχρονος άνθρωπος πιστώνεται μια ζωή σε καταναλωτικές δόσεις τόσο πιο εύκολο είναι στις ουσίες να τον παραδώσεις.