Ιστορίες του Χαμπή της Ανδριανούς: Πως είναι η γιαγιά; Μεζόστρα.

H απέναντι όχθη του Βασίλη Καπετάνιου

Ο παππούς Χαμπής πρωί – πρωί κατέβηκε στην θάλασσα, στην Περβόλα Ξυλοφάγου. Στάθμευσε το αυτοκίνητο του κοντά στο τροχόσπιτο, ο Σκάμπυ ένα μικρό σκυλάκι πηδά από την καρότσα, με χαρούμενα γαυγίσματα τρέχει στην λαντούα* , ένα κλειστό βαθούλωμα βράχων γεμάτο θαλασσινό νερό  . Σε λίγο μπαίνει στην θάλασσα και ο παππούς Χαμπής για να απολαύσει το μπάνιο.  Κοντά στα εβδομήντα του χαλαρώνει με τα δροσερά κύματα χάδια της Αφροδίτης στην Κυπριακή θάλασσα, ακόμα και ο Σκάμπυ έχει συντονιστεί και απολαμβάνει τον μουσικό παφλασμό στην «πισίνα» των βράχων.

Την υγρή  βουδιστική ηρεμία του πρωινού διακόπτει η κόκκινη «φεράρι», ένα μικρό μοτοσακό πολύ χαμηλού κυβισμού που οδηγεί ο φίλος του ο Αυξέντης φορώντας ένα κράνος του δευτέρου παγκόσμιου πολέμου για προστασία. Πρώτος τον αντιλαμβάνεται ο Σκάμπυ και τον αρχίζει στα γαυγίσματα.

-Δεν είναι καλό σημάδι αυτό ( μονολογεί ο Χαμπής) για να παρατήσει αυτός την προετοιμασία της ταβέρνας του και να έρθει εδώ κάτι κακό έγινε.

Ο Σκάμπυ ήδη έφερνε γύρους από την μικρή «φεράρι», θυμωμένος και φοβισμένος από τους ακατάστατους και απότομους θορύβους της μισοχαλασμένης εξάτμισης , κρατιόταν και δεν κρατιόταν από ένα ετοιμοθάνατο συρματόσκοινο.

-Καινούργιο σκυλί Χαμπή;

-Όχι της κόρης του Νόνη είναι , της αγγόνισας της Ανδριανής, μου το άφησε να το προσέχω και περνά και το βλέπει. Το αγγονίστηκα* και τούτο… Λέγε τι θες  πρωί – πρωί;

- Να Χαμπή ξέρεις…. ( και μένει βουβός ο άλλος σωπαίνει και ο Σκάμπυ).

-Δεν ξέρω εσύ να μου πεις.

-Να η μάνα σου ψυχομαχεί , μάλλον σε περιμένει για το τελευταίο αντίο , βασανιέται πάμε.

Ο σκύλος είχε ήδη πηδήξει στην καρότσα και ο Χαμπής σιωπηλός με κλειστό το ραδιόφωνο πήρε το δρόμο για το χωριό ακολουθώντας το μικρό σύννεφο σκόνης που άφηνε η «φερράρι του Αυξέντη. Η γιαγιά η Ανδριανού πέρασε τα ενενήντα, αλλά όσο χρονών και να είναι η μάνα πάντα μάνα είναι. Όταν φεύγει χάνεις την αρχή που σε έφερε στον κόσμο, χάνεις την μυστική  τρυφερή πύλη του προσωπικού σου κάστρου.

Μπαίνει μέσα στο σπίτι τα μούτρα όλων κρεμασμένα. Η στεναχώρια είχε κατεβάσει τα πρόσωπα τους, σαν καθιστοί  ελέφαντες με κρεμασμένες προβοσκίδες  ήταν. Ο  άλλος γιός της γιαγιάς κρατούσε την κεφαλή του μέσα στα χέρια του . Ο Σκάμπυ είχε κάτσει στην μικρή πόρτα και παρατηρούσε σιωπηλός τυλιγμένος στα πόδια του Αυξέντη. Ο Αυξέντης  κοιτούσε  βουρκωμένος τον φίλο του που πήγαινε να αποχαιρετήσει την μάνα του. Της πιάνει το χέρι στον καρπό και αντί να το φιλήσει φωνάζει στον θλιμμένο αδελφότεκνο του

-Ένα πιεσόμετρο …

-Τι είπες θείε;

-Το πιεσόμετρο!!! ( Ο Χαμπής παρατήρησε ότι έτσι όπως ήταν ανάσκελα η γιαγιά Ανδριανή ανάπνεε αλλά κάτι σαν βλέμμα της έκοβε την αναπνοή ).

-80 ( λέει όταν κάνει την μέτρηση ).

-Θείε πως είναι η γιαγιά ;

-Μεζόστρα . ( Ένα χαρούμενο γαύγισμα πήγε να βγάλει ο Σκάμπυ αλλά του κόπηκε όταν έπεσε ένα δάκρυ του Αυξέντη πάνω στην μύτη του.) 

-Τι;

-Τίποτα … να φωνάξετε μια γιάτρισσα.

-Τι να την κάνουμε την γιάτρισσα ήρθε ο παππάς και την μετάλαβε. Δυο μέρες βασανίζεται. ( Είπε η μία αδελφή του.)

-Εγώ είμαι μηχανικός αν δεν παίρνει μπροστά ένα αμάξι να με φωνάξετε να το φτιάξω, δεν μπορώ να φτιάξω και την Ανδριανή( Είπε ελαφρά θυμωμένος, τότε πρόσεξε τις εικόνες και τα θυμιατά και μια αδελφή να ανοίγει το ερμάρι* να ψάχνει τα νεκρόρουχα να την ντύσουνε. Και το μάτι του παίρνει το βλέμμα οργισμένος κεραυνός του Δια) Εσείς πάτε να την θάψετε ζωντανή εγώ πάω να φέρω μια γιάτρισσα!!!

Πήγε και έφερε μια γιάτρισσα την κοιτάει , την εξετάζει της παίρνει τον σφυγμό και ζητάει ένα ασθενοφόρο να την πάει στο νοσοκομείο.

-Κρίση υπογλυκαιμίας ήταν μην ανησυχείτε η γιαγιά έχει ζωή ακόμα. ( Ο Σκάμπυ έβγαλε ένα γαύγισμα αισιοδοξίας.)

Ήρθε το ασθενοφόρο και πήρε την  γιαγιά και την γιατρό μαζί για το νοσοκομείο.

Όταν έφυγαν ο Χαμπής γυρίζει στην μεγάλη του αδελφή.

-Της έκανες μιαν ανάλυση για δεις που είναι το σάκχαρο;

-Της έκανα πριν δυο μέρες.

-Μα ο διαβητικός θέλει κάθε μέρα ρε παιδί μου αφού και εσύ το ίδιο πρόβλημα έχεις.

-Ε να ήταν καλή η μέτρηση.

-Ε μα ήταν αλλά τώρα δεν είναι!!!!

Ο Σκάμπυ φεύγει από τα πόδια του Αυξέντη και πάει στα πόδια του Χαμπή και αρχίζει να του γλυφωδαγκώνει την παντόφλα, τα σκυλιά έχουν ένστικτο και κατάλαβε ότι ο προστάτης του είχε αρχίσει να ανεβάζει στροφές. Ήταν και η ευκαιρία που ήθελε ο Χαμπής.

-Πάμε ρε Σκάμπυ μην αρχίσω τα σκαμπίλια εδώ μέσα! Ακόμα εδώ είσαι εσύ; (Λέει στον Αυξέντη όταν τον είδε να περιμένει σαν πιστό σκυλί στην πόρτα.)

- Ο καλός ο φίλος στην ανάγκη φαίνεται έλα πάμε στην ταβέρνα κερνάω ένα.

Στην πίσω αυλή της ταβέρνας σε ένα ίσκιο έπιναν την ζιβάνα* τους και έτρωγαν τα μεζεδάκια τους. Ο Σκάμπυ από τα σάλια που έτρεχαν φαίνεται να εκτίμησε δεόντως τον Αυξέντη γιατί του έδωσε ένα  μπολάκι καλοψημένα κόκκαλα.

-Ρε Χαμπάκη τώρα που όλα είναι καλά και χαλαρώσαμε λίγο να σε ρωτήσω κάτι ;

-Λέγε Αυξέντη.

-Η μεζόστρα τι είναι ;

-Που το θυμήθηκες; (Και ένα χαμόγελο ζωγραφίστηκε στο πρόσωπο του Χαμπή) .

-Εσύ το είπες.

-Πότε;

-Όταν σε ρώτησε ο αδελφότεκνος* σου τι κάνει η γιαγιά.

-Είχε ανάψει η μηχανή και δεν το θυμόμουνα. Άκου το λοιπόν. Του προπάπου μου του Θεοφάνη τα παιδιά κληρονόμησαν μια καρέττα* αλλά δεν τα βρήκαν να την μοιράσουν. Πάνε στα δικαστήρια τώρα, εποχή αγγλοκρατίας, πέφτουν σε τούρκο δικαστή και ξεκινά η δίκη. Δικηγόροι από δω και από εκεί και ο δικαστής να μαζεύει πληροφορίες για να εκτιμήσει την κατάσταση. Φτάνει και η σειρά του παππού μου του Χάμπου.

-Σε τι κατάσταση ήταν η καρτέτα;* (Ρωτά ο τούρκος ο δικαστής.)

-Μεσόστρα ( του απαντά με το πιο σοβαρό του βλέμμα ο παππούς).

-Τι είπατε;

-Είπα η καρέττα* ήταν μεσόστρα .

-Στο δικαστήριο πρέπει να διευκρινιστούν αυτά που λέει ο μάρτυρας. Κύριε δικηγόρε μπορείτε να μεταφράσετε αυτά που λέει ο μάρτυρας; ( Ο τούρκος φαντάστηκε ότι ήταν κάποια ιδιαίτερη ελληνική έκφραση.)

-Κύριε Χαμπή σε τι κατάσταση ήταν η  άμαξα; (Ρωτά ο δικηγόρος.)

-Απάντησα μεζόστρα.( Και σηκώνεται και φεύγει.)

-Αναβάλλεται η δίκη μέχρι να διευκρινιστούν τα  λεγόμενα του μάρτυρα. ( Χτυπά το σφυρί και φεύγει και ο δικαστής άλλο που δεν ήθελε.)

-Ο παππούς μου είχε ένα συνήθειο έφτιαχνε δικές του λέξεις, κάπου άκουσε από τα ιταλικά ότι mess questo σημαίνει «αυτό το χάλι» το πήρε στα αυτιά του μέζο κουέστρο.  Έτσι ο παππούς για να πει μισό χάλι , έτσι και έτσι είναι η κατάσταση έφτιαξε την λέξη μεσόστρα το έλεγε και καμιά φορά και μεζόστρα και έτσι  σαν μεζόστρα έφτασε μέχρι σε μας. Βγήκε από τα βάθη του μυαλού μου, η κατάσταση ήταν μεζόστρα και ανέβαλε ο δικαστής ο χάρος την καταδίκη της Ανδριανούς.

- Α ρε Χαμπή ωραία το ταίριαξες.

Ο Σκάμπυ είχε τελειώσει τα κοκκαλάκια του, μάλλον δεν είχε χορτάσει ή του άρεσαν πολύ και ήθελε παραπάνω γαύγιζε προς τον Αυξέντη.

-Πεινάς και άλλο ρε ;  Δεν χόρτασες;

-Μεζόστρα ( απάντησε ο Χαμπής, έβαλαν τα γέλια και οι δύο ενώ ο σκύλος γρύλιζε με απορία μέχρι να του πάρει ο Αυξέντης το πιατάκι για δεύτερη δόση.)

*Λάντούα= από την λέξη λάντα και σημαίνει μικρό κοίλωμα που μαζεύει τα νερά της βροχής, λιμνούλα

Αγγονίστηκα = φορτώνομαι , αναλαμβάνω την φροντίδα κάποιου

Αδελφότεκνος= ανιψιός

Ερμάρι = ντουλάπα

Ζιβάνα = κυπριακό αλκοολούχο ποτό

Καρέττα = ο ξύλινος τροχός της άμαξας αλλά σε κάποιους τόπους στην Κύπρο εννοούν και την ίδια την  άμαξα

**Η ιστορία έχει και  φανταστικά στοιχεία αλλά περιγράφει πραγματικά γεγονότα , ιστορίες του Χαμπή της Ανδριανούς. Η ιστορία ταιριάζει και με την κατάσταση που έχει περιέλθει η σύγχρονη Ελλάδα, δυστυχώς ο φόβος μας έχει παραλύσει , την κοινωνήσαμε και ψευτομοιρολόγοντας περιμένουμε να πάρει την τελευταία ανάσα. Τελευταία ελπίδα κάποιος να μας ταρακουνήσει …. Η κατάσταση είναι μεζόστρα αρκεί να αντισταθούμε … εκτός αν μας ενοχλεί και ο ήχος του ασθενοφόρου!!!