Τσούζει το κρεμμύδι Κατινάκι ;

Η απέναντι όχθη του Βασίλη Καπετάνιου

Ο Μήτσος ήταν χρόνια παντρεμένος με το Κατινάκι και ζούσε την ζωή του μικροαστού σαν ένα καλά κουρδισμένο ρολόι . Ξύπνημα στις 6:45 , ετοίμαζε πρωινό για αυτόν και για το Κατινάκι του. 7:45 έφευγε για την δουλειά , 2:45 επέστρεφε , 30 λεπτά μεσημεριανό φαγητό  90 λεπτά απογευματινός ύπνος, 30 λεπτά  ένας περίπατος με τον σκύλο, με το βραδινό δελτίο ειδήσεων έκλεινε και άνοιγε  ξανά ο επαναλαμβανόμενος κύκλος της καθημερινότητας.  Μόνο η Κυριακή έσπαζε την καθημερινή ρουτίνα με την άλλη ρουτίνα της Κυριακής, το πρωί εκκλησία και το απόγευμα μπάλα ή στο τοπικό γήπεδο ή στην τηλεόραση. Είχε εντάξει και την γυναίκα του σε αυτόν τον στερεοτυπικό κύκλο και ένοιωθε ασφαλής και κατά την γνώμη του ευτυχισμένος. Από την γυναίκα του δεν είχε κανένα παράπονο ή σχεδόν κανένα . Δεν του μαγείρεψε και δεν χρησιμοποιούσε ποτέ κρεμμύδια στο φαγητό.

-Ρε Κατινάκι εγώ με τα κρεμμύδια έχω μια σχέση ζωής,  επιβίωσης, τρώω κρεμμύδι και νοιώθω ότι ζω.

Και δεν είχε άδικο, μικρό παιδί έκανε τα πρώτα του βήματα μετά τον εμφύλιο πόλεμο στην Ελλάδα. Η απόλυτη φτώχεια και ο θάνατος  στις λαϊκές συνοικίες ήταν το καθημερινό  τους βίωμα. Πείνα, ξυπολησιά και κρύο ήταν το τρίπτυχο της παιδικής του ηλικίας .  Μέσα σε αυτή την φτώχεια η εφευρετικότητα της μάνας του με τα κρεμμύδια τους έσωσε από τον θάνατο. Η κυρά Γιώργαινα καλλιεργούσε κρεμμύδια σε ένα μικρό κηπάκο στην αυλή της. Ότι και αν έβρισκε για φαγητό πάντα το συμπλήρωνε με ένα κρεμμύδι κατάλληλα μαγειρεμένο. Μπορεί να έβραζε χόρτα που ούτε κατσίκα δεν τα έτρωγε , μπορεί να μην είχαν παρά μόνο λίγες  σταγόνες από λάδι αλλά εκείνο το ζουμί από κρεμμύδια τους έδινε μιαν  άλλη νοστιμάδα.

Ακόμα και τώρα όταν πηγαίνει καμία βόλτα στην μάνα του αυτή γνωρίζοντας την αδυναμία του στα κρεμμύδια και την απέχθεια της νύφης του για αυτά σε χρόνο μηδέν του ετοιμάζει ένα μεζεδάκι πάντα με μπόλικα κρεμμύδια. Αν έχει πάει μόνος του επίσκεψη στο πατρικό σπίτι ακολουθεί πάντα ό ίδιο διάλογος με την γυναίκα του

-Στην μάνα σου ήσουνα ;

-Ναι, που το κατάλαβες ;

-Μυρίζεις κρεμμυδίλας!!!

-Α ρε Κατινάκι έντεκα χρόνια παντρεμένοι και δεν μου έκανες ούτε μια φορά το χατίρι. Τι σου ζήτησα μια φορά να μου κάνεις ένα στιφάδο από τα χεράκια σου.

-Αυτό να το ξεχάσεις άντε να φάμε να πας να δεις και τον αγώνα στο γήπεδο.

-Μπα βλέπω έχεις μάθει και απ έξω το πρόγραμμα της ομάδας.

-Αν θες να δεις τον αγώνα βιάσου.

Παραξενεύτηκε λίγο ο Μήτσος με τις προτροπές της γυναίκας του να πάει για μπάλα, αλλά δεν είπε και τίποτα αφού αυτό ήθελε να κάνει.

Στο γήπεδο ο Μήτσος άνθρωπος της ρουτίνας καθόταν πάντα στο ίδιο σημείο στα καθίσματα που έβλεπαν στην μέση γραμμή του γηπέδου, εκεί τον έβρισκε και ο παιδικός του φίλος ο Βαγγέλης.

-Να κεράσω καφέ Βαγγέλη ;

-Μια σόδα θα ήθελα αν έχει φιλαράκι.

-Γιατί βαρυστομαχιάσαμε;

-Έφαγα ένα λαγό στιφάδο με μισό στρέμμα κρεμμύδια ( του Μήτσου του έτρεξαν τα σάλια) . Αλλά μπροστά σε εκείνες τις κρεμμυδόσουπες που μας έφτιαχνε η μάνα σου δεν πιάνουν μία τα σημερινά φαγητά.

-Δεν φταίνε τα φαγητά, η πείνα τα έκανε πολύ νόστιμα εκείνα τα κρεμμύδια. Αφού ξέρεις εγώ τα λατρεύω τα κρεμμύδια.

-Ναι αλλά δεν μπορείς να πεις, τυχερός έκατσες!!!  Νύφη και πεθερά τα δουλεύουν τα κρεμμύδια!!!.

-Καλά και που ξέρεις ότι η γυναίκα μου μαγειρεύει με κρεμμύδια; (Τον ρώτησε αδιάφορα προσπαθώντας να κρύψει την καχυποψία του αν και τα δάκτυλα του δεξιού χεριού έπνιγαν με θυμό το ποτηράκι του καφέ) .

-Την βλέπω που έρχεται συχνά στου κρεμμυδά , λίγο πιο κάτω από το κουρείο του γαμπρού μου, την παντρέψαμε την Λίτσα δεν το έμαθες;

-Ναι το έμαθα, να ζήσουνε .

Εκείνη την στιγμή ο διαιτητής σφύριξε την έναρξη , ο Μήτσος πήρε την πρώτη ρουφηξιά από καφέ , το πρώτο διακριτικό ρέψιμο του Βαγγέλη άφησε ένα λεπτό άρωμα κρεμμυδιού στην ατμόσφαιρα και οι ψήλοι της υποψίας έκαναν την δουλειά τους στο μυαλό του Μήτσου.

-Η γυναίκα μου ψωνίζει κρεμμύδια , θέλει και να με διώξει νωρίς σήμερα από το σπίτι κάτι δεν πάει καλά.

Σαν ελατήρια πετάχτηκαν οι φίλαθλοι πανηγυρίζοντας το πρώτο γκολ σχεδόν με την έναρξη του αγώνα με τα χέρια ψηλά και την ιαχή γκοοοοοολ ξόρκιζαν την κούραση και τις λύπες της εβδομάδας που πέρασε.   Μόνο ο Μήτσος δεν σηκώθηκε να πανηγυρίσει , οι σκέψεις που τριβέλιζαν τον μυαλό του βαριές και ασήκωτες.

-Ρε Μήτσο είσαι καλά δεν είδες την γκολάρα;

-Την είδα αλλά κάτι σκεφτόμουνα . Δεν μου  λες που το έχει ο γαμπρός σου το κουρείο  ;  ( Είδε τον Βαγγέλη να τον κοιτάει με απορία για την άσχετη ερώτηση.) Λέω να του πάω για πελάτης … από σένα.

-Δυο δρόμοι κάτω από την λαϊκή αγορά στο αριστερό στενό.

Την άλλη Κυριακή η ομάδα έπαιζε πάλι εντός έδρας και ο Μήτσος έφαγε γρήγορα για να πάει στο γήπεδο.

-Μήτσο πάρε και μια ομπρέλα μαζί σου , μπορεί να βρέξει.

Μόνο που ο  Μήτσος για πρώτη φορά εδώ και χρόνια έσπασε την ρουτίνα αντί να πάει στο γήπεδο περίμενε σε μια γωνία του αδιέξοδου και είδε αυτό που φοβόταν.

Μετά από λίγο βγαίνει το Κατινάκι από το σπίτι , ντυμένο στην πένα , αναψοκοκκινισμένο πρόσωπο και βιαστικό βήμα σαν έφηβη που κάνει σκασιαρχείο, έριξε και μια δυο ματιές πίσω της για να δει αν την ακολουθεί κανείς.

-Σπάσε πλάκα να πηγαίνει στου κρεμμυδά  ( μονολόγησε ο Μήτσος )

Άρχισε να ψιχαλίζει και η μαύρη ομπρέλα του πρόσφερε τέλεια προστασία. Ήξερε καλά τα στενά της πόλης βρέθηκε γρήγορα πίσω από το μαγαζί του κρεμμυδά.  Ο εφιάλτης του έγινε πραγματικότητα, το Κατινάκι Κυριακή μεσημέρι τα μαγαζιά κλειστά μπήκε στην κρεμμυδαποθήκη.  Του ήρθε ο ουρανός σφοντύλι, αυτή που έβγαζε καντήλες με την λέξη κρεμμύδι να ερωτοτροπεί με τον κρεμμυδά πάνω στα σακιά με τα κρεμμύδια. Και ήταν και συχνή πελάτισσα σύμφωνα με τα λεγόμενα του Βαγγέλη. Ποιος ξέρει πόσα κρεμμύδια του….. είχε φορέσει ….  Στο κεφάλι. Τόσα χρόνια το Κατινάκι που το είχε στα όπα όπα.

Γύρισε σκοτεινιασμένος στο σπίτι, μετά το Κατινάκι.

-Μήτσο μου,γιατί είσαι έτσι έχασε η ομάδα σου ;

-Ναι έχασα (και χτυπά με μιας το χέρι του πάνω στο τραπέζι παρά λίγο να το σπάσει,  τρόμαξε το Κατινάκι δεν τον είχε δει έτσι ποτέ) αύριο θα μου φτιάξεις κουνέλι στιφάδο !!!! Θα πάω πρωί –πρωί  να φέρω κρεμμύδια …

-Μα Μήτσο μου ξέρεις ….

-Δεν έχει μα και ξε μα αύριο θα φτιάξεις στιφάδο ( δίνει άλλη μια στο τραπέζι  και  πήρε την αναγκαστική συγκατάθεση από το Κατινάκι με ένα χαμηλωμένο βλέμμα υποταγής).

Όλη την εβδομάδα ο Μήτσος έδινε παραγγελίες για φαγητά με κρεμμύδια. Όσα κρεμμύδια δεν είχε καθαρίσει το Κατινάκι σε έντεκα χρόνια γάμου τα καθάρισε σε μια εβδομάδα. Τρεις φορές πήγε στου κρεμμυδά ο Μήτσος,  εκείνος ενθουσιάστηκε με τον νέο πελάτη.

-Σας αρέσουν πολύ τα κρεμμύδια κύριε!!!

-Της γυναίκας μου πιο πολύ.

Την Κυριακή το Κατινάκι είχε φτάσει στα όρια της. Δεν μπορούσε να εξηγήσει την απότομη αλλαγή του Μήτσου, αν και κατά βάθος της άρεσε το δυναμικό του στυλ. Δεν άντεχε  όμως άλλο το κλάμα από τα κρεμμύδια.

Ο Μήτσος γύρισε από την εκκλησία κρατώντας ρόλο την κυριακάτικη εφημερίδα κάτω από την μασχάλη του. Το Κατινάκι στην κουζίνα με τα μάτια κατακόκκινα .

-Μήτσο δεν αντέχω άλλο με τα κρεμμύδια θα πάθουν τίποτα τα μάτια μου.

-Τσούζει το κρεμμύδι Κατινάκι;  

-Ναι Μήτσο μου τσούζει

-Και μένα με έτσουξε το κρεμμύδι Κατινάκι αλλά θα προσπαθήσω να σώσω ότι μπορώ.

Η Κατίνα κατάλαβε από το βλέμμα του ότι ο Μήτσος ήξερε. Τώρα τα κρεμμύδια ήταν μια καλή δικαιολογία για τα πραγματικά δάκρυα που έτρεχαν.

Από εκείνη την ημέρα το Κατινάκι δεν ξαναείδε τον κρεμμυδά, αλλά έγινε η καλύτερη μαγείρισσα σε ότι έχει σχέση με κρεμμύδια. Και ο Μήτσος για τα υπόλοιπα χρόνια του έγγαμου βίου έβρισκε πάντα έτοιμο το πρωινό του. Τις Κυριακές έπαιρνε μαζί του στο γήπεδο και το Κατινάκι. Ξεκουρδίστηκε για λίγο η ζωή του και βρήκε τον πραγματικό του χρόνο….

 

*Η ιστορία έχει φανταστικά στοιχεία, στηρίχθηκε σε μια ατάκα του Χρήστου στο ψητοπωλείο από μια ιστορία που είχε ακούσει από τον παππού του για κάποιο άτακτο Κατινάκι….. Κουβεντιάζαμε στην καληνύχτα μιας Τρίτης, την κρίση η οποία προκαλεί έντονες συμπεριφορές υποκρισίας και αδυναμίας στους ανθρώπους… Το Κατινάκι ως μικροαστή κυρία σιχαινόταν τα κρεμμύδια αλλά δεν δίστασε να ξαπλώσει πάνω σε αυτά για να ξεφύγει από την ανία του καλοκουρδισμένου Μήτσου.. .