Ακόμα και σήμερα το “Μάτι” του Άργου εποπτεύει την πόλη των Βασιλικών Οίκων

Βαθιά χαραγμένο στην μνήμη, το Μάτι του Άργου ή του Τριώπη Δία, συνεχίζει και σήμερα να εποπτεύει την πόλη απ την οποία κατάγονται όλοι οι αρχαίοι βασιλικοί οίκοι και των Μακεδόνων συμπεριλαμβανομένων.

Άργος Πανόπτης, σύμφωνα με τον μύθο, είχε εκατό μάτια σε όλο του το σώμα. Ο Άργος απελευθέρωσε την Πελοπόννησο από πολλά άγρια θηρία και τέρατα. Ο Δίας ερωτεύθηκε την Ιώ παράφορα και όταν το έμαθε η Ήρα, την μεταμόρφωσε σε άσπρη αγελάδα. Αργότερα η Ήρα απαίτησε από τον Δία να της φέρει την αγελάδα, την οποία έδωσε στον Άργο Πανόπτη, τον πατέρα της, να την φυλάει. Ο Ερμής όμως, με υπόδειξη του Δία, έπαιξε την λύρα του και με τους σκοπούς του έκλεισε όλα τα μάτια του Άργου Πανόπτη και τον σκότωσε.

Άγαλμα του Τριώπα Δία, του Διός με τα τρία μάτια, σύμφωνα με την παράδοση υπήρχε στο κέντρο του κάστρου του Άργους. Ο Δίας με τους τρεις Οφθαλμούς που προστάτευε την πόλη, είχε όπως οι Κύκλωπες δύο τυφλά μάτια στην κανονική τους θέση και ένα στο κέντρο του μετώπου. Αυτό λοιπόν το μάτι φαίνεται πως και σήμερα ευρισκόμενο στο κέντρο- μεταφορικά στο μέτωπο- των τειχών κοιτά ακόμα προς την σημερινή και αρχαία πόλη.

Στο μέσο περίπου των σημερινών μεσαιωνικών εξωτερικών τειχών του κάστρου της Λάρισας του Άργους ένα εξόγκωμα στον μεσαίο ανατολικό πύργο έμοιαζε με αποτρεπτική μπάλα κανονιού που θάθελε να υποδηλώσει στους εισβολείς την ισχύ των τειχών. Τέτοιου είδους αποτρεπτικά είναι συνήθη στα μεσαιωνικά κάστρα. Το Παλαμήδι βρίθει εξ αυτών αλλά και στην δυτική πλευρά του Κάστρου της Λάρισας είναι επίσης εμφανή.

Μια πιο προσεκτική ματιά στο συγκεκριμένο σημείο αποκαλύπτει μια έκπληξη. “Η αποτρεπτική Μπάλα” δεν είναι στρογγυλή αλλά ωοειδής! Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς πως πρόκειται για σπασμένη Μπάλα κανονιού, όμως τα σκαλίσματα και τα σημάδια απ το χτενάκι που την μορφοποίησε αποδεικνύουν πως εσκεμμένα έχει το σχήμα “Οφθαλμού”.

Ένα ακόμα στοιχείο που ενισχύει την άποψη πως πρόκειται για “Μάτι” και όχι για αποτρεπτική διακόσμηση είναι ότι το σημείο που βρίσκεται δεν είναι ορατό από επιτιθέμενους, λόγω της απότομης κλήσης του εδάφους, οπότε μάλλον “βλέπει” παρά “βλέπεται” απ τους εχθρούς.