Η επιστροφή του Διομήδη στην πόλη του

Ο Διομήδης (< Ζεύς (γεν.Διός) + μήδομαι (σκέφτομαι, συμβουλεύω), "αυτός που έχει θεϊκή σκέψη, που τον συμβουλεύει ο Δίας”,  ήταν ήρωας της ελληνικής μυθολογίας και βασιλιάς του Άργους, γνωστός κυρίως, από τη συμμετοχή του στον Τρωικό πόλεμο. Ήταν γιος του Τυδέα και της Δηιπύλης. Στην Ιλιάδα του Ομήρου, ο Διομήδης θεωρείται ως ο δεύτερος καλύτερος πολεμιστής των Αχαιών μαζί με τον Αίαντα. Ήταν ανηψιός του Ηρακλή και καλός φίλος του Οδυσσέα. Οι τρεις τους ήταν οι αγαπημένοι ήρωες της θεάς Αθηνάς. Σύμφωνα με την Αινειάδα του Βιργιλίου, ο Διομήδης ήταν ένας από τους πολεμιστές που εισέβαλαν στην Τροία χρησιμοποιώντας το Δούρειο Ίππο. Στο μουσείο του Άργους πολλοί πιστεύουν πως το γιγάντιο άγαλμα μπρος απ το κτήριο του Καλλέργη ανήκει στον Διομήδη, ενώ κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν πως ανήκει στον ρωμαίο αυτοκράτωρα Ανδριανό που μιμήθικε τον Διομήδη. Όμως ρωμαικά αντίγραφα από το μουσείο του Μονάχου και από την Γαλλία δίνουν το έναυσμα συζητήσεων και ελπίζουμε να οδηγήσουν τους αρχαιολόγους στην ταυτοποίηση του αγάλματος του Άργους.

 

Πρώιμοι Μύθοι

Ο Διομήδης είναι γνωστός από τα κατορθώματά του στην Τροία αλλά και ως ένας εκ των Επιγόνων, οι οποίοι ήταν οι γιοι των βασιλιάδων που έπεσαν στον πόλεμο των Επτά επί Θήβας. Οι Επίγονοι οργάνωσαν μια πολεμική εκστρατεία με την οποία σκόπευαν να εκδικηθούν τη Θήβα για το θάνατο των πατεράδων τους. Μετά το θάνατο του Τυδέα, ο Διομήδης παντρεύτηκε μια Αργεία γυναίκα, την Αιγιαλεία, και εγκαταστάθηκε στο Άργος. Ο Διομήδης, ακόμα και ως μόνιμος πολίτης του Άργους, συνέχισε την κατασκοπεία και τις αλληλεπιδράσεις του με την Καλυδωνία, της πατρίδας του πατέρα του, την οποία διοικούσε ο παππούς του Οινεύς. Οι γιοι του Άγριου  οργάνωσαν συνωμοσία με σκοπό την πτώση του βασιλιά. Φυλάκισε τον Οινέα και έβαλε τον πατέρα του στο θρόνο. Ο Διομήδης επιτέθηκε και κατέκτησε το βασίλειο σφαγιάζοντας όλους τους προδότες, πλην του Θερσίτη και του Ογχηστούς (;)  Onchestos που κατάφεραν να διαφύγουν, και επανέφερε στο θρόνο τον παππού του. Στη συνέχεια ο Οινεύς επειδή ήταν πολύ γέρος μεταβίβασε το βασίλειο στο γαμπρό του, Ανδραίμωνα, και κατευθύνθηκε προς το Άργος για να συναντήσει τον Διομήδη αλλά στο δρόμο δολοφονήθηκε από τον Θερσίτη. Αδυνατώντας να εντοπίσει τους δολοφόνους ο Διομήδης, για να τιμήσει τον παππού του ίδρυσε μια μυθική πόλη στο σημείο όπου τάφηκε και την ονόμασε Οινόη.

Όσο καιρό έλειπε ο Διομήδης, ο Αγαμέμνωνας υπέταξε το Άργος, αλλά αναγκάστηκε να του το επιστρέψει για να συμμετάσχει το Άργος στον Τρωικό πόλεμο. Αργότερα, κατά τον Τρωικό πόλεμο, ο Θερσίτης σφαγιάστηκε βάναυσα από τον Αχιλλέα όταν ειρωνεύτηκε την λύπη του τελευταίου για το θάνατο της Πενθεσιλείας.

Ο Διομήδης είναι επίσης γνωστός ως ένας εκ των μνηστήρων της Ωραίας Ελένης και επομένως υποχρεωμένος από τον όρκο του Τυνδάρεος να υπερασπιστεί και να προστατεύσει αυτόν ο οποίος θα γινόταν σύζυγός της. Έτσι, ο Διομήδης και όλοι οι μνηστήρες συμμετείχαν τελικά στην εκστρατεία των Ελλήνων ενάντια στην Τροία.

Τρωικός πόλεμος

Σύμφωνα με τον Όμηρο ο Διομήδης συμμετείχε του πολέμου με ένα στόλο 80 πλοίων ο οποίος ήταν δεύτερος σε αριθμό συγκρινόμενος με τον αντίστοιχο του Αγαμέμνονος που αποτελείτο από 100 πλοία. Σύμφωνα με κάποιες μελέτες ο Διομήδης αναπαρίσταται στο έπος ως ο πιο γενναίος πολεμιστής του Τρωικού πολέμου που ποτέ δεν διαπράττει ύβριν. Συχνά αναφέρεται από τον Όμηρο ως ο νεότερος βασιλιάς-πολεμιστής μεταξύ των Αχαιών και δεύτερος σε δύναμη μετά τον Αχιλλέα. Σε κάποια άλλα σημεία ο Αίας χαρακτηρίζεται επίσης ως ο δεύτερος καλύτερος μαχητής των Αχαιών. Εντούτοις, κατά τους επικήδειους αγώνες που έγιναν προς τιμήν του θανάτου του Πατρόκλου, ο Διομήδης νικά των Αίαντα και κερδίζει την πρώτη θέση στη σειρά των φιλικών αγώνων πυγμαχίας. Εκτός των πολεμικών αρετών και της γενναιότητάς του, ο Διομήδης χαρακτηρίζεται και από τη σοφία των απόψεών του η οποία φαίνεται να τον διακρίνει σε αρκετές κρίσιμες περιπτώσεις με αποτέλεσμα η γνώμη του να γίνεται δεκτή και σεβαστή ακόμα και από πολύ πρεσβύτερούς του συμπολεμιστές, συμπεριλαμβανομένου του Αγαμέμνονος και του Νέστορος.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα της ανδρείας και της επιδεξιότητας του Διομήδη στη μάχη φαίνονται στα ακόλουθα αποσπάσματα: Η ραψωδία Ε΄ της Ιλιάδας επικεντρώνεται στην ανδρεία του Διομήδη στο πεδίο της μάχης, ο οποίος κατά τη διάρκεια της απουσίας του Αχιλλέα, γίνεται ο ισχυρότερος πολεμιστής του στρατού των Αχαιών σπέρνοντας τον όλεθρο στις Τρωικές τάξεις. Ο Διομήδης εμφανιζόμενος στη μάχη σφαγιάζει μια δράκα Τρώων πολεμιστών, συμπεριλαμβανομένων και μερικών γιων του Πριάμου, προκαλώντας έτσι το φόβο και σε πολλούς άλλους. Στοχοποιείται και δέχεται τις επιθέσεις δύο εκ των καλύτερων Περσών στρατιωτών, του ημίθεου Αινεία (γιου της Αφροδίτης) και του τοξότη Πάνδαρου. Ο Πάνδαρος με ένα βέλος του τραυματίζει τον Διομήδη αλλά αυτό δεν επηρεάζει και πολύ την ικανότητά του στη μάχη. Ο Διομήδης φονεύει τον Πάνδαρο με το δόρυ του και ρίχνει έναν βράχο στον Αινεία ο οποίος τραυματίζεται σοβαρά. Η Αφροδίτη τότε, αναμειγνύεται στη μάχη σε μια προσπάθεια να σώσει τη ζωή του γιου της τον οποίο αρπάζει και προσπαθεί έτσι να τον φυγαδεύσει. Ο Διομήδης επιτίθεται και τραυματίζει την Αφροδίτη που ξεσπάει σε κλάματα, αφήνει τον Αινεία και κατευθύνεται προς τον Όλυμπο για να παραπονεθεί στον Δία. Εν τω μεταξύ ο Απόλλων αρπάζει το σώμα του αναίσθητου Αινεία και προσπαθεί να ξεφύγει. Ο Διομήδης τού επιτίθεται τρεις φορές και απωθείται από απαστράπτον φως. Κατά την τέταρτή του επίθεση ο Διομήδης κοντοστέκεται στις προειδοποιήσεις του Απόλλωνα θυμούμενος τις οδηγίες που του έδωσε η Αθηνά, σύμφωνα με τις οποίες ο Διομήδης επιτρεπόταν να επιτεθεί στην Αφροδίτη αλλά όχι σε κάποιον άλλο Ολύμπιο θεό. Αργότερα, σε άλλο σημείο της μάχης, ο Διομήδης μάχεται με τον Έκτορα και συγκρούεται με τον Άρη, το θεό του πολέμου που ήταν με το πλευρό των Τρώων. Ενθυμούμενος και πάλι τις συμβουλές της Αθηνάς ο Διομήδης καλεί τους στρατιώτες να υποχωρήσουν. Τότε όμως η Αθηνά τον ενθαρρύνει να ξαναμπεί στη μάχη και αφού τον εφοδιάζει με ένα άρμα αυτός επιτίθεται καρφώνει το δόρυ του στο σώμα του Άρη. Ουρλιάζοντας από τον πόνο ο τραυματισμένος θεός ανεβαίνει στον Όλυμπο μέσα σε μια στήλη καπνού αναγκάζοντας τους Τρώες να υποχωρήσουν.

Σε ένα ακόμα περιστατικό από την Ιλιάδα, ο Διομήδης κι ο Οδυσσέας κλέβουν σε μια βραδινή επιχείρηση τα άλογα του Ρήσου, βασιλιά της Θράκης, από το Τρωικό στρατόπεδο. Αυτή τους η κίνηση καταδεικνύει το θάρρος και την πανουργία των δύο βασιλιάδων και επίσης εκπληρώνει το χρησμό που έλεγε ότι η Τροία δε θα έπεφτε ποτέ όσο τα άλογα του Ρήσου έβοσκαν στις Τρωικές πεδιάδες. Μια άλλη εκδοχή του μύθου ήθελε την κλοπή του Παλλαδίου αλλιώς η Τροία δε θα έπεφτε ποτέ (κάτι που επιτεύχθηκε επίσης από τον Διομήδη και τον Οδυσσέα).

 

Υπάρχει επίσης αναφορά σε μια αποστολή κατά την οποία ο Διομήδης και ο Οδυσσέας καταφέρνουν να διασώσουν τον καταραμένο και εγκαταλειμμένο Φιλοκτήτη του οποίου το Hράκλειο τόξο ήταν απαραίτητο για την κατάκτηση της Τροίας. Κατά μια άλλη εκδοχή στην αποστολή αυτή συμμετέχει ο Οδυσσέας με τον γιο του Αχιλλέα τον Νεοπτόλεμο.

Μετά των Τρωικό πόλεμο

Ο Διομήδης είναι ένας εκ των Αχαιών ηρώων που απέσπασε από τους θεούς ασφαλή, ή σχεδόν ασφαλή, επιστροφή στην πατρίδα. Παρά την ευνοϊκή μεταχείριση του Διομήδη προς το γιο της Αινεία, η Αφροδίτη δεν κατόρθωσε ποτέ να ξεχάσει το βέλος που της έσκισε το δέρμα στα πεδία της Τροίας. Μόλις φτάνει στο Άργος ο Διομήδης βρίσκεται προ εκπλήξεως. Η σύζυγος του έχει ξαναπαντρευτεί και στη θέση του βασιλεύει ο νέος άντρας της γυναίκας του. Ο ήρωας διαπιστώνει ότι δεν επιθυμεί πλέον ούτε να τιμωρήσει τη γυναίκα του, ούτε να παραμείνει όμως σε αχαϊκό έδαφος. Έτσι λοιπόν σαλπάρει με τους συντρόφους του στην Ιταλία, όπου ιδρύει δύο νέες πόλεις.

Στην Αινειάδα του Βιργίλιου ο Διομήδης αντιμετωπίζει για δεύτερη φορά τον παλιό του εχθρό Αινεία, τον οποίο θα είχε σκοτώσει κατά τη διάρκεια του τρωικού πολέμου, αν δεν παρενέβαιναν καταρχήν η Αφροδίτη και στη συνέχεια ο Απόλλωνας. Οι κάτοικοι του Λάτιου επισκέπτονται το παλάτι του Διομήδη με σκοπό να τον πείσουν να ηγηθεί των στρατευμάτων τους που θα κινηθούν εναντίον του Αινεία. Ο Διομήδης απορρίπτει την προσφορά τους, ισχυριζόμενος ότι έχει ήδη θανατώσει πάρα πολλούς Τρώες στη ζωή του και ότι ο σκοπός της άφιξης του στην Ιταλία ήταν να ζήσει ειρηνικά το υπόλοιπο της ζωής του.

Θάνατος

Τόσο ο Όμηρος όσο και ο Βιργίλιος δεν προϊδεάζουν τον αναγνώστη για το τέλος του ήρωα, με εξαίρεση ίσως ένα χωρίο της Ιλιάδας, όπου η Διώνη, η μητέρα της Αφροδίτης, περιθάλπει την τραυματισμένη από το Διομήδη κόρη της, λέει στην κόρη της ότι όποιος τα βάζει με τους θεούς δε ζει για πολύ. Στους προοημηρικούς μύθους, ωστόσο η Αθηνά εγγυάται στο Διομήδη την αθανασία, η οποία προοριζόταν εξαρχής για τον πατέρα του. έτσι ο Διομήδης έγινε θεός και λατρευόταν με διάφορες ονομασίες στην Ιταλία.

Στη Θεία Κωμωδία, ο Δάντης συναντά το Διομήδη στον όγδοο κύκλο της κολάσεως, όπου βρίσκεται μαζί με τον Οδυσσέα, καταδικασμένος αιώνια να είναι εγκλωβισμένος σε φλόγες. Το αμάρτημα για το οποίο, σύμφωνα με το Δάντη, καταδικάστηκε στην αιώνια τιμωρία είναι η κλοπή του παλλαδίου της Τροίας.

Μύθος του Τρωίλου και της Χρυσηίδας

Ο Διομήδης παίζει σημαντικό ρόλο στο μεσαιωνικό μύθο Τρωίλος και Χρυσηίδα, στον οποίο γίνεται ο νέος αγαπημένος της κοπέλας όταν στέλνεται στο ελληνικό στρατόπεδο για να συναντήσει τον προδότη πατέρα της. Στο ομώνυμο θεατρικό του Σαίξπηρ, ο Διομήδης παρουσιάζεται συχνά να πολεμά με τον Τρωίλο για χάρη της.

Διαπιστώνει λοιπόν κανείς πόσο σημαντικός ήταν ο Διομήδης όχι μόνο για την ευρωπαϊκή ιστορία αλλά και για την παγκόσμια λογοτεχνία και αξίζει η δημοτική αρχή του Άργους να οδηγηθεί στον «επαναπατρισμό του» με την κατασκευή ενός αγάλματος αντάξιου της φήμης του. (πολλά απ τα στοιχεία πάρθηκαν από το wikipedia)