Η μετατουριστική εποχή

ΕΙΝΑΙ πολλοί εκείνοι που αναπολούν την τουριστική ανάπτυξη που γνώρισε ο νομός την δεκαετία του 60 και του 70. Το Μπούρτζι ξενοδοχείο για ΒΙΠ, το Ξενία στις καλύτερές του, στο Τολό να μην βρίσκεις καρέκλα να κάτσεις, στην Ερμιονίδα το ίδιο, εκατομμύρια να εισρέουν στο δημόσιο ταμείο από τους επισκέπτες των Μυκηνών και της Επιδαύρου, καλλίγραμμες τουρίστριες να φλερτάρουν με τα “καμάκια”, η ρετσίνα να ρέει και το σουβλάκι να καπνίζει τον ουρανό.

ΤΙ ΕΓΙΝΑΝ όμως οι πλούσιοι τουρίστες και μαζί τους και οι αλητοτουρίστες της εποχής; Απλούστατα γέρασαν και οι διάδοχοί τους αποβλέπουν σε άλλες μορφές τουρισμού. Σε μορφές που η αλλοτρίωση των συνειδήσεων και μαζί μ αυτές και της τουριστικής συνείδησης οδήγησαν ο τουρισμός σε όλο τον κόσμο να μην διαφοροποιείτε, αλλά να διαφοροποιείται λίγο το περιβάλλον και το κόστος διαμονής.

ΚΑΤΑ τα άλλα, η τουριστική προσφορά είναι ίδια, σε όποια χώρα κι αν βρεθεί κανείς, θα κάνει τα ίδια σπορ, θα ακούσει την ίδια μουσική και θα γευτεί λίγο ή πολύ την ίδια κουζίνα. Η επαφή τουρίστα ιθαγενή είναι καθαρά επιφανειακή, άλλωστε ο τρόπος ζωής δεν διαφέρει και ιδιαίτερα χάριν της παγκοσμιοποίησης και της εξάπλωσης της αμερικάνικης κουλτούρας. Τουρισμός και γνωριμία πολιτισμών δεν υφίσταται ουσιαστικά πλέον είτα αντικρίζει κανείς το Σινικό τείχος, είτε κάθετε στην σκιά της καλύβας ενός Βεδουίνου.

ΤΟ CNN μας φέρνει πιο κοντά, αλλά γενικά η τηλεόραση και τώρα το ίντερνετ μας θέτουν κοινούς κανόνες ζωής, αποκλείοντας τις διαφοροποιήσεις μεταξύ των λαών και την ανάπτυξη αυτόνομων και διαφορετικών πολιτισμών. Και δω γενάτε το κρίσιμο ερώτημα για κάποιον που θέλει να δει σοβαρά την τουριστική ανάπτυξη του νομού: “Μπορούμε να προσφέρουμε ποιοτικότερα και φθηνότερα το τουριστικό προϊόν που προσφέρουν και οι ανταγωνιστές μας ή θα πρέπει να αναζητήσουμε νέες μορφές τουρισμού που θα είναι και πάλι πιο κοντά στον εγχώριο πολιτισμό, αν και όταν ο μιμητισμός μας μας επιτρέψει να τον ανακαλύψουμε.

ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ εδώ και χρόνια στην “μετατουριστική εποχή” και κάποιοι ακόμα δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν πώς οι απόψεις τους γέρασαν και θα πρέπει να τις αποσύρουν απ το τραπέζι των προτάσεων..