Δύο ιστορίες ένα το συμπέρασμα

Άρθρο του Βασίλη Καπετάνιου

1η ιστορία
Μια φορά και ένα καιρό, όχι πολύ μακριά σε τόπο και χρόνο σε ένα ορεινό χωριό της Αρκαδίας ο δάσκαλος ενημερώνεται ότι θα περάσει από το χωριό ο επιθεωρητής για έλεγχο. Φόβος και τρόμος εκείνα τα χρόνια η γνώμη που θα σχημάτιζε ο επιθεωρητής για τον δάσκαλο. Φυσικό ήταν λοιπόν ο δάσκαλος του χωριού να ήθελε να δώσει την πιο θετική εικόνα για την τάξη του. Ο Νίκος και ο Βασίλης ήταν δυο μαθητές που μάλλον παρευρίσκονταν στην τάξη αφού ουσιαστικά δεν είχαν κατακτήσεις καμία σχολική δεξιότητα. Πολλοί πετυχημένοι επιχειρηματίες της προηγούμενης γενιάς είχαν αδιάγνωστες μαθησιακές δυσκολίες και η σχολική αποτυχία τους έσπρωξε στην βιοπάλη και μεγαλούργησαν. Αυτοί οι δυο μαθητές λοιπόν καλά παιδιά αλλά θα του «χάλαγαν την εικόνα» για το σχολείο του.
- Νίκο, Βασίλη για σήμερα είσαστε ελεύθεροι από το σχολείο τους είπε όσο πιο ευγενικά μπορούσε.
- Δάσκαλε να πάρουμε και μια μπάλα μαζί του είπε ο Νίκος που ήταν και πιο θαρρετός και ένοιωθε ότι χάρη του έκανε του δάσκαλου.
Οι άλλοι ξεκίνησαν τα μαθήματα τους και οι δυο φίλοι επιδόθηκαν σε ένα εξοντωτικό δίτερμα στην κεντρική πλατεία του χωριού. Ενώ ο Νίκος πανηγύριζε το 3 – 2 με τακουνάκι σουτ στο νοητό τέρμα ανάμεσα στα δυο πλατάνια , από μακριά ακουγόταν ο βρυχηθμός ενός θηρίου που ξεψυχάει.
Με χίλια βάσανα ένα γενναίο βόλβο με εκείνο το ωραίο ημικυκλικό παράθυρο έφτασε στην κεντρική πλατεία του χωριού ξεθυμαίνοντας τον τελευταίο του καπνό
Από μέσα βγήκε ένα κύριος αντίγραφο του Μπόγκαρτ από την Καζαμπλάνκα, καπαρντίνα καπέλο και ένα τσιγάρο στο χέρι σαν από πλάνο από την ταινία . Μπορεί στο σχολείο να μην τα πήγαιναν καλά αλλά ταινία δεν έχαναν οι δυο φίλοι ακόμα και αν δεν μπορούσαν να διαβάσουν τους υπότιτλους. Αμέσως πρόσεξαν την ομοιότητα με τον κινηματογραφικό ήρωα.
- Βασίλη ο «Μπόγκαρτ» θέλει βοήθεια.
Με προσεχτικές κινήσεις ο «Μπόγκαρτ» ανοίγει το καπάκι και αποτραβιέται απότομα μην τον πάρουν οι καπνοί. Εκείνη την στιγμή φτάνουν και οι δύο φίλοι και αυθόρμητα αναλαμβάνουν δράση να βοηθήσουν τον απελπισμένο οδηγό.
- Κύριε άνοιξε εδώ, σύνδεσε εδώ και τράβα αυτό του είπε ο Βασίλης και ο Νίκος σιωπηλός συμφωνούσε και μόλις ο κύριος έκανε ότι του είπανε πήγε και έβαλε νερό στο παγούρι του από την βρύση της πλατείας.
- Μια στιγμούλα του είπε ο Νίκος καθώς έριχνε νερό στο ψυγείο. Εντάξει κλείστε εδώ και εδώ και όλα καλά. Βάλτε μπροστά.
- Ευχαριστώ πολύ παιδιά του είπε ο κύριος μέσα από το ανοιχτό παράθυρο . Αλλά γιατί είσαστε στην πλατεία και όχι στο σχολείο;
- Μας έδιωξε ο δάσκαλος γιατί σήμερα έρχεται ο επιθεωρητής
- Α μάλιστα !!!!
To θηρίο αφού ήπιε το νεράκι του έφυγε με μια καμαρωτή κόρνα από την πλατεία και τον «Μπόγκαρτ» να κάνει μια ανακουφιστική ρουφηξιά από το άφιλτρο. Ενώ οι δυο φίλοι απολάμβαναν την πορτοκαλάδα και το λουκούμι που τους κέρασε ο κύριος Βόλβο - Μπογκαρτ έτσι τον έλεγαν πια , παρατηρούσαν το αμάξι να περνά με άνεση στον δρόμο και να παρκάρει υψώνοντας ένα σύννεφο σκόνης στο προαύλιο του σχολείου.
Ο δάσκαλος με δυσκολία εξήγησε στον επιθεωρητή , αφού ο κύριος Βόλβο –Μπόγκαρτ ήταν ο επιθεωρητής γιατί δεν ήταν τα παιδιά στο σχολείο. Η πετυχημένη επισκευή μάλλον τον γλίτωσε από τα δύσκολα. Και του έμεινε για πάντα η ατάκα που του είπε ο επιθεωρητής
- Κάθε άνθρωπος έχει την αξία του, εσύ δάσκαλε και η κοινωνία υποχρέωση έχεις να τον βοηθήσεις να την φανερώσει και με αυτή την αξία του να μαθαίνει να συμ-πορεύεται.
2η ιστορία
Ξυπνά το μικρό καμηλάκι και αφού παίρνει το πρωινό του από το μαστό της μάνας του αρχίζει τις απορίες του. Ήταν η ηλικία που το στόμα του ήταν γεμάτο γάλα και απορίες για να μάθει τον κόσμο.
- Μαμά να σε ρωτήσω κάτι;
- Ναι βέβαια παιδί μου
- Μαμά γιατί έχουμε καμπούρα ;
- Μα είναι η αποθήκη μας για νερό και έτσι αντέχουμε για πάρα πολλές ώρες στις άγριες συνθήκες της ερήμου. Μην ξεχνάς ότι οι καμήλες της ερήμου είναι φημισμένες για την αντοχή τους.
- Εντάξει αλλά γιατί μαμά έχουμε μακριά πόδια και στρογγυλεμένα στα άκρα
- Μα για να μπορούμε να βαδίζουμε άνετα στο έδαφος της ερήμου.
- Μάλιστα , σωστά και κάτι ακόμα μαμά. Γιατί έχουμε αυτές τις μακριές και ενοχλητικές βλεφαρίδες ;
- Μα για να μας προστατεύουν από τον άγριο άνεμο και την ενοχλητική σκόνη της ερήμου. Θα ήταν πολύ δύσκολο να ταξιδέψουμε χωρίς αυτές, φαντάσου να σου έπεφτε η σκόνη της ερήμου στα μάτια συνέχεια ούτε δέκα μέτρα δεν θα έκανες
- Ωραία όλο τούτα μαμά, κατάλαβα, την καμπούρα την έχουμε αποθήκη ενέργειας, τα πόδια για την ειδική βάδιση και τις βλεφαρίδες για προστασία στα μάτια. Αλλά μια τελευταία και σημαντική ερώτηση μαμά. Τι θέλουμε και ζούμε μέσα σε αυτό το κλουβί σε αυτόν τον πλούσιο ζωολογικό κήπο;
- Μμμμ του απάντησε με την σιωπή της η μαμά καμήλα μασουλώντας την πληρωμένη τροφή που της πέταξε κάποιος επισκέπτης , είχε αρχίσει το σόου και αυτή έπρεπε να κάνει την δουλειά της.
Το κοινό συμπέρασμα
Κάθε ων κάθε άνθρωπος έχει μια μοναδική αξία η οποία μεταφράζεται σε ένα σύνολο ικανοτήτων, γνώσεων δεξιοτήτων που μπορεί να αποκτήθηκαν με ακαδημαϊκό, με εμπειρικό τρόπο ή και με συνδυασμό αυτών. Η αξία αυτή σε άλλους μπορεί να είναι μικρή και σε άλλους μεγάλη αυτό όμως δεν έχει καμία σημασία. Εκείνο που έχει σημασία είναι να βρίσκεται το κατάλληλο περιβάλλον να εκφράσει ο κάθε άνθρωπος την αξία του. Αυτό είναι και το χρέος της κάθε πολιτείας να διαμορφώνει συνθήκες έτσι ώστε κάθε άνθρωπος να γίνεται πολίτης να μπορεί να φανερώνει την ετερότητα του προσώπου του και αυτή η φανέρωση να είναι και η κοινωνική του προσφορά. Είναι δυστυχώς το κομμάτι που σταμάτησε η πολιτική δράση των Ελλήνων εδώ και 35 χρόνια, σε κάποιο τοίχο ξεθωριάζει το «ΨΩΜΊ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΊΑ», ή μάλλον καλύφθηκε με τα προεκλογικά προγράμματα – αφίσες των κομμάτων.
Υ.Γ.
Ο επιθεωρητής με τις προοδευτικές ιδέες, μπορεί να γλίτωσε την εξορία αλλά δεν γλίτωσε την δυσμενή μετάθεση τα δύσκολα χρόνια της δεκαετίας του 70. Από επιθεωρητής βρέθηκε δάσκαλος στο χωριό του Νίκου και του Βασίλη. Τους πρόλαβε στις δυο τελευταίες τάξεις του δημοτικού. Εκμεταλλευόμενος την μεγάλη τους αγάπη για τον Αμερικάνικο κινηματογράφο μέσα από τις ατάκες ταινιών και με φωτογραφίες καρέ καρέ αυτός ο αριστερός δάσκαλος τους έμαθε ανάγνωση και γραφή!! Ρίζωσε στο χωρίο και τα παιδιά πρόκοψαν και έγιναν σοβαροί επιχειρηματίες της περιοχής. Και οι τρεις είναι ενεργά μέλη του πολιτιστικού συλλόγου «Τα δυο πλατάνια» με τον δάσκαλος ισόβιο πρόεδρο. Παραμένει ανεξήγητο στα άλλα μέλη του συλλόγου γιατί εδώ και χρόνια όταν ετοιμάζουν το πρόγραμμα καλοκαιρινών κινηματογραφικών προβολών ο Νίκος ο Βασίλης και ο δάσκαλος πάντα προτείνουν με ένα συνωμοτικό βλέμμα και οι τρεις μαζί την «Καζαμπλάνκα» με τον Μπόγκαρτ.
- Κατά βάθος είναι επιμορφωτική ταινία είπε μια φορά ο δάσκαλος και ξέσπασαν σε συνωμοτικά γέλια οι δύο φίλοι.