Ο φόβος των μολυσμένων ακτών

Άρθρο του Άκη Ντάνου

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ σκόπιμο ούτε τυχαίο πως κατά την θερινή και κυρίως τουριστική περίοδο αναδεικνύονται όλα τα περιβαλλοντικά προβλήματα του νομού και ιδιαίτερα αυτά που άπτονται των θαλασσών μας. Η ερμηνεία είναι απλή. Όταν άμεσα χρειαζόμαστε κάτι, τότε συνειδητοποιούμε σε ποια κατάσταση βρίσκεται.
ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ από μας επισκέπτονται τον χειμώνα τις παραλίες και τις ακτές και ακόμα λιγότεροι συνειδητοποιούν πόσο βρώμικες είναι και κατά τους χειμερινούς μήνες, αφού η χρήση τους συνδυάζεται κυρίως υποσυνείδητα με τις καλοκαιρινές διακοπές.
Η ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ από τους φυσικούς μας χώρους είναι κάτι παραπάνω από εμφανής, κάνοντας τους «ευκαιριακούς καλοκαιρινούς επιχειρηματίες» να εικάζουν εσκεμμένη ανάδειξη των προβλημάτων κατά την διάρκεια της θερινής σεζόν, στην οποία στηρίζουν τα κέρδη τους! Ο ευκαιριακός τρόπος αντίληψης του προβλήματος το καθιστά αυτό εαυτό αδύναμο στον κίνδυνο της Λήθης.
ΟΣΟ το περιβαλλοντικό πρόβλημα παραμένει μη κατανοητό, τόσο το αισθητικό και μόνο μέρος της ρύπανσης των ακτών μας θα παραμένει ανέγγικτο τους εκτός σεζόν μήνες και επομένως άλυτο, αφού κανένα δεν θα πονάει οικονομικά η εμφάνισή του.
Η Συνήθεια ότι οι φυσικοί πόροι, στην δεδομένη περίπτωση οι ακτές μας, αποτελούν αντικείμενο προσπορισμού κέρδους, εμποδίζει στην επίλυση των περιβαλλοντικών προβλημάτων.
ΤΑ ΣΚΑΤΟΛΟΥΤΡΑ στην Δαλαμανάρα, το κολύμπι μέσα σε σερβιέτες στην ψιλή άμμο, τα οδυνηρά αγκαλιάσματα τις θαλάσσιας Ανεμώνης στην Καραθώνα, οι πλαστικές σακούλες σε όλο τον Αργολικό, τα προβλήματα των ιχθυοκαλλιεργειών, οι περιφράξεις των παραλιών στην Ερμιονίδα κλπ, δεν πρόκειται να σταματήσουν αν δεν αντιμετωπιστούν την εποχή που πονάει οικονομικά αυτούς που τα δημιουργούν και αυτή δεν είναι άλλη από την σεζόν κατά την οποία αποσκοπούν σε οικονομικά οφέλη.