Άλλο γαρ εστί η εικών και άλλος ο σκοπός της ευρωπαϊκής ένωσης

Άρθρο του Βασίλη Καπετάνιου

Τρία τυχαία στιγμιότυπα και μια επερχόμενη εικονομαχία
Σημείο 1
Ο Κώστας περνώντας σποραδικά από το θεραπευτήριο έχει μια καλή συνήθεια, έτσι σαν κέρασμα της μνήμης αφήνει και κάποια ατάκα γραμμένη σε πρόχειρα χαρτάκια, μια συμπυκνωμένη εμπειρία ζωής
- Βασίλη «το χάσικο ψωμί σε όλους αρέσει». Και μου αφήνει το χαρτάκι
- Δηλαδή Κώστα;
- Το τζάμπα ψωμί σε όλους αρέσει.
- Δηλαδή και ο τζάμπα μάγκας έτσι λειτουργεί;
- Μα αυτός μόνο με χάσικο τρέφεται επιστήμη το έχει κάνει.
Σημείο 2
Σε εφημερίδα βρίσκω μια συνέντευξη του Χοσέ Σαραμάγκο , του νομπελίστα πορτογάλου συγγραφέα, από αυτή την συνέντευξη αυτή κράτησα ένα κομμάτι , μια ατάκα για να την κεράσω και εγώ στον Κώστα όταν τον έβλεπα ξανά. « Είμαστε διηγήματα διηγημάτων που διηγούνται διηγήματα» ήταν ο υπαρξιακός του ορισμός για τον άνθρωπο.
Σημείο 3
Αρχές Νοεμβρίου ξαναπερνά ο Κώστας από το θεραπευτήριο του δίνω την ατάκα και του εξηγώ τα λίγα που ξέρω για τον συγγραφέα.
-Για πάρε και τούτο να διαβάσεις. ( Και μου δίνει ένα ολοσέλιδο εφημερίδας , που αναφερόταν στην κατάργηση των εικόνων από τις σχολικές αίθουσες.) Ρε μάγκα εγώ έχω να πάω εκκλησία από τα βαφτίσια του γιου μου, τα χω βρει αλλιώς με τον Θεό αλλά να κατεβάσουν και τις εικόνες μου φαίνεται λίγο παράξενο, λίγο ρουφιάνικο απέναντι στην ιστορία μας. Πώς να διηγηθείς άμα δεν έχεις οδηγά σημεία είπε και το ταίριαξε με το χαρτάκι που του έδωσα και έφυγε.
Κράτησα την σελίδα της εφημερίδας. Το ευρωπαϊκό δικαστήριο αποφάσισε να κατεβούν από τις σχολικές αίθουσες της Ιταλίας οι σταυροί γιατί αποτελεί παραβίαση της ελευθερίας των γονέων να εκπαιδεύουν τα παιδιά τους σύμφωνα με τις δικές τους πεποιθήσεις καθώς και της ελευθερίας της θρησκευτικής επιλογής για τους μαθητές.
Υπάρχει το ενδεχόμενο αυτή η απόφαση να πάρει και πανευρωπαϊκή ισχύ. Και φαντάστηκα αυτό το θέμα στην ελληνική πραγματικότητα και το γνωστό ελληνικό πανηγύρι. Αν δεν υπάρχουν άλλα θέματα που να προκαλούν τηλεθέαση θα πάρει τεράστιες διαστάσεις. Οι «προοδευτικοί» πολίτες να θεωρούν αυτονόητο το κατέβασμα των εικόνων οι δε «συντηρητικοί» πολίτες να θεωρούν αυτονόητο την παραμονή των εικόνων.
Δυστυχώς το θέμα αυτό είναι «χάσικο ψωμί» το οποίο και σε όλους αρέσει. Έτσι οι τζάμπα μάγκες είτε από τα προοδευτικά αριστερά στρώματα είτε από τα συντηρητικά δεξιά στρώματα θα πάρουν την «χάσικη» φέτα της δημοσιότητας για να μας πουλήσουν την εικόνα τους. Και όταν φύγουν τα φώτα της δημοσιότητας από το συγκεκριμένο θέμα θα ψάχνουν το επόμενο «χάσικο» της προβολής.
Δυστυχώς εδώ έρχεται και δένει η ατάκα του πορτογάλου άθεου συγγραφέα. Για να μπορέσουμε να είμαστε διηγήματα που διηγούνται διηγήματα ( μέσα στο μυαλό του σαν αέναη ατελής περιστροφή του τίποτα ,πιθανόν ) πρέπει να υπάρχει ένα διήγημα πριν από εμάς για να μας διηγηθεί και ένα μετά από εμάς για να το διηγηθούμε.
Για να μπορέσει περάσει από το ταξίδι αυτό ο άνθρωπος ( είτε πιστεύει είτε δεν πιστεύει σε θεό) χρειάζεται τα σύμβολα φανάρια για να βρει την πορεία είτε προς το τρομακτικό ταξίδι του μηδενός είτε προς την μέθεξη στην ιερή μονάδα του θεού.
Είναι πέρα από κάθε όριο λογικής όταν το 90% τουλάχιστον των μαθητών έχουν βαπτισθεί σε ένα συγκεκριμένο δόγμα ( και δεν το έχουν αρνηθεί) να μην υπάρχουν σύμβολα και σημεία στο χώρο εκπαίδευσης τους από την θρησκεία στην οποία βαπτίσθηκαν. Το λάθος βέβαια είναι να προσπαθούμε να επιβάλλουμε το δόγμα αυτό σε παιδιά άλλων δογμάτων ή να βιώνουν διώξεις και απόρριψη γιατί ανήκουν σε άλλη θρησκεία.
Είτε είμαστε προοδευτικοί , είτε συντηρητικοί , είτε πιστεύουμε σε Θεό είτε δεν πιστεύουμε τα παιδιά μας έχουν ανάγκη από τα σύμβολα της παράδοσης του τόπου τους για να είναι διηγήματα που θα διηγηθούν διηγήματα. Όταν ενηλικιωθούν και διαφωνούν με τα σημάδια και σύμβολα που τους δώσαμε τουλάχιστον θα έχουν ένα δρόμο να αρνηθούν να αμφισβητήσουν και μέσα από αυτή την επ- αναστατική πορεία να βρουν το δικό τους μονοπάτι. Η βυζαντινή αγιογραφία είναι ένα οδηγό σημείο του ελληνικού πολιτισμού, εκφράζει μια συγκεκριμένη καλλιτεχνική τάση και είναι εικόνα μια συγκεκριμένης φιλοσοφικής και υπαρξιακής θεώρησης. Έκφραση της βυζαντινής αγιογραφίας είναι και το λαϊκό θέατρο του Καραγκιόζη που όλα παρουσιάζονται σε δυο διαστάσεις και ο άνθρωπος είναι πάντα πάνω από τα δημιουργήματα. Και η δομή του θεατρικού λόγου του Καραγκιόζη είναι αντίστοιχη με αυτή του αρχαίου ελληνικού θεάτρου και το αρχαίο θέατρο λειτουργικά σε πολλά σημεία εικονίζεται και μέσα στην θεία λειτουργία.
Η απάντηση στο θέμα των εικόνων έχει δοθεί από έναν πολιτικό ο οποίος είχε έρθει σε μεγάλη ρήξη με την ιεραρχία της Εκκλησίας τον Αντώνη Τρίτση. Ενώ βρισκόταν σε σφοδρή αντιπαράθεση με την ιεραρχία με εγκύκλιο του στις 16 Φεβρουαρίου 1987 και αριθμό πρωτοκόλλου 1031 ζητούσε από τους διευθυντές όλων των σχολικών μονάδων να αντικαταστήσουν όλες τις δυτικού τύπου εικόνες που βρίσκονταν μέσα στις σχολικές αίθουσες με την εικόνα του Χριστού Παντοκράτορα σε πέντε διαφορετικές εκδόσεις που είχε τυπώσει το υπουργείο. « Οι εικόνες του Χριστού Παντοκράτορα δεν εκφράζουν μόνο την ορθόδοξη πίστη αλλά φανερώνουν και την συνέχεια του Ελληνικού Πολιτισμού».
Η ανυπακοή και η αντίσταση απέναντι στις οδηγίες και εφαρμογές των Βρυξελών δεν πρέπει να μας βρίσκει αντιμέτωπους σε θέματα οικονομικά και ασφαλιστικά αλλά και σε θέματα ιδεολογίας και παράδοσης. Δεν είναι δυνατόν να γίνουν όλοι οι λαοί μια ομοιογενή μάζα, υπάκουη και εύκολα καθοδηγούμενη από το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. Η διατήρηση των εικόνων δεν είναι μόνο θέμα θρησκευτικό αλλά και θέμα της εθνικής μας αυτοσυνειδησίας , της ιστορικής μας συνέχειας. Η διατήρηση της ελληνικής μας ταυτότητας είναι μια γενναία μάχη που πρέπει να δώσουμε απέναντι στην ευρωπαϊκή ισοπέδωση. Δεν είναι η εικόνα που καταπιέζει ή απορρίπτει αλλά ο τρόπος που την χρησιμοποιούμε και την διδάσκουμε.
Άλλο γαρ εστί η εικών άλλος ο σκοπός της ευρωπαϊκής ένωσης.