Ζητούνται πωλητές

Άρθρο του Άκη Ντάνου

ΕΙΝΑΙ απορίας άξιο πώς σε μια χώρα όπως η δικιά μας, που καυχόμαστε πως γέννησε τη Δημοκρατία, που υπερηφανευόμαστε για τους αντιδικτατορικούς αγώνες και την ισχυροποίηση των δημοκρατικών θεσμών, που υπερηφανευόμαστε ότι το ελληνικό σύνταγμα από τα πρώτα χρόνια της επανάστασης του ΄21 αναγνώριζε το ρόλο της γυναίκας, να έχουμε μετατρέψει τους πολίτες σε ψηφοφόρους.
ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ περιορίσει τη λειτουργία του πολίτη, σε τετραετή άσκηση των καθηκόντων του, κι αυτή υποχρεωτική, να εκλέγει δηλαδή αυτούς που στη θέση του, ανίκανος ων ο ίδιος, να ασκήσουν τα καθήκοντά του, να εκφράσουν δηλαδή ελεύθερα τη βούλησή τους. Τη δική τους, βεβαίως, γιατί η δική μας περιορίζεται σε ένα χαρτάκι διαστάσεων μερικών εκατοστών. Τόσο δηλαδή, όσο και η Δημοκρατία που μας αντιστοιχεί.
ΚΑΤ΄ ΟΝΟΜΑ Δημοκρατία και κατ΄ όνομα πολίτες που αναγκαζόμαστε να αποδεχτούμε δημοκρατικές αποφάσεις παρμένες μέσα σε παράκεντρα αλλά μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες. Όσο πιο πολλά παράθυρα ανοίγουν στους νόμους, τόσο περισσότερο μειώνεται η Δημοκρατία και η ιδιότητα του πολίτη, κάνοντάς μας να αναπολήσουμε τη φράση του Κικέρωνα «Σκληρός νόμος, αλλά νόμος».
ΜΕΤΑ σε δύσκολους καιρούς όπου η Δημοκρατία ταυτίζεται με το συμφέρον, θα πρέπει να αναζητηθούν πολίτες. Πολίτες που δεν θα ασκούν εκ του μακρόθεν κριτική προς τους πάντες και θα παραμένουν άπραγοι, αλλά ενεργά να συμμετέχουν στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων και ιδίως έξω από τα κέντρα λήψης των αποφάσεων αυτών.
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ του καναπέ και της ατομικής διασφάλισης προνομίων αποτελεί θανάσιμη παγίδα για όσους ζουν με εξάρσεις αντίδρασης στα όσα συμβαίνουν γύρω τους. Όπως λέει σοφά ο λαός μας «όποιος είναι έξω από τον χορό, πολλά τραγούδια ξέρει», ομοίως και όποιος βρίσκεται έξω από τις διαδικασίες της δημοκρατικής λειτουργίας, ξέρει πολλά να καταλογίζει αλλά με την ανοχή του γίνεται συμμέτοχος των πράξεων που κατακρίνει.