Άπονη ζωή μας πέταξες στου Ιντερνέτ την άκρη

Άρθρο του Βασίλη Καπετάνιου

Μέρες γιορτών, στο περίπτερο της γειτονιάς συναντώ την Ντίνα να αγοράζει τις εφημερίδες της, χρόνια παντρεμένη με τον Γιώργο έχουν και τρία παιδιά. Μέσα από τις ευχές και τα άλλα των γιορτών ζητώ να μάθω και νέα για τον παλιό μου συμμαθητή.
-Χαμένος είναι όλες τις γιορτές.
-Που χάθηκε;
-Στο internet. ( διαδίκτυο) τώρα που είναι τα σχολείο κλειστά ( είναι εκπαιδευτικός ο Γιώργος ) έχει κλειστεί μέσα στο δωμάτιο του , δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να μπαίνει «στην δεύτερη ζωή» (second life ) ένα παιγνίδι του ιτερνέτ και να ζει την εικονική του πραγματικότητα
-Μα είναι δυνατόν;
-Και όμως ούτε μια βόλτα δεν βγήκαμε, τηλέφωνα δεν πήρε τους φίλους τους πιο κοντινούς συγγενείς
-Πες ότι δεν πάει καλά
-Παίζει 16 – 18 ώρες ασταμάτητα
-Καλά με τα παιδιά του δεν ασχολείται …παιδαγωγός είναι …
-Έχει τρεις υπαλλήλους στο εικονικό κατάστημα που έχει στο παιγνίδι «δεύτερη ζωή» με τα ονόματα των παιδιών . Αυτός στην φαντασία του επικοινωνεί με τα παιδιά του. Τα παιδιά του όμως τον έχασαν . Δεν είναι μόνο αυτό πήρε και πιστωτική κάρτα για να κάνει εικονικές αγορές τις οποίες χρεώνει στον οικογενειακό προϋπολογισμό.
Οι διάλογοι δεν είναι καθόλου φανταστικοί, είναι πραγματικοί , ο Γιώργος είναι υπαρκτός , 42 χρονών σεβαστός οικογενειάρχης ιδιαίτερα ευφυής όσο τον θυμάμαι από το σχολείο. Αλλά στην πρώτη μεγάλη στροφή απολογισμού της ζωής του, αντί να έρθει αντιμέτωπος με τα μέχρι τώρα πεπραγμένα και βιωμένα του , βρήκε το πορτάκι του διαδικτύου έχωσε το κεφάλι του στην οθόνη του υπολογιστή και στρουθοκαμηλίζοντας σε φαντασιακούς χρόνους και πράξεις άρχισε να χάνει κάθε επαφή με την πραγματικότητα.
Στον ψυχισμό του ανθρώπου ένα από τα πολλά Εγώ του ( με την έννοια του εαυτού) είναι και το Ιδεώδες του Εγώ, με απλά λόγια, αυτό που θα ήθελε να είναι , μια ιδεατή εικόνα του εαυτού το οποίο με το πέρασμα του χρόνου βιώνεται συνεχώς σε πτώση. Λόγω βιολογικών και ενεργειακών απωλειών που επιφέρουν οι πολλαπλοί ρόλοι μας και ο χρόνος – γήρας. Αφού πλέον η ενέργεια μας πρέπει να διαχέεται σε ένα πλήθος ρόλων και υποχρεώσεων. Αλλά και η ενέργεια που διαθέτουμε δεν έχει και την ίδια ικανότητα παραγωγής έργου.
Μέσα σε αυτή την πίεση ο άνθρωπος πρέπει να βρει μια διέξοδο, ένα τρόπο να φύγει ο ατμός της κακής ενεργειακής του φόρτωσης. Ε λοιπόν στις μέρες μας ένας τέτοιος τρόπος είναι το ιντερνέτ(διαδίκτυο). Μέσα από πολύπλοκα παιγνίδια και εικονικούς ρόλους ο κάθε Γιώργος ζει μέσα από την ιστοσελίδα που έχει συνδεθεί έτσι όπως νόμιζε , όπως θα ήθελε, όπως θα φανταζόταν. Το παράλογο αρχίζει όταν το παιγνίδι κυριαρχεί του πραγματικού και ενήλικοι άνθρωποι εγκαταλείπουν ευθύνες και ρόλους. Έτσι ο κάθε Γιώργος ζει όπου και όπως θέλει, έχει όποια οικογένεια θέλει, μπορεί πάντα φαντασιακά να ζει και τις πιο τρελές φαντασιώσεις του. Σε εβδομαδιαία εφημερίδα («το ποντίκι» ) δημοσιεύτηκε ότι πολίτης καταδικάστηκε από πραγματικό δικαστήριο για κλοπή στην εικονική πολιτεία που ζούσε μέσα από τον ιντερνέτ. Στο «Έθνος του Σαββάτου» που πέρασε δημοσιεύτηκε ότι υπάρχει ιστοσελίδα για να βγάζεις το θυμό σου για όποιον νομίζεις ότι σου φταίει μέσα από κατάρες είναι η ιστοσελίδα e-katares.com (ηλεκτρονικές κατάρες ) η οποία είναι υπαρκτή την επισκέφθηκα αλλά ευτυχώς προς το παρόν δεν την χρησιμοποίησα.(!!!) κατά το γνωστό ποτέ μην λες ποτέ!!!
Βέβαια κάποιος θα πει μα τόσο άλλαξαν οι συνθήκες και οι ανάγκες των ανθρώπων ώστε να καταφεύγουν στον εγκλωβισμό του ιντερνέτ. Όχι και παλαιότερα τουλάχιστον πριν πενήντα χρόνια τις ίδιες υπαρξιακές ανάγκες είχε ο άνθρωπος αλλά τότε υπήρχε η γειτονιά , το πανηγύρι, ο καφές με τον γείτονα, το αμοιβαίο κουτσομπολιό της γειτονιάς (καλοπροαίρετο ή κακοπροαίρετο δεν έχει σημασία)
η αγάπη με τον γείτονα αλλά και η γκρίνια με τον γείτονα ακόμα και για α-νόητους λόγους. Υπήρχε η αγχολυτική ταβέρνα και η μικρή βουλή των καφενείων με όλους τους εν δυνάμει πρωθυπουργούς να δίνουν λύση στα διάφορα καθημερινά και μεγάλα προβλήματα αν γίνονταν πρωθυπουργοί για τρεις μέρες.
Ναι θα μπορούσε να πει κάποιος ότι και σε αυτές τις καταστάσεις υπάρχει το φαντασιακό στοιχείο, να προσπαθεί ο καθένας να είναι κάποιος άλλος, διαφορετικός από ότι είναι τώρα για να λύνει τα άγχη της ύπαρξης. Σίγουρα έτσι είναι αλλά υπάρχει μια μεγάλη διαφορά αυτό το φαντασιακό στοιχείο φανερωνόταν μόνο μέσα από την κοινωνική συναλλαγή , την επαφή. Για να χορέψεις στο κυκλικό χορό του πανηγυριού έπρεπε να αγγίξεις τους διπλανούς σου να σε νοιώσουν και να τους νοιώσεις, να τους αποδεχτείς και να σε αποδεχτούν. Ενώ στην άλλη περίπτωση μοναχικός και μόνος χειρίζεσαι τα ηλεκτρονικά σου κουμπιά . Είναι ήττα η ψευδοεπικοινωνία χωρίς της ανθρώπινες ανάσες. Χωρίς το βλέμμα και την χειρονομία είναι αυτιστική διαδικασία.
ΥΓ. Δευτέρα βράδυ τέλειωσα το άρθρο μου θα το στείλω μέσω ιντερνέτ (!!!)στην εφημερίδα. Μέχρι πριν λίγους μήνες πέρναγε ο Άκης από το γραφείο ή πήγαινα σπίτι του και έδινα την δισκέτα μιλούσαμε και λίγο ….τώρα ηλεκτρονικά κερδίσαμε και οι δυο σε χρόνο χάσαμε σε επικοινωνία….. άπονη ζωή μας πέταξες στους ιντερνέτ την άκρη!!!