Ο φόβος ήρθε και στην γειτονιά μας

Άρθρο του Βασίλη Καπετάνιου

Δευτέρα βράδυ γύρω στις δέκα και μισή τέλειωσα την δουλειά μου, για χαλάρωμα προτιμώ να περπατώ από το θεραπευτήριο μέχρι το σπίτι. Όλο και κάποια καλησπέρα θα πεις όλο και κάτι καινούργιο έχει μια χαλαρή βόλτα στην πόλη, αρκεί να θές να της «μιλήσεις». Ευτυχώς παρά τις όποιες αστικές «εξελίξεις» η πόλη του Άργους έχει ακόμα τις ζωντανές γειτονιές της.
Βγαίνω από τα στενά και παίρνω πεζός την οδό Γούναρη , φτάνοντας κοντά στον Άγιο Ιωάννη, βλέπω ένα περιπολικό με ένα αστυνομικό να είναι έξω από νέο γνωστό ψητοπωλείο της γειτονιάς και πολύ κόσμο ιδιαίτερα νέα παιδιά . Μερικούς νεαρούς τους γνωρίζω από την γειτονιά. Ρωτάω τον έφηβο Δημήτρη τι συμβαίνει .
Τσαντάκηδες λίγη ώρα πριν φτάσω στο σημείο είχαν προσπαθήσει να πάρουν την τσάντα από την κυρά Γεωργία, συνταξιούχο καθηγήτρια της γειτονιάς. Την έσυραν κάτω αλλά δεν μπόρεσαν να της πάρουν την τσάντα.
Είδα την κυρία να κάθεται σε μια καρέκλα στο ψητοπωλείο. Αν και σοκαρισμένη διατηρούσε την ψυχραιμία της και ευτυχώς δεν είχε τραυματιστεί σοβαρά. Είναι πράγματι λυπηρό να βλέπεις τέτοια φαινόμενα και σε μικρές πόλεις. Ποιος ξέρει ποιος απελπισμένος και σε τι σκοτεινό δρόμο του μυαλού του χαμένος έστησε καρτέρι σε μια ανυπεράσπιστη γυναίκα. Δυστυχώς η ανεργία, η φτώχεια, τα ναρκωτικά οι διάφορες εξαρτήσεις αλλά πάνω από όλα η πολύ φτηνή και χαμηλή παιδεία του μέσου πολίτη θα κάνουν τέτοια φαινόμενα πολύ συχνά και σε μικρές πόλεις όπως και στο Άργος,
Όταν τα φαινόμενα αυτά πάρουν μεγάλη έξαρση, και νομίζω ότι θα πάρουν γιατί συνεχώς αυξάνουν οι αιτίες που τα διαμορφώνουν η όποια αστυνόμευση θα είναι μάλλον αδύνατη , γιατί ποσοτικά οι μισοί πολίτες θα πρέπει να είναι αστυνομικοί για να προσέχουν την παραπτωματική συμπεριφορά των άλλων μισών.
Το πρωί τα νέα είχαν κυκλοφορήσει στην γειτονιά. Ο γείτονας μου ο κυρ Μίμης , μερακλής κυνηγός με τα σκυλιά του και τα όπλα του μου είπε
-Εγώ Βασίλη ευτυχώς κοιμάμαι ελαφρά , την καραμπίνα την έχω γεμάτη κάθε βράδυ δεν φοβάμαι τίποτα .
Κι όμως ο φόβος έχει περάσει στην γειτονιά , όταν για μαξιλάρι μου έχω την ασφάλεια της καραμπίνας. Το ανέμελο βραδινό περπάτημα μάλλον έχει γίνει πια επιφυλακτικό και μόνο από καλοφωτισμένους δρόμους .
Παρατηρώντας αυτό το λυπηρό φαινόμενο και την άδικη επίθεση στην γυναίκα χθες το βράδυ είδα και την αισιόδοξη πλευρά του .
Ενώ έγινε ότι έγινε πολύ γρήγορα και η γυναίκα γλίτωσε τα χειρότερα, την βοήθησαν άνθρωποι της γειτονιάς , τις πρόσφεραν τις πρώτες βοήθειες , ειδοποίησαν την αστυνομία, της πρόσφεραν μια πρώτη στήριξη.
Και αυτή η εικόνα είναι νομίζω ότι πιο αισιόδοξο για τις μικρές πόλεις. Δεν είναι η λύση μόνο στην όποια αστυνόμευση αλλά και στο γεγονός να νοιάζεται, να γνωρίζει ο ένας γείτονας τον άλλο, να τρέχει ο ένας σε βοήθεια του άλλου όταν χρειαστεί. Αυτή νομίζω είναι η μεγαλύτερη αίσθηση ασφάλειας που μπορεί να έχει ένας μέσος πολίτης σε εποχές έντονης ανασφάλειας. Αυτή είναι η εικόνα που πρέπει να ενισχύσουμε και να περάσουμε στους εφήβους. Καλά τα μεγάλα και λαμπρά φεστιβάλ αλλά μήπως θα έπρεπε να ενισχυθούν και μικρές γιορτές σε όλες τις γειτονιές της πόλης . Μήπως η τοπική εξουσία κάθε πόλης θα μπορούσε να οργανώσει μουσικές, κινηματογραφικές βραδιές, βραδιές διαλόγου στις γειτονιές του κάθε Άργους. Μέσα από ένα τέτοιο κάλεσμα θα μπορέσουν οι γείτονες να γνωριστούν, να γίνουν ομάδα. Η διατήρηση της κοινωνικότητας της γειτονιάς θα είναι και ένα μεγάλο γεγονός παιδείας και η ασφαλέστερη δικλίδα ασφαλείας απέναντι σε γεγονότα και δράσης ανασφάλειας τα οποία συνεχώς θα αυξάνονται. Οι ενεργοί πολίτες του ουσιαστικού ανθρώπινου καλημέρα είναι και η καλύτερη άμυνα μας.