Η πολυεθνική γειτονιά μας, η νέα ελπίδα της ελληνικότητας;

Άρθρο του Βασίλη Καπετάνιου

Μεγάλη Πέμπτη στο θεραπευτήριο εργαζόμουν μαζί με τους συνεργάτες μου. Κοιτώντας το πρόγραμμα του μεσημεριού, ξαφνικά βρέθηκα σε μια παράξενη συγκυρία. Εγώ είχα μια συνεδρία με ένα νεαρό από την Ουγγαρία , ακολουθούσε μια μικρή κοπέλα που την έφερνε η μητέρα της από την Αλβανία, ο Άγγελος ( συνεργάτης του θεραπευτηρίου) είχε μια συνεδρία με έναν μικρό από την Ρουμανία και μετά θα ακολουθούσε ένας νεαρός που τον συνόδευε η Πολωνή μητέρα του, η Βούλα ( επίσης συνεργάτης του χώρου) ξεκινούσε την πρώτη της συνεδρία με ένα μικρό κορίτσι ελληνικής καταγωγής από την Τρίπολη.
Μερικές φορές λένε ότι αντιλαμβάνεσαι μερικά πράγματα έτσι ξαφνικά μέσα σε μια στιγμή. Εκείνη την χρονική στιγμή αντιλήφθηκα πόσο γρήγορα και σε τι μεγάλο βάθος άλλαξε ο καθημερινός μας μικρόκοσμος μέσα σε 12 χρόνια . Η αμιγώς ελληνική γειτονιά έγινε μια πολυεθνική και είχε μερικά ενδιαφέροντα σημεία αυτά η παρατήρηση.
Κοινή γλώσσα για να επικοινωνήσουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι από διαφορετικές χώρες ( κάποιοι όπως διαπίστωσα είχαν δουλέψει μαζί σε διάφορα εργοστάσια της περιοχής) κοινό σημείο αναφοράς τους λοιπόν ήταν η ελληνική γλώσσα. Για άλλη μια φορά η ελληνική γλώσσα άρχισε να αποκτά ένα διεθνή χαρακτήρα αλλά ταυτόχρονα και ένα ενωτικό χαρακτήρα. Και μάλιστα παρατηρώντας τους μιλούσαν σωστά ελληνικά , τα οποία μάθαιναν ουσιαστικά μαζί με τα παιδιά τους στην προσπάθεια να τα βοηθήσουν στο σχολείο.
Σε αντίθεση με τους νεοέλληνες γονείς που νοιώθοντας όλο και πιο ευρωπαίοι προσθέτουν όλο και πιο πολλές αγγλικές λέξεις στο λεξιλόγιο τους, ή πλέον θεωρούν υποτιμητικό να χρησιμοποιούν ελληνικές λέξεις….
Ένα άλλο σημείο που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι ότι ακολουθούσαν και τιμούσαν τα έθιμα του τόπου που ζούσαν, μας ευχήθηκαν καλή ανάσταση , καλό Πάσχα, θα πήγαιναν να αγοράσουν λαμπάδα για τα παιδιά τους και θα συμμετείχαν και στην ακολουθία του επιταφίου και της ανάστασης, ( και δεν νομίζω ότι όλοι τους ήταν χριστιανοί ορθόδοξοι).
Σε αντίθεση με τους νέο- έλληνες νεόπλουτους που για να είναι in αυτές τις holy μέρες , αν και υπερχρεωμένοι (και με εορτοδάνεια ) τραβάνε όχι τον ανήφορο του Γολγοθά αλλά της Αράχοβα, ένα high class σαλέ , και τα πιο trendy μπαράκια είναι τα κεράκια της ανα – σταση τους .
Δυστυχώς με την μακρόχρονη παραμονή και ένταξη οικονομικά μεταναστών στην Ελλάδα παρατηρείται ένα παράξενο φαινόμενο. Οι νεοέλληνες όλο και πιο δυτικότροποι φαίνεται ότι νοιώθουν «ηθική» υποχρέωση τον αφελληνισμό τους και από την άλλη οι οικονομικοί μετανάστες σε μια προσπάθεια να ενταχθούν στην κοινωνία που βγάζουν το ψωμί τους όλο και περισσότερο εξελληνίζονται.
Το απόγευμα σε ένα μικρό διάλειμμα της δουλειάς παρατήρησα έξω από το γραφείο την πολυεθνική ομάδα των παιδιών να παίζουν αυτοσχέδια παιγνίδια με μπάλες και με τα ποδήλατα τους, έδωσαν ραντεβού το βράδυ στο προαύλιο του Αι Γιάννη της γειτονιάς για το δώδεκα ευαγγέλια μέσα στο πανηγύρι των ψαλμών και των βεγγαλικών . Πολλές οικογένειες γνωστών μας από την μεγάλη Πέμπτη έφυγαν για να κλειστούν με ειδικά πακέτα (all inclusive) μέσα σε μεγάλα ξενοδοχεία με τα παιδιά του για να χαλαρώσουν και να περάσουν ήρεμα εγκλωβισμένοι και σε baby parking τα παιδιά τους.
Τελικά δεν αποκλείεται αυτή η πολυεθνική ομάδα νέων που μεγαλώνει στις γειτονιές μας μετέχοντας στην ελληνική παιδεία και προσπαθώντας να πάρουν υψηλότερες θέσεις στην κοινωνική τους ένταξη να είναι και οι νεοέλληνες του μέλλοντος μας…..