Στο κενό η διαβούλευση για το επιχειρησιακό σχέδιο του Άργους

Του Φιλόπολις

Τα αρνητικά αποτελέσματα αυτό το καλοκαίρι δεν έχουν τέλος… Για άλλη μια φορά χάσαμε. Ο λόγος για την εκδήλωση - δημόσια διαβούλευση για το επιχειρησιακό σχέδιο - που έλαβε χώρα στην αίθουσα του Επιμελητηρίου του Άργους το απόγευμα της Δευτέρας 7 Ιουλίου. Ο στόχος ήταν η ενημέρωση των φορέων και των πολιτών του δήμου για τη μελέτη που έγινε σχετικά με το στρατηγικό σχεδιασμό για το μέλλον του Άργους. Το αποτέλεσμα ήταν η επιβεβαίωση της απογοήτευσης. Τα περίπου τριάντα άτομα που παρευρίσκονταν δεν έδειξαν όλα να το αντιλαμβάνονται.
Η επιδίωξη αυτού του κειμένου δεν είναι μόνο να επισημάνει την αναποτελεσματικότητα της εκδήλωσης αλλά κυρίως να θίξει το θέμα της συμμετοχής των απλών πολιτών στα κοινά. Σε κάποιες φιλικές συζητήσεις που είχα κατά τη διάρκεια του χειμώνα, πολύ συχνά άκουγα το επιχείρημα, κυρίως προερχόμενο από άτομα με δραστηριότητα στα τοπικά κοινά, ότι η κριτική είναι εύκολη αλλά η δράση δύσκολη. Εκτός από το επικίνδυνο του ισχυρισμού (λανθάνουν συγκεντρωτικές προθέσεις) δυσκολευόμουν να αντιτείνω σοβαρό αντεπιχείρημα δεδομένου ότι ο φόρτος εργασίας δε μου επέτρεπε να ασχοληθώ από πιο κοντά με τα τοπικά θέματα, ώστε να έχω θέση και λόγο ισχυρότερο. Έτσι είδα ως ευκαιρία να επανορθώσω αλλά και να ισχυροποιηθώ, την είδηση σε μια τοπική εφημερίδα ότι οι πολίτες θα μπορέσουν να εκφράσουν την άποψη τους στη προαναφερθείσα συζήτηση. Προσπάθησα να διασταυρώσω την είδηση σε άλλη τοπική εφημερίδα άλλα δεν το κατόρθωσα. Θεώρησα ότι απλώς δεν έκανα προσεκτική αναζήτηση και αρκέστηκα στη μία και μοναδική αναφορά. Τηρώντας το τριαντάλεπτο της καθυστέρησης έφτασα πριν την έναρξη και διαπίστωσα το απροσδόκητο. Στην αίθουσα βρισκόμασταν όχι πάνω από τριάντα άτομα …
Έψαξα στην είσοδο του Επιμελητηρίου να δω κάποια ανακοίνωση για το περιεχόμενο της συζήτησης, κάτι πιο κατατοπιστικό αλλά τίποτα δεν μαρτυρούσε την προγραμματισμένη από το δήμο εκδήλωση. Ένιωθα σαν τη μύγα μες στο γάλα ή κυριολεκτικότερα σαν τον άσχετο μέσα στους σχετικούς. Μέλη του δημοτικού συμβουλίου οι μισοί, τηλεοπτικά πρόσωπα του δεκαπεντάλεπτου οι άλλοι μισοί και εγώ. Η επιστημονική ομάδα που εκπόνησε τη μελέτη για το στρατηγικό σχεδιασμό του μέλλοντος της πόλης, παρουσίασε με πλούσιο υλικό από πολλές εκθέσεις ιδεών ένα διάγραμμα που θα ζήλευε και το καλύτερο εκθεσιολόγιο.
Ακολούθησαν παρεμβάσεις που άστοχα στόχευαν στο πλασάρισμα του πολιτικού προφίλ των ομιλητών. Λέω άστοχα γιατί όλοι λίγο-πολύ γνωρίζονταν μεταξύ τους και άρα ήξεραν τις πολιτικές τοποθετήσεις και τις ανύπαρκτες πιθανότητες αλλαγής τους. Ποιόν επεδίωκαν λοιπόν να επηρεάσουν; Ίσως εμένα. Τα κερασάκι ήταν όταν ζήτησαν με αφορμή τον προβληματισμό που προκλήθηκε από τη μελέτη να υποβάλουμε γραπτώς προτάσεις πιο συγκεκριμένες, παρέχοντας μας γενναιόδωρα προς σκέψη μόλις έξι ημέρες.
Αξιοποιώντας την παρότρυνση των εισηγητών της εκδήλωσης για προβληματισμό αναρωτιέμαι (προς άλλη κατεύθυνση όμως) γιατί άραγε λείπουν οι πολίτες από τόσο σοβαρές εκδηλώσεις. Ο δήμαρχος και ο αντιδήμαρχος χαρακτήρισαν τους αποδέκτες της πρότασης ενεργούς πολίτες και ο πρώτος ανέλαβε ένα μέρος της ευθύνης για την απουσία αυτή. Αν ένα μέρος είναι εκεί, το άλλο μέρος που είναι; Μήπως στη γονιδιακή αδράνεια των Ελλήνων; Ή μήπως ειδικά των πολιτών του Άργους; Η ενημέρωση ήταν επαρκής, λένε. Σύμφωνα με μια πρόχειρη «δημοσκόπηση» σε άτομα που ως τότε ονομάζονταν ενεργοί πολίτες, διαπίστωσα ξεκάθαρη ανεπάρκεια. Από την άλλη πλευρά, κατακαλόκαιρο και Δευτέρα απόγευμα, πόσους περίμενα να δω στην αίθουσα;
Η διαπίστωση, λοιπόν, είναι ότι όσοι έχουν τα τοπικά αξιώματα δεν έχουν και ιδιαίτερο άγχος να κινητοποιήσουν τους πολίτες αφού πρώτον απαλλάσσονται από την άμεση κριτική τους στη συνέχεια τους απαγορεύουν την έμμεση κριτική (αφού δεν δικαιούνται να κρίνουν λόγω αδράνειας) και τέλος εξασφαλίζουν πάντα ένα καλό άλλοθι για την ανικανότητα τους (ότι δηλαδή δεν έχουν βοήθεια από τη δραστηριοποίηση του έμψυχου δυναμικού του δήμου). Η δραστηριοποίηση των πολιτών δε συμφέρει τους τοπικούς άρχοντες (το εξειδικεύω για να μην επεκταθώ).
Το παραπάνω είναι βέβαιο αφού δεν εξηγείται η απροθυμία τους να αντιμετωπίσουν την ανυποληψία που τρέφουν για εκείνους οι πολίτες. Πάντως από τη συγκεκριμένη συζήτηση που εγώ ως ενεργός πολίτης παρακολούθησα (ως κάποιο σημείο και ζητώ συγνώμη από τους τελευταίους ομιλητές), αρχικά θεώρησα τον εαυτό μου χαμένο σε σχέση με τον αδρανή πολίτη (έτσι δικαιολογείται ο τίτλος). Ο κατοπινός όμως προβληματισμός με ξανάβαλε σε σκέψεις. Είναι ανάγκη να παρακολουθούμε, να προβληματιζόμαστε, να δηλώνουμε την παρουσία μας και να κρίνουμε όσους διαχειρίζονται τις τύχες μας.